Όταν ήμουν 16, ακριβώς τότε που η εφηβεία χτυπάει κόκκινο και μαζί κι η βεβαιότητα ότι θ' αλλάξεις τον κόσμο, τουλάχιστον τα μισά του Κόσμου αυτού θες να τ αλλάξεις, τότε, στη 1η Λυκείου, έκανα κάτι τρομερό, φοβερό και τολμηρό! Ίσως το τολμηρότερο πράμα που επιχείρησα ποτέ: στη γιορτή τού Πολυτεχνείου, με την ορχήστρα του σχολείου, πήρα το μικρόφωνο, ανέβηκα σε μια σκηνή που είχε ετοιμαστεί και τραγούδησα το Άξιον Εστί. Όχι όλο. (Ευτυχώς όχι όλο. )
Πέρασαν τα χρόνια, έγινε 2 Σεπτεμβρίου του 2021, ο Μίκης φεύγει, διαβάζω τον Τύπο, τον ελληνικό και τον παγκόσμιο... Από πουθενά δε λείπει η είδηση. Η ισπανική El Pais μεταξύ άλλων γράφει: "...Όταν φυλακίστηκε απ τη χούντα, ο Δημητρι Σοστακοβιτς, ο Άρθουρ Μιλλερ, ο Υβ Μονταν, κι ο Λωρενς Ολιβιέ, έφτιαξαν Επιτροπή για να κινητοποιήσουν τον κόσμο και να επιδιώξουν την απελευθέρωση του Μικη..."
Πόσο παγκόσμιος Έλληνας πρέπει να είσαι, πόσο καλά έκανες αυτό που τάχθηκες να κάνεις για να νοιαστούν για σένα τόσο Παγκόσμιοι Άνθρωποι!!!
Ακούω τραγούδια του Μίκη σήμερα και σκέφτομαι τί ήταν αυτό που μ' έκανε τότε 16 χρονών να ανέβω σε μια σκηνή χωρίς δεύτερη σκέψη και να τραγουδήσω "Της Δικαιοσύνης Ήλιε νοητέ";;;
Και συνειδητοποιώ, τόσα χρόνια μετά, πως δεν ήταν θράσος εφήβου. Ο Μίκης ενεργοποιούσε την Τόλμη μέσα μου. Η Μουσική του μ' έκανε να τολμήσω ό,τι φοβόμουν. Τα μικρά, τα ασήμαντα αλλά για μένα σπουδαίο κατόρθωμα να τολμήσω ό,τι με φοβίζει. Σκέφτομαι σήμερα και βρίσκω κι άλλες φορές που έγινε αυτό. Όταν αποφάσισα να φτιάξω το ταξίδι για τη Βόρειο Ισπανία, όταν ετοίμαζα υλικό για την ΕΤΑ, για τους Βάσκους, για μια εποχή ολόκληρη, είχα βάλει "Της Αγάπης Αίματα"... Φοβόμουν ότι κανένας δε θα πήγαινε σε ταξίδι με πολιτική προσέγγιση, Φοβόμουν ότι το πέρασμα τόσου life style απ τον εγκέφαλό μας, θα είχε καταστήσει πασέ ένα πολιτικό ταξίδι αλλά μόλις έβαλα τη Μουσική τού Μίκη ...
Χαίρε Μικη!!
Δίπλα στο Σοστακόβιτς πια, δίπλα, στην Κάλλας, τον Άρθουρ Μίλερ, το Μάνο Χατζιδάκι, τον Σερ Λωρενς Ολιβιέ, δίπλα στον ΚαβάφηΜίκη και τον Ελυτη, διπλα σε τοσους και τοσους αγαπημένους και Τολμηρούς και σίγουρα δίπλα στο Φιδέλ...
Αιωνία η Εφηβεία του Μίκη και η δική μας!
Adios κι ευχαριστώ Μίκη.
No comments:
Post a Comment