Νομίζω κατάφερα ν’ απαντήσω σε όλους προσωπικά, να πω ευχαριστώ με την καρδιά μου σε τόσες ευχές που μ’ έκαναν για μια ακόμα φορά να νιώσω αγαπημένος. (Αν κάποιον ξέχασα ή μου ξέφυγε, ας με συγχωρέσει, δεν ήταν σκόπιμο.)
Ευχαριστώ κι από δω, από τούτη τη γενική δημοσίευση, ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου και για τις ευχές και για την ενέργεια όλη που συσσωρεύει η συγκέντρωση του Καλού ακόμα και στο διαδίκτυο.
Δυο μέρες τώρα λάμβανα ευχές σας και παρακολουθούσα τα συμβαίνοντα στην Αμερική, την κιτς αυτή παράσταση και σκεφτόμουν το Δεκέμβριο του ‘89, στο χωριό μου, στη Χάλκη, βράδυ, είχα κανονίσει να βγω αλλά δεν μπορούσα να ξεκολλήσω απ’ την τηλεόραση… Έβλεπα μια άλλη καταπληκτική παράσταση της Ιστορίας: σε μια ταράτσα στο Βουκουρέστι, ένα ελικόπτερο πραγματικό, οργή πραγματική χωρίς γούνες και κέρατα, εκτέλεση πραγματική δικτατόρων, της Ελένας και του Νικολάι Τσαουσέσκου.
Θα μας πει, αν μας πει ο χρόνος τί ήταν όλο αυτό στην Ουάσινγκτον. Κρίμα μόνο για τις ζωές που χάθηκαν χωρίς να ξέρουν καν γιατί. Στη Ρουμανία ήξεραν. Γύριζε σελίδα η ΙΣΤΟΡΙΑ!
Ομολογώ πως αδυνατώ να αντιληφθώ το Βάθος το Αμέτρητο του Εσταμπλισμεντ της Αμερικής. Αδυνατώ να καταλάβω τη «Μεγάλη Αμερικανική Δημοκρατία» που ακόμα κι αυτού του Προέδρου, μιας γραφικής περσόνας εκλεγμένου όμως προέδρου, το Τουίτερ του κατεβάζει και του ανεβάζει τα τουήτ ανάλογα με το αν είναι πολιτικώς ορθά. Ούτε εκλεγμένος πρόεδρος δεν μπορεί να πει αυτό που σκέπτεται χωρίς να κριθεί αν είναι πολιτικώς ορθό από κάποιους. Δεν το αφήνουν να το κρίνει ο λαός, να κρίνει τον όποιο Πρόεδρο για τις ανοησίες που δημοσιεύει. Όχι. Φαίνεται δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη ούτε στον Αμερικανικό ούτε σε κανέναν άλλο λαό. Χρειάζονται όλοι κηδεμονία. Και για να μην παρεξηγηθώ, μακριά από μένα κι ο Τραμπ και τα γελοία show του!
Αυτός κι αν είναι ιός επικίνδυνος και κολλητικός: το politically correct!
Νομίζω πως η Δημοκρατία κινδυνεύει από τις Επιτροπές Πολιτικής Ορθότητας περισσότερο κι απ’ ό,τι κινδυνεύει απ’ τους Τραμπ και τον Τραμπισμό. Κλείνω και την τηλεόραση και το θέμα.
Ελπίζω κι εύχομαι να έχουμε σύντομα μια δεύτερη ευκαιρία κανονικής ζωής, και τότε να εκτιμήσουμε όσα μέχρι πριν περνούσαμε στα «ψιλά».
Χιονίζει στη Μαδρίτη από χθες. Μετά από 10 χρόνια το ξανάστρωσε, είναι όλα κάτασπρα. Ποτέ λέει τέτοια χιονόπτωση στη Μαδρίτη από τότε που άρχισαν να καταγράφονται τέτοιου είδους στοιχεία. Ίσως η χειρότερη λένε κάποιοι των τελευταίων 350 ετών. Ατμόσφαιρα για σπίτι και τηλεόραση αλλά όχι άλλες ειδήσεις. Άλλα απλά πράματα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και περισσότερη χαρά.
Για τη γιορτή μου κερνάω μια κούπα με ζεστή πηχτή ισπανική σοκολάτα με τσιούρος. Μακάρι να μπορούσα και στην πραγματικότητα να σας τα προσφέρω, σε όλους μια σοκολάτα με τσιούρος. Για το καλό και για να σας πω εμπράκτως ευχαριστώ για τις ευχές και την αγάπη.
Στέλνω και τη δική μου την αγάπη με την ελπίδα πως σύντομα ο Απρόβλεπτος Παράγοντας της Ιστορίας θα δράσει υπέρ των Ανθρώπων!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
No comments:
Post a Comment