Με αφορμή το ανεβοκατέβασμα της παράστασης «Η ισορροπία του Νash» στο Εθνικό, και πριν ρεζιλευτεί κι η Ιβηρική και χρειαστούν παρεμβάσεις Πρεσβείών για να σταματήσουν οι εδώ πομπές αποφάσισαν να δράσουν οι ξεναγοί κι οι συνοδοί Μαδρίτης, Τολέδου και Περιχώρων. Έσπευσαν να ζητήσουν συνάντηση με τον Άγιο Τολέδου, τον Επίσκοπο, τον Πρώτο μεταξύ (υποτιθέμενων) ίσων όλης της Ισπανίας.
ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ: “Μέσα στην καρδιά του καθεδρικού του Τολέδου,
(όπως κοιτάς τον “Διαμερισμό των Ιματίων” του Ελ Γκρέκο δεξιά, στη διπλανή αίθουσα,)
έχουν κρεμασμένη μια ντροπή και την καμαρώνουν:
Τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή του Καραβάτζιο.
Νάτος...
Πίσω στη Μαδρίτη απ' την Πέμπτη. Σπίτι μου εδώ και τρεις μέρες.
Κάθε φορά μετά από μία εβδομάδα στην Ελλάδα χρειάζομαι δύο (βδομάδες) για ξεκούραση.
Όλα εντατικά και πιεσμένα.
Πού να χωρέσουν σε 7 μέρες 5-6 μήνες απουσίας.
(Δεν ξέρω τί γινόταν εκείνη τη στιγμή στη Σκηνή πάντως μου άρεσε που η Στέλλα Βαρελά απαθανάτισε τόσα στόματα ανοιχτά.)
Κάποιους φίλους πρόλαβα και τους είδα κι άλλους ούτε να τους τηλεφωνήσω δεν πρόλαβα γιατί αρρώστησα από πάνω.
Παρασκευή, παραμονή του Ραντεβού ήταν ίσως η πιο εξουθενωτική βραδιά. Μέχρι τις 5 για casting στις ΚΟΥΚΛΕΣ. Διάλεγα όλη νύχτα ποια Κούκλα θα έρθει να μοιραστεί τί απ' τη δουλειά της.
Ειδικό Μαραθώνιο πρόγραμμα μου είχε ετοιμάσει η φίλη Μαριλού για να διαλέξω ανάμεσα
Πάει κι αυτό.
Δυο πρώτες κουβέντες για τη βραδιά, για όσους τουλάχιστον δε χρησιμοποιούν facebook. Σε πόμενη ευκαιρία θ' ακολουθήσει ρεπορτάζ με βίντεο και εαποκαλυπτικές φωτό...
Μαζευτήκαμε 150 άνθρωποι από τις 9 έως τις 5. Χωρίς πυξίδα. Νομίζω πήγε το "καράβι" με εξαίρεση μία: τη στιγμή που έγινε η ανταλλαγή των βιβλίων όπου ξέφυγε λίγο ο χρόνος και έκανε αυτό που λέμε μισή ώρα "κοιλιά". Κατά τ' αλλα: Η Ειρήνη Δασκαλάκη τραγούδησε.
Η Ζωή Απειρανθίτου αποχαιρέτησε με άλλα δυο τραγούδια.
Η Νεκταρία μ' ένα Τάνγκο.
Ο Μανώλης που είιχε έρθει απ' την Κρήτη έσβησε 69 (κυριολεκτώ) κεριά, η Αννούλα έσβησε τα δικά της 33 γιατί την Τετάρτη που ήταν τα δικά της γενέθλιά της δεν τα γιόρτασε, είχε κόσμο σπίτι γι' άλλους λόγους, αποχαιρετησε οριστικά τον πατέρα της την Τετάρτη. Να επιμένει η Μνήμη και να τον θυμάσαι πάντα καθαρά μέχρι τα βαθιά σου γεράματα Αννούλα, αυτό το φοβάμαι πολύ εγώ, μην ξεχάσω μια μέρα το πρόσωπο αγαπημένων. Κααι συνεχίστηκε η βραδιά. Άλλοι χόρεψαν πάνω στο τραπέζι
κι άλλοι στην πίστα. Μέχρι τις 5.
Μέχρι τη 1 όμως σχεδόν είχαν μετακομίσει εκεί 3 Κούκλες τις οποίες ευχαριστώ: Εύα, Μάνια και Αλίκη.
Πολλά μάλλον μου ξέφυγαν απ' τα χέρια και ζητώ συγνώμη, ακόμα περισσότερα μπορεί να μην τα κατάλαβα καν. Τώρα μένει η Συνέχειά της βραδιάς. Στη Μνήμη μας ως μια στιγμή που είχαμε βρεθεί κάποτε στο Καμπαρέ Βολταιρ. Αλλά και το θεατρικό έργο που τελειώνω με τον τίτλο της Χθεσινης βραδιάς: “Η Επιμονή της Μνήμης” λέγεται κι ελπίζω σύντομα να το μοιραστούμε στην Ελλάδα
Επόμενο σίγουρο ραντεβού είναι αυτό της Βορείου Ισπανίας το καλοκαίρι. (για όσους δεν ήρθαν ακόμη. Να το πείιτε και στους φίλους σας) ΑΛΛΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ Μας (Μάλλον) ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΟ Αιγαίο τέλη Ιουνίου. ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΗΝ Καραϊβική. (Χριστούγεννα 2016) Οδοιπορικό στην Ελλάδα: “Ανακαλύπτοντας Ττην Ιστορία μας, τους Ήρωες και Προδότες μέσα μας.” Και... το 2017 ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ! (θ' ακολουθήσουν λεπτομέρειες σε άλλη δημοσίευση) Σε μία απ' τις φωτό οι ΚΟΥΚΛΕΣ ανακοινώνουν τα ταξίδια! Άναυδη η Αλίκη όταν είδε... "Καραϊβική" Σε άλλη, φαίνεται καθαρά πως μάς έριξαν και τα χαρτιά εκείνο το βράδυ. Σήμερα που μου τα ξανάριξα βγήκε Νέο Ταξίδι... Άλλο... Δεν αποκλείω καθόλου να πάμε στη Σικελία... Το ΝΑΙ ή ΟΧΙ Θα το μάθετε Εγκαιρα και Σύντομα...
Η Μάνα μου χορεύει στην πίστα ενός Καμπαρέ. Με οικολογικό γούνινο γιακά και 1 πόδι... Ευχαριστώ πολύ όλους όσους μπόρεσαν και ήρθαν αλλά εξίσου κι όσους δεν μπόρεσαν κι ας το θελαν πολύ. Ευχαριστώ και τα παιδιά του Καμπαρέ Βολταίρ, που έκαναν τα πάντα για να έχω την ατμόσφαιρα που ήθελα. El Greco
Μένει λιγότερο από μια βδομάδα για το Ραντεβού που κάναμε στο Cabaret Voltaire κι ακόμα δεν έχει επιβεβαιώσει αν θα είναι μαζί μας η Roxanne απ' τους ανταγωνιστές, απ' το Moulin Rouge!.
Θα το συζητούσε με τον Christian είπε.
Εγώ ό,τι είπα στη Roxanne, λέω και σε σας:
1) Το θέμα της βραδιάς είναι η Μνήμη. Ακριβέστερα:
Μέσα στα τόσα που περνούν κάθε μέρα απ' τα μάτια μας, πολλά, σίγουρα πολλά σημαντικά ξεφεύγουν και πέφτουν στα ψιλά της συνείδησής μας.
Ένα τέτοιο θέμα για μένα προσωπικά είναι και η υπόθεση των 5 Ελλήνων φοιτητών που ζητά η Ιταλία να εκδοθούν ώστε να δικαστούν εκεί.
Πέρασε από μπροστά μου,
μετά ήρθε το ένα,
μετά το άλλο,
προσωπικά, οικογενειακά, δουλειές, αναδουλειές... δεν κατέλαβε ούτε χώρο ούτε χρόνο παραπάνω στη ζωή μου.
Τελευταία 15 ημερών δουλειάς,
τελευταία διακοπών για την Άλμπα,
αναγκαστικά δουλειά και για κείνη χθες,
μαζί στο αεροδρόμιο ν' αποχαιρετήσουμε το γκρουπ που είχε έρθει για Πρωτοχρονιά,
Με μια φωτογραφία απ' την τελευταία μας για το 2015 βόλτα με ποδήλατο,
σας στέλνουμε ευχές για Καλή Χρονιά.
Με αγάπη και με αγωνιστικούς χαιρετισμούς (αυτό ειδικά φαίνεται και στη φωτό) απ' τους τρεις μας.
(Τέτοιο χειμώνα κάνει φέτος στη Μαδρίτη, με αμάνικα αυτές)
Κάθε φορά που κλείνει ένας χρόνος,
εκτός απ' το να στείλω ευχές, νιώθω να εκφράσω και την ευγνωμοσύνη μου στους δυο ανθρώπους που ζουν καθημερινά δίπλα μου:
Την Αλάιτζ και την Άλμπα που και φέτος δε μου βάλανε όρους,
που δε μου ζήτησαν ν' αλλάξω κάτι για να μ' αγαπάνε,
που κατάλαβαν πως όσο περνάν τα χρόνια γίνονται
εφιάλτης ή ουτοπία οι αλλαγές που περιμένουν οι άλλοι από μας,
ευγνωμοσύνη που με ανέχονται όταν είμαι 24 ώρες το 24ωρο στο σπίτι,
αλλά και που επιτρέπουν 24ωρες συνεχόμενες απουσίες μου όταν το απαιτούν οι συνθήκες.
Ευχαριστώ και όλους εσάς που βρίσκετε χρόνο που και καμιά φορά κάνετε μια στάση και δω, στη Greco-Land που έγινε τελικά και Τόπος και Τρόπος να μη χαθούμε εντελώς.
Φεύγει δύσκολη χρονιά.
Να δούμε τί μέρος του λόγου θα είναι κι αυτή που έρχεται.
Δύσκολο το '15, σα Σουρεαλιστικό Σουαρέ ήταν όλα αυτά που συνέβησαν.
Ένα μπορώ να πω με βεβαιότητα. Όταν ξεκίνησε, αυτά που έγιναν δεν ήταν για να γίνουν.
"Ούτε στ' όνειρο"
θ' απαντούσαμε αν κάποιος πέρυσι τέτοια βραδιά σαν απόψε μας έλεγε όσα τώρα ξέρουμε, όσα ζήσαμε το 2015,
"Άσε μας ρε σουρίαλ, ούτε στ' όνειρο δε γίνονται αυτά που λες... Δε φταις εσύ, η Φαντασία σου η Σουρεαλιστική τα φταίει..."
Δεν ήξερα τί δώρο να σας κάνω και η Νίκη των Εξαρχείων το κανε πάλι το θαύμα της.
Θυσίασε όσες ώρες χρειάστηκαν και μου 'φτιαξε για μια ακόμα φορά ένα βίντεο που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Χαίρε και ξαναχαίρε χίλιες φορές Νίκη Γενναιόδωρη.
Το Σουρεαλιστικό Ταξίδι το κάναμε όλοι τελικά, ακόμα κι αυτοί που δε μπόρεσαν να ρθουν ως την Καταλωνία το κάναν εν Ελλάδι
"Είθε Να Ζήσεις Σε Ενδιαφέροντες Καιρούς" λέει μια κινέζικη Κατάρα που κάπου είδα τελευταία.
Έπιασε μου φαίνεται η κατάρα τους.
Να δούμε μόνο μέχρι πού θα φτάσει αυτό το "ενδιαφέροντες". Ένας πόλεμος πάντως την κάνει ενδιαφέρουσα άρον άρον μια Εποχή. Ο πόλεμος που ζούμε έξω απ' τις πόρτες μας για την ώρα.
Εύχομαι ένα ΒΑΡΕΤΟ 2016,
χ ίλιες φορές βαρετό το '16
από τό να 'χουμε πάλι "ενδιαφέρουσα χρονιά"
