ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ: ¿PODEMOS?

Ομαλά κύλησε (που λένε και οι δημοσιογράφοι) ή εξελίχθηκε στην Ισπανία η Εκλογική Αναμέτρηση για την Ευρωβουλή.

                          (Οι φωτογραφίες είναι απ' την El País)

Απ' το σχολείο την πήρα την Άλμπα την Παρασκευή, στο σχολείο την πήγα σήμερα Δευτέρα όπως όλοι δηλαδή. Κι έτσι κανένα ζευγάρι εργαζομένων δεν πήγε στη δουλειά με τα παιδιά του γιατί αλλιώς δεν θα πήγαινε καν στη δουλειά. Να 'χει να χρωστάει χάρη μετά σε αφεντικά και προϊσταμένους. Μια μέρα από ανάγκη το κάνεις, ένα χρόνο αιωρείται η “υποχρέωση” στον αέρα. Κι έγιναν κανονικά οι εκλογές κι ας μην έκλεισαν δυο μέρες τα σχολεία. Ομαλά. Η συμμετοχή λίγο πάνω απ' το 2009, στο 45%.

Πρώτη δύναμη
το P.P, του σημερινού Πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, το κόμμα του Αθνάρ παλιά,  (η αντίστοιχη ας πούμε Ν.Δ , και ειδικά πριν χάσει τόσο άξια τέκνα της προς τη Χ.Α. Το  P.P κρατάει την “οικογένεια” ενωμένη. ) Εξέλεξε 16 ευρωβουλευτές από 24 που είχε το 2009. Και δήλωσε μέγας θριαμβευτής της βραδιάς. Προφανώς θεωρώντας ότι είμαστε όλοι ηλίθιοι και το να χάσει κανείς πάνω απ' το 1/3 των δυνάμεων του το θεωρούμε θρίαμβο.

(Όλα αυτά τα Κύπελα πάνω, τα κέρδισε, χθες το  P.P, είναι απ' τον χθεσινό "θρίαμβο".)

Δεύτερη δύναμη το PSOE, κάτι σαν το παλιό ΠΑΣΟΚ αυτό, ίσως κάπως λιγότερο διεφθαρμένο (λες και γίνεται και περισσότερο) αλλά με την ίδια ξύλινη γλώσσα και με το ίδιο όνειρο, μια μέρα, όταν μεγαλώσει (δε βλέπει που γέρασε) να γίνει ένα σπουδαίο Σοσιαλιστικό Καπιταλιστικό Κόμμα.  Από 23 πήγε στους 14 ευρωβουλευτές χθες και τουλάχιστον η εκπρόσωπος του το χαρακτήρισε “κακό αποτέλεσμα.”

                                      (No Comments)

Τρίτη δύναμη με 6 ευρωβουλευτές,  η IU (Izquierda Unida) Ενωμένη Αριστερά, κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά απ' ό,τι φάνηκε ο κόσμος το θεωρεί μάλλον ήδη καμένο χαρτί, συστημικό κι αυτό, φτιαγμένο από πρώην Σοσιαλιστές που αποφάσισαν να πορευτούν (θεωρητικά τουλάχιστον) λίγο πιο αριστερά και Κομμουνιστές που βάζουν νερό στο κρασί τους με το δεξί χέρι. Όμως σε σχέση με τις προηγούμενες Ευρωεκλογές τριπλασίασε το ποσοστό της. (9,9% από 3,73%)

                         (Το ασθενοφόρο έφτασε στην ώρα του. Για την ώρα.)

Η Μεγάλη Έκπληξη  εδώ στην Ισπανία ήταν το νεοσύστατο, PODEMOS (ΜΠΟΡΟΥΜΕ), 
Πολιτική Κίνηση που προέκυψε από τους πάλαι ποτέ Αγανακτισμένους της Πουέρτα Ντελ Σολ, έγινε κόμμα πριν 4 μήνες και πήρε ποσοστό ... εκλέγοντας 5 ευρωβουλευτές.

ΠΟΙΟΙ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΟ  PODEMOS;

Η Αγανάκτηση του κόσμου,

η Κούρασή του,

η Σιχαμάρα του προς τα δύο παλιά και πρώην μεγάλα κόμματα που δείχνουν να ζουν στον κόσμο τους,

η Ανάγκη του να δει και κανένα καινούριο πρόσωπο. (Ο ηγέτης του, ο Pablo Iglesias κάνει την ίδια κοτσίδα που έκανε παλιά ο Αλέξης χωρίς να σημαίνει αυτό απαραιτήτως κάτι.) 

το κανάλι SEXTA, που αλληθωρίζει αριστερά με ό,τι σημαίνει πια αυτό το “αριστερά”,

το ότι ακόμα δεν έχει εμφανώς και αμιγώς επαγγελματίες πολιτικούς,

το ότι ακόμα έχει πολλούς που αγνά και ρομαντικά πιστεύουν ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ...

Κι άλλοι λόγοι θα υπάρχουν σίγουρα.

Μπορούμε;;;;

Μακάρι.

Μακάρι το PODEMOS να είναι ποτάμι πραγματικό,
όχι φράγμα που θα κόψει την ορμή για κάτι διαφορετικό,
ούτε λίμνη τεχνητή που θα μαζεύει απόνερα.
Μακάρι στη βέβαιη προσπάθεια που θα καταβάλει από δω και πέρα η “Τάξις των Πραγμάτων”
για να το ακυρώσει ως κίνημα,
να το ενσωματώσει,
να το εξαγοράσει,
να το διαφθείρει
μακάρι να μην τα καταφέρει με την Πρώτη.
Έστω κι ένας χρόνος Ελπίδας κάτι είναι,
κι ας είναι μετά η απογοήτευση ακόμα πιο μεγάλη.
Ξεχάσαμε τη γεύση της ελπίδας.
Μια γεύση καπουτσίνο φρέντο έχει κολλήσει μόνιμα στο στόμα τελευταία
και βαδίζουμε
και ψηφίζουμε
και έλληνες και ισπανοί
σα να ήπιαμε νηστικοί 3 λίτρα φτηνή ρετσίνα και σαγκρία.

                                                                                                               El Greco