Καταπληκτική Ατμόσφαιρα στη Μαδρίτη ακόμα και για όσους δεν αγαπάνε το ποδόσφαιρο. Δεν είναι και ρουτίνα δυο ομάδες της ίδιας πόλης να φτάνουν στον Τελικό του Τσάμπιον.
Το μεσημέρι είχαμε βγει να τσιμπήσουμε κάτι με την Πριγκιπική Οικογένεια
(η Αλάιτζ με τη Λετίθια δεν τα πάνε και πολύ καλά αλλά βρισκόμαστε τα Σάββατα για να παίζουν λίγο τα παιδιά και να ακούνε ελληνικά απ' την Άλμπα, επέμενε πολύ σ' αυτό η γιαγιά τους.)
Από κρασί Πεσκέρα ήπιαμε σήμερα κι από φαΐ απλά πράματα,
χαμόν ντε μπεγιότα πάτα νέγρα με τυράκι κουράδο που αρέσει στο Φίλιππο,
έτσι για μεζέ σχεδόν στο πόδι,
όχι όπως τ' άλλα Σάββατα γιατί εκείνοι βιάζονταν, έπρεπε ν' αφήσουν τα παιδιά στη γιαγιά τη Σοφία και να πετάξουν για Λισσαβόνα.
Πριν μπούμε στο ελικόπτερο, (αυτοί στο δικό τους και μεις στο δικό μας)
αλληλοφωτογραφηθήκαμε μπροστά σ' αυτό το εξωτικό φυτό.
Πριν λίγο βγήκα να περπατήσω γιατί το τυρί πάντα μου δημιουργεί μικροφουσκώματα και ανάγκη
για μικρό περίπατο.
Πέρασα κι απ' την Πουέρτα Ντε Τολέδο,
έφτασα στο ποτάμι, (το Μανθανάρες της Μαδρίτης όχι το κόμμα)
πέρασα κι απ' το ίδιο σημείο όπου το μεσημέρι είχαμε φωτογραφηθεί. Δεν υπάρχει το φυτό που είχαμε για φόντο, εξαφανίστηκε, εγινε καπνός. Κυριολεκτικά.
Πάω ένα τετράγωνο πιο κάτω απ' το σπίτι μου,
φτάνω στο Βιθέντε Καλδερόν,
τι να δω, ήταν όλο το φυτό εκεί, στον αέρα, σε μορφή αέρια, καπνού.
“Μοσχοβολάει” η Μαδρίτη εις προσμονήν του μεγάλου Αγώνος.
Ζαλίστηκα απ' τη μυρωδιά,
θυμήθηκα που 10 χρόνια πριν ήμουν στην ίδια πόλη,
και είδα με τα μάτια μου άλλον τελικό,
Ελλάς - Πορτογαλία: 1-0,
η τελευταία νίκη λίγο πριν ν' αρχίσουμε τις "ήττες" τις απανωτές.
El Greco
Το μεσημέρι είχαμε βγει να τσιμπήσουμε κάτι με την Πριγκιπική Οικογένεια
(η Αλάιτζ με τη Λετίθια δεν τα πάνε και πολύ καλά αλλά βρισκόμαστε τα Σάββατα για να παίζουν λίγο τα παιδιά και να ακούνε ελληνικά απ' την Άλμπα, επέμενε πολύ σ' αυτό η γιαγιά τους.)
Από κρασί Πεσκέρα ήπιαμε σήμερα κι από φαΐ απλά πράματα,
χαμόν ντε μπεγιότα πάτα νέγρα με τυράκι κουράδο που αρέσει στο Φίλιππο,
έτσι για μεζέ σχεδόν στο πόδι,
όχι όπως τ' άλλα Σάββατα γιατί εκείνοι βιάζονταν, έπρεπε ν' αφήσουν τα παιδιά στη γιαγιά τη Σοφία και να πετάξουν για Λισσαβόνα.
Πριν μπούμε στο ελικόπτερο, (αυτοί στο δικό τους και μεις στο δικό μας)
αλληλοφωτογραφηθήκαμε μπροστά σ' αυτό το εξωτικό φυτό.
Πριν λίγο βγήκα να περπατήσω γιατί το τυρί πάντα μου δημιουργεί μικροφουσκώματα και ανάγκη
για μικρό περίπατο.
Πέρασα κι απ' την Πουέρτα Ντε Τολέδο,
έφτασα στο ποτάμι, (το Μανθανάρες της Μαδρίτης όχι το κόμμα)
πέρασα κι απ' το ίδιο σημείο όπου το μεσημέρι είχαμε φωτογραφηθεί. Δεν υπάρχει το φυτό που είχαμε για φόντο, εξαφανίστηκε, εγινε καπνός. Κυριολεκτικά.
Πάω ένα τετράγωνο πιο κάτω απ' το σπίτι μου,
φτάνω στο Βιθέντε Καλδερόν,
τι να δω, ήταν όλο το φυτό εκεί, στον αέρα, σε μορφή αέρια, καπνού.
“Μοσχοβολάει” η Μαδρίτη εις προσμονήν του μεγάλου Αγώνος.
Ζαλίστηκα απ' τη μυρωδιά,
θυμήθηκα που 10 χρόνια πριν ήμουν στην ίδια πόλη,
και είδα με τα μάτια μου άλλον τελικό,
Ελλάς - Πορτογαλία: 1-0,
η τελευταία νίκη λίγο πριν ν' αρχίσουμε τις "ήττες" τις απανωτές.
El Greco
Για το μουντιαλ τι λενε οι Ισπανοί;
ReplyDeleteΘα το ξαναπάρουν; Πολ χταπόδι που είσαι να μας προφητελυσεις...
Έτρεχα πολύ αυτές τις μέρες. όχι με χταπόδι και προβλέψεις, ούτε με σπέρμα δεν ασχολήθηκα.
Delete