ROCÍO JURADO: Η ΜΑΡΙΝΕΛΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ!

     Από το 1994 που πρωτοάκουσα τη Rocío Jurado να τραγουδάει, σκέφτηκα πολλές φορές, (σκέφτηκα μόνο, ποτέ δεν το είπα σε κανέναν, πρώτη φορά τώρα που με «καλύπτει» ο El Greco το ομολογώ) : «ΝΑ ΕΚΑΝΑ ΕΝΑ ΝΤΟΥΕΤΟ ΜΕ ΤΗ ROCÍO!»

     Φυσικά, αυτό το ντουέτο δεν έγινε ποτέ.  Λέω φυσικά, γιατί εγώ δεν έχω φωνή ή πάνω κάτω έχω την ποιότητα της φωνής της Άτζελας κι γιατί η Rocío, έκλεισε φέτος έξι χρόνια από τότε που τη νίκησε ο καρκίνος. Την 1η Ιουνίου τού 2006. Στα 61 της. (Σχεδόν αμέσως της έφτιαξαν το άγαλμα στην Ανδαλουσία, στο χωριό της την Chipiona. Artista ήταν, σπουδαία κιόλας, αρέσουν "αυτά" στις αρτίστες.) Πέθανε στο σπίτι της. Μέσα στην Αδικία που είναι ούτως ή άλλως ο Θάνατος, τουλάχιστον να τον βρει τον καθένα σπίτι του, όχι σαν το σκυλί στο δρόμο.  

     Τα τελευταία Χριστούγεννα πριν το θάνατό της, η Κρατική Ισπανική Τηλεόραση τής έκανε ένα αφιέρωμα κι ο ένας μετά τον άλλο, πολλοί απ’ τους σπουδαίους τραγουδιστές της Ισπανίας τραγούδησαν σ' ένα ντουέτο με την καταβεβλημένη ήδη Rocío. (Εννοείται ότι εγώ, δεν εμφανίζομαι πουθενά σ’ αυτό το αφιέρωμα αλλά δεν είναι και το μόνο μου απραγματοποίητο όνειρο.)

     Στη μνήμη αυτής της μεγάλης ερμηνεύτριας, επέλεξα για να μοιραστώ με τους φίλους του El Greco τρία ντουέτα της.

1) Ντουέτο με την ανιψιά της ROSARIO MOHEDANO, λαμπρή απόδειξη ότι τ’ «ανίψια» δεν είναι πάντα ατάλαντα και χωρίς το «θείο» ή «θεία» απ’ τη Κορώνη  δε θα έκαναν ποτέ τίποτα. Σ’ ένα τραγούδι θρυλικό. «ESE HOMBRE». («ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ») Όποιος καταλαβαίνει ισπανικά θα αντιληφθεί απ’ τους στίχους ότι ποτέ ξανά μια γυναίκα δεν περιέλουσε με τόσα «γαλλικά» έναν άντρα. «Ελεεινό, άθλιο, τρισάθλιο, ηλίθιο, υποκριτή, χυδαίο, γελοίο υποκείμενο, αλαζόνα, παλιάτσο, εγωιστή, νάρκισσο, ψεύτικο, σαδιστή, εκδικητικό, τιποτένιο, ανυπόφορο, ανασφαλή …» Όλα όσα θα ’πρεπε νομίζω να πει η Σοφία Βέμπο στο «ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ» στον «άνθρωπό της» αντί σχεδόν να τον επαινεί που τη χτυπάει.

2) Ντουέτο με τη LOLITA FLORES. Κόρη του «Μύθου» LOLA FLORES, την αποκαλούμενη «LA FARAONA», τη «Φαραώ» του Ισπανικού τραγουδιού.  Τραγουδάνε το «DEJÁNDONOS LA PIEL», που σε ελεύθερη μετάφραση λέει με έξοχο τρόπο χωρίς γλυκανάλατες γκρίνιες πως… «ακόμα και τις σάρκες μας αφήσαμε στο δρόμο τόσο που αγαπήσαμε…» Γαμώτο! (αυτό το λέω εγώ.)

3) Ντουέτο με τον FALETE. Μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα που το χάρισμα της φωνής του είναι τέτοιο, που υπερκέρασε τις όποιες δυσκολίες λόγω ας πούμε «εμφάνισης» και μπήκε στο Πάνθεον των σπουδαίων της ισπανικής μουσικής. Τραγουδάνε μία «ραντσιέρα», μελωδία μεξικάνικη, το «AMOR CALLADO SIEMPRE» (Έρωτας Πάντα Σιωπηλός).

     Αθάνατη δικαίως η Ροθίο κι εφτάψυχη η δικιά μου εμμονή να ονειρεύομαι αδίκως ντουέτα που δεν τ’ αξίζω. Μεταξύ μας, τελευταία, άρχισα ξεφεύγω πάλι, θέλω να τραγουδήσω με την CHAVELA VARGAS, τη Γηραιά Κυρία που τραγούδησε στην ταινία FRIDA.

                                                                                                                         EL GRECO