Το Εγχείρημα «DOLCE VITA», το ταξίδι στη Νάπολη, το Αμάλφι, το Κάπρι το Ποσιτάνο, το Σορέντο, την Πομπηία, την Ποσειδωνία κι όλα όσα το καθένα απ’ αυτά κρύβει μέσα του, έκλεισε χθες με μια μέρα αλησμόνητη, τόσο στο πήγαινε προς Ρώμη, μ’ όλα όσα μοιραστήκαμε στο λεωφορείο όσο και με την ξενάγηση στο Εργοστάσιο των Ονείρων, την Τσινετσιτά!
Λέω ξανά και ξανά Gracias a la Vida, ξανά και ξανά λέω ευχαριστώ στους ανθρώπους που είναι σε όλα και πάντα παρόντες σε μια δύσκολη εποχή, λέω ευχαριστώ στο καθρέφτη, για να μην ξεχάσω όσους δυσκολεύονται πολύ και δεν έχουν την ευλογία να έχουν κάποιον να ευχαριστήσουν, λέω ευχαριστώ στο ταβάνι κάθε φορά που εξουθενωμένος καταρρέω και το κοιτάζω στο τέλος κάθε μέρας κι αυτό αμέσως και ταβάνι και καθρέφτης και άνθρωποι μου επιστρέφουν τη χαρά και τη γεύση εκείνη που έχει κανείς όταν νιώθει πως ο κόπος του δεν πάει χαμένος.
Μείνανε πολλοί για πολλούς λόγους εκτός Νάπολης, πολλοί δε μπόρεσαν να κάνουν το ταξίδι ετούτο γι’ αυτό υπόσχομαι να επιστρέψουμε. Να επιστρέψουμε παντού σε κείνα τα μέρη τής Ποσειδωνίας καθώς εκεί γράφτηκε ένα μεγάλο κομμάτι του Ανθρώπινου Πολιτισμού. Να δούμε ξανά πόσο δε μας αρέσει η πραγματικότητα. Να δούμε πόσο διψάμε να την αλλάξουμε γιατί είναι Γλυκιά η ζωή, να δούμε την ταφική ζωγραφική, να δούμε τον Βουτηχτή, να δούμε πώς ο άνθρωπος θέλει να εξωραΐσει το σιχαμερό πράμα που λέγεται θάνατος και διαλέγει να το κάνει μέσω Τέχνης, είναι γλυκιά η ζωή, να δούμε και να νιώσουμε πως η ποιότητα ενός Πολιτισμού εξαρτάται πολύ απ’ τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους νεκρούς του, να καταλάβουμε πως η Αντιγόνη του Σοφοκλή ακριβώς γι’ αυτό, ΚΑΙ γι’ αυτό είναι ένας από τους σπουδαιότερους Ναούς του Κόσμου!
Dolce Vita από αύριο στο Μεξικό…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ
