Επετειακό...

Ένα χρόνο κλείνω σήμερα χωρίς ούτε ένα τσιγάρο. Απ' τα 80 (τσιγάρα την ημέρα)
πέρασα κατ' ευθείαν στο ΚΑΝΕΝΑ.

                                                       (Λάρισα)

Δεν το 'δειχνα αλλά ντρεπόμουν κάθε φορά,
ντρεπόμουν που άφηνα φίλους -και τί δεν τραβάν αυτοί οι φίλοι λόγω θάρρους-
τους άφηνα με την κουβέντα στο στόμα για να βγω έξω να καπνίσω.
Ντρεπόμουν που άφηνα τους...
όχι τους φίλους,
τους γνωστούς
τους άφηνα με την περιέργεια στο βλέμμα για το
αν είμαι ηλίθιος, μειωμένης αντίληψης και δεν καταλαβαίνω αυτό που μου λένε
ή απλώς αδιάφορος που δεν ακούει κάθε φορά που μου μιλούσαν σε χώρο κλειστό...
Θέλω να πιστεύω τίποτα απ' τα δυο δεν είμαι (σε βαριά μορφή τουλάχιστον)
απλά, όταν μου μιλούσαν μέσα, σε χώρο κλειστό,
στα 10 λεπτά πάνω,
μ' έπιανε η νικοτίνη απ' το λαιμό,
μου περνούσε μια θηλιά
τάπωνε τ' αυτιά μου,
γίνονταν καπνός κι έμπαινε στα μάτια μου για να μη βλέπω να μην ακούω να μη νιώθω τίποτα,
ούτε κάν την ανάγκη του άλλου να μιλήσει,
μόνο τη φωνή της ψευτοανάγκης μου να βγω για να καπνίσω ένιωθα,
κωλόπαιδο σε κάνει το τσιγάρο,
όχι όλους,
εμένα,
για μένα μιλάω,
κομπολόι της με είχε η εξάρτηση και μ' έπαιζε ανάμεσα στα κίτρινα δάχτυλά της,
μου 'ταζε δαχτυλίδια ο καπνός κι έκανα οχτάρια εγώ μη χάσω λίγη στάχτη,
σκυλάκι της με είχε η νικοτίνη,
“έλα Αζόρ, έλα,
έλα Αζόρ, τζούρα”
κι έτρεχα σαν κανίς
πίσω από δαχτυλίδια και χαλαρώσεις του αέρα,
ένα άσπρο πραματάκι μ' έπαιζε όπως ήθελε κι ύστερα
με πετούσε
με πατούσε,
γόπα εγώ,
όχι εκείνο.

                                                          (Mexico City)

Μ' άρεσε πολύ κι ακόμα μπορώ να πω μ' αρέσει το τσιγάρο αλλά κουράστηκα να έχω
σατράπη αφεντικό,
να με με ορίζει,
να με διατάζει,
σα γελοία  φιγούρα να με σέρνει έξω
απ' οπουδήποτε έξω
και να χαιρετάω πάντα ο γελοίος
με χαριτωμένες κινήσεις του χεριού να προσπαθώ να σβήσω την ενοχή μου
που ενώ βγήκαμε για δείπνο οι τρεις μας,
πάλι δυο τους τρώνε Άλμπα και Αλάιτζ.

Τουλάχιστον 1 χρόνο Ελευθερίας τον Έχω στο Βιογραφικό μου.
Μένει τώρα να ελευθερωθούμε κι απ' τ' άλλα που τρώνε τη Ζωή.
Γελοίος Σατραπάκος το Τσιγάρο μπροστά στους άλλους Τυράννους που μαυρίζουν τη Ζωή μας.

Υ.Γ: Θαυμάζω όσους καπνίζουν μόνον όσα τσιγάρα πραγματικά θέλουν όσο θαυμάζω και ό,τι άφησε πίσω του ο Μάνος Χατζιδάκις.

Ακολουθεί το αφιέρωμα που μου έκανα πέρυσι όταν συμπλήρωσα 24 ώρες άκαπνος. Ούτε που το φανταζόμουν... 24 ώρες εγώ...

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 (εκατομμύρια) ΤΣΙΓΑΡΑ

                                                                                                      EL Greco