Πριν την ανακάλυψη της φωτογραφικής μηχανής ακόμα και την Πολεμική Ανταπόκριση Ζωγράφοι μας την έστελναν.
Ο Γκόγια βάζει τη Τέχνη του στην υπηρεσία της ενημέρωσης.
Γάλλοι μισθοφόροι του Μεγάλου Ναπολέοντος σφάζουν μαδριλένιους "ανυπάκουους" στην Πουέρτα Ντελ Σολ
Την επομένη, 3 Μαΐου του 1808
εκτελούν όσους "ανυπάκουους" (πάντα) δεν έσφαξαν.
Στην ίδια σχεδόν Ιστορική Στιγμή άλλος γάλλος, ο Ντελακρουά, διαφορετικός αυτός, στέλνει την ανταπόκρισή του από τη Χίο.
Του Φραντζέσκο Γκαγιέζ η ανταπόκριση εδώ. "ΦΥΓΗ ΑΠ' ΤΗ ΧΙΟ" ονόμασε το έργο του.
Αιώνες θαλασσοπνίγονται πρόσφυγες και ενίοτε κάποιος βρίσκεται να στείλει τα μαντάτα.
Νά κι άλλες πιο πρόσφατες ανταποκρίσεις από Χίο και Λέσβο.
Τρεις "ανταποκρίσεις" μιας Ιστορικής Στιγμής από τον φωτογράφο Άρη Μεσσήνη. Λίγοι πρόσφυγες απ' τους λίγους που κατορθώνουν να φτάσουν στη στεριά.
Φωτογραφία του Ρώυτερς. Πρόσφυγες ακολουθούν δελφίνι.
Ο Λευτέρης Παρτσαλής τράβηξε αυτή, την περίφημη πια φωτογραφία. Οι γιαγιάδες στη Λέσβο ταΐζουν προσφυγόπουλο απ' τη Συρία. Δεν είναι να καμαρώνουμε γι' αυτό. Ούτε κανάλια ούτε άνθρωποι. Το αυτονόητο κάνουν οι γυναίκες.
Δεν είναι να κομπάζεις όταν κάνεις το αυτονόητο, "τί καλοί που είμαστε οι έλληνες που δώσαμε στο μωρό να φάει...".
Οι γιαγιάδες αυτές μάλλον ούτε κουβέντα δε θα το καναν, το αυτονόητο έκαναν, έδωσαν σ' ένα μωρό να φάει.
Σίγουρα θ' απορούν που μας έκανε εντύπωση.
Όσοι έχουν στ' αυτιά τους ζωντανές ιστορίες πολέμου όπως πιθανόν αυτές οι γιαγιάδες, απορούν με όσα μας εντυπωσιάζουν σήμερα.
Ένας πόλεμος ολόκληρος σε μια Στολή Αδειανή. Δουλειά πολύ για Ειδικούς και Ψυχολόγους το Βλέμμα της χήρας, αγκαζέ με το άδειο μανίκι.
Εγώ που δεν είμαι ειδικός σε τίποτα λέω με σιγουριά πως όσο ζει εκείνη, το Καπέλο που φοράει ο γιος της δε θα πουληθεί. Κι ας έρθουν χίλιες δυσκολίες. Γιατί υπάρχουν και πράματα που δεν πουλιούνται. Για κάποιους τουλάχιστον
Η Φωτογραφία είναι μάλλον απ' τον 1ο Παγκόσμιο, τον Μεγάλο όπως τον ονομάσαμε Πόλεμο. Τη χρησιμοποίησα σ' ένα θεατρικό μου ως αφίσα: "Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους" λέγονταν το έργο.
Άγνωστος ο Φωτογράφος. Αθάνατη η Ματιά του. Τον ευχαριστώ πολύ.
Ύστερα, στην Πρόβα Τζενεράλε τους (για τον Πόλεμο που ετοίμαζαν) οι Γερμανοί, στον Ισπανικό Εμφύλιο, βομβάρδισαν τη Γκερνίκα (για να δουν την αποτελεσματικότητα της αεροπορίας τους λέει σε κατοικημένη περιοχή).
Δεν υπήρξαν φωτογραφίες με νεκρούς και τραυματίες. Γερμανοί και Φασίστες του Φράνκο τα είχαν όλα καλά σχεδιάσει ώστε να μην υπάρξουν φωτογραφίες. Φαίνεται ότι είχαν απόλυτη συνείδηση της Δύναμης της Εικόνας κι έτσι “καθάρισαν” τη βομβαρδισμένη πόλη από πτώματα πριν φτάσουν φωτογράφοι. Αν μπορούσαν και τα βομβαρδισμένα κτίρια θα εξαφάνιζαν.
Κι ήρθε η παραγγελία στον Πικάσο κι έβαλε πάλι πλάτη η Τέχνη με σκοπό κατ' αρχάς να ενημερώσει.
Κι μετά ήρθε ο άλλος ο Πόλεμος και καταλάβαμε ότι τζάμπα τον είχαμε πει ΜΕΓΑΛΟ τον προηγούμενο.
Στην Ελλάδα έγιναν και εκτελέσεις αναπήρων. 15.000 ανάπηροι απ' το Αλβανικό Μέτωπο εκτελέστηκαν.
Α) Τιμωρούσαν τον Ηρωισμό οι Γερμανοί;
Β) Δεν ήθελαν να ταΐζουν σακάτηδες;
Γ) Άλλο;
Σε τούτον εδώ τον Πόλεμο, τον 2ο, θα μπορούσε η άδεια στολή να είναι του Γιάννη Λυμτσιούλη, του παππού μου, που 21 χρόνων πήγε πρώτος-πρώτος και σκοτώθηκε στην Αλβανία. Θεός και εγγόνια να τον κάνουν παππού 21 χρόνων παιδί...
«Εγινε μπλόκο στα νοσοκομεία που μένουν οι ανάπηροι πολέμου της Αλβανίας 1940 – 41», «οι ταγματασφαλίτες άρπαξαν τους ανάπηρους».
Ένα ευχαριστώ στους Φωτογράφους που σε πολλές περιπτώσεις ρισκάρουν και τη ζωή τους για να ενημερώσουν.
Είναι και κάτι άλλοι βέβαια που θέλουν να πουλήσουν, να εξαργυρώσουν που η “ματιά” τους έπιασε τη σφαίρα ακριβώς τη στιγμή που έμπαινε στο μάτι ενός μωρού...
Ας τους φερθεί η Ιστορία ανάλογα κ ας ξεχαστούν τα ονόματά τους.
"Η εκτέλεση του Μαξιμιλιανού". - Εντουάρ Μανέ
"Η Σφαγή της Κορέας", - Πάμπλο Πικάσο
Χρόνια Πολλά να έχει η Μνήμη όσων έπεσαν σε Πόλεμο ή πνίγηκαν σε κάποια θάλασσα προσπαθώντας να γλυτώσουν απ' τη φωτιά του.
Απ' τον Γκόγια και τον Ντελακρουά
πολλά άλλαξαν και στην Τέχνη και στην Τεχνολογία,
και στο Φεγγάρι πήγαμε
και στον Άρη βρήκαμε νερό αλλά να μάθουμε απ' την Ιστορία
για την ώρα φαίνεται αδύνατον..
Πολλά ακόμα θα μπορούσα να διαλέξω κι απ' τη Ζωγραφική κι απ' τη Φωτογραφία αλλά διαλέγω για επίλογο το παιδί που φωτογράφησε ο Marcello Gambini στην Αιθιοπία.
Κι εύχομαι κατ' αρχάς να μεγαλώσεις παιδάκι μου, κυριολεκτώ, να είσαι τυχερό και να μεγαλώσεις γιατί πολλά παιδιά σαν και σένα δεν προλαβαίνουν, μένουν παιδιά για πάντα και ζουν στις φωτογραφίες. Κι όταν μεγαλώσεις σου εύχομαι να γίνεις φωτογράφος που φαίνεται πως το θες πολύ, φωτογράφος με πραγματική μηχανή και να μας χαρίσεις τη Ματιά σου.
Υ.Γ-1: "Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους" Το βίντεο που έφτιαξα για κείνο το έργο με τη βοήθεια της Νίκης, της Αλάιτζ και τη φωνή της Άλμπας.
Υ.Γ-2: Και μια ταινία ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ και Εντός Θέματος.
El Greco
Ο Γκόγια βάζει τη Τέχνη του στην υπηρεσία της ενημέρωσης.
εκτελούν όσους "ανυπάκουους" (πάντα) δεν έσφαξαν.
Αιώνες θαλασσοπνίγονται πρόσφυγες και ενίοτε κάποιος βρίσκεται να στείλει τα μαντάτα.
Νά κι άλλες πιο πρόσφατες ανταποκρίσεις από Χίο και Λέσβο.
Τρεις "ανταποκρίσεις" μιας Ιστορικής Στιγμής από τον φωτογράφο Άρη Μεσσήνη. Λίγοι πρόσφυγες απ' τους λίγους που κατορθώνουν να φτάσουν στη στεριά.
Εδώ ο ίδιος ο κύριος Μεσσήνης αφήνει την κάμερα για να βοηθήσει και θέτει ένα μεγάλο ζήτημα. Οφείλει να κουβαλήσει όσους θαλασσοπνίγονται ή θα είναι μεγαλύτερη η προσφορά του αν μας ενημερώνει με τις φωτογραφίες του;
Πάντως άλλος φωτογράφος καταγράφει τη στιγμή και την κάνει Ιστορία.
Ο Λευτέρης Παρτσαλής τράβηξε αυτή, την περίφημη πια φωτογραφία. Οι γιαγιάδες στη Λέσβο ταΐζουν προσφυγόπουλο απ' τη Συρία. Δεν είναι να καμαρώνουμε γι' αυτό. Ούτε κανάλια ούτε άνθρωποι. Το αυτονόητο κάνουν οι γυναίκες.
Δεν είναι να κομπάζεις όταν κάνεις το αυτονόητο, "τί καλοί που είμαστε οι έλληνες που δώσαμε στο μωρό να φάει...".
Οι γιαγιάδες αυτές μάλλον ούτε κουβέντα δε θα το καναν, το αυτονόητο έκαναν, έδωσαν σ' ένα μωρό να φάει.
Σίγουρα θ' απορούν που μας έκανε εντύπωση.
Όσοι έχουν στ' αυτιά τους ζωντανές ιστορίες πολέμου όπως πιθανόν αυτές οι γιαγιάδες, απορούν με όσα μας εντυπωσιάζουν σήμερα.
Ένας πόλεμος ολόκληρος σε μια Στολή Αδειανή. Δουλειά πολύ για Ειδικούς και Ψυχολόγους το Βλέμμα της χήρας, αγκαζέ με το άδειο μανίκι.
Εγώ που δεν είμαι ειδικός σε τίποτα λέω με σιγουριά πως όσο ζει εκείνη, το Καπέλο που φοράει ο γιος της δε θα πουληθεί. Κι ας έρθουν χίλιες δυσκολίες. Γιατί υπάρχουν και πράματα που δεν πουλιούνται. Για κάποιους τουλάχιστον
Η Φωτογραφία είναι μάλλον απ' τον 1ο Παγκόσμιο, τον Μεγάλο όπως τον ονομάσαμε Πόλεμο. Τη χρησιμοποίησα σ' ένα θεατρικό μου ως αφίσα: "Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους" λέγονταν το έργο.
Άγνωστος ο Φωτογράφος. Αθάνατη η Ματιά του. Τον ευχαριστώ πολύ.
Ύστερα, στην Πρόβα Τζενεράλε τους (για τον Πόλεμο που ετοίμαζαν) οι Γερμανοί, στον Ισπανικό Εμφύλιο, βομβάρδισαν τη Γκερνίκα (για να δουν την αποτελεσματικότητα της αεροπορίας τους λέει σε κατοικημένη περιοχή).
Δεν υπήρξαν φωτογραφίες με νεκρούς και τραυματίες. Γερμανοί και Φασίστες του Φράνκο τα είχαν όλα καλά σχεδιάσει ώστε να μην υπάρξουν φωτογραφίες. Φαίνεται ότι είχαν απόλυτη συνείδηση της Δύναμης της Εικόνας κι έτσι “καθάρισαν” τη βομβαρδισμένη πόλη από πτώματα πριν φτάσουν φωτογράφοι. Αν μπορούσαν και τα βομβαρδισμένα κτίρια θα εξαφάνιζαν.
Κι ήρθε η παραγγελία στον Πικάσο κι έβαλε πάλι πλάτη η Τέχνη με σκοπό κατ' αρχάς να ενημερώσει.
Κι μετά ήρθε ο άλλος ο Πόλεμος και καταλάβαμε ότι τζάμπα τον είχαμε πει ΜΕΓΑΛΟ τον προηγούμενο.
Στην Ελλάδα έγιναν και εκτελέσεις αναπήρων. 15.000 ανάπηροι απ' το Αλβανικό Μέτωπο εκτελέστηκαν.
Α) Τιμωρούσαν τον Ηρωισμό οι Γερμανοί;
Β) Δεν ήθελαν να ταΐζουν σακάτηδες;
Γ) Άλλο;
Σε τούτον εδώ τον Πόλεμο, τον 2ο, θα μπορούσε η άδεια στολή να είναι του Γιάννη Λυμτσιούλη, του παππού μου, που 21 χρόνων πήγε πρώτος-πρώτος και σκοτώθηκε στην Αλβανία. Θεός και εγγόνια να τον κάνουν παππού 21 χρόνων παιδί...
«Εγινε μπλόκο στα νοσοκομεία που μένουν οι ανάπηροι πολέμου της Αλβανίας 1940 – 41», «οι ταγματασφαλίτες άρπαξαν τους ανάπηρους».
Ένα ευχαριστώ στους Φωτογράφους που σε πολλές περιπτώσεις ρισκάρουν και τη ζωή τους για να ενημερώσουν.
Είναι και κάτι άλλοι βέβαια που θέλουν να πουλήσουν, να εξαργυρώσουν που η “ματιά” τους έπιασε τη σφαίρα ακριβώς τη στιγμή που έμπαινε στο μάτι ενός μωρού...
Ας τους φερθεί η Ιστορία ανάλογα κ ας ξεχαστούν τα ονόματά τους.
Του Γιάννη Μπεχράκη.
Χρόνια Πολλά να έχει η Μνήμη όσων έπεσαν σε Πόλεμο ή πνίγηκαν σε κάποια θάλασσα προσπαθώντας να γλυτώσουν απ' τη φωτιά του.
Απ' τον Γκόγια και τον Ντελακρουά
πολλά άλλαξαν και στην Τέχνη και στην Τεχνολογία,
και στο Φεγγάρι πήγαμε
και στον Άρη βρήκαμε νερό αλλά να μάθουμε απ' την Ιστορία
για την ώρα φαίνεται αδύνατον..
Πολλά ακόμα θα μπορούσα να διαλέξω κι απ' τη Ζωγραφική κι απ' τη Φωτογραφία αλλά διαλέγω για επίλογο το παιδί που φωτογράφησε ο Marcello Gambini στην Αιθιοπία.
Κι εύχομαι κατ' αρχάς να μεγαλώσεις παιδάκι μου, κυριολεκτώ, να είσαι τυχερό και να μεγαλώσεις γιατί πολλά παιδιά σαν και σένα δεν προλαβαίνουν, μένουν παιδιά για πάντα και ζουν στις φωτογραφίες. Κι όταν μεγαλώσεις σου εύχομαι να γίνεις φωτογράφος που φαίνεται πως το θες πολύ, φωτογράφος με πραγματική μηχανή και να μας χαρίσεις τη Ματιά σου.
Υ.Γ-1: "Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους" Το βίντεο που έφτιαξα για κείνο το έργο με τη βοήθεια της Νίκης, της Αλάιτζ και τη φωνή της Άλμπας.
Υ.Γ-2: Και μια ταινία ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ και Εντός Θέματος.
El Greco
No comments:
Post a Comment