Η 25η Μαρτίου, μια Παρασκευή αργίας, μας έκανε δώρο ένα σωρό μέρες, μια αργία ένα 10ήμερο, δέκα μέρες η μία καλύτερη απ’ την άλλη.
Το αφιέρωμα στον Δον Κιχώτη και τον Θερβάντες στην Κεντρική Ισπανία μου έδωσε ξανά τη χαρά τής δημιουργίας. Υπήρξαν στιγμές με πολύ μεγάλη συγκίνηση γι’ αυτό και θα το επαναλάβω.
Το αφιέρωμα στη Χώρα των Βάσκων είναι η κορωνίδα τής κορωνίδας,, αν το 9ήμερο Ταξίδι στη Βόρειο Ισπανία είναι η φρεγάτα οι 5 μέρες στη Χώρα των Βάσκων είναι η Προεδρική Σουίτα τής Φρεγάτας. *(Σας περιμένω, ή όσοι το βιώσατε να στείλετε τους φίλους σας. Στη Φρεγάτα το Πάσχα 18-26 Απριλίου και στη Σουτίτα για Πρωτομαγιά 27/4 – 1/5 )
Όμως απ’ αυτή τη σπουδαία Παρασκευή τής 25ης Μαρτίου γεννήθηκε άλλο ένα ταξίδι που ενώ δε συνόδευσα προσωπικά, όσοι είχαν την εμπειρία να το ζήσουν γύρισαν ευτυχισμένοι. «Ο Μπλε Καβαλάρης» , ο μικρός γύρος Βαυαρίας, στη Νυρεμβέργη, το Ρεγκενσμπουργκ, το Μόναχο… οι Δίκες τής Νυρεμβέργης, η Μουσική τής Γερμανίας, ο πόλεμος και η Τέχνη, το Καλό και το Κακό που τόσο έντομα συνυπάρχουν σ’ αυτή τη χώρα…
Χαίρομαι και καμαρώνω κάθε φορά που ένα παιδί που γέννησα, μια ιδέα δηλαδή, το σπέρμα που μετά έγινε κείμενο κι ύστερα, σα να ήταν κείμενο θεατρικό, ανέβηκε στη σκηνή, έγινε ταξίδι με σκηνή το λεωφορεία και σκηνικό τα πάρκα, τα μουσεία, τους ναούς...
Αυτό συνέβη αυτή την 25η Μαρτίου με τον Μπλε Καβαλαρη. Το ταξίδι στο Μόναχο, τη Νυρεμβέργη, το Ρέγκεσμπουργκ… Ουσιαστικές ξεναγήσεις παντού…Από το Δικαστήριο όπου έγιναν οι Δίκες τής Νυρεμβέργης ως το εκπληκτικό Μουσείο Παιχνιδιών τής πόλης κι από την Πινακοθήκη Lenbachhaus, ως την ανακαινισμένη Γλυπτοθήκη του Μονάχου που είχαμε την τιμή να είναι το πρώτο γκρουπ που ξεναγήθηκε. Ναι, το γκρουπ της Melodrakma ήταν το πρώτο που ξεναγήθηκε στην περίφημη Γλυπτοθήκη του Μονάχου στην οποία έκρινα υποχρέωση να συμπεριλάβω την ξενάγηση.
Τεράστια η χαρά που χαρούμενοι και γεμάτοι επέστρεψαν όσοι πήγαν χωρίς εμένα, χωρίς να ρωτήσουν αν θα είμαι εγώ, με βαθιά εμπιστοσύνη στη δουλειά μου, στη δουλειά όλων των παιδιών στο γραφείο στην Αθήνα, εμπιστοσύνη σε όσα είχαμε ετοιμάσει και επιλέξει.
Διπλό και τριπλό ευχαριστώ γι’ αυτή την εμπιστοσύνη!
Υ.Γ: Η συγκυρία του Πολέμου, έκανε δυστυχώς επίκαιρα τα ταξίδια στη Γερμανία.
Η συγκυρία του Ψυχρού Πολέμου, έκανε επιβεβλημένο άλλο ένα ταξίδι στη χώρα αυτή.
Ταξίδι στην πρώην Ανατολική, του Αγίου Πνεύματος, 12-18 Ιουνίου. Στη Γερμανία όμως του Πνεύματος. Του Σίλλερ, του Γκαίτε, του Μπαχ...
Στο Βερολίνο, τη Δρέσδη, τη Λειψία τη Βαϊμάρη με βασικό ερώτημα, κινητήριο μοχλό και καύσιμο του ταξιδιού: πρέπει η Δημοκρατία να είναι αυταρχική αν θέλει να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να μην καταργηθεί;;;
No comments:
Post a Comment