Τρεις εβδομάδες “διακοπές” ξεναγού κατακαλόκαιρο είναι ένας δείκτης για το πώς παν τα πράματα.
Τρεις εβδομάδες “διακοπές” ξεναγού κατακαλόκαιρο!
Αν το πεις αυτό σε άνθρωπο της συντεχνίας στην Ισπανία:
“τρεις εβδομάδες διακοπές ξεναγού κατακαλόκαιρο”
θα σου πει αμέσως:
“με Έλληνες δουλεύεις;;;”
Απ' την ημέρα της ανακοίνωσης του Δημοψηφίσματος με το οποίο ο Πρωθυπουργός κάλεσε τον ελληνικό λαό να πει: “ΟΧΙ”
για να του εξηγήσει μετά ότι αυτό που κατά βάθος εννοούσε με το “ΟΧΙ” ήταν
“ΝΑΙ” (αντίστοιχα σε ταξίδι αυτό θα ήταν να πάει κανείς στα Γρεβενά μέσω Καλκούτας. Αν τα Γρεβενά είναι ο προορισμός μπορείς να πας το πολύ μέσω Κοζάνης, δεν είναι ανάγκη να οργώνεις Ινδικό ολόκληρο, Κόβεις δρόμο από Ελασσόνα.)
Μετά από κείνη την ημέρα- τη μέσω Καλκούτας Γρεβενά- εξαφανίστηκε τουριστικά ο Ιούλιος.
Ας ρωτήσει ΟΠΟΙΟΣ θέλει ΟΠΟΙΟΝ θέλει σχετικό και εργαζόμενο στο τουρισμό.
Κι αφού γιοκ δουλειά, είπα με τον περσινό κόπο να πάμε όπως πέρσι στην Ελλάδα, Έλληνες αφήνουν τα λεφτά τους στην Ισπανία για να ζω, στην Ελλάδα μου φαίνεται δίκαιο ν' αφήσω και γω τα δικά μου. Πρώτα πήγαμε στη Θεσσαλονίκη, με ειδική πρόσκληση και σε ειδική αποστολή αλλά το πέρασμα από τα χέρια της Σοφίας μου είναι θέμα άλλης Ειδικής Αφιέρωσης. Τη γεύση του κρασιού που άνοιξε για μας παίρνει η φιλία με τη Σοφία.
Από κει στη Λάρισα μια νύχτα, άλλη μια στην Αθηνα και φτάσαμε στον τελικό προορισμό των φετινών διακοπών...
Και δω είμαστε,
στη Χίο εδώ και 10 μέρες,
στη Χίο,
όπου η θάλασσα κάθε μέρα βγάζει κι άλλους,
όχι σ' ενοικιαζόμενα δωμάτιο όπως εμάς,
6:00 το πρωί φτάσαμε,
σκοτάδι ακόμα κι απ' το αυτοκίνητο είδαμε καμιά 40αρια μετανάστες
στο δρόμο να περιμένουν κάποιος να χρειαστεί κάτι απ' αυτούς,
σ' ένα χωράφι άλλοι τόσοι δεν κατάλαβα αν κρύβονταν ή έψαχναν ένα μεροκάματο κι αυτοί,
26 χιλιόμετρα όλα κι όλα Αεροδρόμιο-Καλαμωτή αλλά δε μπορώ να πω ότι δεν είδα το πρόβλημα
φτάσαμε και στη θάλασσα... παιδικό παπούτσι κοριτσιού απ' τη Συρία εκεί.
Χαίρομαι που τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων στα νησιά τούς βοηθούν με αγάπη, φρούτα και ψωμί. Κι αν ήταν χειμώνας και κουβέρτες θα φέρνανε και κασκόλ και σούπες. Δεν είναι δείγμα αντιπροσωπευτικό των ελλήνων αυτός στην Κω που φορούσε στολή αστυνομικού και χαστούκιζε πρόσφυγες κρατώντας μαχαίρι... Το μάθαμε από ξένο δημοσιογράφο και τον είδαμε γιατί τον βιντεοσκόπησε και τον φωτογράφησε κι ας λέει ο γελοίος ότι είναι ψέματα και ποτέ δε χτύπησε κανέναν... Από Άγγλο δημοσιογράφο μάθαμε κάποτε κι ότι η Γκερνίκα βομβαρδίστηκε από την γερμανική αεροπορία... Τα επίσημα και "υπεύθυνα" νέα στην Ισπανία έλεγαν πως βάσκοι βομβαρδίζουν Βάσκους...
Τα επίσημα και υπεύθυνα νέα στην Ελλάδα, "κολοσσοί" δημοσιογράφοι όπως ο κ. Πρετεντέρης λένε πως οι γονείς του κοριτσιού με το παπούτσι είναι ανεύθυνοι. Λες και πήραν τα παιδιά τους από κάμπινγκ της Αιδηψού να τα παν στη Χίο οι “ανεύθυνοι” κι έπιασε καιρός και πνίγηκαν.
Δεν αλλάζουν τόπο παραθερισμού κ. Πρετεντέρη.
Απ' τον πόλεμο τα πήραν, απ' τη Συρία όχι απ' την Αιδηψό. Κι είχαν να διαλέξουν:
Α) Να μείνουν εκεί και να πεθάνουν 100%.
Β) “Ανεύθυνα” να φορτώσουν τα παιδιά τους σε βαρκούλες και να 'χουν έστω κι 1% πιθανότητες να τα σώσουν.
(Στην Κω. Φωτογραφία του του Γιάννη Μπεχράκη)
Ευχαριστούμε και για φέτος τη Χίο. Έστω και μόνο επειδή συντήρησε τη βεβαιότητά μου πως "κάνω διακοπές" δε σημαίνει "είμαι στον κόσμο μου". Διακοπές δεν είναι να κλειστώ μέσα σ' ένα μοχίτο μαυρισμένος και γυμνός μ' ένα φύλλο δυόσμου στ' απόκρυφα σημεία μου. Βοήθησε το σκηνικό της Χίου, δεν έχει πολλά-πολλά μοχίτο, κι ύστερα, απέναντί της δεν έχει την Κυανή Ακτή, τις Κάννες και το Μόντε Κάρλο, τη Σμύρνη έχει απέναντι, φαντάστηκα ένα σωρό πράματα, φαντάστηκα και τον παππού το αστυνομικού στην Κω να χαστουκίζει “βρωμιάρηδες” μικρασιάτες... Δε χάλασαν οι διακοπές μας επειδή δε βγάλαμε την Ιστορία απ' τη πρίζα.
Αυτή είναι η Ιστορική μας Στιγμή:
κάποιοι είμαστε στην παραλία παραλία με φρέντο στο χέρι, στο βάθος βλέπουμε ανθρώπους να πνίγονται κι από πίσω, σαν υποβολέας ακούγονται κάτι "υπεύθυνες" φωνές που προσπαθούν να μας πείσουν πως οι κουκκίδες που βλέπουμε στο βάθος να παλεύουν είναι οι άξιες πνιγμού φιγούρες κάποιων “ανεύθυνων” γονιών που έβγαλαν τα παιδιά τους απ' τη φωτιά και τα 'ριξαν στο νερό.
Μας αρέσει δεν μας αρέσει αυτή είναι η εικόνα μας, η φωτογραφία μας η Ιστορική.
Εύχομαι η ζωή αυτών των παιδιών να κάνει 180 μοίρες στροφή κι όσα τους στέρησε σ' αυτά τα πρώτα χρόνια, να τους τα δώσει απλόχερα στα χρόνια που 'ρχονται,
να γράψουν ιστορίες και ποιήματα,
να κάνουν ταινίες,
να βρουν τρόπους να μοιραστούν αυτή τους την εμπειρία απ' τη Φωτιά στο Νερό καταμεσής στο Αιγαίο,
για το καλό πολλών να μοιραστούν τί είναι να ξαναγεννιέσαι,
να ζήσουν χρόνια πολλά και κυρίως, όσο είναι παιδιά ακόμα, να έχουν με τους γονείς τους πολλές διακοπές τόσο ξένοιαστες όσο και η Άλμπας μου που ακούει συνέχεια γι' αυτά, για την Ιστορια τους.
El Greco
Τρεις εβδομάδες “διακοπές” ξεναγού κατακαλόκαιρο!
Αν το πεις αυτό σε άνθρωπο της συντεχνίας στην Ισπανία:
“τρεις εβδομάδες διακοπές ξεναγού κατακαλόκαιρο”
θα σου πει αμέσως:
“με Έλληνες δουλεύεις;;;”
(Η φωτό είναι της @Laura_Padoan,UNHCR)
για να του εξηγήσει μετά ότι αυτό που κατά βάθος εννοούσε με το “ΟΧΙ” ήταν
“ΝΑΙ” (αντίστοιχα σε ταξίδι αυτό θα ήταν να πάει κανείς στα Γρεβενά μέσω Καλκούτας. Αν τα Γρεβενά είναι ο προορισμός μπορείς να πας το πολύ μέσω Κοζάνης, δεν είναι ανάγκη να οργώνεις Ινδικό ολόκληρο, Κόβεις δρόμο από Ελασσόνα.)
Μετά από κείνη την ημέρα- τη μέσω Καλκούτας Γρεβενά- εξαφανίστηκε τουριστικά ο Ιούλιος.
Ας ρωτήσει ΟΠΟΙΟΣ θέλει ΟΠΟΙΟΝ θέλει σχετικό και εργαζόμενο στο τουρισμό.
Κι αφού γιοκ δουλειά, είπα με τον περσινό κόπο να πάμε όπως πέρσι στην Ελλάδα, Έλληνες αφήνουν τα λεφτά τους στην Ισπανία για να ζω, στην Ελλάδα μου φαίνεται δίκαιο ν' αφήσω και γω τα δικά μου. Πρώτα πήγαμε στη Θεσσαλονίκη, με ειδική πρόσκληση και σε ειδική αποστολή αλλά το πέρασμα από τα χέρια της Σοφίας μου είναι θέμα άλλης Ειδικής Αφιέρωσης. Τη γεύση του κρασιού που άνοιξε για μας παίρνει η φιλία με τη Σοφία.
Και δω είμαστε,
στη Χίο εδώ και 10 μέρες,
στη Χίο,
όπου η θάλασσα κάθε μέρα βγάζει κι άλλους,
όχι σ' ενοικιαζόμενα δωμάτιο όπως εμάς,
6:00 το πρωί φτάσαμε,
σκοτάδι ακόμα κι απ' το αυτοκίνητο είδαμε καμιά 40αρια μετανάστες
στο δρόμο να περιμένουν κάποιος να χρειαστεί κάτι απ' αυτούς,
σ' ένα χωράφι άλλοι τόσοι δεν κατάλαβα αν κρύβονταν ή έψαχναν ένα μεροκάματο κι αυτοί,
26 χιλιόμετρα όλα κι όλα Αεροδρόμιο-Καλαμωτή αλλά δε μπορώ να πω ότι δεν είδα το πρόβλημα
φτάσαμε και στη θάλασσα... παιδικό παπούτσι κοριτσιού απ' τη Συρία εκεί.
Χαίρομαι που τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων στα νησιά τούς βοηθούν με αγάπη, φρούτα και ψωμί. Κι αν ήταν χειμώνας και κουβέρτες θα φέρνανε και κασκόλ και σούπες. Δεν είναι δείγμα αντιπροσωπευτικό των ελλήνων αυτός στην Κω που φορούσε στολή αστυνομικού και χαστούκιζε πρόσφυγες κρατώντας μαχαίρι... Το μάθαμε από ξένο δημοσιογράφο και τον είδαμε γιατί τον βιντεοσκόπησε και τον φωτογράφησε κι ας λέει ο γελοίος ότι είναι ψέματα και ποτέ δε χτύπησε κανέναν... Από Άγγλο δημοσιογράφο μάθαμε κάποτε κι ότι η Γκερνίκα βομβαρδίστηκε από την γερμανική αεροπορία... Τα επίσημα και "υπεύθυνα" νέα στην Ισπανία έλεγαν πως βάσκοι βομβαρδίζουν Βάσκους...
Τα επίσημα και υπεύθυνα νέα στην Ελλάδα, "κολοσσοί" δημοσιογράφοι όπως ο κ. Πρετεντέρης λένε πως οι γονείς του κοριτσιού με το παπούτσι είναι ανεύθυνοι. Λες και πήραν τα παιδιά τους από κάμπινγκ της Αιδηψού να τα παν στη Χίο οι “ανεύθυνοι” κι έπιασε καιρός και πνίγηκαν.
Δεν αλλάζουν τόπο παραθερισμού κ. Πρετεντέρη.
Απ' τον πόλεμο τα πήραν, απ' τη Συρία όχι απ' την Αιδηψό. Κι είχαν να διαλέξουν:
Α) Να μείνουν εκεί και να πεθάνουν 100%.
Β) “Ανεύθυνα” να φορτώσουν τα παιδιά τους σε βαρκούλες και να 'χουν έστω κι 1% πιθανότητες να τα σώσουν.
Ευχαριστούμε και για φέτος τη Χίο. Έστω και μόνο επειδή συντήρησε τη βεβαιότητά μου πως "κάνω διακοπές" δε σημαίνει "είμαι στον κόσμο μου". Διακοπές δεν είναι να κλειστώ μέσα σ' ένα μοχίτο μαυρισμένος και γυμνός μ' ένα φύλλο δυόσμου στ' απόκρυφα σημεία μου. Βοήθησε το σκηνικό της Χίου, δεν έχει πολλά-πολλά μοχίτο, κι ύστερα, απέναντί της δεν έχει την Κυανή Ακτή, τις Κάννες και το Μόντε Κάρλο, τη Σμύρνη έχει απέναντι, φαντάστηκα ένα σωρό πράματα, φαντάστηκα και τον παππού το αστυνομικού στην Κω να χαστουκίζει “βρωμιάρηδες” μικρασιάτες... Δε χάλασαν οι διακοπές μας επειδή δε βγάλαμε την Ιστορία απ' τη πρίζα.
Αυτή είναι η Ιστορική μας Στιγμή:
κάποιοι είμαστε στην παραλία παραλία με φρέντο στο χέρι, στο βάθος βλέπουμε ανθρώπους να πνίγονται κι από πίσω, σαν υποβολέας ακούγονται κάτι "υπεύθυνες" φωνές που προσπαθούν να μας πείσουν πως οι κουκκίδες που βλέπουμε στο βάθος να παλεύουν είναι οι άξιες πνιγμού φιγούρες κάποιων “ανεύθυνων” γονιών που έβγαλαν τα παιδιά τους απ' τη φωτιά και τα 'ριξαν στο νερό.
Μας αρέσει δεν μας αρέσει αυτή είναι η εικόνα μας, η φωτογραφία μας η Ιστορική.
Εύχομαι η ζωή αυτών των παιδιών να κάνει 180 μοίρες στροφή κι όσα τους στέρησε σ' αυτά τα πρώτα χρόνια, να τους τα δώσει απλόχερα στα χρόνια που 'ρχονται,
να γράψουν ιστορίες και ποιήματα,
να κάνουν ταινίες,
να βρουν τρόπους να μοιραστούν αυτή τους την εμπειρία απ' τη Φωτιά στο Νερό καταμεσής στο Αιγαίο,
για το καλό πολλών να μοιραστούν τί είναι να ξαναγεννιέσαι,
να ζήσουν χρόνια πολλά και κυρίως, όσο είναι παιδιά ακόμα, να έχουν με τους γονείς τους πολλές διακοπές τόσο ξένοιαστες όσο και η Άλμπας μου που ακούει συνέχεια γι' αυτά, για την Ιστορια τους.
Κώμη-Χίος, 11/8/15
El Greco
No comments:
Post a Comment