ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ… ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ...

Στις 13 γεννήθηκα. Πάλι καλά που δεν έβαλε ο άλλος το ταξίδι στις 13 να μου τα κάνει τα γενέθλια μπάχαλο. Για τον Πρωθυπουργό μιλάω. Και για το ταξίδι του στην Αμερική. Στις 8 το ’βαλε. Ίσως να μην κρατιόταν ο Ομπάμα μέχρι τις 13.

Κουτσά στραβά θα περάσει ο Αύγουστος που σήμερα αρχίζει. Ήδη εγώ, σκέφτομαι τον επόμενο. Και κάνω όνειρα.

Νά ένα Μικρό Όνειρο για τον επόμενο Αύγουστο,
τον Αύγουστο του 2014!

Να κάνω τις πρώτες μου διακοπές από το 1991

μήνα Αύγουστο.

Να καταφέρω του χρόνου τον Αύγουστο να κάνω και 'γω διακοπές.
Όχι για λόγους Έκτακτης Ανάγκης,
επειδή π.χ θα καταρρεύσουμε και δε θα υπάρχει μία
άρα δε θα ταξιδεύετε
άρα εγώ δε θα χω δουλειά
και άρα
και και και
κι όλα αυτά τα κακά
που μας περνούν πια όχι μόνο απ' το μυαλό
αλλά κι απ' τα μάτια,
μπροστά στα μάτια μας ξεπουπουλιάζεται το Μέλλον.

Άσχετο, (;;;) 
είναι αυτός διάλογος μεταξύ φίλων την τελευταία βραδιά του Ιουλίου;;;; 

Φ.Φ: Πάρε κι αυτό... (στέλνει με μήνυμα προσωπικό(;;;) στο facebook το παρακάτω κείμενο.)

"Δεν ξέρω αν οι Έλληνες θα βγάλουν τούτο τον χειμώνα που έρχεται κι αν θα φθάσουν ώς τον άλλον, ούτε ξέρω αν θα ξεσηκωθούν πρώτοι οι Ισπανοί ή οι Γάλλοι ή οι Ιταλοί, είναι όμως ιστορικώς βέβαιον ότι η Ιερά Συμμαχία που κυβερνά τώρα την Ευρωπαϊκή Ένωση, μεταλλάσσοντάς την σε ευρωπαϊκόν εφιάλτη, θα εκμετρήσει το ζην πριν να καταφέρει να μετατρέψει τους λαούς σε πληθυσμούς, τους πολίτες σε ανδράποδα και τα έθνη σε τροφή για τα κανόνια.
Έχει ξαναγίνει, θα ξαναγίνει και θα γίνεται, ώσπου η ανθρωπότητα να περάσει σε μια φάση ανώτερη «της φωτιάς και του σιδήρου», ώσπου η εκμετάλλευση του ανθρώπου, των ζώων και του πλανήτη να τεθεί εκτός νόμου.
Το 1908 ελάχιστοι έβλεπαν το 1914 να ’ρχεται. Και πίσω του το 1917! Κι ακόμα λιγότεροι έβλεπαν το 1933 ότι θα έρθει το 1945. Έτσι έγινε κι έτσι θα ξαναγίνει. Διότι ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, πόσω μάλλον όταν αυτό το ψωμί είναι βρώμικο, ποτισμένο απ’ τον ιδρώτα, την αγωνία και το αίμα εκείνων που ζυμώνουν το παντεσπάνι των εξυπνάκηδων."
Του Στάθη

Γ.Λ.: Εσύ στην Κρήτη ένοιωσες όσα πιστεύει και φοβάται ο Στάθης; Να κυκλοφορεί στην ατμόσφαιρα Φόβος συνολικής κατάρρευσης; (Η Φ.Φ ήταν για λίγες μέρες διακοπές σε φίλους στην Κρήτη, μη βγάλετε συμπεράσμα ότι εμολύθηκε στα νησιά...) 

Φ.Φ: Ο φόβος της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, των θεσμών (έχουν ήδη διαλυθεί) , των πάντων...

Γ.Λ: Φοβάμαι ότι δημιουργούνται δυο Ελλάδες: της Αθήνας και της Επαρχίας γι' αυτό σε ρωτάω.

Φ.Φ: Σαφώς υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Γ.Λ: Λίγο η Χ.Α εναντίον αντί-Χ.Α, λίγο Επαρχεία εναντίον Αθήνας , Μεγάλο πάρτι Διχασμού έρχεται.

Φ.Φ: Λίγο ΑΣΕΠ- επετηρίδα, λίγο το ΄να λίγο τ' άλλο θα φαγωθούμε μεταξύ μας, ο καθένας θα μεριμνά για τον εαυτό του, μήπως κι αυτός είναι ένας στόχος τους;

Γ.Λ: Ο πρωταρχικός νομίζω.

Φ.Φ: Και γω το ίδιο... "Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας" 'Άντε, καλό μήνα...

Είναι αυτός διάλογος μεταξύ δυο φίλων την τελευταία βραδιά του Ιουλίου ;;;; 

Αλήθεια,
ζηλεύω,
θέλω και 'γω λίγο Αύγουστο.

Δε γίνεται όμως.
Του χρόνου.
Κι ας φοβάμαι ακριβώς τα ίδια που φοβάται κι ο Στάθης.
Μαθημένη είναι η Ελπίδα στα Ακροβατικά.
Σαν τη Μελίνα, που 'θελε τη Μήδεια να μη σκοτώνει στο τέλος τα παιδιά της.
Τελευταία στιγμή να τα βρίσκει με τον Ιάσωνα,
να φτιάχνει τα μπαγκάζια,
πετσέτες, μπρατσάκια, βατραχοπέδιλα
να παίρνει και τα παιδιά
και κατακαλόκαιρο,
Αύγουστο το φαντάζομαι εγώ,
να πάνε όλοι μαζί ευτυχισμένοι οι 4 στην ακρογιαλιά.

Το Μικρό όνειρο το εξομολογήθηκα.

Μεγάλο Όνειρο για τον επόμενο Αύγουστο,
του 2014: να μη γίνει τίποτα απ' όσα φοβάμαι κι εγώ κι η Φ.Φ, κι ο Στάθης κι ένα σωρό άλλοι φίλοι
που σα χάνοι κοιτάζουμε μέχρι τώρα να γίνονται όλα όσα φοβόμαστε
Ζωή μας.

Να μη γίνει τίποτα απ' όλα αυτά κι ας μην πάω εγώ ούτε του χρόνου ευτυχισμένος με την Αλάιτζ και την Άλμπα στην Ακρογιαλιά.

Από τώρα θα κάνω σχέδια για τον επόμενο Αύγουστο
μην τυχόν και καταφέρουν να σταθούν εμπόδιο στα άλλα, στα  "Σχέδια" που φοβάμαι.

Από τώρα θα κάνω σχέδια
θεωρώντας αυθαίρετα δεδομένο ότι όλοι,
Λογικοί και Παράλογοι Φόβοι μας θα τεθούν εκτός Νόμου
μαζί με όσους μας τους γέννησαν.

Θα κάνω σχέδια για μας,
ότι τον επόμενο Αύγουστο,
μπορεί και νωρίτερα (καλού-κακού)
μπορεί απ' το Μάρτιοο -Απρίλιο
θα ταξιδέψουμε μαζί εκεί που υποσχέθηκα,
στη Βόρειο Ισπανία, 
στο Μπιλμπάο να δούμε το Γκούγκενχειμ και μερικά βασκάκια που θέλω να σας δείξω,
στο Σαν Σεμπαστιάν να νοιώσουμε πραγματική αριστοκρατία,
στη Βιτόρια να μπούμε Μέσα στο Αμύγδαλο (έκπληξη) 
στην Παμπλόνα,
να κάνουμε όλη τη διαδρομή,
όλη,
θα διαλέξουμε έναν από μας να κάνει τον Άγιο Φερμίν,
εγώ μπροστά θα κάνω τον ηλίθιο τουρίστα 
και σεις πίσω τους έξυπνους ταύρους, 
να με κυνηγάτε που σας ταλαιπωρώ
και στη Χιχόν θα πάμε
να σας ανοίξω το στόμα,
γνωστή στάση, δοκιμασμένη,
αυτή που έχουμε ως μόνιμη αντίδραση μπροστά σ’ όσα συμβαίνουν
και να σας ρίχνω από ψηλά Σίδρα,
το κρασί από μήλο
και στο Οβιέδο για να Βραβεύσω έναν από σας με το Βραβείο
«Πρίγκιπας των Αστούριας και Πασών των Ισπανιών»
γιατί υπάρχουν πολλές Ισπανίες,
θα δείτε τι εννοώ.
Όλα θα τα κάνουμε εκτός από σοβαροφάνειες,
και στα βράχια της Λα Κορούνια να σας δείξω την καμπύλη που διέγραψε το σώμα του Μπαρδέμ στο «Η Θάλασσα Μέσα μου» θα πάμε,
και στο Σαντιάγκο Ντε Κομποστέλα 
ν’ ανάψουμε ένα κερί για τα θύματα του τελευταίου ατυχήματος 
και να μιλήσουμε 
και για θεούς
και για δαίμονες,
και για τη Ζωή
και για το πώς μια στροφή μπορεί να στην πάρει
αν ο τιμονιέρης είναι τυχάρπαστος, 
κακότυχος 
απλώς αφηρημένος
ή απλά ανίκανος.

Όχι. 

Τουλάχιστον το τιμόνι της Ζωής μας και της Χώρας μας να το κρατάμε 
Εμείς!

Παντού θα πάμε.

Όλα θα τα κάνουμε,
Τα φτιάχνω από τώρα γιατί δε θέλω να είναι ένα ακόμα τουριστικό ταξίδι…

Σχεδιάζω πολλά,
για να είναι εμπειρία,
βίωμα
όχι διεκπεραίωση.

Για παράδειγμα... μπορεί ένα βράδυ,
να ντυθώ παπάς και να σας Κοινωνήσω.
Ναι,
«Ο Ελ Γκρέκο Παπάς».

Δεν μπορώ να αποκαλύψω άλλα...

Θέλω πάντως,
αυτό το θέλω,
να Κοινωνήσουμε,
μαζί.
Και κάτι θα γίνει την τελευταία στιγμή και θα μπορέσουμε

(βάζετε καλού-κακού ήδη 3-4 ευρώ την ημέρα κάτω απ’ το στρώμα όπως σας είπα;;;;)

και θα ξανα-μπορούμε
να φτιάχνουμε οι έλληνες Κοινότητες
κι Ιστορία οι παρέες.

Κάτι θα γίνει την τελευταία στιγμή και θα περισσεύουν λεφτά σε όλους μας
για να ταξιδεύουμε,
ν’ ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε
θα περισσεύουν λεφτά σε όλους μας.

Όχι επειδή ηλιθιωδώς θα δανειζόμαστε πάλι. (Γιατί είμαστε ικανοί σε μια μέρα να ξεχάσουμε και Κρίση και Φόβους και να το ρίξουμε πάλι στα δανεικά.) Όχι! Αυτή τη φορά θα μπορούμε επειδή θα έχουμε θέσει άλλες προτεραιότητες στη διαχείριση των χρημάτων μας.
Και το να Ταξιδεύεις θα είναι όπως λέει ο Ουναμούνο ο Καλύτερος Τρόπος για να θεραπεύσουμε το ρατσισμό  που θερίζει και θεριεύει τελευταία.

Καλό Μήνα

και μετά από τη δημοσίευση για την Beth, είναι μια ωραία δεύτερη ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας κάποια έργα ενός σπουδαίου ισπανού ζωγράφου, όχι τόσο γνωστού αλλά θα ρθει η ώρα του.
Του Χοακίν Σορόγια.
Που έζησε μόνο 60 χρόνια.
Λίγα είναι.
Από το 1863 έως το 1923.
Πραγματικά όμως κατάφερε να ζωγραφίσει το φως και τα παιχνίδια που κάνει πάνω μας.

Είναι κάποια έργα απ' τα καλοκαίρια του Ζωγράφου με την οικογενειά του στις παραλίες του Σαν Σεμπαστιάν και του Μπιαρίτζ, της γαλλικής βασκικής Ακτής. Κι εκεί κανονίζω να πάμε. Θα περάσουμε λίγο και στη Γαλλία, εκεί που παραθέριζαν από τον Βίκτωρα Ουγκώ και τον Ναπολέοντα τον ΙΙΙ
μέχρι Φρανκ Σινάτρα.
Μη γυρίσουμε και μας λέει η Βίκυ Σταμάτη «βλαχάρες»!
Ότι δεν πήγαμε Μπιαρίτζ και Σαν Χουάν Ντε Λουθ.

Και που δεν κανονίζω να πάμε του Χρόνου και θα πάμε! Θέλετε;

Κάνε ένα σκόντο ρε Στάθη. Δώσε λίγο τράτο. Κάντο για τ’ Όνειρο. 

Υ.Γ:  Θα ακολουθήσει το πρόγραμμα αναλυτικά. 
Θα μείνουν αδιευκρίνστα κάποιες δραστηριότητες και ξεναγήσεις... Μυστικό και έκπληξη για τα Μέλη του Γκρεκομεργκ, (απ' το Μπίλντεμπεργκ βγαίνει αυτό) 

Παράδειγμα μια θεματική ενότητα Επισκέψεων-Ξεναγήσεων θα έχει τίτλο: "Από την Κόλαση στον Παράδεισο." (Ή αντίστροφα που δεν είναι το ίδιο.)

                                                                                                                           El Greco