Με αφορμή την τρομερή επέτειο της βόμβας στη Χιροσίμα, πήρα και κοίταζα φωτογραφίες απ’ το περσινό ταξίδι στην Ιαπωνία.
Μια μέρα αξέχαστη, όπως κι όλες του ταξιδιού, μία προς μία!
Το «bullet train», απ’ το Κιότο στη Χιροσίμα, το Πάρκο της Ειρήνης, το Μουσείο που θυμίζει κάθε λεπτό της τραγικής μέρας και του πολέμου... Απ’ τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες, όταν στάθηκα μπροστά στα περίφημα σκαλοπάτια με τη Σκιά.
Το πρωί της 6ης Αυγούστου του 1945, ένας άντρας κάθονταν στα σκαλοπάτια και περίμενε ποιος ξέρει τί, όταν έπεσε η βόμβα και η απερίγραπτη θερμοκρασία τον εξαΰλωσε κι άφησε πάνω στην πέτρα τη σκιά του. Σκιά όπως στις ραδιογραφίες. Κυριολεκτικά ραδιογραφία και αξονική της Ιστορίας Τα σκαλοπάτια με τη σκιά πάνω τους «εκτυπωμένη» είναι τώρα έκθεμα σε μουσείο, στο Μουσείο της Χιροσίμα.
Υ.Γ: Βλέπω όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στη Βηρυτό και σκέφτομαι πως φρόντισε η Ιστορία να τα συνδέσουμε μέσα μας πάλι όλα. Όσες κι αν είναι οι διαφορές στις συνθήκες, το απόλυτο δράμα των ανθρώπων είναι ίδιο. Όπως τα τρίδυμα στη φωτογραφία που ξεκίνησαν τη ζωή τους εντυπωσιακά, χωρίς γονείς.
Φωτό: Τα τρίδυμα της Βηρυτού, η Σκιά, η Βόμβα, (μανιτάρι και στη Βηρυτό), ζωγραφιές παιδιών του σήμερα σε ανάμνηση εκείνης της ημέρας, το Παιδί που εκείνο το πρωί κουβαλάει στην πλάτη το νεκρό αδερφό του και άλλες που τράβηξα με το τηλέφωνο στο Μουσείο της Χιροσίμα.
No comments:
Post a Comment