Οι αποκαλύψεις τον τελευταίο καιρό, της Σοφίας Μπεκατώρου στο χώρο του αθλητισμού, της Ζέτας Δούκα στον καλλιτεχνικό χώρο, και όσες ακόμα καταγγελίες γυναικών και αντρών ακολουθήσουν, εκτός από το να φέρουν στο προσκήνιο το σοβαρότατο θέμα της βίας με τις αμέτρητες μορφές που μπορεί να πάρει, πέρα από το έγκλημα με τις ποινικές του και τις ψυχολογικές του διαστάσεις, θέτει κι ένα Πολιτικό καθαρά ζήτημα: την επιβολή της Εξουσίας.
Είχαν Εξουσία και ο Αδαμόπουλος και ο Κιμούλης, και αυτό εκμεταλλεύτηκαν, την εξουσία τους και το φόβο του εξουσιαζόμενου. Είναι στη φύση της, η Εξουσία νομίζω γεννιέται μ’ αυτό το αυτοάνοσο, να νομίζει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να κάνει ό,τι θέλει σε όσους εξουσιάζει, είναι φορέας του μικροβίου εκ γενετής, μένει να δούμε αν θα εκδηλωθεί.
Ώρες μπορεί να μιλάει και να γράφει κανείς για το Κεφάλι της Εξουσίας και για το πόσα κεφάλια έχει η λερναία ύδρα που λέγεται Βία προς όποιον θεωρώ κατώτερό μου, προς όποιον θεωρώ πως εξουσιάζω.
Είναι ευκαιρία για Κάθαρση αυτή που έδωσαν με τη γενναιότητά τους οι δύο Κυρίες. Παράλληλα, είναι και για μας μια ευκαιρία! Πάρτε μολύβι και χαρτί και σημειώστε ονόματα όσων κάνουν πλάκα με το θέμα ή όσων με ευκολία λένε… «τώρα το θυμήθηκε;;»
Σημειώστε τα ονόματά τους. Λένε πεντακάθαρα ότι «δεν έγινε και τίποτα σοβαρό». Επίσης λένε κι ας μην το ξέρουν ότι θα το κάνανε κι αυτοί. Ευκαιρία για Κάθαρση. Μαζί με τους βιαστές, τσακίστε και τους εξυπνάκηδες που κάνουν χιούμορ, πλάκα και πλακίστα με όποιον βιάστηκε ή απαξιώνουν το γεγονός. Είναι εν δυνάμει βιαστές.
Το πότε θα μιλήσει ένας άνθρωπος που υπέστη βία, το αποφασίζει εκείνος και η ψυχή του που ξέρει τί αντέχει και πόσο.
No comments:
Post a Comment