Τώρα που τέλειωσε το ταξίδι, το μονάκριβό μου στο εξωτερικό μέσα στο 2020, τώρα που όλοι γυρίσαμε ασφαλείς στα σπίτια μας, κοιτάζω τις φωτογραφίες και διαπιστώνω πως 5 μέρες μόνο μπορούν να εμπεριέχουν εμπειρία ολόκληρη πολλαπλών διαστάσεων, 5 μέρες ενός χωροχρόνου που έκανε χαρούμενους 20 ανθρώπους. Τόσοι ήμασταν σ’ αυτή την πρεμιέρα του ταξιδιού που έδωσα για τίτλο «ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ»
Η στιγμή που επέλεξα ήταν πολύ συγκεκριμένη, στοχευμένη, τα τέλη Οκτωβρίου είναι μια απ’ τις δυο ετήσιες γιορτές της φύσης, η Άνοιξη έχει τη δική της ορμή, σε σπρώχνει, σε παρασέρνει σε καταπληκτικά αισθήματα αλλά το Φθινόπωρο έχει το δικό του τρόπο, αν η Άνοιξη σε τραβάει βίαια στη χαρά, το Φθινόπωρο σε παίρνει τρυφερά απ’ το χέρι και σε πάει βόλτα στα παλιά, σου θυμίζει ευγενικά τη νεότητα αντί να την απαιτεί από σένα, το πράσινο της χλωροφύλλης και της νιότης δίνει τη σκυτάλη στο κίτρινο, το πορτοκαλί και το κόκκινο, στα καροτενοειδή και στις ανθοκυανίνες της μνήμης.
Πέντε μέρες, τέσσερις νύχτες με έδρα τη Νυρεμβέργη, κάνοντας εκδρομές και επισκέψεις.
Περπατήσαμε σε ιδανικές συνθήκες σε μια πόλη ιδανική για περπάτημα, ήπιαμε μπύρες καπνιστές, καμιά έκπληξη και στο φαγητό, κότσι φάγαμε, είδαν τα μάτια μας απίθανες ομορφιές, χωριά κοσμήματα, σαν παιχνίδια, κουκλόσπιτα τα σπίτια. Σπουδαίο το Μουσείο Παιχνιδιών της Νυρεμβέργης, τρεις όροφοι μια αποκάλυψη, εμπειρία να βλέπεις την τεχνολογική εξέλιξη της ανθρωπότητας να γίνεται παράλληλα παιχνίδι στα χέρια των παιδιών. Η Γερμανική Βιομηχανία αναζητά νέες αγορές, επεκτείνει επιθετικά τον ζωτικό της χώρο πουλάει, όταν δυσκολεύεται σε αναγκάζει ν’ αγοράσεις, και παράλληλα, μια άλλη Βιομηχανία, εκείνη των Παιχνιδιών φέρνει στα χέρια των παιδιών το εκάστοτε σήμερα και για ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη το Αύριο…
Μια σκάφη γίνεται πλυντήριο, ένα κομμάτι μέταλλο γίνεται σίδερο κι ατμοσίδερο μετά, μια μινιατούρα ραπτομηχανή ράβει τα όμορφα φουστάνια μιας κούκλας κι ύστερα των ΕΣ-ΕΣ τις στολές, γερανοί-παιχνίδια χτίζουν το μέλλον κι αμέσως βίαια το γκρεμίζουν για να δημιουργήσουν δουλειές και μπίζνες, μια μικρή, μικρή βέσπα γίνεται το όχημα μεταφοράς του κακού, μ’ αυτή φτάνει στα χωριά του κόσμου ο αξιωματικός της Γκεστάπο, τα άλογα ενός Καρουσέλ το ‘χουν σκάσει απ’ το Πρωσικό Ιππικό, φαίνεται στο αφήνιασμά τους, ένα γκρι πλαστικό τηλέφωνο γίνεται κόκκινο και φέρνει απόρρητες ειδήσεις κοινού μυστικού, ο πόλεμος είναι βέβαιος στο διπλανό τετράγωνο, ένα τετράγωνο πλαστικό επίπεδο πράμα με φωτεινά κουμπάκια γίνεται κομπιούτερ και εργαλείο κατευθυνόμενης Μη Ενημέρωσης, το πλαστικό αεροπλανάκι γίνεται βομβαρδιστικό της Βέρμαχτ, ένα πεντάχρονο αγόρι κουρδίζει κι ελευθερώνει το τρενάκι του πάνω στις πλαστικές ράγες κι αυτό τραβάει πορεία δικιά του και φτάνει στο Άουσβιτζ φορτωμένο…
Μιλήσαμε για την Ιστορία, κυρίως για τις Δίκες που δεν έγιναν παρά γι’ αυτές που γίναν. Επισκεφτήκαμε το Δικαστήριο, φωτογραφηθήκαμε μπροστά στη φωτογραφία της Σιμόν Ντε Μποβουάρ και του Ζαν Πωλ Σαρτρ. Πήγαμε και στο Κολοσσαίο των Ναζί, εκεί που έγιναν τα 6 από τα 9 Συνέδρια του διεστραμμένου Κόμματος, εκεί που 300.000 άνθρωποι μαζεύονταν και χαιρετούσαν τον Φύρερ αλαλάζοντας αλλά σε κανενός πολίτη Γερμανού την αντίληψη δεν έπεσε τίποτα, μιλήσαμε και για την γενναιότητά τους να το κάνουν σήμερα Μουσειακό Χώρο αντί να το σβήσουν, να εξαφανίσουν τα ίχνη του κακού, σ’ αυτό το Κολοσσαίο που τραγούδησε ο Μπομπ Ντύλαν και μάζεψε 170.000 κόσμο… κι ύστερα ο Μικ Τζάγκερ βάζοντας μάλιστα πανάκριβο εισιτήριο μάζεψε 250.000, κόντεψε να ξεπεράσει το Φύρερ… Κι ύστερα η Τζόαν Μπάεζ ζήτησε αυτό το Κολοσσαίο κι είπε στους Γερμανούς "δε θέλω εισιτήριο…ελάτε να σας τραγουδήσω τζάμπα μπας και εξιλεωθείτε…"
Κι η Συναυλία αυτή δεν έγινε ποτέ.
Το ταξίδι ετούτο όμως έγινε κι άφησε στον καθένα ό,τι εκείνος επέτρεψε να του αφήσει.
Ο Μπετόβεν, ο Σίλλερ κι ο Μπαχ απέναντι στον Φύρερ, τον Γκέρινγκ και το Μέγκελε… Τα δυο πρόσωπα της μίας πια Γερμανίας.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο και συνεργάτη Γ. Δαλιάνη κι άλλο ένα απ’ την καρδιά μου κι αυτό στους «ταξιδιώτες-καμικάζι», σε όσους σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή, μου έδωσαν την ευκαιρία να μιλήσουμε και για άλλα πράματα πέραν του κορωνοϊού.
No comments:
Post a Comment