Δυο νέα παιδιά, ενήλικες, άνδρας και γυναίκα, σε στάση εναγκαλισμού. Το Υπουργείο Πολιτισμού λέει σε ανακοίνωσή του πως οι ταυτόχρονες διπλές ταφές δεν είναι συχνό φαινόμενο και πολύ περισσότερο συχνό αρχαιολογικό εύρημα. Εξαιρετικά σπάνια χαρακτηρίζει την περίπτωση του Διρού, και επιπλέον ως μια από τις αρχαιότερες του κόσμου, αν όχι την αρχαιότερη, μέχρι σήμερα.
Είναι 6.000 ετών. Ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο 6.000 ολόκληρα χρόνια!
Το έδειξα στην Αλάιτζ, πιάσαμε την κουβέντα κι ήρθε κι η αναρώτηση:
“έχουμε κανέναν φίλο που θα ήθελε να ταφεί μια μέρα έτσι;”
Κάτσε λέω θα ρωτήσω.
Απ' την άλλη,
με τόση ενημέρωση, μέχρι να καταπιείς τη μια πληροφορία έρχεται η άλλη,
σαν τις 12 ρώγες τις απανωτές που τρώνε οι ισπανοί σε κάθε Νταν το βράδυ της Πρωτοχρονιάς,
με τόση "ενημέρωση"
με τόσο γιουρογκρουπ,
με τόση οικονομία έμεινε κανένας να 'χει τέτοιου είδους ανησυχίες:
μόνος ή αγκαλιά στην αιωνιότητα;
Θα ρωτήσω λέω και θα σου πω.
Νά κι ένα Χτένι που είδα πρόπερσι σε έκθεση στο Σανταντέρ,
στο Ίδρυμα Botín με κοσμήματα κι αξεσουάρ από την Εποχή της Αλταμίρας.
14.000 π.Χ και πίσω.
Το έφτιαξε ο “άγριος” ο προϊστορικός στην Αλταμίρα,
έκατσε και λάξευε με τις ώρες το κέρατο του ελαφιού,
και του δωσε σχήμα, και μορφή,
με τις ώρες
να το κάνει ωραίο πριν να το χαρίσει σε κάποιον Έρωτα με μακριά μαλλιά.
Με τις ώρες! Για να το κάνει ωραίο πρώτα...
Θα 'ναι παλιότερος ο Έρωτας κι απ' τη σχέση Χρόνου - Χρήματος σκέφτηκα.
(Όχι δεν είναι το Άσβουτς. Σύγχρονα μοντέρνα Κοντέινερς είναι όπου "φιλοξενούνται" μετανάστες)
Κι είναι κι αυτοί οι Έρωτες που δεν προλαβαίνεις να τους ζήσεις.
Ανήλικα παιδιά, έφηβοι, αντί μόνον ο Έρωτας να τους καίει,
καίγονται για μια σόμπα και λίγο ζεστό φαΐ ,
φυλακισμένα παιδιά σε κοντέινερ τής Αμυγδαλέζας.
Ποιον έρωτα και αηδίες,
ή απ' το κρύο ή απ' την πείναι ή απ' την απελπισία θα πεθάνουν,
από Έρωτα πάντως για την ώρα αποκλείεται.
Σίγουρα θα βρεθούν ρεαλιστές που θα τους φανεί λογικότατο αυτό που συμβαίνει.
Ωραιότατα κοντέινερ θα πουν.
“Να μην έρχονταν”
“Με ψεύτικα χαρτιά έτσι κι αλλιώς μπήκαν, να γυρίσουν στην πατρίδα τους.”
Τα ίδια ακριβώς δηλαδή που λεν κι οι γερμανοί για μας.
“Να μην ερχόσασταν στην ευρωπαϊκή μας οικογένεια... ”
“Με ψεύτικα νούμερα, πειραγμένα έτσι κι αλλιώς μπήκατε... να πάτε από κει που 'ρθατε...”
Είναι και τα 100 ευρώ
τη μέρα,
το κεφάλι
που έρχονται απ' την Ε.Ε για κάθε μετανάστη...
(Νά μία ρεαλίστρια, η κ. Πιπιλή )
Έρωτας μόνον για ντόπιους. “Οι μετανάστες να παν να ερωτευθούν στην πατρίδα τους” πολλοί θα πουν.
Αλταμίρα- Διρός-Χτένι-Χρόνος-Χρήμα...
Από τότε μέχρι να φτάσει να χαροπαλεύει με μορφή λούτρινου αρκουδιού σε οθόνη υπολογιστών πέρασε πολλά ο Έρωτας,
μετανάστευσε,
φυλακίστηκε,
ξεπάγιασε,
ίδρωσε να φωνάζει πως δεν έχει σχέση καμία μ' αυτόν τον απατεώνα τον σωσία του κυκλοφορεί ελεύθερος σε δρόμους και οθόνες.
Ο πραγματικός, είναι φυλακή.
Για χρέη παλιά;
Για λαθρομετανάστευση;
Κανένας δεν ξέρει,
πάντως είναι φυλακή.
Καλή Λευτεριά.
Υ.Γ: Τελικά θέλει κανένας από δω να ταφεί αγκαλιά με κάποιον και με ποιον/α;;;; Χωρίς βιασύνες εννοείται.
El Greco
Είναι 6.000 ετών. Ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο 6.000 ολόκληρα χρόνια!
Το έδειξα στην Αλάιτζ, πιάσαμε την κουβέντα κι ήρθε κι η αναρώτηση:
“έχουμε κανέναν φίλο που θα ήθελε να ταφεί μια μέρα έτσι;”
Κάτσε λέω θα ρωτήσω.
Απ' την άλλη,
με τόση ενημέρωση, μέχρι να καταπιείς τη μια πληροφορία έρχεται η άλλη,
σαν τις 12 ρώγες τις απανωτές που τρώνε οι ισπανοί σε κάθε Νταν το βράδυ της Πρωτοχρονιάς,
με τόση "ενημέρωση"
με τόσο γιουρογκρουπ,
με τόση οικονομία έμεινε κανένας να 'χει τέτοιου είδους ανησυχίες:
μόνος ή αγκαλιά στην αιωνιότητα;
Θα ρωτήσω λέω και θα σου πω.
Νά κι ένα Χτένι που είδα πρόπερσι σε έκθεση στο Σανταντέρ,
στο Ίδρυμα Botín με κοσμήματα κι αξεσουάρ από την Εποχή της Αλταμίρας.
14.000 π.Χ και πίσω.
Το έφτιαξε ο “άγριος” ο προϊστορικός στην Αλταμίρα,
έκατσε και λάξευε με τις ώρες το κέρατο του ελαφιού,
και του δωσε σχήμα, και μορφή,
με τις ώρες
να το κάνει ωραίο πριν να το χαρίσει σε κάποιον Έρωτα με μακριά μαλλιά.
Με τις ώρες! Για να το κάνει ωραίο πρώτα...
Θα 'ναι παλιότερος ο Έρωτας κι απ' τη σχέση Χρόνου - Χρήματος σκέφτηκα.
Κι είναι κι αυτοί οι Έρωτες που δεν προλαβαίνεις να τους ζήσεις.
Ανήλικα παιδιά, έφηβοι, αντί μόνον ο Έρωτας να τους καίει,
καίγονται για μια σόμπα και λίγο ζεστό φαΐ ,
φυλακισμένα παιδιά σε κοντέινερ τής Αμυγδαλέζας.
Ποιον έρωτα και αηδίες,
ή απ' το κρύο ή απ' την πείναι ή απ' την απελπισία θα πεθάνουν,
από Έρωτα πάντως για την ώρα αποκλείεται.
Σίγουρα θα βρεθούν ρεαλιστές που θα τους φανεί λογικότατο αυτό που συμβαίνει.
Ωραιότατα κοντέινερ θα πουν.
“Να μην έρχονταν”
“Με ψεύτικα χαρτιά έτσι κι αλλιώς μπήκαν, να γυρίσουν στην πατρίδα τους.”
Τα ίδια ακριβώς δηλαδή που λεν κι οι γερμανοί για μας.
“Να μην ερχόσασταν στην ευρωπαϊκή μας οικογένεια... ”
“Με ψεύτικα νούμερα, πειραγμένα έτσι κι αλλιώς μπήκατε... να πάτε από κει που 'ρθατε...”
Είναι και τα 100 ευρώ
τη μέρα,
το κεφάλι
που έρχονται απ' την Ε.Ε για κάθε μετανάστη...
Έρωτας μόνον για ντόπιους. “Οι μετανάστες να παν να ερωτευθούν στην πατρίδα τους” πολλοί θα πουν.
Αλταμίρα- Διρός-Χτένι-Χρόνος-Χρήμα...
Από τότε μέχρι να φτάσει να χαροπαλεύει με μορφή λούτρινου αρκουδιού σε οθόνη υπολογιστών πέρασε πολλά ο Έρωτας,
μετανάστευσε,
φυλακίστηκε,
ξεπάγιασε,
ίδρωσε να φωνάζει πως δεν έχει σχέση καμία μ' αυτόν τον απατεώνα τον σωσία του κυκλοφορεί ελεύθερος σε δρόμους και οθόνες.
Ο πραγματικός, είναι φυλακή.
Για χρέη παλιά;
Για λαθρομετανάστευση;
Κανένας δεν ξέρει,
πάντως είναι φυλακή.
Καλή Λευτεριά.
Υ.Γ: Τελικά θέλει κανένας από δω να ταφεί αγκαλιά με κάποιον και με ποιον/α;;;; Χωρίς βιασύνες εννοείται.
El Greco
No comments:
Post a Comment