ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ
El Greco
29 Mar 2019
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΗΣ MELODRAKMA ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της Άρτας και την κα. Βικυ Καινούριου. Όχι μόνο για τα ωραία, ευγενικά και γενναιόδωρα λόγια τους αλλά κυρίως γιατί είδαν το εγχείρημα όπως ακριβώς το εμπνευστήκαμε, σαν περίπατο πάνω σε τοξωτό γεφύρι που οι άκρες του ακουμπούν σε δυο Δωρικές Κολόνες: το Θέατρο και το Ταξίδι μαζί.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ
El Greco
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ
El Greco
28 Mar 2019
3 D : Το Τρισδιάστατο και Τρισυπόστατο του Ταξιδεύειν!
Δυο πολύ αγαπημένα ταξίδια άφησαν πίσω τους απ’ τη μια φίλους καινούριους κι απ’ την άλλη έγιναν ευκαιρία ν’ ανανεωθούν «όρκοι» βαθιάς αγάπης και εκτίμησης για σπουδαίες παλιές φιλίες.
Το ταξίδι στο ξερό άγονο οροπέδιο της Καστίλλης, αποκάλυψε κατ’ αρχάς σε μένα τον ίδιο για άλλη μια φορά ότι υπάρχει ομορφιά παντού γύρω…
Οι 5 πόλεις αυτού του ταξιδιού, η Άβιλα, η Σαλαμάνκα, η Σεγκόβια, το Τολέδο κι η Μαδρίτη αποδείχτηκαν 5 αστέρων εμπειρία.
Το σημαντικότερο, άφησαν πίσω τους ερωτήσεις:
¿Antes la verdad que la paz?
Είχε δίκιο ο Ουναμούνο; Πρώτα η αλήθεια και μετά η ησυχία μας;
Έστω κι αν χρειαστεί να θυσιάσουμε τις ήρεμες μέρες της ζωής, πρέπει να δοθεί χώρος και προτεραιότητα στην Αλήθεια;
Ή είμαστε άσχημοι χωρίς ψέματα;
Σα να ‘γινε θαύμα στο οροπέδιο, μπροστά σε τείχη κι ανεμόμυλους το ακρωτηριασμένο χέρι του μυαλού κινήθηκε, πήρε πρωτοβουλία κι άγγιξε το πληγωμένο χέρι του Θερβάντες.
*(Φωτό Λ. Βιδάλη)
Πεντάστερη η αίσθηση και στο Βερολίνο, τη Δρέσδη, τη Λειψία με φινάλε στο κόσμημα που λέγεται Πότσνταμ!
Περάσαμε τη γέφυρα των κατασκόπων κι εκεί συναντηθήκαμε με τον χωρισμένο στα δυο εαυτό μας κι αναρωτηθήκαμε:
Είναι καθυστέρηση να κοιτάς πίσω;
Το να τραβάς μπροστά, μόνο μπροστά στο όνομα του «δεν ξύνω πληγές» μήπως είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για νέες βαθύτερες πληγές στο μέλλον;
Μιλήσαμε ξανά για Πολιτική, για Πολιτικές, για όλα όσα γίνονται στη ζωή μας ερήμην μας και στην καλύτερη περίπτωση τα μαθαίνουμε με 30-40 χρόνια καθυστέρηση, μπήκαμε σε ερείπια και βίλες του παρελθόντος, δε βρήκαμε ούτε μια λύση μπροστά στο παράλογο που λέγεται «Τελική Λύση» και εξολόθρευση κομμουνιστών, εβραίων, ομοφυλόφιλων, τσιγγάνων, ανθρώπων με νοητικά ή άλλα προβλήματα, 14.500.000 άνθρωποι, μπήκαν κάτω από το τίτλο «Τελική Λύση».
Μιλήσαμε για αγώνες προδομένους, δολοφονημένους αγώνες, πνιγμένους στα κανάλια του Βερολίνου ν’ αναζητούν καθαρά νερά και κάθαρση, τί με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο; Ναι, αν δεν το κατάλαβες, αν δεν καταλαβαίνουν από χρόνο οι νεκροί στο λέω εγώ, 15 Ιανουαρίου του 2019, τώρα, δυο μήνες περίπου πριν απ’ τη μέρα που σου γράφω έκλεισαν 100 χρόνια απ’ τη δολοφονία σου, περάσαμε δίπλα απ’ το κανάλι που σε πέταξαν, κάποιοι αναρωτήθηκαν,
«αφού είναι μία όλη κι όλη η ζωή που ζούμε αξίζει να τη θυσιάσουμε για κάτι πέρα απ’ την προσωπική χαρά;»
Κι ο άλλος, ο χωρισμένος μας εαυτός αμέσως απάντησε μέσα μας: «τι χαρά είναι αυτή αν λιμνάζει στα βρωμόνερα της αποκλειστικά προσωπικής ευδαιμονίας; Τι χαρά κρύβει μια ζωή που δεν μοιράζεσαι;»
Ρόζα, συγχώρα αν δεν καταλαβαίνω αλλά αποχαιρετήσαμε την πατρίδα σου με την Ωδή στη Χαρά της 9ης του συμπατριώτη σου. Η Χαρά η υποτιμημένη! Δεν είναι μόνο η Λύπη κολλητή της Δημιουργίας, έχει κι η χαρά μυστικά πολλά ν’ αποκαλύψει.
*(Φωτό Σ. Εξάρχου)
Ένας πίνακας φτιαγμένος απ’ το πληγωμένο χέρι του μυαλού, ένας τεράστιος Χριστός στα κόκκινα ντυμένος, ένας άλλος άντρας στα λευκά υψώνει τα χέρια και μεις τον κοιτάζουμε και προσπαθούμε να διαβάσουμε τί λέει το βλέμμα του μπροστά στις υψωμένες κάνες των όπλων που τον σημαδεύουν, άλλος καμβάς αιώνιος μπροστά μας, δυο μικρά κορίτσια αριστερά και δεξιά και πίσω τους ο ζωγράφος κι ο καθρέφτης μας καλούν να μπούμε στον τρισδιάστατο χώρο της Τέχνης και της Ιστορίας του Ανθρώπου, μια αίθουσα πανεπιστημίου 800 χρόνων γνώσης, τείχη άμυνα κι επίθεση 1000 χρόνων, πόλεμος και ειρήνη και μουσική και ζωγραφική και φύση κι η πόλη της Περγάμου να ζωντανεύει μπροστά μας σε 3D χάρη σ’ όσα καταφέρνει ο Άνθρωπος όταν δεν κάνει πόλεμο, ο Ναός της Περγάμου έτοιμος σαν τότε μπροστά μας, η φωτιά στο βωμό έχει ήδη ανάψει και περιμένει να θυσιάσουμε τον καταστροφικό μας εαυτό… There is so much beauty in the world!
Ευχαριστώ τους Ποιητές και τους Μουσικούς του Κόσμου, Έλληνες, Ισπανούς, Γερμανούς… Τους ευχαριστώ που μου έδωσαν και εξακολουθούν να μου δίνουν την πρώτη ύλη για να φτιάχνω ταξίδια. Ευχαριστώ κι όσους τα μοιραστήκαμε με την καρδιά μας κι αυτή τη φορά, όλους όσους κι αυτή τη φορά δεν άφησαν τα δυο ταξίδια στο χαρτί και τα κάναν Ιστορία μας.
There is so much beauty in the world!
Γ.Λ
Το ταξίδι στο ξερό άγονο οροπέδιο της Καστίλλης, αποκάλυψε κατ’ αρχάς σε μένα τον ίδιο για άλλη μια φορά ότι υπάρχει ομορφιά παντού γύρω…
Οι 5 πόλεις αυτού του ταξιδιού, η Άβιλα, η Σαλαμάνκα, η Σεγκόβια, το Τολέδο κι η Μαδρίτη αποδείχτηκαν 5 αστέρων εμπειρία.
Το σημαντικότερο, άφησαν πίσω τους ερωτήσεις:
¿Antes la verdad que la paz?
Είχε δίκιο ο Ουναμούνο; Πρώτα η αλήθεια και μετά η ησυχία μας;
Έστω κι αν χρειαστεί να θυσιάσουμε τις ήρεμες μέρες της ζωής, πρέπει να δοθεί χώρος και προτεραιότητα στην Αλήθεια;
Ή είμαστε άσχημοι χωρίς ψέματα;
Σα να ‘γινε θαύμα στο οροπέδιο, μπροστά σε τείχη κι ανεμόμυλους το ακρωτηριασμένο χέρι του μυαλού κινήθηκε, πήρε πρωτοβουλία κι άγγιξε το πληγωμένο χέρι του Θερβάντες.
Πεντάστερη η αίσθηση και στο Βερολίνο, τη Δρέσδη, τη Λειψία με φινάλε στο κόσμημα που λέγεται Πότσνταμ!
* (Φωτό Περ. Μοσχολιδάκης)
Είναι καθυστέρηση να κοιτάς πίσω;
Το να τραβάς μπροστά, μόνο μπροστά στο όνομα του «δεν ξύνω πληγές» μήπως είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για νέες βαθύτερες πληγές στο μέλλον;
Μιλήσαμε ξανά για Πολιτική, για Πολιτικές, για όλα όσα γίνονται στη ζωή μας ερήμην μας και στην καλύτερη περίπτωση τα μαθαίνουμε με 30-40 χρόνια καθυστέρηση, μπήκαμε σε ερείπια και βίλες του παρελθόντος, δε βρήκαμε ούτε μια λύση μπροστά στο παράλογο που λέγεται «Τελική Λύση» και εξολόθρευση κομμουνιστών, εβραίων, ομοφυλόφιλων, τσιγγάνων, ανθρώπων με νοητικά ή άλλα προβλήματα, 14.500.000 άνθρωποι, μπήκαν κάτω από το τίτλο «Τελική Λύση».
Μιλήσαμε για αγώνες προδομένους, δολοφονημένους αγώνες, πνιγμένους στα κανάλια του Βερολίνου ν’ αναζητούν καθαρά νερά και κάθαρση, τί με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο; Ναι, αν δεν το κατάλαβες, αν δεν καταλαβαίνουν από χρόνο οι νεκροί στο λέω εγώ, 15 Ιανουαρίου του 2019, τώρα, δυο μήνες περίπου πριν απ’ τη μέρα που σου γράφω έκλεισαν 100 χρόνια απ’ τη δολοφονία σου, περάσαμε δίπλα απ’ το κανάλι που σε πέταξαν, κάποιοι αναρωτήθηκαν,
«αφού είναι μία όλη κι όλη η ζωή που ζούμε αξίζει να τη θυσιάσουμε για κάτι πέρα απ’ την προσωπική χαρά;»
Κι ο άλλος, ο χωρισμένος μας εαυτός αμέσως απάντησε μέσα μας: «τι χαρά είναι αυτή αν λιμνάζει στα βρωμόνερα της αποκλειστικά προσωπικής ευδαιμονίας; Τι χαρά κρύβει μια ζωή που δεν μοιράζεσαι;»
Ρόζα, συγχώρα αν δεν καταλαβαίνω αλλά αποχαιρετήσαμε την πατρίδα σου με την Ωδή στη Χαρά της 9ης του συμπατριώτη σου. Η Χαρά η υποτιμημένη! Δεν είναι μόνο η Λύπη κολλητή της Δημιουργίας, έχει κι η χαρά μυστικά πολλά ν’ αποκαλύψει.
Ένας πίνακας φτιαγμένος απ’ το πληγωμένο χέρι του μυαλού, ένας τεράστιος Χριστός στα κόκκινα ντυμένος, ένας άλλος άντρας στα λευκά υψώνει τα χέρια και μεις τον κοιτάζουμε και προσπαθούμε να διαβάσουμε τί λέει το βλέμμα του μπροστά στις υψωμένες κάνες των όπλων που τον σημαδεύουν, άλλος καμβάς αιώνιος μπροστά μας, δυο μικρά κορίτσια αριστερά και δεξιά και πίσω τους ο ζωγράφος κι ο καθρέφτης μας καλούν να μπούμε στον τρισδιάστατο χώρο της Τέχνης και της Ιστορίας του Ανθρώπου, μια αίθουσα πανεπιστημίου 800 χρόνων γνώσης, τείχη άμυνα κι επίθεση 1000 χρόνων, πόλεμος και ειρήνη και μουσική και ζωγραφική και φύση κι η πόλη της Περγάμου να ζωντανεύει μπροστά μας σε 3D χάρη σ’ όσα καταφέρνει ο Άνθρωπος όταν δεν κάνει πόλεμο, ο Ναός της Περγάμου έτοιμος σαν τότε μπροστά μας, η φωτιά στο βωμό έχει ήδη ανάψει και περιμένει να θυσιάσουμε τον καταστροφικό μας εαυτό… There is so much beauty in the world!
Ευχαριστώ τους Ποιητές και τους Μουσικούς του Κόσμου, Έλληνες, Ισπανούς, Γερμανούς… Τους ευχαριστώ που μου έδωσαν και εξακολουθούν να μου δίνουν την πρώτη ύλη για να φτιάχνω ταξίδια. Ευχαριστώ κι όσους τα μοιραστήκαμε με την καρδιά μας κι αυτή τη φορά, όλους όσους κι αυτή τη φορά δεν άφησαν τα δυο ταξίδια στο χαρτί και τα κάναν Ιστορία μας.
There is so much beauty in the world!
Γ.Λ
17 Mar 2019
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΗΠΕΙΡΟΥ: THE MAKING OF ΕΝΟΣ ΟΡΑΜΑΤΟΣ
Ήμουν στην Τοσκάνη, τον περασμένο Αύγουστο όταν σαν μια κυριολεκτικά έκλαμψη, σα σε μια δυσλειτουργία του μυαλού πέρασε σαν ταινία μπροστά απ’ τα μάτια μου ένα ταξίδι από θέατρο σε θέατρο, με ξενάγηση και παράσταση, ξενάγηση και παράσταση…
«Να πεις στο γιατρό να σου αλλάξει την αγωγή» είπε το άλλο μου μισό στον «ονειροπόλο» αλλά ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι τελικά γίνεται με το στανιό του ξεροκέφαλου.
Έκατσα και τα σκέφτηκα όλα λογικά, και δεν έβγαινε ο λογαριασμός.
Πώς;
Ποιος;
Πώς, ποιος και γιατί θα σου ανοίξουν εσένα τα θέατρα, Αρχαία Θέατρα σπουδαία ν’ ανοίξουν για να κάνεις εσύ μέρα μεσημέρι παραστάσεις μετά τις ξεναγήσεις σου;
Λογικότατα αυτό έλεγε η Λογική.
Ποιος να τα βάλει όμως με την ορμή του οράματος;
Απ’ τον Αύγουστο ως το Μάρτιο το μόνο που μεσολάβησε ήταν δουλειά. Δουλειά, δουλειά, δουλειά που είναι και η μόνη τέχνη που ξέρω.
Μέρος της Δουλειάς ήταν να εντοπίσω πρώτα τα κλειδιά που θα άνοιγαν τις πόρτες. Με κοίταζε αραγμένη στον καναπέ της η Λογική, έτρωγε ποπ-κορν και γελούσε ειρωνικά μ’ όσα σχεδίαζα.
Εγώ, δουλειά, δουλειά, δουλειά.
Κι είδα να γίνεται μπροστά στα μάτια μου κάτι που βαθιά πιστεύω από παιδί: πως τα ωραία πράματα γίνονται μ’ εύκολο τρόπο, ρέει, κυλάει σα νεράκι το Καλό και βρίσκει να περάσει και να φτάσει.
Πέτα πέτα χρυσόφτερη σκέψη ξανά και ξανά, πέτα, βρες τρόπο, φτάσε εκεί που θες…
Η Ρένα, μίλησε στο Σταύρο, ο Σταύρος στην Περιφέρεια Ηπείρου και τις Εφορείες Αρχαιοτήτων, οι Προϊστάμενοι των Εφορειών σε ξεναγούς αρχαιολόγους…
Στο ραντεβού με τον κο. Σταύρο Μπένο, εξήγησα το Όραμά μου, όσα είχε σχεδιάσει το μυαλό σχεδόν ερήμην μου κι ο Πρόεδρος του Διαζώματος είπε Ναι, θα βοηθήσω όπου μπορώ γιατί αυτό που θες να κάνεις, βοήθεια προς όσα κάναμε και μεις ως τώρα θα είναι, να μη φυτρώσουν αγκάθια στο δικό μας όραμα επειδή δεν πάτησε πόδι ανθρώπου κανονικού, μην είναι μόνο για φορείς και επισήμους η δική μας δουλειά. Αυτό ένιωσα να λέει με άλλα λόγια. Κι είπα μέσα μου, «αυτός είναι ένας σοβαρός, ευφυής και αποτελεσματικός άνθρωπος»!
«Να κάνεις την Άρτα έδρα» με συμβούλευσε ο Σταύρος, εκεί είναι το κέντρο βάρους για να κάνεις αυτό που θες να κάνεις.
Ευχαριστώ Σταύρο για όλα. Ευχαριστώ ΔΙΑΖΩΜΑ.
Οκτώβριος 2018.
Πέτα πέτα χρυσόφτερη σκέψη…
Οκτώβριο μπαίνει στο έργο ο Περικλής. Ο Περικλής Μοσχολιδάκης. Είμαι στο Μπιλμπάο, είναι Οκτώβριος, του τηλεφωνώ και συνεννοούμαστε για όλα τα επί της ουσίας και μη μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. 30 χρόνια είχα να κάνω τόσο εύκολα φίλο. Φίλος είναι πια ο Περικλής.
Το Νοέμβριο έρχομαι στην Αθήνα, πάω στο Σταυρό του Νότου να δω και ν’ ακούσω τη Χριστίνα. Τη Χριστίνα Μαξούρη, πολύ αγαπημένη απ’ τον καιρό της Γκόλφως του Καραθάνου. Περνάει το κάρο το μυαλού μου για την Ήπειρο Χριστινάκι , έρχεσαι μαζί μας… Θα ναι εκεί πολλοί άνθρωποι που μ’ αγαπάνε και θ’ αγαπήσουν και σένα, μόνο όταν τη μοιράζεσαι τη χαρά που δίνει η αγάπη, μόνο τότε πολλαπλασιάζεται.
Ανεβαίνει κι η Χριστίνα.
Κι ύστερα ζήτησα απ’ την Άλμπα μου να ετοιμάσει δυο-τρία αγαπημένα, σα χέρι που σε κρατούσε παιδί και σε ασφάλιζε ορισμένα τραγούδια, Άλμπα μου θέλω το «Ω καλή μου Ξανθιά» από τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, το «Ήταν καμάρι της Αυγής» απ’ το Ματωμένο Γάμο του Λόρκα, θέλω και το Χάρτινο το Φεγγαράκι του Χατζιδάκι και το Hungarian Pastoral Fantasy του Franz Doppler.
Όλα είχαν αρχίσει να παίρνουν το δρόμο τους, έμενε απλά το 99% να γίνει.
Στη στροφή αυτή μπαίνει στο έργο κι η Σοφία, η Σοφία Εξάρχου αγαπημένη φίλη και μόνιμη κάτοικος Άρτας ανέλαβε production manager και κυνηγός ταλέντων.
Έβαλε τόσο χρόνο, τόση δουλειά και κυρίως τόση αγάπη, μέχρι τη μάνα της έβαλε κι έφτιαξε μαρμελάδα με τα χέρια της δώρο για όλους, όλα στο χέρι φτιαγμένα, con Amor. Έτσι όπως κάνουν αιώνες οι Έλληνες τα πράματα στην επαρχία, με τα χέρια τους όλα, μαρμελάδα νεράτζι σε μικρά βαζάκια για 170 ανθρώπους…
Κοίταζε η Λογική απ’ τον καναπέ της ανάστατη κι έτρωγε τα νύχια της νευρωτικά. Δε μπορούσε να καταλάβει, δε μπορούσε να χωνέψει πως μια συμβολαιογράφος, μορφωμένος σοβαρός άνθρωπος ζητάει απ’ τη μάνα της να κάνει μαρμελάδα για να την προσφέρουν σε κάτι τουρίστες που θα ρθουν, να βρει ο καθένας τους το βαζάκι του στο δωμάτιό του δώρο…
Μέσα στα πάμπολλα που προσέφερε η Σοφία ήταν και ο εντοπισμός του Μαύρου Χρυσού που λέγεται Ηλίας Αγγέλου! Ένα θαυμάσιο παιδί, μισό ελληνάκι μισό τζαμαϊκανός και κλαρινίστας… Μ’ έφτιαξε η ιδέα: στο κλαρίνο…ο Τζαμαϊκανός!
- «Θα ρθεις απ’ την Άρτα για πρόβες στην Αθήνα» του λέω.
«Βεβαίως, ό,τι χρειαστεί…» Κι ήρθε κι αντηχούσε το κλαρίνο μπροστά στη Gernika του γραφείου μου στην καρδιά της Αθήνας κι οι γέφυρες άρχισαν να χτίζονται να παίρνουν την καμπύλη του χαμόγελου, πήρα και την Αγγελική σε μια πρόβα, της αδερφής μου την κόρη 11 χρονών και ως ευφυής άνθρωπος ο Περικλής εφηύρε ρόλο και γι’ αυτή… «Θα κάνεις την Ιερή Βελανιδιά» της λέει, έβγαλε γέρικο αιώνων ήχο απ’ την ψυχή ενός παιδιού, πρόβα τζενεράλε την βραδιά πριν την αναχώρηση…
«Ηλία, αύριο το πρωί θέλω να υποδέχεσαι τον κόσμο στο πάρκινγκ της Φιλελλήνων με κλαρίνο…» Ξημέρωσε, Σάββατο, 9 Μαρτίου 2019, στο πάρκινγκ της Φιλελλήνων αντηχεί το κλαρίνο και το καραβάνι ξκεκινάει…
Τον περασμένο Αύγουστο, κάπου στην Τοσκάνη, σε μια έκλαμψη, σα σε μια δυσλειτουργία του μυαλού μου σα σε επιληψία Δημιουργίας πέρασε μπροστά απ’ τα μάτια μου ταξίδι από Αρχαίο Θέατρο σ’ Αρχαίο Θέατρο, με ξενάγηση και παράσταση, ξενάγηση και παράσταση…
Κι είμαι τώρα εδώ, στη Μαδρίτη, στο σπίτι μου, απ’ το μικρό παρόν μου αγναντεύω όσα είναι πλέον παρελθόν.
Ξαναζώ τη στιγμή που στο Ρωμαϊκό Ωδείο Νικοπόλεως άρχισε να κοκκινίζει στη Δύση του ήλιου, ένα κλαρίνο κι ένα φλάουτο, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, δυο νέα παιδιά ακροβολίστηκαν σ’ ανατολή και δύση της πέτρας και της Ιστορίας παίζοντας ύμνο στην Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου κάθε φορά που πάει να τον γονατίσει μια Απώλεια.
Ξαναζώ τη στιγμή που στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης οι θεατές γίνανε Χορός Αρχαίας Τραγωδία υμνήσανε τον Έρωτα και δείξανε τα δόντια τους στο Μέλλον χορεύοντας αγκαλιασμένοι μέσα στην ορχήστρα του θεάτρου το Ηπειρώτικο παραδοσιακό «Δόντια Πυκνά»
Ξαναζώ τη στιγμή που στην Κασσώπη, κατέβηκαν τα σύννεφα κι έφτιαξαν σκηνικό ιδανικό κάτω απ’ το βράχο της θυσίας του Ζαλόγγου, με θέα το γλυπτό του Ζογγολόπουλου ανοίξαμε μονοπάτι προς την καρδιά και σε καιρούς παράξενους και ύποπτους αρθρώσαμε χωρίς φόβο τη λέξη Πατρίδα, χωρίς ίχνος τοξικότητας πατριδοκάπηλης λαγνείας, Πατρίδα, Πέτρα, Φως, Χορτάρι, ο Τόπος μου, αφήνοντας να πέσει ένα δάκρυ στο χώμα που έλαχε να φυτρώσαμε.
Ποτίστηκε η ψυχή 3 μέρες. Και τώρα, έκατσα εγώ τώρα στον καναπέ της Λογικής, δίπλα της και προσπαθώ να την παρηγορήσω, της εξηγώ πως δεν έχασε, δεν είναι ήττα να τη νικήσει τ’ Όνειρο, επιβεβαίωσή της είναι, Λογικό είναι η ορμή του Ονείρου να γκρεμίζει εμπόδια.
Ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν να μετατραπεί μια απλή τριήμερη εκδρομή σε Πολιτιστικό Γεγονός. Ευχαριστώ Καλλιτέχνες, φορείς, φίλους και εχθρούς( κι αυτοί βοηθούν καμιά φορά πολύ με τα εμπόδια που ορθώνουν, μας δυναμώνουν). Ευχαριστώ πάνω απ’ όλα εσάς, τους 170 ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν, ήθελα πολλούς και πολλοί ανεβήκατε στο στο κάρο, ένα θέατρο γεμάτο φορτίζει αλλιώς την ατμόσφαιρα, 5 καλλιτέχνες και 4 λεωφορεία γεμάτα ωραίους ανθρώπους χωρίς ούτε μια στιγμή έντασης και ρήξης. Η Δύναμη της Τέχνης, της Φιλοξενίας, της Αλήθειας και της Ομορφιάς του Τοπίου έβγαλε το Καλό απ’ την ψυχή του καθενός κι ελπίζω πως όλοι κάτι καλό βρήκαν να πάρουν μαζί τους. Ραντεβού στου χρόνου με όσα η ζωή, η έμπνευση και η αγάπη μάς επιφυλάσσει.
Η Τραγωδία, το τραγούδι, η χαρά, το θέατρο, το Ταξίδι απ’ του Οδυσσέα ως σήμερα το δικό μας, οι Μύθοι κι η ανάγκη μας να τους διηγηθούμε, οι Μύθοι κι η αδυναμία μας να διδαχθούμε απ’ αυτούς, ο έρωτας, η απώλεια, η θυσία ξανά έρωτας και ξανά ελπίδα μέχρι να φτάσουμε όλοι στο Μυαλό του Θεού.
Γιάννης Λυμτσιούλης
Πατήστε εδώ για να δείτε το ρεπορτάζ-οδοιπορικό των 3 ημερών, την έξοχη δουλειά της κας. Μαρίας Παπαθεοδώρου
«Να πεις στο γιατρό να σου αλλάξει την αγωγή» είπε το άλλο μου μισό στον «ονειροπόλο» αλλά ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι τελικά γίνεται με το στανιό του ξεροκέφαλου.
Έκατσα και τα σκέφτηκα όλα λογικά, και δεν έβγαινε ο λογαριασμός.
Πώς;
Ποιος;
Πώς, ποιος και γιατί θα σου ανοίξουν εσένα τα θέατρα, Αρχαία Θέατρα σπουδαία ν’ ανοίξουν για να κάνεις εσύ μέρα μεσημέρι παραστάσεις μετά τις ξεναγήσεις σου;
Λογικότατα αυτό έλεγε η Λογική.
Ποιος να τα βάλει όμως με την ορμή του οράματος;
Απ’ τον Αύγουστο ως το Μάρτιο το μόνο που μεσολάβησε ήταν δουλειά. Δουλειά, δουλειά, δουλειά που είναι και η μόνη τέχνη που ξέρω.
Μέρος της Δουλειάς ήταν να εντοπίσω πρώτα τα κλειδιά που θα άνοιγαν τις πόρτες. Με κοίταζε αραγμένη στον καναπέ της η Λογική, έτρωγε ποπ-κορν και γελούσε ειρωνικά μ’ όσα σχεδίαζα.
Εγώ, δουλειά, δουλειά, δουλειά.
Κι είδα να γίνεται μπροστά στα μάτια μου κάτι που βαθιά πιστεύω από παιδί: πως τα ωραία πράματα γίνονται μ’ εύκολο τρόπο, ρέει, κυλάει σα νεράκι το Καλό και βρίσκει να περάσει και να φτάσει.
Πέτα πέτα χρυσόφτερη σκέψη ξανά και ξανά, πέτα, βρες τρόπο, φτάσε εκεί που θες…
Η Ρένα, μίλησε στο Σταύρο, ο Σταύρος στην Περιφέρεια Ηπείρου και τις Εφορείες Αρχαιοτήτων, οι Προϊστάμενοι των Εφορειών σε ξεναγούς αρχαιολόγους…
Στο ραντεβού με τον κο. Σταύρο Μπένο, εξήγησα το Όραμά μου, όσα είχε σχεδιάσει το μυαλό σχεδόν ερήμην μου κι ο Πρόεδρος του Διαζώματος είπε Ναι, θα βοηθήσω όπου μπορώ γιατί αυτό που θες να κάνεις, βοήθεια προς όσα κάναμε και μεις ως τώρα θα είναι, να μη φυτρώσουν αγκάθια στο δικό μας όραμα επειδή δεν πάτησε πόδι ανθρώπου κανονικού, μην είναι μόνο για φορείς και επισήμους η δική μας δουλειά. Αυτό ένιωσα να λέει με άλλα λόγια. Κι είπα μέσα μου, «αυτός είναι ένας σοβαρός, ευφυής και αποτελεσματικός άνθρωπος»!
«Να κάνεις την Άρτα έδρα» με συμβούλευσε ο Σταύρος, εκεί είναι το κέντρο βάρους για να κάνεις αυτό που θες να κάνεις.
Ευχαριστώ Σταύρο για όλα. Ευχαριστώ ΔΙΑΖΩΜΑ.
Οκτώβριος 2018.
Πέτα πέτα χρυσόφτερη σκέψη…
Οκτώβριο μπαίνει στο έργο ο Περικλής. Ο Περικλής Μοσχολιδάκης. Είμαι στο Μπιλμπάο, είναι Οκτώβριος, του τηλεφωνώ και συνεννοούμαστε για όλα τα επί της ουσίας και μη μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. 30 χρόνια είχα να κάνω τόσο εύκολα φίλο. Φίλος είναι πια ο Περικλής.
Το Νοέμβριο έρχομαι στην Αθήνα, πάω στο Σταυρό του Νότου να δω και ν’ ακούσω τη Χριστίνα. Τη Χριστίνα Μαξούρη, πολύ αγαπημένη απ’ τον καιρό της Γκόλφως του Καραθάνου. Περνάει το κάρο το μυαλού μου για την Ήπειρο Χριστινάκι , έρχεσαι μαζί μας… Θα ναι εκεί πολλοί άνθρωποι που μ’ αγαπάνε και θ’ αγαπήσουν και σένα, μόνο όταν τη μοιράζεσαι τη χαρά που δίνει η αγάπη, μόνο τότε πολλαπλασιάζεται.
Ανεβαίνει κι η Χριστίνα.
Κι ύστερα ζήτησα απ’ την Άλμπα μου να ετοιμάσει δυο-τρία αγαπημένα, σα χέρι που σε κρατούσε παιδί και σε ασφάλιζε ορισμένα τραγούδια, Άλμπα μου θέλω το «Ω καλή μου Ξανθιά» από τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, το «Ήταν καμάρι της Αυγής» απ’ το Ματωμένο Γάμο του Λόρκα, θέλω και το Χάρτινο το Φεγγαράκι του Χατζιδάκι και το Hungarian Pastoral Fantasy του Franz Doppler.
Όλα είχαν αρχίσει να παίρνουν το δρόμο τους, έμενε απλά το 99% να γίνει.
Στη στροφή αυτή μπαίνει στο έργο κι η Σοφία, η Σοφία Εξάρχου αγαπημένη φίλη και μόνιμη κάτοικος Άρτας ανέλαβε production manager και κυνηγός ταλέντων.
Έβαλε τόσο χρόνο, τόση δουλειά και κυρίως τόση αγάπη, μέχρι τη μάνα της έβαλε κι έφτιαξε μαρμελάδα με τα χέρια της δώρο για όλους, όλα στο χέρι φτιαγμένα, con Amor. Έτσι όπως κάνουν αιώνες οι Έλληνες τα πράματα στην επαρχία, με τα χέρια τους όλα, μαρμελάδα νεράτζι σε μικρά βαζάκια για 170 ανθρώπους…
Κοίταζε η Λογική απ’ τον καναπέ της ανάστατη κι έτρωγε τα νύχια της νευρωτικά. Δε μπορούσε να καταλάβει, δε μπορούσε να χωνέψει πως μια συμβολαιογράφος, μορφωμένος σοβαρός άνθρωπος ζητάει απ’ τη μάνα της να κάνει μαρμελάδα για να την προσφέρουν σε κάτι τουρίστες που θα ρθουν, να βρει ο καθένας τους το βαζάκι του στο δωμάτιό του δώρο…
Μέσα στα πάμπολλα που προσέφερε η Σοφία ήταν και ο εντοπισμός του Μαύρου Χρυσού που λέγεται Ηλίας Αγγέλου! Ένα θαυμάσιο παιδί, μισό ελληνάκι μισό τζαμαϊκανός και κλαρινίστας… Μ’ έφτιαξε η ιδέα: στο κλαρίνο…ο Τζαμαϊκανός!
- «Θα ρθεις απ’ την Άρτα για πρόβες στην Αθήνα» του λέω.
«Βεβαίως, ό,τι χρειαστεί…» Κι ήρθε κι αντηχούσε το κλαρίνο μπροστά στη Gernika του γραφείου μου στην καρδιά της Αθήνας κι οι γέφυρες άρχισαν να χτίζονται να παίρνουν την καμπύλη του χαμόγελου, πήρα και την Αγγελική σε μια πρόβα, της αδερφής μου την κόρη 11 χρονών και ως ευφυής άνθρωπος ο Περικλής εφηύρε ρόλο και γι’ αυτή… «Θα κάνεις την Ιερή Βελανιδιά» της λέει, έβγαλε γέρικο αιώνων ήχο απ’ την ψυχή ενός παιδιού, πρόβα τζενεράλε την βραδιά πριν την αναχώρηση…
«Ηλία, αύριο το πρωί θέλω να υποδέχεσαι τον κόσμο στο πάρκινγκ της Φιλελλήνων με κλαρίνο…» Ξημέρωσε, Σάββατο, 9 Μαρτίου 2019, στο πάρκινγκ της Φιλελλήνων αντηχεί το κλαρίνο και το καραβάνι ξκεκινάει…
Τον περασμένο Αύγουστο, κάπου στην Τοσκάνη, σε μια έκλαμψη, σα σε μια δυσλειτουργία του μυαλού μου σα σε επιληψία Δημιουργίας πέρασε μπροστά απ’ τα μάτια μου ταξίδι από Αρχαίο Θέατρο σ’ Αρχαίο Θέατρο, με ξενάγηση και παράσταση, ξενάγηση και παράσταση…
Κι είμαι τώρα εδώ, στη Μαδρίτη, στο σπίτι μου, απ’ το μικρό παρόν μου αγναντεύω όσα είναι πλέον παρελθόν.
Ξαναζώ τη στιγμή που στο Ρωμαϊκό Ωδείο Νικοπόλεως άρχισε να κοκκινίζει στη Δύση του ήλιου, ένα κλαρίνο κι ένα φλάουτο, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, δυο νέα παιδιά ακροβολίστηκαν σ’ ανατολή και δύση της πέτρας και της Ιστορίας παίζοντας ύμνο στην Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου κάθε φορά που πάει να τον γονατίσει μια Απώλεια.
Ξαναζώ τη στιγμή που στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης οι θεατές γίνανε Χορός Αρχαίας Τραγωδία υμνήσανε τον Έρωτα και δείξανε τα δόντια τους στο Μέλλον χορεύοντας αγκαλιασμένοι μέσα στην ορχήστρα του θεάτρου το Ηπειρώτικο παραδοσιακό «Δόντια Πυκνά»
Ξαναζώ τη στιγμή που στην Κασσώπη, κατέβηκαν τα σύννεφα κι έφτιαξαν σκηνικό ιδανικό κάτω απ’ το βράχο της θυσίας του Ζαλόγγου, με θέα το γλυπτό του Ζογγολόπουλου ανοίξαμε μονοπάτι προς την καρδιά και σε καιρούς παράξενους και ύποπτους αρθρώσαμε χωρίς φόβο τη λέξη Πατρίδα, χωρίς ίχνος τοξικότητας πατριδοκάπηλης λαγνείας, Πατρίδα, Πέτρα, Φως, Χορτάρι, ο Τόπος μου, αφήνοντας να πέσει ένα δάκρυ στο χώμα που έλαχε να φυτρώσαμε.
Ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν να μετατραπεί μια απλή τριήμερη εκδρομή σε Πολιτιστικό Γεγονός. Ευχαριστώ Καλλιτέχνες, φορείς, φίλους και εχθρούς( κι αυτοί βοηθούν καμιά φορά πολύ με τα εμπόδια που ορθώνουν, μας δυναμώνουν). Ευχαριστώ πάνω απ’ όλα εσάς, τους 170 ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν, ήθελα πολλούς και πολλοί ανεβήκατε στο στο κάρο, ένα θέατρο γεμάτο φορτίζει αλλιώς την ατμόσφαιρα, 5 καλλιτέχνες και 4 λεωφορεία γεμάτα ωραίους ανθρώπους χωρίς ούτε μια στιγμή έντασης και ρήξης. Η Δύναμη της Τέχνης, της Φιλοξενίας, της Αλήθειας και της Ομορφιάς του Τοπίου έβγαλε το Καλό απ’ την ψυχή του καθενός κι ελπίζω πως όλοι κάτι καλό βρήκαν να πάρουν μαζί τους. Ραντεβού στου χρόνου με όσα η ζωή, η έμπνευση και η αγάπη μάς επιφυλάσσει.
Η Τραγωδία, το τραγούδι, η χαρά, το θέατρο, το Ταξίδι απ’ του Οδυσσέα ως σήμερα το δικό μας, οι Μύθοι κι η ανάγκη μας να τους διηγηθούμε, οι Μύθοι κι η αδυναμία μας να διδαχθούμε απ’ αυτούς, ο έρωτας, η απώλεια, η θυσία ξανά έρωτας και ξανά ελπίδα μέχρι να φτάσουμε όλοι στο Μυαλό του Θεού.
Γιάννης Λυμτσιούλης
Πατήστε εδώ για να δείτε το ρεπορτάζ-οδοιπορικό των 3 ημερών, την έξοχη δουλειά της κας. Μαρίας Παπαθεοδώρου
6 Mar 2019
ΑΘΗΝΑ & ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΑΝΕ ΗΠΕΙΡΟ: Ωράρια και σημεία αναχώρησης.
Αθήνα και Θεσσαλονίκη πάνε Ήπειρο!!! Είναι όλα έτοιμα. Ακόμα και το οφειλόμενο άγχος να είναι όλα ανθρώπινα και ωραία!
Η ώρα και το σημείο της αναχώρησης για την Αθήνα όσο και τη Θεσσαλονίκη είναι:
ΑΘΗΝΑ: 07: 15 (το πρωί, μη μου ρθει κανένας μετά τον εσπερινό) στο πάρκινγκ της Φιλελλήνων με Ναυάρχου Νικοδήμου, στο Σύνταγμα.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 7:30 (επίσης το πρωί) στο Πάρκινγκ του Αρχαιολογικού Μουσείου, Μανόλη Ανδρόνικου 6.
Φαίνεται ότι πάνε όλα πρίμα και θα έχουμε καλό καιρό. Παρόλα αυτά για τις ανάγκες της φωτογράφισης να έχετε όλοι μαζί σας ομπρέλες. Επίσης ψηλά τακούνια όλοι για να διευκολύνουμε την ανάβαση κι ακόμα περισσότερο την κατάβαση ειδικά στην Κασσώπη!
SUPER EXCITED!
El Greco
Η ώρα και το σημείο της αναχώρησης για την Αθήνα όσο και τη Θεσσαλονίκη είναι:
ΑΘΗΝΑ: 07: 15 (το πρωί, μη μου ρθει κανένας μετά τον εσπερινό) στο πάρκινγκ της Φιλελλήνων με Ναυάρχου Νικοδήμου, στο Σύνταγμα.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 7:30 (επίσης το πρωί) στο Πάρκινγκ του Αρχαιολογικού Μουσείου, Μανόλη Ανδρόνικου 6.
Φαίνεται ότι πάνε όλα πρίμα και θα έχουμε καλό καιρό. Παρόλα αυτά για τις ανάγκες της φωτογράφισης να έχετε όλοι μαζί σας ομπρέλες. Επίσης ψηλά τακούνια όλοι για να διευκολύνουμε την ανάβαση κι ακόμα περισσότερο την κατάβαση ειδικά στην Κασσώπη!
SUPER EXCITED!
El Greco
1 Mar 2019
Σπαλομπριζόλα versus Μνήμη: 0 -3 !
Πάει κι αυτό κι άφησε αίσθηση ολόκληρη και γλυκιά. Τελικά, είναι πολλοί οι άνθρωποι που μπορούν να πάνε ως την Κηφισιά μια Τσικνοπέμπτη όχι για κάποιο εστιατόριο που ένας φίλος που ξέρει από καλό φαΐ τους σύστησε, για μια ομιλία με τίτλο " Η Επιμονή της Μνήμης". Πέτα πέτα χρυσόφτερη σκέψη είπα όταν είδα την αίθουσα κατάμεστη... Και προσπάθησα να θυμηθώ και να θυμίσω και λόγο στο λόγο να κάνουμε ένα ταξίδι και στο τέλος να πάρουμε σπίτι μας σε τάπερ όλο κι όλο ένα δίλημμα: είναι τοξικότερο να θυμάσαι κι αυτό να μη σ' αφήνει να προχωρήσεις ή να ξεχνάς και να είναι η αιτία να μη μαθαίνεις απ' τα λάθη σου;
Ευχαριστώ και το Δήμο Κηφισιάς και το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου για την πρόσκληση, ευχαριστώ τους Φίλους του Μουσείου Γουλανδρή που ήταν εκεί, τους φίλους μου τους παλιούς αλλά και όσους για πρώτη φορά έβλεπα κι ήρθαν ως τη Βίλλα Δροσίνη ν' ακούσουν περί Επιμονής της Μνήμης. Σήμερα, πολύ ειδικά, ένιωσα την ασφάλεια που νιώθει ένα μωρό που κοιμάται ξέγνοιαστο δίπλα στη μάνα του. Γι' αυτό, με τον πιο αγαπημένο μου πίνακα απ' όλους του Sorolla λέω ευχαριστώ απ' την καρδιά μου. Σπαλομπριζόλα versus Μνήμη: 0 -3 !
El Greco
Ευχαριστώ και το Δήμο Κηφισιάς και το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου για την πρόσκληση, ευχαριστώ τους Φίλους του Μουσείου Γουλανδρή που ήταν εκεί, τους φίλους μου τους παλιούς αλλά και όσους για πρώτη φορά έβλεπα κι ήρθαν ως τη Βίλλα Δροσίνη ν' ακούσουν περί Επιμονής της Μνήμης. Σήμερα, πολύ ειδικά, ένιωσα την ασφάλεια που νιώθει ένα μωρό που κοιμάται ξέγνοιαστο δίπλα στη μάνα του. Γι' αυτό, με τον πιο αγαπημένο μου πίνακα απ' όλους του Sorolla λέω ευχαριστώ απ' την καρδιά μου. Σπαλομπριζόλα versus Μνήμη: 0 -3 !
El Greco
23 Feb 2019
Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ-ΟΜΙΛΙΑ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΥΤΟ ΘΕΜΑ.
Με πολλή χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Δήμου Κηφισιάς για μια ομιλία στον «Κύκλο Διαλέξεων: Νίκος Αντωνόπουλος» που οργανώνει γι’ αυτό το πρώτο τρίμηνο του 2019.
Την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου στις 7:10 το απόγευμα ως τις 8:30 μ.μ. (για όσους με ξέρουν να δω πώς θα μιλήσω μόνο τόσο)
Θέμα τής ομιλίας-διάλεξης: : «Ισπανία: Η Επιμονή της Μνήμης», αυτό διάλεξα για τίτλο και για θέμα.
Όχι δεν είναι το έργο του Νταλί το θέμα, αφορμή για τον τίτλο μόνον είναι, για άλλο σκέφτηκα πως έχει νόημα να μιλήσουμε, ένα θέμα που θέλουμε δε θέλουμε είναι επίκαιρο σε κάθε αιώνα. Το θέμα της διαχείρισης του παρελθόντος, της Ιστορίας μας δηλαδή.
Και για να κάνω εύκολη την κουβέντα, για να μην πέσουμε πάνω σε βράχια διαφωνιών και αγκυλώσεων, θα κάνουμε ότι μιλάμε για την Ισπανία κι όποιος θέλει ας κάνει τις αναγωγές και τους παραλληλισμούς στα δικά μας.
Μέσα στα πολλά ωραία που φέρνουν τα ταξίδια είναι και που συναντιούνται άνθρωποι. Σε ταξίδι γνωριστήκαμε με τη Μαρία Χριστίνα Τσιάμα η οποία έχει την εποπτεία αυτών των Διαλέξεων και μου έκανε την τιμή να με καλέσει.
Ν.Π.Δ.Δ Πολιτισμού & Αθλητισμού «Δημήτριος Βικέλας» Δήμου Κηφισιάς
ΕΠΑΥΛΗ «ΔΡΟΣΙΝΗ» (Βιβλιοθήκη Δήμου Κηφισιάς, Αγ. Θεοδώρων & Δ. Κυριακού,
Τηλ. 210 – 8012642
Την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου στις 7:10 μέχρι τις 8:30 λέει…Καλά…τόσο κρατάει η μουσική που θα ‘χω μαζί μου για να μας πάρει απ’ το χέρι και να μας πάει εκεί που θέλω.
Γιάννης Λυμτσιούλης
Την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου στις 7:10 το απόγευμα ως τις 8:30 μ.μ. (για όσους με ξέρουν να δω πώς θα μιλήσω μόνο τόσο)
Θέμα τής ομιλίας-διάλεξης: : «Ισπανία: Η Επιμονή της Μνήμης», αυτό διάλεξα για τίτλο και για θέμα.
Όχι δεν είναι το έργο του Νταλί το θέμα, αφορμή για τον τίτλο μόνον είναι, για άλλο σκέφτηκα πως έχει νόημα να μιλήσουμε, ένα θέμα που θέλουμε δε θέλουμε είναι επίκαιρο σε κάθε αιώνα. Το θέμα της διαχείρισης του παρελθόντος, της Ιστορίας μας δηλαδή.
Και για να κάνω εύκολη την κουβέντα, για να μην πέσουμε πάνω σε βράχια διαφωνιών και αγκυλώσεων, θα κάνουμε ότι μιλάμε για την Ισπανία κι όποιος θέλει ας κάνει τις αναγωγές και τους παραλληλισμούς στα δικά μας.
Μέσα στα πολλά ωραία που φέρνουν τα ταξίδια είναι και που συναντιούνται άνθρωποι. Σε ταξίδι γνωριστήκαμε με τη Μαρία Χριστίνα Τσιάμα η οποία έχει την εποπτεία αυτών των Διαλέξεων και μου έκανε την τιμή να με καλέσει.
Ν.Π.Δ.Δ Πολιτισμού & Αθλητισμού «Δημήτριος Βικέλας» Δήμου Κηφισιάς
ΕΠΑΥΛΗ «ΔΡΟΣΙΝΗ» (Βιβλιοθήκη Δήμου Κηφισιάς, Αγ. Θεοδώρων & Δ. Κυριακού,
Τηλ. 210 – 8012642
Την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου στις 7:10 μέχρι τις 8:30 λέει…Καλά…τόσο κρατάει η μουσική που θα ‘χω μαζί μου για να μας πάρει απ’ το χέρι και να μας πάει εκεί που θέλω.
Γιάννης Λυμτσιούλης
15 Feb 2019
ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΙΚΗ ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ
Κάθε μέρα μου δίνει και μια μεγάλη χαρά όλη αυτή η υπόθεση του Ταξιδιού στην Ήπειρο, από θέατρο σε θέατρο!
(Φωτό γνωστής Ηπειρώτισσας.)
Είναι μεγάλη τιμή και για τη Melodrakma Universal S.L και για μένα προσωπικά που το Diazoma, αποφάσισε πως αξίζει τον κόπο να ενημερωθούν αγγλόφωνοι και γαλλόφωνοι φίλοι σχετικά με την πρωτοβουλία του τριημέρου της Αποκριάς. Φρόντισε λοιπόν μεταφράσεις στ' αγγλικά και τα γαλλικά, να μάθουν και οι ξένοι ότι εδώ κάτι γίνεται, ότι η δουλειά του Διαζώματος 10 χρόνια τώρα, δεν πήγε χαμένη, εμείς δεσμευόμαστε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε Ταξίδι και Τέχνη και Ιστορία και Πολιτισμός να περπατάνε χέρι-χέρι. Καλώς να ρθουν και αγγλόφωνοι και γαλλόφωνοι σ’ αυτό το τριήμερη γιορτή θεάτρου! Ευκαιρία να φρεσκάρουμε γαλλικά και αγγλικά...
ΑΓΓΛΙΚΑ
ΓΑΛΛΙΚΑ
Χαίρομαι πολύ που είστε πολλοί αυτοί που θα λέτε: "ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΓΩ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΘΕΑΤΕΣ ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΜΑΖΙ"
Είναι μεγάλη τιμή και για τη Melodrakma Universal S.L και για μένα προσωπικά που το Diazoma, αποφάσισε πως αξίζει τον κόπο να ενημερωθούν αγγλόφωνοι και γαλλόφωνοι φίλοι σχετικά με την πρωτοβουλία του τριημέρου της Αποκριάς. Φρόντισε λοιπόν μεταφράσεις στ' αγγλικά και τα γαλλικά, να μάθουν και οι ξένοι ότι εδώ κάτι γίνεται, ότι η δουλειά του Διαζώματος 10 χρόνια τώρα, δεν πήγε χαμένη, εμείς δεσμευόμαστε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε Ταξίδι και Τέχνη και Ιστορία και Πολιτισμός να περπατάνε χέρι-χέρι. Καλώς να ρθουν και αγγλόφωνοι και γαλλόφωνοι σ’ αυτό το τριήμερη γιορτή θεάτρου! Ευκαιρία να φρεσκάρουμε γαλλικά και αγγλικά...
ΑΓΓΛΙΚΑ
ΓΑΛΛΙΚΑ
Χαίρομαι πολύ που είστε πολλοί αυτοί που θα λέτε: "ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΓΩ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΘΕΑΤΕΣ ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΜΑΖΙ"
4 Feb 2019
ΒΡΑΒΕΙΑ GOYA: 2 ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!
Το περασμένο Σάββατο ήταν η βραδιά απονομής των Βραβείων Γκόγια, τα Βραβεία της Ακαδημίας του Ισπανικού Σινεμά.
Μια απλή παρατήρηση: σιγά-σιγά οι Ισπανοί κάνουν στο σινεμά κάνουν ό,τι κάνανε και στο ποδόσφαιρο, που μετέτρεψαν το πρωτάθλημα τους στο καλύτερο του κόσμου. Το σίγουρο είναι ότι παράγουν κι ότι οραματίζονται σε προσωπικό αλλά και συλλογικό επίπεδο.
Νικήτρια ταινία: Los Campeones.
Άλλη πολύ καλή: «Το Βασίλειο» Πολιτικό θρίλερ. Περί διαφθοράς. Εμπνευσμένο απ’ την πραγματικότητα γιατί έχει πολλή διαφθορά κι η Ισπανία αλλά δεν τη βάζουν κάτω απ' το χαλί κι όταν κάτι αποδειχθεί...μπουντρούμ! Εκεί βρίσκεται και ο γαμπρός της βασιλικής οικογένειας Ουρδαγκαρίν.
Άλλη ταινία, «Όλοι το Ξέρουν» με σπουδαίο cast, Bardem, Penelope, Ricardo Darin (δεν κέρδισαν όμως ούτε ένα Γκόγια)
Ξεχώρισα δυο στιγμές απ' αυτή τη βραδιά κι αυτές θέλω να μοιραστώ.
Τη συγκλονιστική ομιλία ευχαριστιών του βραβευμένου με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου άνδρα Ηθοποιού Jesús Vidal, απ’ την ταινία «Los Campeones», (Οι Πρωταθλητές). Ταινία με θέμα συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες που φτιάχνουν μια ομάδα μπάσκετ. Τυφλούς, σύνδρομο Ντάουν, Νοητική καθυστέρηση… Η ομιλία του Jesús έκανε να δακρύσει όλη η Ισπανία… Ειδικά στη στιγμή που ευχαρίστησε τους γονείς του λέγοντας με πλήρη συνείδηση της ιδιαιτερότητάς του: «Ευχαριστώ τους γονείς μου που μου μάθαν να βλέπω τη ζωή με τα μάτια τής ευφυίας της ψυχής… και λέω σε όλους πως θα ήθελα να φέρω στον κόσμο ένα παιδί σαν και μένα γιατί είχα γονείς σαν κι αυτούς»
Ole Jesús!!!!!! Δεν πειράζει που δεν καταλαβαίνετε ισπανικά, καταλαβαίνει η καρδιά, δείτε το όλο.
https://www.youtube.com/watch?v=hq0Kpm7yvfM
Κι άλλη μια σπουδαία στιγμή της βραδιάς… Όταν βγήκε να τραγουδήσει η Ροζαλία… Χωρίς ορχήστρα, ή μάλλον για ορχήστρα τη χορωδία της Βαρκελώνης. 24 χρόνων η Ροζαλία, θα τη δείτε σύντομα ξανά, στην ταινία του Αλμοδόβαρ που θα βγει σε λίγους μήνες… (Dolor y Gloria θα λέγεται η ταινία) Δίπλα στην Πενέλοπε Κρουθ θα δούμε και τη Ροζαλία!
Δείτε τη στιγμή της στην προχθεσινή βραδιά
https://www.youtube.com/watch?v=32d1bq-kG5c&start_radio=1&list=RD32d1bq-kG5c
Ole Rozalía!!!!
Παρά τα όσα προβλήματά της, κάτι γίνεται στην Ισπανία που δεν είναι εξαίρεση κάποια μονάδας, είναι αποτέλεσμα δουλειάς συλλογικής.
El Greco
Μια απλή παρατήρηση: σιγά-σιγά οι Ισπανοί κάνουν στο σινεμά κάνουν ό,τι κάνανε και στο ποδόσφαιρο, που μετέτρεψαν το πρωτάθλημα τους στο καλύτερο του κόσμου. Το σίγουρο είναι ότι παράγουν κι ότι οραματίζονται σε προσωπικό αλλά και συλλογικό επίπεδο.
Νικήτρια ταινία: Los Campeones.
Άλλη πολύ καλή: «Το Βασίλειο» Πολιτικό θρίλερ. Περί διαφθοράς. Εμπνευσμένο απ’ την πραγματικότητα γιατί έχει πολλή διαφθορά κι η Ισπανία αλλά δεν τη βάζουν κάτω απ' το χαλί κι όταν κάτι αποδειχθεί...μπουντρούμ! Εκεί βρίσκεται και ο γαμπρός της βασιλικής οικογένειας Ουρδαγκαρίν.
Άλλη ταινία, «Όλοι το Ξέρουν» με σπουδαίο cast, Bardem, Penelope, Ricardo Darin (δεν κέρδισαν όμως ούτε ένα Γκόγια)
Ξεχώρισα δυο στιγμές απ' αυτή τη βραδιά κι αυτές θέλω να μοιραστώ.
Τη συγκλονιστική ομιλία ευχαριστιών του βραβευμένου με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου άνδρα Ηθοποιού Jesús Vidal, απ’ την ταινία «Los Campeones», (Οι Πρωταθλητές). Ταινία με θέμα συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες που φτιάχνουν μια ομάδα μπάσκετ. Τυφλούς, σύνδρομο Ντάουν, Νοητική καθυστέρηση… Η ομιλία του Jesús έκανε να δακρύσει όλη η Ισπανία… Ειδικά στη στιγμή που ευχαρίστησε τους γονείς του λέγοντας με πλήρη συνείδηση της ιδιαιτερότητάς του: «Ευχαριστώ τους γονείς μου που μου μάθαν να βλέπω τη ζωή με τα μάτια τής ευφυίας της ψυχής… και λέω σε όλους πως θα ήθελα να φέρω στον κόσμο ένα παιδί σαν και μένα γιατί είχα γονείς σαν κι αυτούς»
Ole Jesús!!!!!! Δεν πειράζει που δεν καταλαβαίνετε ισπανικά, καταλαβαίνει η καρδιά, δείτε το όλο.
https://www.youtube.com/watch?v=hq0Kpm7yvfM
Κι άλλη μια σπουδαία στιγμή της βραδιάς… Όταν βγήκε να τραγουδήσει η Ροζαλία… Χωρίς ορχήστρα, ή μάλλον για ορχήστρα τη χορωδία της Βαρκελώνης. 24 χρόνων η Ροζαλία, θα τη δείτε σύντομα ξανά, στην ταινία του Αλμοδόβαρ που θα βγει σε λίγους μήνες… (Dolor y Gloria θα λέγεται η ταινία) Δίπλα στην Πενέλοπε Κρουθ θα δούμε και τη Ροζαλία!
Δείτε τη στιγμή της στην προχθεσινή βραδιά
https://www.youtube.com/watch?v=32d1bq-kG5c&start_radio=1&list=RD32d1bq-kG5c
Ole Rozalía!!!!
Παρά τα όσα προβλήματά της, κάτι γίνεται στην Ισπανία που δεν είναι εξαίρεση κάποια μονάδας, είναι αποτέλεσμα δουλειάς συλλογικής.
El Greco
27 Jan 2019
ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ: Απ' τον Αισχύλο ως το Μιχάλη Γκανά
Η Melodrakma Universal κάθε χρόνο, μια φορά το χρόνο, τις μέρες τις Αποκριάς καλεί τους φίλους της να την ακολουθήσουν σε κάποιο σημείο της Ελλάδα. Ταξίδι στην άγνωστη πλευρά γνωστών αγαπημένων τόπων.
Φέτος θα πάμε στην Ήπειρο. Με τη συνεργασία, την τρυφερή υποστήριξη και τις πολύτιμες συμβουλές των ανθρώπων του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ και του κυρίου Σταύρου Μπένου προσωπικά, παίρνουμε πρώτοι τη σκυτάλη της σπουδαίας δουλειάς που κάνουν χρόνια τώρα εκείνοι και οργανώνουμε ένα ταξίδι στα βήματα της Πολιτιστικής Διαδρομής των Θεάτρων τής Ηπείρου.
Η Ήπειρος γίνεται μια ολόκληρη ήπειρος για 3 μέρες.
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος
ήσυχος πολύ και ξαρμάτωτος.
Είχε σπίτια και λιβάδια
και κοπάδια και σκυλιά
κι ένα δίχτυ που ‘πιανε πουλιά.
Είχε κρύα βρύση στον κήπο του
μαύρο κυπαρίσσι στον ύπνο του.
Μια γυναίκα αγαπούσε
που τραγούδαγε συχνά
και μιλούσε πάντα σιγανά.
Δεν κατάλαβε πώς την έσφαξε
κι ό,τι αγαπούσε το έκαψε,
τα λιβάδια, τα κοπάδια,
τα τραγούδια, τα φιλιά
και κανείς δεν έβγαλε μιλιά.
Στάθηκε μπροστά στα χαλάσματα
κι έβαλε Θεέ μου τα κλάματα.
Να `χα σπίτι και γυναίκα
και κοπάδια και σκυλιά
κι ύστερα τον πήραν τα πουλιά.
Κλασική συνταγή τραγωδίας, απλά υλικά, ένας άντρας, μια γυναίκα, η κακιά η ώρα κι στιγμή και κει που τα ‘χαμε όλα, όλα τα χάσαμε κι απόμεινε μόνο η ανάγκη μας να την τραγουδήσουμε, η ανάγκη του ανθρώπου να διηγηθεί μια ιστορία, την ιστορία του ή των διπλανών την ιστορία που εύκολα θα μπορούσε να είναι η δική του.
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος
ήσυχος πολύ και ξαρμάτωτος…
Χιλιάδες χρόνια η ίδια τραγωδία, όλα ξεκινούν ήσυχα πολύ και ξαρμάτωτα αλλά κάτι γίνεται στο δρόμο…
Δεν κατάλαβε πώς την έσφαξε
κι ό,τι αγαπούσε το έκαψε,
τα λιβάδια, τα κοπάδια,
τα τραγούδια, τα φιλιά
και κανείς δεν έβγαλε μιλιά.
Κι αυτό μέρος κάθε τραγωδίας στη διπλανή πόρτα: κανείς δεν έβγαλε μιλιά… «θέατρο παγκοσμίου ακουστικής η τραγωδία μας»!
Απ’ τον Αισχύλο ως το Μιχάλη Γκανά, κι απ’ το Θερβάντες ως το Λόρκα, ίδια η ανάγκη κι η αγωνία: μη μείνει μέσα μας καμιά ιστορία ανείπωτη, να τη γράψουμε ή να τη διαβάσουμε, έστω κάποιου άλλου η ιστορία να μοιάζει με τη δικιά μας και να πούμε: εγώ είμαι αυτός ο Οιδίποδας που πόθησε την αλήθεια τόσο πολύ που με τύφλωσε στο τέλος. Εγώ είμαι η Μπερνάρντα Άλμπα γιατί και τη δική μου ζωή με τον ίδιο τρόπο την ευνούχισε το «τί θα πει ο κόσμος». Εγώ είμαι αυτή η Αντιγόνη που έχω Νόμο θεό μέσα μου, εγώ είμαι αυτός ο Προμηθέας που θα τα βάλω μ’ όποιον θεό χρειαστεί αν πρέπει να υπερασπιστώ το φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου στην εξέλιξη, εγώ είμαι ο Δον Κιχώτης που άφησα τον καναπέ και το πληκτρολόγιο και πήρα το άλογο και βγήκα στους δρόμους και προσπάθησα τουλάχιστον, εγώ είμαι η Κασσάνδρα που βλέπω δεινά πολλά να έρχονται αν η Οικονομία εξακολουθήσει να αντικαθιστά την Πολιτική και την Κριτική Σκέψη, εγώ είμαι ο πιο ασήμαντος άνθρωπος του κόσμου και θα κάνω τη μέτρια ζωή μου ιστορία μ’ όσα μπόρεσα κι όσα δεν τόλμησα και θα την πω μια μέρα στα εγγόνια, τα δικά μου ή των άλλων…
Αυτό επιθυμώ για το τριήμερο της Αποκριάς, να γίνουμε Κοινωνοί σε ιστορίες ειπωμένες και ανείπωτες.
Όταν το αποφάσισα, άρχισα να φαντάζομαι, εικόνες, σκηνές ολόκληρες σε χώρους ιερούς, σε θέατρα αρχαία που υπήρξαν νέα κάποτε αλλά τώρα έχουν πια απωλέσει της νιότης τους τη φύση, πιο πολύ κι απ’ την όψη, τη φύση τους την αρχική χάσανε, για να πατάν την ορχήστρα τους ηθοποιοί και θεατές να κάθονται απέναντί τους γίναν κάποτε, όχι ξεναγοί κι απέναντι τουρίστες, άκουσα στο μυαλό μου χρησμούς που δεν είχε ξεστομίσει κανένας, είδα με την καρδιά μου γέρικα θέατρα με ρυτίδες, γέρασαν, πιο πολύ κι από θέατρα τα λέν μνημεία, έφτυσα μερικές φορές τη λέξη στον καθρέφτη να δω τί θα μου επιστρέψει…
«μνημεία»,
«μνημεία»,
«μνημεία»,
σα γρατζουνιά, μία στην πλάτη άλλη στο λαιμό…
«μνημεία»,
προσπάθησα να την υπερασπιστώ, είπα είναι Μνήμη…
πάλι γρατζουνιά,
στην καρδιά,
πιο δυνατά απ’ όλα μέσα μας τα παιδικά μας χρόνια,
επέμεναν τα δικά μου,
το χωριό μέσα μου, η μνήμη, τα μνήματα, τα μνημόσυνα, οι απώλειες…
Κι έτσι, αποφάσισα για τρεις μέρες να επιχειρήσουμε να σεβαστούμε μεν τη μνημειακή τους φύση, να επισκεφτούμε τα θέατρα-Μνημεία και Κληρονομιά και να ξεναγηθούμε, να μιλήσουμε για το τότε που φτιάχτηκαν και που μοναδικοί τους επισκέπτες ήταν θεατές αλλά αφού εκπληρώσουμε το χρέος του σύγχρονου επισκέπτη που κάνει τουρισμό, να πάρουμε θέση και μέσα σε μια Στιγμή, εμείς, από τουρίστες θεατές και τα Μνημεία… θέατρα, μέρα μεσημέρι να τους επιστρέψουμε λίγα απ’ τα νιάτα τους, θα βιώσουμε μια στιγμή θεάτρου και μουσικής.
Έτσι ζήτησα τη συνδρομή αγαπημένων καλλιτεχνών για να στήσουμε και να σκηνοθετήσουμε τρεις μέρες Εμπειρίας, ένα μπουλούκι, ένα καραβάνι, ένας θίασος, η La Barraca του Λόρκα που όμως τώρα θα κουβαλάει μαζί της και τους θεατές, όλους εσάς που θ’ αποφασίσετε να ‘ρθείτε μαζί μας το τριήμερο της Αποκριάς:
ο Περικλής Μοσχολιδάκης
η Χριστίνα Μαξούρη
και στο κλαρίνο που με ειδικό τρόπο θα συνοδεύει στιγμές καρδιάς
ο Ηλίας Αγγέλου
για τρεις μέρες θα προσφέρουν το ταλέντο τους, θα είναι εκεί κι αυτοί μαζί μας, και με το που θα τελειώνει η κάθε ξενάγηση θα παίρνουμε τη θέση μας μέσα κι έξω μας …
Η παράσταση αρχίζει… Βγαίνετε παιδιά…
Όχι δε θα πω τί ετοιμάζουμε, δε θα «προδώσω», είναι καρπός δουλειάς κι αγάπης αυτό που θα μοιραστούμε, τρεις μέρες, τρεις παραστάσεις σε τρία θέατρα, διαλέξαμε κείμενα αγαπημένα απ’ την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Ποίηση και Θέατρο και Μουσική… Κλαρίνο, ναι, συνοδεία κλαρίνου η Τραγωδία μας… Κείμενα που με τη Χριστίνα και τον Περικλή ονειρευόμαστε να γίνουν γεφύρια τοξωτά και να συνδέσουν την τοπική Ιστορία και παράδοση της Ηπείρου με την παράδοση της Μεσογείου ως την άλλη άκρη της, την Ισπανία του Λόρκα.
Ήταν καμάρι της αυγής
Και καβαλάρης όμορφος
Τώρα μια χούφτα χιόνι…
Άλμπα μου βγαίνεις…
Λόρκα, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Σενέκας, Καβάφης, Γκανάς, Περεσιάδης, άγνωστοι ποιητές της λαϊκής παράδοσης, χέρι-χέρι, στο Ζάλογγο τιμώντας τη θυσία στο όνομα της Ελευθερίας, τρεις μέρες στην Ήπειρο αναζητώντας τη θυσιαστική Ιστορία των λαών της Μεσογείου.
3 Αρχαία Θέατρα, 3 μέρες και τρεις πόλεις, 3 και τα θέματα που θα διαπραγματευτούμε μέσα απ’ τις 3 παραστάσεις,
Θέατρο Δωδώνης, θέατρο Κασσώπης, Ωδείο Νικοπόλεως.
Άρτα, Γιάννενα, Πρέβεζα,
Απώλεια, Έρωτας, Θυσία.
Καλλιτέχνες και θεατές θα ταξιδέψουν για 3 μέρες μαζί και θα γράφουν τη δική τους ιστορία. Μαζί και 3 D.j καθώς και 3 μουσικοί.
Χριστίνα, απ’ τη μέρα που σε είδα στην περίφημη Γκόλφω του Καραθάνου στο Εθνικό, τότε με το κλαρίνο στο χέρι σε κείνη τη θρυλική πια παράσταση, από τότε έκανε σχέδια η ψυχή μου γι’ αυτή τη στιγμή. Σ’ ευχαριστώ που δέχτηκες να μοιραστούμε αυτές τις τρεις μέρες.
Και σένα Περικλή, απ’ την καρδιά μου σ’ ευχαριστώ και σένα και σου προσφέρω ένα Διαμάντι, τη Χριστίνα… Σκηνοθέτησε με έμπνευση τη Χριστίνα μας, είδα στη «Διάφανη» πώς ξέρεις να δίνεις υπεραξία κοσμήματος στους πολυτίμους λίθους, κάντο σε παρακαλώ γιατί είναι πολύς ο κόσμος που διψάει για το Ωραίο και το Αληθινό.
Χριστίνα βγαίνεις…
Περικλή βγαίνεις…
Ηλία βγαίνεις...
Άλμπα μου και συ…
Δίπλα σας θα σταθώ και γω για μια στιγμή. Κι όσοι μας ακολουθήσουν, ας γίνουν θεατές και Χορός μαζί με Κορυφαία Επιδίωξη την Κάθαρση του καθενός μας.
Όσοι πιστοί και εραστές του ωραίου ταξιδιού προσέλθετε.
Γ.Λ
Το Ημερήσιο Πρόγραμμα.
1η ΜΕΡΑ: ΑΘΗΝΑ-ΑΡΤΑ-ΘΕΑΤΡΟ/ΩΔΕΙΟ ΝΙΚΟΠΟΛΗΣ
Συγκέντρωση στις 7:30 στο πάρκινγκ της οδού Φιλελλήνων και αναχώρηση για την Ήπειρο. Μια στάση στο μέσον της διαδρομής και συνεχίζουμε… Τελικός προορισμός η Άρτα. Αυτή θα είναι η έδρα μας για 3 μέρες. Αυτή κρίναμε πως κατέχει το κέντρο βάρους όσων θέλουμε να κάνουμε. Από κει θα εκδράμουμε ως την Καθαρά Δευτέρα της Κάθαρσης και της επιστροφής.
Ο κάθε ξεναγός στο λεωφορείο του, με τις Ιστορίες του, όσες εκείνος έφερε μαζί του αλλά και όσες η Melodrakma ζήτησε να ετοιμαστούν ώστε να υπάρχει κοινός άξονας, χρυσή κλωστή που θα ενώνει όλα τα λεωφορεία.
Οι Καλλιτέχνες και γω θα πάμε από λεωφορείο σε λεωφορείο για τη δική μας στιγμή.
Λόγο στο λόγο… φτάσαμε στη Νικόπολη!
Φτάσαμε…
Πρώτα ξενάγηση κι ύστερα, λάβετε θέσεις:
Κλεοπάτρα χάσαμε…
Χριστίνα
Άλμπα
Περικλή
Ηλία
Σοφοκλή
Σενέκα
Κωνσταντίνε Καβάφη
Μιχάλη Γκανά
Βγαίνετε…
Ήταν μια φορά, ένας άνθρωπος…
Τέλος τής πρώτης παράστασης.
Αναχώρηση για Άρτα.
Νάτο το περίφημο γεφύρι… Κι αυτός είναι ο Άραχθος… Κόσμος είναι μαζεμένος, μας υποδέχονται… Τα όργανα κι αυτά, μας υποδέχονται, είμαστε το γεγονός των ημερών για την Άρτα, ο θίασος με τους θεατές του μαζί πακέτο έφτασε! Πάμε μια στιγμή προς το μικρότερο θέατρο του αρχαίου κόσμου, το Θέατρο της Αμβρακίας κι όποιος θέλει ας επισκεφτεί και το Μοναστήρι τής Παναγίας τής Παρηγορήτισσας.
Χρόνος ελεύθερος στην Άρτα για φαγητό. Κι ύστερα, μεταφορά στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση, χρόνος για ξεκούραση και ραντεβού το βράδυ για δείπνο. Θα τρώμε και θα πίνουμε και θα χαιρόμαστε ΜΑΖΙ τα βράδια με ειδικά διαμορφωμένες συνθήκες. Όχι να κατέβει ο καθένας με την παρέα του, να κάνει ένα βουνό στο πιάτο του απ’ το μπουφέ, να φάει και ν’ αποσυρθεί… Στόχος τής Melodrakma είναι να γεννηθούν σχέσεις, κι όσες ήδη γεννήθηκαν σε άλλες ευκαιρίες, σ’ άλλα ταξίδια να ποτιστούν με κρασί και χαρά ν’ αντέξουν στο χρόνο. Ειδικές συνθήκες.
Με δύο Dj απόψε! (Κι άλλον 3ο αύριο.)
Ο ένας θα μας κάνει να σκεφτούμε και να θυμηθούμε παίζοντας μουσική και τραγούδια απ’ το Θέατρο και το Σινεμά, το ελληνικό και το Παγκόσμιο κι ο άλλος μετά θα μας κάνει πραγματικά να θέλουμε να χορέψουμε.
Σηκωθείτε…
Δίπλα και μαζί με τους Dj σκεφτήκαμε κάποιες εκπλήξεις που στόχο έχουν τη χαρά της στιγμής
Διανυκτέρευση. Καλή ξεκούραση
2η ΜΕΡΑ: ΑΡΤΑ – ΘΕΑΤΡΟ ΔΩΔΩΝΗ - ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Πρωινό, πρωινό μακιγιάζ των καλλιτεχνών γιατί έχουν ματινέ σήμερα και αναχώρηση για το περίφημο θέατρο της Δωδώνης.
Άφιξη κι αφηνόμαστε στην αγκαλιά ενός σπουδαίου σημείου του κόσμου… Εδώ σύμφωνα με τον Ηρόδοτο βρίσκονταν η αρχαιότερη πόλη της Ελλάδας! Βρισκόμαστε σ’ ένα απ’ τα σημαντικότατα πνευματικά κέντρα τής αρχαιότητας, που σήμερα είναι Μνημείο… Ήταν κάποτε σπουδαίο Πνευματικό Κέντρο η Δωδώνη, έδωσε τη σκυτάλη ύστερα στη Ρώμη, την πήρε μετά η Κωνσταντινούπολη, η Κόρδοβα, αργότερα το Παρίσι, η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο… (Είναι συγκλονιστικό μια μέρα να ‘χει απομείνει απ’ το Παρίσι ένας αρχαιολογικός χώρος για επίσκεψη τουριστών…)
Μπαίνουμε…
Να ο αρχαιολογικός χώρος, το αρχαίο θέατρο, το αρχαίο Ιερό, το Μαντείο του Δία, ο χρησμός, η Μοίρα και η Μάχη της με τον πιο σπουδαίο Αντίπαλο, τον Έρωτα…
Αλήθεια, αν οι Μοίρα έγραψε για μας ένα όποιο «όχι», μπορεί ένας μεγάλος έρωτας να ανατρέψει τα γραμμένα… Αν όχι, αν δε μπορεί, πώς τότε είναι ανίκητος στη μάχη;
Πάμε στο Μαντείο… Πες μας θεέ, ποιος θα νικήσει, η Μοίρα ή ο Έρωτας;;
Ξενάγηση παντού κι αμέσως, τάχιστη αλλαγή ρόλων. Παύουμε αστραπιαία από προσωπική ανάγκη να είμαστε τουρίστες. Στο θέατρο της Δωδώνης την Κάθαρση μπορεί να τη φέρει μόνο το θέατρο!
Λάβετε θέσεις:
Περικλή,
Χριστίνα,
Άλμπα
Ηλία
Ευριπίδη
Σοφοκλή
Λόρκα
Μιχάλη
Περεσιάδη
Γκόλφω…
Βγαίνετε…
Μισό λεπτό…
Το Κλαρίνο πρώτα… Εσύ βγαίνεις από ψηλά σήμερα… σαν αετό σε θέλω…
Η Παράσταση αρχίζει: περί Έρωτος. Τρόπος να μεγαλώνομε αιώνες τώρα.
Χριστίνα, τί είν’ η αγάπη;
Χειροκρότημα.
Αναχώρηση για την πόλη των Ιωαννίνων. Πάμε στο Κάστρο πρώτα, περιήγηση στην παλιά πόλη κι ύστερα επίσκεψη-ξενάγηση στο Μουσείο Αργυροτεχνίας. 925 και 40 καράτια κάθε στιγμή. Χρόνος ελεύθερος μετά στα Γιάννενα. Να κάνει ο καθένας με χαλαρότητα ό,τι θέλει. Καφέ, φαγητό, όποιος το επιθυμεί να επισκεφτεί το Μουσείο Βρέλλη, να κάνει ραντεβού με τον Αλί Πασά, με τον Σαλί Μπερίσα, ό,τι θέλει ο καθένας, να ειδοποιήσει και να δει φίλους του παλιούς που μένουν εκεί, να κάνει φίλους καινούριους και να φάνε μαζί με το ζευγάρι που γνώρισαν σήμερα στο θέατρο όταν συναντήθηκαν τα βλέμματα σ’ ένα γύρισμα της Μουσικής κι είδαν οι καρδιές 4 ζευγάρια μάτια να κλαίνε…
Ελεύθεροι. Χρόνος ελεύθερος στα τσιπουράδικα και στα κρασάδικα των Ιωαννίνων, είναι Κυριακή και είναι Αποκριές και είμαστε καλά, μπορούμε και ταξιδεύουμε…
Ώρες αργότερα…
Η Κυρά-Φροσύνη στολίστηκε ήδη, μας περιμένει, πήγε απόγευμα κι ανάβουν οι φωτιές. Ναι, γι’ αυτό ήθελα να είμαστε Κυριακή Αποκριάς στα Γιάννενα, πάμε βόλτα τώρα όλοι μαζί, στις γειτονιές της πόλης, κάθε γειτονιά τη φωτιά της, κάθε γειτονιά τη μάσκα της και την αλήθεια της… Το DNA κάθε επαρχιακής πόλης… Έστω μια μέρα το χρόνο Γιορτή! ΦΩΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ!!! Πάμε κι από δω πάμε κι από κει… Εμπειρία… ΦΩΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Κάθαρση στην πυρά κι αναχώρηση για την έδρα μας, την Άρτα. Άφιξη στο ξενοδοχείο μας και ξεκούραση ώσπου ν’ αρχίσει η προετοιμασία.
Είναι το Δείπνο-Γκαλά απόψε. έχουμε Πάρτυ-Μασκέ και γλέντι…
Το θέμα μας φέτος είναι θέατρο αλλά για θέμα τής μεταμφίεσης διάλεξα την άλλη μου μεγάλη αγάπη, τη Ζωγραφική. Απόψε ο καθένας μεταμφιεσμένος στην αγαπημένη του φιγούρα από την Τέχνη της ζωγραφικής…
Αγαπημένε μου Βελάθκεθ, ντύσε μερικές Μενίνας, Φρανθίσκο Ντε Γκόγια εσύ πάρε τους νέους και κάντους γενναίους με το πουκάμισο το άσπρο ανοιχτό, Γιάννη Τσαρούχη, στα νιάτα και συ, θέλω 12 Ναύτες-Μήνες, θέλω το Χρόνο να ‘χει σάρκα και οστά για μια νύχτα Δομίνικε, εσύ τους πιο μεγάλους, διάλεξε μερικούς και κάντους Κόμηδες με κείνα τα περίφημα λευκά πουκάμισα, Χοακίν Σορόγια, εσύ πάρε τις πιο αέρινες γυναίκες της παρέας και κάνε ό,τι θες, φτάνει να κρατούν ομπρέλα με κείνον το δικό σου τρόπο, Θεόφιλε, Πάμπλο, Σαλβαδόρ, Ρέμπραντ, Ιερώνυμε, Ρούμπενς, Έντουαρντ Χόπερ, Φρίντα, Καραβάτζιο, Μαρκ Σαιγκάλ, Μονέ, Μανέ, Τουλούζ Λωτρέκ, Γκωγκέν φέρε τα κορίτσια απ’ την Αϊτή γρήγορα γιατί βγαίνουμε, όλοι στη Σκηνή, αυτή είναι η σκηνή μας απόψε, η Παγκόσμια Ζωγραφική στην Ήπειρο… φωνάξτε και το Κορίτσι με τη Πέρλα να ‘ρθει στο τραπέζι μας…
Δείπνο.
Παρέα.
Χαρά.
Χορός.
Και όργανα και Dj απόψε αλλά και… Χριστίνα… πες μας σε παρακαλώ α καπέλα το… Ναι, σωστά κατάλαβες ποιο θέλω…
Και πες μας και για το δίσκο σου τον προσωπικό, γι’ αυτό συναντιόμαστε οι άνθρωποι, για να βοηθάμε ο ένας τον άλλο, πες σε όλους τους φίλους μας όλα τα ωραία που κάνεις…
Ειρήνη Δασκαλάκη, δώσε μας και συ λίγο απ’ το ταλέντο σου…
Περικλή, σε παγκόσμια πρώτη πες μας κάτι για τη «Διάφανή» σου, ένα μυστικό απόψε εδώ να γίνει θεμέλιος πολύτιμος λίθος σχέσης, τα μυστικά ενώνουν, πες μας…
Κι ύστερα κάθαρση… Party time…
Διανυκτέρευση.
3η ΜΕΡΑ: ΑΡΤΑ – ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΣΣΩΠΗΣ -ΠΡΕΒΕΖΑ-ΑΘΗΝΑ
Αφύπνιση, χρειάστηκε αφύπνιση σήμερα, ήταν ωραία χθες βράδυ και τα μυστικά και τα ψέματα κι οι ρόλοι… μείναμε ως αργά, πρωινό, σαρακοστιανό για όποιον θέλει, ύστερα φορτώνουμε αποσκευές κι αναχωρούμε. Τελευταία παράσταση σήμερα. Στο Θέατρο Κασσώπης.
Άφιξη, πρώτα ξενάγηση κι ύστερα…
Περί Θυσίας σήμερα!
Είναι Δεκέμβριος του 1803 σήμερα… Αυτό που βλέπετε απέναντι είναι το όρος του Ζαλόγγου… Και οι γυναίκες που βλέπετε οι Σουλιώτισσες… ναι, μη φοβάστε να θαυμάσετε πρωταγωνιστές της Ιστορίας η Θυσία δεν είναι Κιτς, πέρασαν τα χρόνια του Down Town, μπόρα ήταν και πέρασε εκείνη η λαίλαπα-γενιά που απαξίωνε κάθε τί που δεν ήταν από πλέξυ γκλας και δε φωτίζονταν Smoothly κάτω απ’ τη μουσική υπόκρουση κάποιου Chill Out σ’ αυτή τη New Age. Η Αντιγόνη επέστρεψε και διαβεβαιώνει πως οι θεοί δεν πέθαναν, αυτή είναι η δικαιολογία τους για να μη βοηθούν στα δύσκολα και ν’ αναγκάζετε ο Άνθρωπος να καταφεύγει σε θυσίες. Περί θυσίας σήμερα.
Λάβατε θέσεις.
Άλμπα
Αγγελική
Θάλεια
Χριστίνα,
Περικλή,
Ηλία
Ευριπίδη
Σοφοκλή
Λόρκα
Μιχάλη Γκανά
Διονύσιε Σολωμέ… Διονυσάκι της μάνας σου καημέ…
Βγαίνουμε!
Χειροκρότημα. Είναι η τελευταία παράσταση σήμερα. Να δούμε αν μας αντέξει η σκηνή…Χειροκρότημα...
Ακολουθήστε τώρα… Όχι, δε θα φύγουμε, αν κάποιος μπόρεσε να πηδήξει στο γκρεμό με το παιδί του αγκαλιά δε θα κάνουμε εμείς τον κόπο ν’ ανεβούμε ως εκεί που στήθηκε το Μνημείο του Γιώργου Ζογγολόπουλου;
Κι ύστερα… Ύστερα θα πάμε ως την Πρέβεζα, θα περπατήσουμε στα στενά της, μην και αφουγκραστούμε όσα ο Ποιητής δεν έγραψε…
«Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες» του απάντησε η Μαρία Πολυδούρη…
Καφέ στην Πρέβεζα κι ύστερα…
Δεν ήθελα να τελειώσει έτσι αυτό. Πάμε δίπλα, στον Άγιο Θωμά όπου η Melodrakma κανόνισε να φάμε όλοι μαζί το πρώτο σαρακοστιανό γεύμα. Θαλασσινά, βάλε και καλαμαράκια, και σουπιές φέρε σαλάτες, πίτες νηστίσιμες και κρασί και τσίπουρο, και Μουσική και τραγούδια και θέα και θάλασσα… Χριστίνα, κάνε μας να τραγουδήσουμε ένα τραγούδι όλοι μαζί σήμερα…
ΔΙΑΖΩΜΑ, σ’ ευχαριστώ για τη σπουδαία σου δουλειά όλα αυτά τα χρόνια, κυρίως ευχαριστώ που έγινες Έμπνευση,
Σ’ ευχαριστώ προσωπικά Σταύρο Μπένο, Σταύρο μου που δικαίως δεν έχει κανείς μια κακή κουβέντα να πει για σένα, εκτεθιμένος 10ετίες στο δημόσιο βίο και πειρασμό, απ' την Καλαμάτα του '80 ως σήμερα, θεοί και δαίμονες γκρεμίζουν και συ χτίζεις. Σπουδαία και τα κορίτσια δίπλα σου, ευχαριστώ Κατερίνα Αβραμοπούλου και Μαρία Κουρασάνη, ευχαριστώ Ανθή Αγγέλη, (Πρ. Εφ. Αρχ. Πρεβέζης) Κωνσταντίνε Σουέρεφ (Πρ. Εφ. Αρχ. Ιωαννίνων) Γιάννη Χουλιαρά (Πρ. Εφ. Αρχ.Θεσπρωτίας) , Ρένα Τυλλιανάκη, Σοφία Εξάρχου, Πέπη Ξεναρίου, Μάνθα Σωτηροπούλου, Περικλή Μοσχολιδάκη, Χριστίνα Μαξούρη, Άλμπα Λυμτσιούλη, Ειρήνη Δασκαλάκη, Θανάση Μπανούση, καθώς και όλους τους συνεργάτες που θ’ ανεβούν στο άρμα ετούτο από σήμερα και μετά σας ευχαριστώ.
Ευγνώμων και σε όλους εσάς που μου δώσατε την ευκαιρία να προσπαθήσω ο τουρισμός τριών ημερών να πάρει άλλη διάσταση μέσα μας.
Αναχώρηση για Αθήνα.
Η Τραγωδία, το τραγούδι, η χαρά, το θέατρο, το Ταξίδι απ’ του Οδυσσέα ως σήμερα το δικό μας, οι Μύθοι κι η ανάγκη μας να τους διηγηθούμε, οι Μύθοι κι η αδυναμία μας να διδαχθούμε απ’ αυτούς, ο έρωτας, η απώλεια, η θυσία ξανά έρωτας και ξανά ελπίδα μέχρι να φτάσουμε όλοι στο Μυαλό του Θεού.
Σας ευχαριστώ και καλή αντάμωση.
Γιάννης Λυμτσιούλης
Φέτος θα πάμε στην Ήπειρο. Με τη συνεργασία, την τρυφερή υποστήριξη και τις πολύτιμες συμβουλές των ανθρώπων του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ και του κυρίου Σταύρου Μπένου προσωπικά, παίρνουμε πρώτοι τη σκυτάλη της σπουδαίας δουλειάς που κάνουν χρόνια τώρα εκείνοι και οργανώνουμε ένα ταξίδι στα βήματα της Πολιτιστικής Διαδρομής των Θεάτρων τής Ηπείρου.
Η Ήπειρος γίνεται μια ολόκληρη ήπειρος για 3 μέρες.
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος
ήσυχος πολύ και ξαρμάτωτος.
Είχε σπίτια και λιβάδια
και κοπάδια και σκυλιά
κι ένα δίχτυ που ‘πιανε πουλιά.
Είχε κρύα βρύση στον κήπο του
μαύρο κυπαρίσσι στον ύπνο του.
Μια γυναίκα αγαπούσε
που τραγούδαγε συχνά
και μιλούσε πάντα σιγανά.
Δεν κατάλαβε πώς την έσφαξε
κι ό,τι αγαπούσε το έκαψε,
τα λιβάδια, τα κοπάδια,
τα τραγούδια, τα φιλιά
και κανείς δεν έβγαλε μιλιά.
Στάθηκε μπροστά στα χαλάσματα
κι έβαλε Θεέ μου τα κλάματα.
Να `χα σπίτι και γυναίκα
και κοπάδια και σκυλιά
κι ύστερα τον πήραν τα πουλιά.
Κλασική συνταγή τραγωδίας, απλά υλικά, ένας άντρας, μια γυναίκα, η κακιά η ώρα κι στιγμή και κει που τα ‘χαμε όλα, όλα τα χάσαμε κι απόμεινε μόνο η ανάγκη μας να την τραγουδήσουμε, η ανάγκη του ανθρώπου να διηγηθεί μια ιστορία, την ιστορία του ή των διπλανών την ιστορία που εύκολα θα μπορούσε να είναι η δική του.
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος
ήσυχος πολύ και ξαρμάτωτος…
Χιλιάδες χρόνια η ίδια τραγωδία, όλα ξεκινούν ήσυχα πολύ και ξαρμάτωτα αλλά κάτι γίνεται στο δρόμο…
Δεν κατάλαβε πώς την έσφαξε
κι ό,τι αγαπούσε το έκαψε,
τα λιβάδια, τα κοπάδια,
τα τραγούδια, τα φιλιά
και κανείς δεν έβγαλε μιλιά.
Κι αυτό μέρος κάθε τραγωδίας στη διπλανή πόρτα: κανείς δεν έβγαλε μιλιά… «θέατρο παγκοσμίου ακουστικής η τραγωδία μας»!
Απ’ τον Αισχύλο ως το Μιχάλη Γκανά, κι απ’ το Θερβάντες ως το Λόρκα, ίδια η ανάγκη κι η αγωνία: μη μείνει μέσα μας καμιά ιστορία ανείπωτη, να τη γράψουμε ή να τη διαβάσουμε, έστω κάποιου άλλου η ιστορία να μοιάζει με τη δικιά μας και να πούμε: εγώ είμαι αυτός ο Οιδίποδας που πόθησε την αλήθεια τόσο πολύ που με τύφλωσε στο τέλος. Εγώ είμαι η Μπερνάρντα Άλμπα γιατί και τη δική μου ζωή με τον ίδιο τρόπο την ευνούχισε το «τί θα πει ο κόσμος». Εγώ είμαι αυτή η Αντιγόνη που έχω Νόμο θεό μέσα μου, εγώ είμαι αυτός ο Προμηθέας που θα τα βάλω μ’ όποιον θεό χρειαστεί αν πρέπει να υπερασπιστώ το φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου στην εξέλιξη, εγώ είμαι ο Δον Κιχώτης που άφησα τον καναπέ και το πληκτρολόγιο και πήρα το άλογο και βγήκα στους δρόμους και προσπάθησα τουλάχιστον, εγώ είμαι η Κασσάνδρα που βλέπω δεινά πολλά να έρχονται αν η Οικονομία εξακολουθήσει να αντικαθιστά την Πολιτική και την Κριτική Σκέψη, εγώ είμαι ο πιο ασήμαντος άνθρωπος του κόσμου και θα κάνω τη μέτρια ζωή μου ιστορία μ’ όσα μπόρεσα κι όσα δεν τόλμησα και θα την πω μια μέρα στα εγγόνια, τα δικά μου ή των άλλων…
Αυτό επιθυμώ για το τριήμερο της Αποκριάς, να γίνουμε Κοινωνοί σε ιστορίες ειπωμένες και ανείπωτες.
Όταν το αποφάσισα, άρχισα να φαντάζομαι, εικόνες, σκηνές ολόκληρες σε χώρους ιερούς, σε θέατρα αρχαία που υπήρξαν νέα κάποτε αλλά τώρα έχουν πια απωλέσει της νιότης τους τη φύση, πιο πολύ κι απ’ την όψη, τη φύση τους την αρχική χάσανε, για να πατάν την ορχήστρα τους ηθοποιοί και θεατές να κάθονται απέναντί τους γίναν κάποτε, όχι ξεναγοί κι απέναντι τουρίστες, άκουσα στο μυαλό μου χρησμούς που δεν είχε ξεστομίσει κανένας, είδα με την καρδιά μου γέρικα θέατρα με ρυτίδες, γέρασαν, πιο πολύ κι από θέατρα τα λέν μνημεία, έφτυσα μερικές φορές τη λέξη στον καθρέφτη να δω τί θα μου επιστρέψει…
«μνημεία»,
«μνημεία»,
«μνημεία»,
σα γρατζουνιά, μία στην πλάτη άλλη στο λαιμό…
«μνημεία»,
προσπάθησα να την υπερασπιστώ, είπα είναι Μνήμη…
πάλι γρατζουνιά,
στην καρδιά,
πιο δυνατά απ’ όλα μέσα μας τα παιδικά μας χρόνια,
επέμεναν τα δικά μου,
το χωριό μέσα μου, η μνήμη, τα μνήματα, τα μνημόσυνα, οι απώλειες…
Κι έτσι, αποφάσισα για τρεις μέρες να επιχειρήσουμε να σεβαστούμε μεν τη μνημειακή τους φύση, να επισκεφτούμε τα θέατρα-Μνημεία και Κληρονομιά και να ξεναγηθούμε, να μιλήσουμε για το τότε που φτιάχτηκαν και που μοναδικοί τους επισκέπτες ήταν θεατές αλλά αφού εκπληρώσουμε το χρέος του σύγχρονου επισκέπτη που κάνει τουρισμό, να πάρουμε θέση και μέσα σε μια Στιγμή, εμείς, από τουρίστες θεατές και τα Μνημεία… θέατρα, μέρα μεσημέρι να τους επιστρέψουμε λίγα απ’ τα νιάτα τους, θα βιώσουμε μια στιγμή θεάτρου και μουσικής.
Έτσι ζήτησα τη συνδρομή αγαπημένων καλλιτεχνών για να στήσουμε και να σκηνοθετήσουμε τρεις μέρες Εμπειρίας, ένα μπουλούκι, ένα καραβάνι, ένας θίασος, η La Barraca του Λόρκα που όμως τώρα θα κουβαλάει μαζί της και τους θεατές, όλους εσάς που θ’ αποφασίσετε να ‘ρθείτε μαζί μας το τριήμερο της Αποκριάς:
ο Περικλής Μοσχολιδάκης
η Χριστίνα Μαξούρη
και στο κλαρίνο που με ειδικό τρόπο θα συνοδεύει στιγμές καρδιάς
ο Ηλίας Αγγέλου
για τρεις μέρες θα προσφέρουν το ταλέντο τους, θα είναι εκεί κι αυτοί μαζί μας, και με το που θα τελειώνει η κάθε ξενάγηση θα παίρνουμε τη θέση μας μέσα κι έξω μας …
Η παράσταση αρχίζει… Βγαίνετε παιδιά…
Όχι δε θα πω τί ετοιμάζουμε, δε θα «προδώσω», είναι καρπός δουλειάς κι αγάπης αυτό που θα μοιραστούμε, τρεις μέρες, τρεις παραστάσεις σε τρία θέατρα, διαλέξαμε κείμενα αγαπημένα απ’ την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Ποίηση και Θέατρο και Μουσική… Κλαρίνο, ναι, συνοδεία κλαρίνου η Τραγωδία μας… Κείμενα που με τη Χριστίνα και τον Περικλή ονειρευόμαστε να γίνουν γεφύρια τοξωτά και να συνδέσουν την τοπική Ιστορία και παράδοση της Ηπείρου με την παράδοση της Μεσογείου ως την άλλη άκρη της, την Ισπανία του Λόρκα.
Ήταν καμάρι της αυγής
Και καβαλάρης όμορφος
Τώρα μια χούφτα χιόνι…
Άλμπα μου βγαίνεις…
Λόρκα, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Σενέκας, Καβάφης, Γκανάς, Περεσιάδης, άγνωστοι ποιητές της λαϊκής παράδοσης, χέρι-χέρι, στο Ζάλογγο τιμώντας τη θυσία στο όνομα της Ελευθερίας, τρεις μέρες στην Ήπειρο αναζητώντας τη θυσιαστική Ιστορία των λαών της Μεσογείου.
3 Αρχαία Θέατρα, 3 μέρες και τρεις πόλεις, 3 και τα θέματα που θα διαπραγματευτούμε μέσα απ’ τις 3 παραστάσεις,
Θέατρο Δωδώνης, θέατρο Κασσώπης, Ωδείο Νικοπόλεως.
Άρτα, Γιάννενα, Πρέβεζα,
Απώλεια, Έρωτας, Θυσία.
Καλλιτέχνες και θεατές θα ταξιδέψουν για 3 μέρες μαζί και θα γράφουν τη δική τους ιστορία. Μαζί και 3 D.j καθώς και 3 μουσικοί.
Χριστίνα, απ’ τη μέρα που σε είδα στην περίφημη Γκόλφω του Καραθάνου στο Εθνικό, τότε με το κλαρίνο στο χέρι σε κείνη τη θρυλική πια παράσταση, από τότε έκανε σχέδια η ψυχή μου γι’ αυτή τη στιγμή. Σ’ ευχαριστώ που δέχτηκες να μοιραστούμε αυτές τις τρεις μέρες.
Και σένα Περικλή, απ’ την καρδιά μου σ’ ευχαριστώ και σένα και σου προσφέρω ένα Διαμάντι, τη Χριστίνα… Σκηνοθέτησε με έμπνευση τη Χριστίνα μας, είδα στη «Διάφανη» πώς ξέρεις να δίνεις υπεραξία κοσμήματος στους πολυτίμους λίθους, κάντο σε παρακαλώ γιατί είναι πολύς ο κόσμος που διψάει για το Ωραίο και το Αληθινό.
Χριστίνα βγαίνεις…
Περικλή βγαίνεις…
Ηλία βγαίνεις...
Άλμπα μου και συ…
Δίπλα σας θα σταθώ και γω για μια στιγμή. Κι όσοι μας ακολουθήσουν, ας γίνουν θεατές και Χορός μαζί με Κορυφαία Επιδίωξη την Κάθαρση του καθενός μας.
Όσοι πιστοί και εραστές του ωραίου ταξιδιού προσέλθετε.
Γ.Λ
Το Ημερήσιο Πρόγραμμα.
1η ΜΕΡΑ: ΑΘΗΝΑ-ΑΡΤΑ-ΘΕΑΤΡΟ/ΩΔΕΙΟ ΝΙΚΟΠΟΛΗΣ
Συγκέντρωση στις 7:30 στο πάρκινγκ της οδού Φιλελλήνων και αναχώρηση για την Ήπειρο. Μια στάση στο μέσον της διαδρομής και συνεχίζουμε… Τελικός προορισμός η Άρτα. Αυτή θα είναι η έδρα μας για 3 μέρες. Αυτή κρίναμε πως κατέχει το κέντρο βάρους όσων θέλουμε να κάνουμε. Από κει θα εκδράμουμε ως την Καθαρά Δευτέρα της Κάθαρσης και της επιστροφής.
Ο κάθε ξεναγός στο λεωφορείο του, με τις Ιστορίες του, όσες εκείνος έφερε μαζί του αλλά και όσες η Melodrakma ζήτησε να ετοιμαστούν ώστε να υπάρχει κοινός άξονας, χρυσή κλωστή που θα ενώνει όλα τα λεωφορεία.
Οι Καλλιτέχνες και γω θα πάμε από λεωφορείο σε λεωφορείο για τη δική μας στιγμή.
Λόγο στο λόγο… φτάσαμε στη Νικόπολη!
Φτάσαμε…
Πρώτα ξενάγηση κι ύστερα, λάβετε θέσεις:
Κλεοπάτρα χάσαμε…
Χριστίνα
Άλμπα
Περικλή
Ηλία
Σοφοκλή
Σενέκα
Κωνσταντίνε Καβάφη
Μιχάλη Γκανά
Βγαίνετε…
Ήταν μια φορά, ένας άνθρωπος…
Τέλος τής πρώτης παράστασης.
Αναχώρηση για Άρτα.
Νάτο το περίφημο γεφύρι… Κι αυτός είναι ο Άραχθος… Κόσμος είναι μαζεμένος, μας υποδέχονται… Τα όργανα κι αυτά, μας υποδέχονται, είμαστε το γεγονός των ημερών για την Άρτα, ο θίασος με τους θεατές του μαζί πακέτο έφτασε! Πάμε μια στιγμή προς το μικρότερο θέατρο του αρχαίου κόσμου, το Θέατρο της Αμβρακίας κι όποιος θέλει ας επισκεφτεί και το Μοναστήρι τής Παναγίας τής Παρηγορήτισσας.
Χρόνος ελεύθερος στην Άρτα για φαγητό. Κι ύστερα, μεταφορά στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση, χρόνος για ξεκούραση και ραντεβού το βράδυ για δείπνο. Θα τρώμε και θα πίνουμε και θα χαιρόμαστε ΜΑΖΙ τα βράδια με ειδικά διαμορφωμένες συνθήκες. Όχι να κατέβει ο καθένας με την παρέα του, να κάνει ένα βουνό στο πιάτο του απ’ το μπουφέ, να φάει και ν’ αποσυρθεί… Στόχος τής Melodrakma είναι να γεννηθούν σχέσεις, κι όσες ήδη γεννήθηκαν σε άλλες ευκαιρίες, σ’ άλλα ταξίδια να ποτιστούν με κρασί και χαρά ν’ αντέξουν στο χρόνο. Ειδικές συνθήκες.
Με δύο Dj απόψε! (Κι άλλον 3ο αύριο.)
Ο ένας θα μας κάνει να σκεφτούμε και να θυμηθούμε παίζοντας μουσική και τραγούδια απ’ το Θέατρο και το Σινεμά, το ελληνικό και το Παγκόσμιο κι ο άλλος μετά θα μας κάνει πραγματικά να θέλουμε να χορέψουμε.
Σηκωθείτε…
Δίπλα και μαζί με τους Dj σκεφτήκαμε κάποιες εκπλήξεις που στόχο έχουν τη χαρά της στιγμής
Διανυκτέρευση. Καλή ξεκούραση
2η ΜΕΡΑ: ΑΡΤΑ – ΘΕΑΤΡΟ ΔΩΔΩΝΗ - ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Πρωινό, πρωινό μακιγιάζ των καλλιτεχνών γιατί έχουν ματινέ σήμερα και αναχώρηση για το περίφημο θέατρο της Δωδώνης.
Άφιξη κι αφηνόμαστε στην αγκαλιά ενός σπουδαίου σημείου του κόσμου… Εδώ σύμφωνα με τον Ηρόδοτο βρίσκονταν η αρχαιότερη πόλη της Ελλάδας! Βρισκόμαστε σ’ ένα απ’ τα σημαντικότατα πνευματικά κέντρα τής αρχαιότητας, που σήμερα είναι Μνημείο… Ήταν κάποτε σπουδαίο Πνευματικό Κέντρο η Δωδώνη, έδωσε τη σκυτάλη ύστερα στη Ρώμη, την πήρε μετά η Κωνσταντινούπολη, η Κόρδοβα, αργότερα το Παρίσι, η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο… (Είναι συγκλονιστικό μια μέρα να ‘χει απομείνει απ’ το Παρίσι ένας αρχαιολογικός χώρος για επίσκεψη τουριστών…)
Μπαίνουμε…
Να ο αρχαιολογικός χώρος, το αρχαίο θέατρο, το αρχαίο Ιερό, το Μαντείο του Δία, ο χρησμός, η Μοίρα και η Μάχη της με τον πιο σπουδαίο Αντίπαλο, τον Έρωτα…
Αλήθεια, αν οι Μοίρα έγραψε για μας ένα όποιο «όχι», μπορεί ένας μεγάλος έρωτας να ανατρέψει τα γραμμένα… Αν όχι, αν δε μπορεί, πώς τότε είναι ανίκητος στη μάχη;
Πάμε στο Μαντείο… Πες μας θεέ, ποιος θα νικήσει, η Μοίρα ή ο Έρωτας;;
Ξενάγηση παντού κι αμέσως, τάχιστη αλλαγή ρόλων. Παύουμε αστραπιαία από προσωπική ανάγκη να είμαστε τουρίστες. Στο θέατρο της Δωδώνης την Κάθαρση μπορεί να τη φέρει μόνο το θέατρο!
Λάβετε θέσεις:
Περικλή,
Χριστίνα,
Άλμπα
Ηλία
Ευριπίδη
Σοφοκλή
Λόρκα
Μιχάλη
Περεσιάδη
Γκόλφω…
Βγαίνετε…
Μισό λεπτό…
Το Κλαρίνο πρώτα… Εσύ βγαίνεις από ψηλά σήμερα… σαν αετό σε θέλω…
Η Παράσταση αρχίζει: περί Έρωτος. Τρόπος να μεγαλώνομε αιώνες τώρα.
Χριστίνα, τί είν’ η αγάπη;
Χειροκρότημα.
Αναχώρηση για την πόλη των Ιωαννίνων. Πάμε στο Κάστρο πρώτα, περιήγηση στην παλιά πόλη κι ύστερα επίσκεψη-ξενάγηση στο Μουσείο Αργυροτεχνίας. 925 και 40 καράτια κάθε στιγμή. Χρόνος ελεύθερος μετά στα Γιάννενα. Να κάνει ο καθένας με χαλαρότητα ό,τι θέλει. Καφέ, φαγητό, όποιος το επιθυμεί να επισκεφτεί το Μουσείο Βρέλλη, να κάνει ραντεβού με τον Αλί Πασά, με τον Σαλί Μπερίσα, ό,τι θέλει ο καθένας, να ειδοποιήσει και να δει φίλους του παλιούς που μένουν εκεί, να κάνει φίλους καινούριους και να φάνε μαζί με το ζευγάρι που γνώρισαν σήμερα στο θέατρο όταν συναντήθηκαν τα βλέμματα σ’ ένα γύρισμα της Μουσικής κι είδαν οι καρδιές 4 ζευγάρια μάτια να κλαίνε…
Ελεύθεροι. Χρόνος ελεύθερος στα τσιπουράδικα και στα κρασάδικα των Ιωαννίνων, είναι Κυριακή και είναι Αποκριές και είμαστε καλά, μπορούμε και ταξιδεύουμε…
Ώρες αργότερα…
Η Κυρά-Φροσύνη στολίστηκε ήδη, μας περιμένει, πήγε απόγευμα κι ανάβουν οι φωτιές. Ναι, γι’ αυτό ήθελα να είμαστε Κυριακή Αποκριάς στα Γιάννενα, πάμε βόλτα τώρα όλοι μαζί, στις γειτονιές της πόλης, κάθε γειτονιά τη φωτιά της, κάθε γειτονιά τη μάσκα της και την αλήθεια της… Το DNA κάθε επαρχιακής πόλης… Έστω μια μέρα το χρόνο Γιορτή! ΦΩΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ!!! Πάμε κι από δω πάμε κι από κει… Εμπειρία… ΦΩΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Κάθαρση στην πυρά κι αναχώρηση για την έδρα μας, την Άρτα. Άφιξη στο ξενοδοχείο μας και ξεκούραση ώσπου ν’ αρχίσει η προετοιμασία.
Είναι το Δείπνο-Γκαλά απόψε. έχουμε Πάρτυ-Μασκέ και γλέντι…
Το θέμα μας φέτος είναι θέατρο αλλά για θέμα τής μεταμφίεσης διάλεξα την άλλη μου μεγάλη αγάπη, τη Ζωγραφική. Απόψε ο καθένας μεταμφιεσμένος στην αγαπημένη του φιγούρα από την Τέχνη της ζωγραφικής…
Αγαπημένε μου Βελάθκεθ, ντύσε μερικές Μενίνας, Φρανθίσκο Ντε Γκόγια εσύ πάρε τους νέους και κάντους γενναίους με το πουκάμισο το άσπρο ανοιχτό, Γιάννη Τσαρούχη, στα νιάτα και συ, θέλω 12 Ναύτες-Μήνες, θέλω το Χρόνο να ‘χει σάρκα και οστά για μια νύχτα Δομίνικε, εσύ τους πιο μεγάλους, διάλεξε μερικούς και κάντους Κόμηδες με κείνα τα περίφημα λευκά πουκάμισα, Χοακίν Σορόγια, εσύ πάρε τις πιο αέρινες γυναίκες της παρέας και κάνε ό,τι θες, φτάνει να κρατούν ομπρέλα με κείνον το δικό σου τρόπο, Θεόφιλε, Πάμπλο, Σαλβαδόρ, Ρέμπραντ, Ιερώνυμε, Ρούμπενς, Έντουαρντ Χόπερ, Φρίντα, Καραβάτζιο, Μαρκ Σαιγκάλ, Μονέ, Μανέ, Τουλούζ Λωτρέκ, Γκωγκέν φέρε τα κορίτσια απ’ την Αϊτή γρήγορα γιατί βγαίνουμε, όλοι στη Σκηνή, αυτή είναι η σκηνή μας απόψε, η Παγκόσμια Ζωγραφική στην Ήπειρο… φωνάξτε και το Κορίτσι με τη Πέρλα να ‘ρθει στο τραπέζι μας…
Δείπνο.
Παρέα.
Χαρά.
Χορός.
Και όργανα και Dj απόψε αλλά και… Χριστίνα… πες μας σε παρακαλώ α καπέλα το… Ναι, σωστά κατάλαβες ποιο θέλω…
Και πες μας και για το δίσκο σου τον προσωπικό, γι’ αυτό συναντιόμαστε οι άνθρωποι, για να βοηθάμε ο ένας τον άλλο, πες σε όλους τους φίλους μας όλα τα ωραία που κάνεις…
Ειρήνη Δασκαλάκη, δώσε μας και συ λίγο απ’ το ταλέντο σου…
Περικλή, σε παγκόσμια πρώτη πες μας κάτι για τη «Διάφανή» σου, ένα μυστικό απόψε εδώ να γίνει θεμέλιος πολύτιμος λίθος σχέσης, τα μυστικά ενώνουν, πες μας…
Κι ύστερα κάθαρση… Party time…
Διανυκτέρευση.
3η ΜΕΡΑ: ΑΡΤΑ – ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΣΣΩΠΗΣ -ΠΡΕΒΕΖΑ-ΑΘΗΝΑ
Αφύπνιση, χρειάστηκε αφύπνιση σήμερα, ήταν ωραία χθες βράδυ και τα μυστικά και τα ψέματα κι οι ρόλοι… μείναμε ως αργά, πρωινό, σαρακοστιανό για όποιον θέλει, ύστερα φορτώνουμε αποσκευές κι αναχωρούμε. Τελευταία παράσταση σήμερα. Στο Θέατρο Κασσώπης.
Άφιξη, πρώτα ξενάγηση κι ύστερα…
Περί Θυσίας σήμερα!
Είναι Δεκέμβριος του 1803 σήμερα… Αυτό που βλέπετε απέναντι είναι το όρος του Ζαλόγγου… Και οι γυναίκες που βλέπετε οι Σουλιώτισσες… ναι, μη φοβάστε να θαυμάσετε πρωταγωνιστές της Ιστορίας η Θυσία δεν είναι Κιτς, πέρασαν τα χρόνια του Down Town, μπόρα ήταν και πέρασε εκείνη η λαίλαπα-γενιά που απαξίωνε κάθε τί που δεν ήταν από πλέξυ γκλας και δε φωτίζονταν Smoothly κάτω απ’ τη μουσική υπόκρουση κάποιου Chill Out σ’ αυτή τη New Age. Η Αντιγόνη επέστρεψε και διαβεβαιώνει πως οι θεοί δεν πέθαναν, αυτή είναι η δικαιολογία τους για να μη βοηθούν στα δύσκολα και ν’ αναγκάζετε ο Άνθρωπος να καταφεύγει σε θυσίες. Περί θυσίας σήμερα.
Λάβατε θέσεις.
Άλμπα
Αγγελική
Θάλεια
Χριστίνα,
Περικλή,
Ηλία
Ευριπίδη
Σοφοκλή
Λόρκα
Μιχάλη Γκανά
Διονύσιε Σολωμέ… Διονυσάκι της μάνας σου καημέ…
Βγαίνουμε!
Χειροκρότημα. Είναι η τελευταία παράσταση σήμερα. Να δούμε αν μας αντέξει η σκηνή…Χειροκρότημα...
Ακολουθήστε τώρα… Όχι, δε θα φύγουμε, αν κάποιος μπόρεσε να πηδήξει στο γκρεμό με το παιδί του αγκαλιά δε θα κάνουμε εμείς τον κόπο ν’ ανεβούμε ως εκεί που στήθηκε το Μνημείο του Γιώργου Ζογγολόπουλου;
Κι ύστερα… Ύστερα θα πάμε ως την Πρέβεζα, θα περπατήσουμε στα στενά της, μην και αφουγκραστούμε όσα ο Ποιητής δεν έγραψε…
«Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες» του απάντησε η Μαρία Πολυδούρη…
Καφέ στην Πρέβεζα κι ύστερα…
Δεν ήθελα να τελειώσει έτσι αυτό. Πάμε δίπλα, στον Άγιο Θωμά όπου η Melodrakma κανόνισε να φάμε όλοι μαζί το πρώτο σαρακοστιανό γεύμα. Θαλασσινά, βάλε και καλαμαράκια, και σουπιές φέρε σαλάτες, πίτες νηστίσιμες και κρασί και τσίπουρο, και Μουσική και τραγούδια και θέα και θάλασσα… Χριστίνα, κάνε μας να τραγουδήσουμε ένα τραγούδι όλοι μαζί σήμερα…
ΔΙΑΖΩΜΑ, σ’ ευχαριστώ για τη σπουδαία σου δουλειά όλα αυτά τα χρόνια, κυρίως ευχαριστώ που έγινες Έμπνευση,
Σ’ ευχαριστώ προσωπικά Σταύρο Μπένο, Σταύρο μου που δικαίως δεν έχει κανείς μια κακή κουβέντα να πει για σένα, εκτεθιμένος 10ετίες στο δημόσιο βίο και πειρασμό, απ' την Καλαμάτα του '80 ως σήμερα, θεοί και δαίμονες γκρεμίζουν και συ χτίζεις. Σπουδαία και τα κορίτσια δίπλα σου, ευχαριστώ Κατερίνα Αβραμοπούλου και Μαρία Κουρασάνη, ευχαριστώ Ανθή Αγγέλη, (Πρ. Εφ. Αρχ. Πρεβέζης) Κωνσταντίνε Σουέρεφ (Πρ. Εφ. Αρχ. Ιωαννίνων) Γιάννη Χουλιαρά (Πρ. Εφ. Αρχ.Θεσπρωτίας) , Ρένα Τυλλιανάκη, Σοφία Εξάρχου, Πέπη Ξεναρίου, Μάνθα Σωτηροπούλου, Περικλή Μοσχολιδάκη, Χριστίνα Μαξούρη, Άλμπα Λυμτσιούλη, Ειρήνη Δασκαλάκη, Θανάση Μπανούση, καθώς και όλους τους συνεργάτες που θ’ ανεβούν στο άρμα ετούτο από σήμερα και μετά σας ευχαριστώ.
Ευγνώμων και σε όλους εσάς που μου δώσατε την ευκαιρία να προσπαθήσω ο τουρισμός τριών ημερών να πάρει άλλη διάσταση μέσα μας.
Αναχώρηση για Αθήνα.
Η Τραγωδία, το τραγούδι, η χαρά, το θέατρο, το Ταξίδι απ’ του Οδυσσέα ως σήμερα το δικό μας, οι Μύθοι κι η ανάγκη μας να τους διηγηθούμε, οι Μύθοι κι η αδυναμία μας να διδαχθούμε απ’ αυτούς, ο έρωτας, η απώλεια, η θυσία ξανά έρωτας και ξανά ελπίδα μέχρι να φτάσουμε όλοι στο Μυαλό του Θεού.
Σας ευχαριστώ και καλή αντάμωση.
Γιάννης Λυμτσιούλης
Τιμή συμμετοχής σε δίκλινο 290 ευρώ κατ' άτομο σε δίκλινο.
Επιβάρυνση μονοκλίνου 60 ευρώ
Περιλαμβάνονται: Τρεις γεμάτες ολόκληρες μέρες σκηνοθετημένες. Μεταφορές, ξεναγήσεις, παραστάσεις, γλέντια, έμπνευση και ημιδιατροφή plus (τα δύο δείπνα των δύο διανυκτερεύσεων) συν το γεύμα της Καθαράς Δευτέρας.
Δεν περιλαμβάνονται: Οι είσοδοι στους Αρχαιολογικούς χώρους και οι φόροι διαμονής των ξενοδοχείων.
Εάν υπάρξει ενδιαφέρον και αρκετή συμμετοχή θα προγραμματιστεί αναχώρηση και από Θεσσαλονίκη.
Κρατήσεις: 210- 52 41 960 , 6985 66 2014 και στο gr@melodrakma.com
Δεν περιλαμβάνονται: Οι είσοδοι στους Αρχαιολογικούς χώρους και οι φόροι διαμονής των ξενοδοχείων.
Εάν υπάρξει ενδιαφέρον και αρκετή συμμετοχή θα προγραμματιστεί αναχώρηση και από Θεσσαλονίκη.
Κρατήσεις: 210- 52 41 960 , 6985 66 2014 και στο gr@melodrakma.com
23 Jan 2019
PURO CASTIZO: ΣΤΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ!
Έφτιαξα ένα ταξίδι που νομίζω θα φτάσει στην καρδιά πολλών. Οδηγός μου και ξεναγός μου ο Θερβάντες, ο γιος του ο Δον Κιχώτης, ο Ουναμούνο, η Αγία Τερέσα ο πόθος της και πόθος μου για κάτι ωραίο.
Χρόνια ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα στο Δον Κιχώτη και με αφορμή το ταξίδι των Χριστουγέννω και της Πρωτοχρονιάς, πειραματίστηκα, βγήκε κάτι καλό νομίζω και τώρα δουλεύοντάς το και τελειοποιώντας το, το κάνω ταξίδι αυτόνομο.
Puro Castizo!
Στο οροπέδιο της Καστίλης απ’ τη μια άκρη στην άλλη. Άβιλα, Σαλαμάνκα, Σεγκόβια, Μαδρίτη και νύχτα στο Τολέδο… Να το πείτε σ’ όποιον αγαπάτε γιατί όταν γυρίσει θα έχει μόνο ευχαριστώ να σας πει. Η τιμή δε… είναι στο κόστος για την πρεμιέρα του ταξιδιού! 21-26/3/2019
6 μέρες 5 νύχτες.
595 +160 φόροι
ΕΔΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ.
El Greco
Χρόνια ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα στο Δον Κιχώτη και με αφορμή το ταξίδι των Χριστουγέννω και της Πρωτοχρονιάς, πειραματίστηκα, βγήκε κάτι καλό νομίζω και τώρα δουλεύοντάς το και τελειοποιώντας το, το κάνω ταξίδι αυτόνομο.
Puro Castizo!
Στο οροπέδιο της Καστίλης απ’ τη μια άκρη στην άλλη. Άβιλα, Σαλαμάνκα, Σεγκόβια, Μαδρίτη και νύχτα στο Τολέδο… Να το πείτε σ’ όποιον αγαπάτε γιατί όταν γυρίσει θα έχει μόνο ευχαριστώ να σας πει. Η τιμή δε… είναι στο κόστος για την πρεμιέρα του ταξιδιού! 21-26/3/2019
6 μέρες 5 νύχτες.
595 +160 φόροι
ΕΔΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ.
El Greco
20 Jan 2019
ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΔΙΑΦΑΝΗ!
Σ’ ένα ταξίδι αστραπή στην Ελλάδα, ανακάλυψα πάλι διάφορους θησαυρούς. Γίνονται υπέροχα πράματα στην Ελλάδα που μοσχοβολάνε κι έχει διπλή αξία αυτό σε μια εποχή με πολλή μπόχα. Έτσι κι αλλιώς απ’ αγκάθι βγαίνει ρόδο… Έτσι γεννήθηκε και το ρόδο που λέγεται Διονύσιος Σολωμός.
4 μέρες, 4 θησαυρούς, έναν όμως δε μπορώ να τον κρατήσω για τον εαυτό μου.
Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου λέω όλοι, ΟΛΟΙ να δουν τη ΔΙΑΦΑΝΗ! Ένα έργο γραμμένο για τη μάνα του ποιητή που έγραψε το ανυπέρβλητο «Χαίρε ω χαίρε Λευτεριά»!
Όποιος αγαπάει ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο να σηκώσει το τηλέφωνο και να τους το πει τώρα, να κανονίσουν μαζί ή χώρια.
Και τους άλλους που αγαπάμε, γιατί έχουμε κι άλλους που αγαπάμε, αυτούς που το θέατρο τους φαίνεται για μια φορά το χρόνο και το θέλουν για «διασκέδαση», σ’ αυτούς πιο έντονα ακόμα, τηλέφωνο και μήνυμα, χωρίς ερωτήσεις και πολλά-πολλά, κατηγορηματικό, τελεσίδικο…
«το άλλο το Σαββατοκύριακο θα πάμε θέατρο»
Έξοχο το κείμενο του Περικλή Μοσχολιδάκη. Και η σκηνοθεσία του. Κι ο χώρος που επέλεξε. Και το τσέλο που στέκεται όρθιο σ’ όλη την παράσταση σαν κυπαρίσσι πάνω στη μνήμη του ποιητή, αγκαλιασμένο απ’ τον εραστή του μουσικό. Τέλος, απ’ τη θρυλική πια Γκόλφω του Καραθάνου είχα να νιώσω ότι ένα κείμενο βρίσκει το Στόμα και την Ψύχη του, βρίσκει και κουμπώνει με το άλλο του μισό, τον/την Ηθοποιό.
Η κυρία Μάγδα Κατσιπάνου αυτό έγινε για το Κείμενο η Μάγδα, το Έτερον Ήμισυ.
Ένα Εύγε κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συντελεστές γιατί τόσο που τρέχουμε πια δεν προλαβαίνουμε να νιώσουμε και η παράσταση αυτή σε παίρνει θες δε θες απ’ όπου κι αν έρχεσαι, σε σέρνει απ' το μανίκι στην περιοχή του Νιώθω ξανά.
Θα παίζεται κάθε Σαββατοκύριακο στον Πολυχώρο Vault .Μελενίκου 26 ΓΚΑΖΙ- ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ.
Στο μυαλό του Θεού κατοικεί η Ελευθερία κι ο άνθρωπος που της έγραψε Ύμνο κι η μάνα του εκεί κι αυτή!
El Greco
4 μέρες, 4 θησαυρούς, έναν όμως δε μπορώ να τον κρατήσω για τον εαυτό μου.
Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου λέω όλοι, ΟΛΟΙ να δουν τη ΔΙΑΦΑΝΗ! Ένα έργο γραμμένο για τη μάνα του ποιητή που έγραψε το ανυπέρβλητο «Χαίρε ω χαίρε Λευτεριά»!
Όποιος αγαπάει ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο να σηκώσει το τηλέφωνο και να τους το πει τώρα, να κανονίσουν μαζί ή χώρια.
Και τους άλλους που αγαπάμε, γιατί έχουμε κι άλλους που αγαπάμε, αυτούς που το θέατρο τους φαίνεται για μια φορά το χρόνο και το θέλουν για «διασκέδαση», σ’ αυτούς πιο έντονα ακόμα, τηλέφωνο και μήνυμα, χωρίς ερωτήσεις και πολλά-πολλά, κατηγορηματικό, τελεσίδικο…
«το άλλο το Σαββατοκύριακο θα πάμε θέατρο»
Έξοχο το κείμενο του Περικλή Μοσχολιδάκη. Και η σκηνοθεσία του. Κι ο χώρος που επέλεξε. Και το τσέλο που στέκεται όρθιο σ’ όλη την παράσταση σαν κυπαρίσσι πάνω στη μνήμη του ποιητή, αγκαλιασμένο απ’ τον εραστή του μουσικό. Τέλος, απ’ τη θρυλική πια Γκόλφω του Καραθάνου είχα να νιώσω ότι ένα κείμενο βρίσκει το Στόμα και την Ψύχη του, βρίσκει και κουμπώνει με το άλλο του μισό, τον/την Ηθοποιό.
Η κυρία Μάγδα Κατσιπάνου αυτό έγινε για το Κείμενο η Μάγδα, το Έτερον Ήμισυ.
Ένα Εύγε κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συντελεστές γιατί τόσο που τρέχουμε πια δεν προλαβαίνουμε να νιώσουμε και η παράσταση αυτή σε παίρνει θες δε θες απ’ όπου κι αν έρχεσαι, σε σέρνει απ' το μανίκι στην περιοχή του Νιώθω ξανά.
Θα παίζεται κάθε Σαββατοκύριακο στον Πολυχώρο Vault .Μελενίκου 26 ΓΚΑΖΙ- ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ.
Στο μυαλό του Θεού κατοικεί η Ελευθερία κι ο άνθρωπος που της έγραψε Ύμνο κι η μάνα του εκεί κι αυτή!
El Greco
19 Jan 2019
CLUB DE DRAKMA...TRIP!!!
Στη Melodrakma Universal, εκτός απ’ τα δικά μας ταξίδια, εκείνα δηλαδή που παράγουμε και εκτελούμε εμείς από το Α ως το Ω, πιστεύουμε πως πολλοί συνάδελφοι και συνεργάτες άλλων γραφείων κάνουν σπουδαία δουλειά και οργανώνουν ζηλευτά ταξίδια. Έτσι, αποφασίσαμε κάποια απ’ αυτά να τα προτείνουμε έχοντας πρώτα εξασφαλίσει μεταξύ άλλων την υψηλή ποιότητα, τον επαγγελματισμό με τον οποίο θα εκτελεστούν. Είναι πολλά που κάνουν μια εκδρομή επιτυχημένη κι ένα απ' τα πρωταρχικά κριτήρια για μας το οποίο υπολογίζουμε πριν προτείνουμε ένα ταξίδι είναι ο παράγοντας άνθρωπος, η ψυχή τής εκδρομής, ο αρχηγός της. Δε θέλουμε "χέρια βιαστικά" πάνω στους ανθρώπους που εμπιστεύονται τις προτάσεις μας. Τέτοια ταξίδια θα βρείτε στο Club de Drakma και γι' αυτό το λόγο δημιουργήσαμε το «Club de Drakma-Trip».
Με δυο λόγια, επιλέγοντας να αγοράσετε ένα απ' τα ταξίδια που η Melodrakma προτείνει σ΄ αυτήν εδώ τη σελίδα, κάποιο απ' τα ταξίδια που δεν είναι παραγωγής μας αλλά πιστεύουμε στην ποιότητά του, συγκεντρώνετε με τον τρόπο αυτό «drakmas-trip», αυτό που για άλλους είναι «μίλια» ή «πόντοι», σε μας είναι «DRAKMAS-TRIP» προνόμια δηλαδή που προσφέρουμε ανταμείβοντας την εμπιστοσύνη σας. Drakmas ναι, είναι εφήμερο πιστεύουμε το αίσθημα, αυτό το αίσθημα τής τουλάχιστον αμηχανίας στο άκουσμα της λέξης "Δραχμή", είναι μια εφήμερη συγκυρία, η Δραχμή έχει ιστορία χιλιετηρίδων, είναι σχεδόν λογότυπο της Ελλάδας στο εξωτερικό, δε μπορεί να φοβόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη.
Στη Melodrakma Universal, έστω και αυτοσαρκαστικά αποφασίσαμε να ανατιμήσουμε στη Μνήμη μας το αρχαίο νόμισμα!
Σα μίλια αεροπορικής εταιρείας λοιπόν τα «DRAKMAS-TRIP», μετατρέπονται σε έκπτωση στο επόμενο ταξίδι σας «παραγωγής» δικής μας!
Αντιστοιχία Ευρώ-Drakma-Trip: 1000/50
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΕΚΠΤΩΣΗ ΣΤΟ CLUB
Για κάθε 1000 ευρώ (χωρίς τους φόρους) που ξοδεύετε για ν’ αγοράσετε ένα ταξίδι μέσω της Melodrakma για οπουδήποτε στον κόσμο, έχετε 50 Drakmas-Trip. Αυτά τα 50 Drakmas-Trip θα γίνουν 50 ευρώ έκπτωση σε επόμενο ταξίδι παραγωγής δικής μας.
Και είμαστε σίγουροι πως πολλά ακόμα θα επιτρέψει η Ένωση Δυνάμεων. Μαζί Παντού θα βγούμε όλοι κερδισμένοι. Για Σύμβολο αυτής της ένωσης διαλέξαμε αυτά τα δύο σπουδαία ενωμένα δάχτυλα του El Greco! Σύντομα θα είστε περήφανοι που ανήκετε σ' αυτό το Club.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Travel Through Us
Καλώς ήρθατε και σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη.
El Greco
Με δυο λόγια, επιλέγοντας να αγοράσετε ένα απ' τα ταξίδια που η Melodrakma προτείνει σ΄ αυτήν εδώ τη σελίδα, κάποιο απ' τα ταξίδια που δεν είναι παραγωγής μας αλλά πιστεύουμε στην ποιότητά του, συγκεντρώνετε με τον τρόπο αυτό «drakmas-trip», αυτό που για άλλους είναι «μίλια» ή «πόντοι», σε μας είναι «DRAKMAS-TRIP» προνόμια δηλαδή που προσφέρουμε ανταμείβοντας την εμπιστοσύνη σας. Drakmas ναι, είναι εφήμερο πιστεύουμε το αίσθημα, αυτό το αίσθημα τής τουλάχιστον αμηχανίας στο άκουσμα της λέξης "Δραχμή", είναι μια εφήμερη συγκυρία, η Δραχμή έχει ιστορία χιλιετηρίδων, είναι σχεδόν λογότυπο της Ελλάδας στο εξωτερικό, δε μπορεί να φοβόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη.
Στη Melodrakma Universal, έστω και αυτοσαρκαστικά αποφασίσαμε να ανατιμήσουμε στη Μνήμη μας το αρχαίο νόμισμα!
Σα μίλια αεροπορικής εταιρείας λοιπόν τα «DRAKMAS-TRIP», μετατρέπονται σε έκπτωση στο επόμενο ταξίδι σας «παραγωγής» δικής μας!
Αντιστοιχία Ευρώ-Drakma-Trip: 1000/50
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΕΚΠΤΩΣΗ ΣΤΟ CLUB
Για κάθε 1000 ευρώ (χωρίς τους φόρους) που ξοδεύετε για ν’ αγοράσετε ένα ταξίδι μέσω της Melodrakma για οπουδήποτε στον κόσμο, έχετε 50 Drakmas-Trip. Αυτά τα 50 Drakmas-Trip θα γίνουν 50 ευρώ έκπτωση σε επόμενο ταξίδι παραγωγής δικής μας.
Και είμαστε σίγουροι πως πολλά ακόμα θα επιτρέψει η Ένωση Δυνάμεων. Μαζί Παντού θα βγούμε όλοι κερδισμένοι. Για Σύμβολο αυτής της ένωσης διαλέξαμε αυτά τα δύο σπουδαία ενωμένα δάχτυλα του El Greco! Σύντομα θα είστε περήφανοι που ανήκετε σ' αυτό το Club.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Travel Through Us
Καλώς ήρθατε και σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη.
El Greco
15 Jan 2019
2019-ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΔΡΕΣΔΗ-ΛΕΙΨΙΑ-ΠΟΤΣΝΤΑΜ
Μια τρομερά ευχάριστη εξέλιξη!
Είναι πλέον γνωστό, (σε όσους τουλάχιστον ελάχιστα ασχολήθηκαν με την πιθανότητα ενός ταξιδιού στο Βερολίνο), πως το Μουσείο της Περγάμου έχει πάρα πολλές πτέρυγες κλειστές και δη, σημαντικότατα εκθέματα δεν μπορούσε εδώ και χρόνια κανείς να τα δει.
Το ξέρουν οι φίλοι που σε δυο αναχωρήσεις, Απρίλιο και Μάιο βιώσαμε πέρυσι το συγκεκριμένο ταξίδι. Εκπληκτικά όλα όσα είδαμε αλλά φέτος τύχη βουνό!
Η Διεύθυνση του Μουσείο έλεγε κατά καιρούς πως θα ανοίξει τις κλειστές πτέρυγες
το 2023,
ή το 2024,
ίσως πάμε και στο 2025…
Λόγω των κλειστών τμημάτων του Μουσείου έπεσαν φαίνεται οι εισπράξεις και οι Γερμανοί αυτό δεν μπορούν να το αντέξουν. Άρον άρον έδωσαν λύση…
Φτιάξαν Νέο Χώρο δίπλα στο Κλασικό Μουσείο «Πανόραμα Περγάμου», τον είπανε, μία από τις πιο μεγάλες συλλογές Ελληνικών Αρχαιοτήτων μπροστά στα μάτια μας, η πλέον σύγχρονη Τεχνολογία στα πόδια μας, με υπερσύγχρονα μέσα 3D κάνει πρεμιέρα η παρουσίαση των εκθεμάτων!
Η Melodrakma ενήμερη πάντα έγκαιρα έκλεισε ήδη ραντεβού ώστε να ξεναγηθούμε τόσο στο Μουσείο Περγάμου όσο και στο Νέο Χώρο «Πανόραμα Περγάμου». Απ’ τους πρώτους αν όχι οι πρώτοι Έλληνες!
Δύο αναχωρήσεις στο 2019 σε ιδανικές ημερομηνίες:
22 - 26 Μαρτίου
και
1 - 5 Μαΐου
ΕΔΩ ΤΟ ΟΑ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Καλή Αντάμωση
El Greco
Είναι πλέον γνωστό, (σε όσους τουλάχιστον ελάχιστα ασχολήθηκαν με την πιθανότητα ενός ταξιδιού στο Βερολίνο), πως το Μουσείο της Περγάμου έχει πάρα πολλές πτέρυγες κλειστές και δη, σημαντικότατα εκθέματα δεν μπορούσε εδώ και χρόνια κανείς να τα δει.
Το ξέρουν οι φίλοι που σε δυο αναχωρήσεις, Απρίλιο και Μάιο βιώσαμε πέρυσι το συγκεκριμένο ταξίδι. Εκπληκτικά όλα όσα είδαμε αλλά φέτος τύχη βουνό!
Η Διεύθυνση του Μουσείο έλεγε κατά καιρούς πως θα ανοίξει τις κλειστές πτέρυγες
το 2023,
ή το 2024,
ίσως πάμε και στο 2025…
Λόγω των κλειστών τμημάτων του Μουσείου έπεσαν φαίνεται οι εισπράξεις και οι Γερμανοί αυτό δεν μπορούν να το αντέξουν. Άρον άρον έδωσαν λύση…
Φτιάξαν Νέο Χώρο δίπλα στο Κλασικό Μουσείο «Πανόραμα Περγάμου», τον είπανε, μία από τις πιο μεγάλες συλλογές Ελληνικών Αρχαιοτήτων μπροστά στα μάτια μας, η πλέον σύγχρονη Τεχνολογία στα πόδια μας, με υπερσύγχρονα μέσα 3D κάνει πρεμιέρα η παρουσίαση των εκθεμάτων!
Η Melodrakma ενήμερη πάντα έγκαιρα έκλεισε ήδη ραντεβού ώστε να ξεναγηθούμε τόσο στο Μουσείο Περγάμου όσο και στο Νέο Χώρο «Πανόραμα Περγάμου». Απ’ τους πρώτους αν όχι οι πρώτοι Έλληνες!
Δύο αναχωρήσεις στο 2019 σε ιδανικές ημερομηνίες:
22 - 26 Μαρτίου
και
1 - 5 Μαΐου
ΕΔΩ ΤΟ ΟΑ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Καλή Αντάμωση
El Greco
ΠΟΛΩΝΙΑ 2019: "Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ 101 ΝΑΝΟΙ".
Μόλις ξεκίνησε μια σπουδαία χρονιά με πάρα πολλούς στόχους. Ένας απ' αυτούς είναι να σφραγίσω συναισθηματικά το ταξίδι στην Πολωνία. Να 'χει δηλαδή ανάμνηση και το Αισθημα, όχι μόνο όσα είδαμε κι όσα ακούσαμε... Το 'Αισθάνομαι" να έχει το δικό του ρόλο.
Τίτλος του Ταξιδιού "Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ 101 ΝΑΝΟΙ".
Σα Χιονάτη τη φαντάζομαι, και στη χιονισμένη γη της βουλιάξαν μπότες στρατιωτικές κι ύστερα λιπόθυμη και βιασμένη η Χιονάτη την πήραν στα χέρια τους σα νύφη τα παιδιά της, Νάνοι και Γίγαντες της Επιστήμης, της Μουσικής, της Εκκλησίας και της Πολιτικής!
ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Πολύ έτοιμος γι' αυτό το ταξίδι σας καλώ σε όποια απ' τις τρεις αναχωρήσεις. Καλή αντάμωση.
19 - 25 Μαίου,
14 -20 Ιουλίου
και 26 Αυγ. - 1η Σεπτ.
El Greco
Τίτλος του Ταξιδιού "Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ 101 ΝΑΝΟΙ".
Σα Χιονάτη τη φαντάζομαι, και στη χιονισμένη γη της βουλιάξαν μπότες στρατιωτικές κι ύστερα λιπόθυμη και βιασμένη η Χιονάτη την πήραν στα χέρια τους σα νύφη τα παιδιά της, Νάνοι και Γίγαντες της Επιστήμης, της Μουσικής, της Εκκλησίας και της Πολιτικής!
ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Πολύ έτοιμος γι' αυτό το ταξίδι σας καλώ σε όποια απ' τις τρεις αναχωρήσεις. Καλή αντάμωση.
19 - 25 Μαίου,
14 -20 Ιουλίου
και 26 Αυγ. - 1η Σεπτ.
El Greco
8 Jan 2019
Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ
En un lugar de la Mancha cuyo nombre no quiero acordarme… (Σε κάποιο σημείο τής Mancha του οποίου τ’ όνομα δε θέλω να θυμηθώ…)
Έτσι ξεκινάει ο Δον Κιχώτης και αυτός ήταν ο Πρωταγωνιστής στο Πρωτοχρονιάτικο Ταξίδι… LAS 3 GRANDES: Μαδρίτη-Βαλένθια-Βαρκελώνη
Απ’ το ξερό Μυστικό Τοπίο, απ’ το οροπέδιο της Καστίλλης Λα Μάντσια με το Τολέδο της φτάσαμε ως της θάλασσα της Βαρκελώνης…
En un lugar de la Mancha cuyo nombre no quiero acordarme… Αυτή η φράση σφράγισε το πρώτο ταξίδι της χρονιάς… Σκέφτηκα να μην είμαι με άδεια χέρια μπροστά σε όσους έρθουν, να χω ένα δώρο να προσφέρω κι έκατσα κι ετοίμασα ένα 3ωρο αφιέρωμα-διάλεξη στην πιο Παγκόσμια Ισπανική Φιγούρα, τον Δον Κιχώτη που όλοι στον Πλανήτη Γη γνωρίζουμε αλλά πολύ λίγοι έχουμε διαβάσει ολόκληρο το αυθεντικό κείμενο του Μιγκέλ Ντε Θερβάντες. Μπήκαμε στον καινούριο χρόνο με το ερώτημα:
τί είναι πιο σημαντικό: η Ελευθερία ή η Δικαιοσύνη;
Όταν το ταξίδι έχει γίνει αφορμή για τέτοια ερωτήματα σημαίνει πως έχεις απέναντί σου ωραίους ανθρώπους που το επέτρεψαν να συμβεί, αλλιώς, αν στεκόσουν μπροστά σε καταναλωτικούς τουρίστες που θέλουν 2,5 κιλά άχρηστες πληροφορίες μόνο να κάνουν επιφανειακή κριτική ή αυτοκριτική αλλού θα πήγαινε το πράμα. Όταν σ’ ένα τουριστικό λεωφορείο αντί για το μισθό του ξένου ανθρώπου, αντί να σε καίει να συγκρίνεις το μισθουλάκι του Ισπανού με το δικό σου, παίρνεις το γέροντα που μεγάλωσε τους Ισπανούς, 400 χρόνια τώρα μεγαλώνει στα πόδια του Ισπανάκια ο Δον Κιχώτης, παίρνεις τον Γέροντα Τροφό στην άκρη και τον ρωτάς: μ’ αυτή σου την πείρα τη μεγάλη Αλόνσο Κιχάνο, τί λες, είναι η Ελευθερία ή η Δικαιοσύνη σημαντικότερη;
Μας πήρε απ’ το χέρι απ’ το οροπέδιο της Λα Μάντσια και μας έβγαλε στη θάλασσα… Μας σύστησε και τη Δουλτσνέα του συμπατριώτη του, τη Δουλτσινέα του Σαλβαδόρ Νταλί, τη Γκαλαρίνα.
Αλόνσο Κιχάνο, Σάντσιο Πάνθα, Σαλβαδόρ Νταλί, Γκαλά κι ένα λεωφορείο ωραίοι άνθρωποι ξεκινήσαμε μια χρονιά μαζί.
Κι όταν φτάσαμε στη θάλασσα κι είδαμε τον Δον Κιχώτη σωριασμένο στην παραλία τον ρωτήσαμε με αγάπη: θες να πεθάνεις εδώ, ηρωικά, για τις Αρχές και τις Αξίες σου ή θες άλλο θάνατο γέροντα-ιππότη;
Και διάλεξε τον πιο ωραίο, καθόλου ηρωικό αλλά ωραίο κι ανθρώπινο…
«Στο σπίτι μου» φώναξε… «ας πεθάνω ήρεμα στο σπίτι μου δίπλα στους δικούς μου...»
Όταν το ταξίδι έχει γίνει αφορμή για ξεναγήσεις στα οροπέδια και τις παραλίες της ψυχής, σημαίνει πως έχεις απέναντί σου ωραίους ανθρώπους και μ’ αυτή την επιστολή τους ευχαριστώ όλους.
Σας ευχαριστώ όλους, συνοδοιπόροι σ' αυτό και στ' άλλα ταξίδια, αυτά που κάναμε κι αυτά που θα ρθουν.
Greco
Έτσι ξεκινάει ο Δον Κιχώτης και αυτός ήταν ο Πρωταγωνιστής στο Πρωτοχρονιάτικο Ταξίδι… LAS 3 GRANDES: Μαδρίτη-Βαλένθια-Βαρκελώνη
Απ’ το ξερό Μυστικό Τοπίο, απ’ το οροπέδιο της Καστίλλης Λα Μάντσια με το Τολέδο της φτάσαμε ως της θάλασσα της Βαρκελώνης…
En un lugar de la Mancha cuyo nombre no quiero acordarme… Αυτή η φράση σφράγισε το πρώτο ταξίδι της χρονιάς… Σκέφτηκα να μην είμαι με άδεια χέρια μπροστά σε όσους έρθουν, να χω ένα δώρο να προσφέρω κι έκατσα κι ετοίμασα ένα 3ωρο αφιέρωμα-διάλεξη στην πιο Παγκόσμια Ισπανική Φιγούρα, τον Δον Κιχώτη που όλοι στον Πλανήτη Γη γνωρίζουμε αλλά πολύ λίγοι έχουμε διαβάσει ολόκληρο το αυθεντικό κείμενο του Μιγκέλ Ντε Θερβάντες. Μπήκαμε στον καινούριο χρόνο με το ερώτημα:
τί είναι πιο σημαντικό: η Ελευθερία ή η Δικαιοσύνη;
Όταν το ταξίδι έχει γίνει αφορμή για τέτοια ερωτήματα σημαίνει πως έχεις απέναντί σου ωραίους ανθρώπους που το επέτρεψαν να συμβεί, αλλιώς, αν στεκόσουν μπροστά σε καταναλωτικούς τουρίστες που θέλουν 2,5 κιλά άχρηστες πληροφορίες μόνο να κάνουν επιφανειακή κριτική ή αυτοκριτική αλλού θα πήγαινε το πράμα. Όταν σ’ ένα τουριστικό λεωφορείο αντί για το μισθό του ξένου ανθρώπου, αντί να σε καίει να συγκρίνεις το μισθουλάκι του Ισπανού με το δικό σου, παίρνεις το γέροντα που μεγάλωσε τους Ισπανούς, 400 χρόνια τώρα μεγαλώνει στα πόδια του Ισπανάκια ο Δον Κιχώτης, παίρνεις τον Γέροντα Τροφό στην άκρη και τον ρωτάς: μ’ αυτή σου την πείρα τη μεγάλη Αλόνσο Κιχάνο, τί λες, είναι η Ελευθερία ή η Δικαιοσύνη σημαντικότερη;
Μας πήρε απ’ το χέρι απ’ το οροπέδιο της Λα Μάντσια και μας έβγαλε στη θάλασσα… Μας σύστησε και τη Δουλτσνέα του συμπατριώτη του, τη Δουλτσινέα του Σαλβαδόρ Νταλί, τη Γκαλαρίνα.
Αλόνσο Κιχάνο, Σάντσιο Πάνθα, Σαλβαδόρ Νταλί, Γκαλά κι ένα λεωφορείο ωραίοι άνθρωποι ξεκινήσαμε μια χρονιά μαζί.
Κι όταν φτάσαμε στη θάλασσα κι είδαμε τον Δον Κιχώτη σωριασμένο στην παραλία τον ρωτήσαμε με αγάπη: θες να πεθάνεις εδώ, ηρωικά, για τις Αρχές και τις Αξίες σου ή θες άλλο θάνατο γέροντα-ιππότη;
Και διάλεξε τον πιο ωραίο, καθόλου ηρωικό αλλά ωραίο κι ανθρώπινο…
«Στο σπίτι μου» φώναξε… «ας πεθάνω ήρεμα στο σπίτι μου δίπλα στους δικούς μου...»
Όταν το ταξίδι έχει γίνει αφορμή για ξεναγήσεις στα οροπέδια και τις παραλίες της ψυχής, σημαίνει πως έχεις απέναντί σου ωραίους ανθρώπους και μ’ αυτή την επιστολή τους ευχαριστώ όλους.
Σας ευχαριστώ όλους, συνοδοιπόροι σ' αυτό και στ' άλλα ταξίδια, αυτά που κάναμε κι αυτά που θα ρθουν.
Greco
7 Jan 2019
Ο ΑΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕ ΡΟΛΟ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ: ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ 2019
Η μέρα της γιορτής μου είναι σα να ‘ναι η 1η μέρα του χρόνου για μένα, μαζί με κείνη των γενεθλίων, είναι οι 2 μέρες που φορτίζουν οι μπαταρίες κι ασφαλίζομαι απ’ την αγάπη, τα τηλεφωνήματα, τα μέηλ, τα μηνύματα...
*(2 χρόνων στη γιορτή μου)
Κάποτε, η μέρα της γιορτής μου ήταν η μέρα που έπαιρνα δώρα, τώρα είναι η μέρα που θέλω να κάνω δώρα, είναι η μέρα εισπράττω πολλή αγάπη, η μέρα που σταματάει η δουλειά, η μέρα που είναι αφιερωμένη στην Αλάιτζ και την Άλμπα, η μέρα ππου αρχίζουν οι εκπτώσεις στη Μαδρίτη, που βγαίνουμε για ψώνια και μετά τρώμε οι τρεις μας, ο Αη Γιάννης είναι η μέρα που τα τελευταία χρόνια ανακοινώνω το/τα νέα ταξίδια της χρονιάς. Σε τι αποφάσισα να πειραματιστώ τη χρονιά που μόλις άρχισε, ποιοι θα είναι οι τόποι για τους οποίους θα επιχειρήσω φέτος να μεταγγίσω αγάπη και ερωτηματικά, να φωτίσω και να συστήσω με το δικό μου τρόπο, με όποιον εγώ καταλαβαίνω και αισθάνομαι.
Κι έτσι, εκτός από όλα τα ταξίδια στην Ισπανία που θα γίνουν και μάλιστα πολλές φορές, εκτός απ’ το ότι φέτος κάθε μήνα θα υπάρχει αναχώρηση για τη Χώρα των Βάσκων, εκτός απ’ την Τοσκάνη και το αφιέρωμα στον Δάντη, τη Σικελία και το αφιέρωμα στην Όπερα, το Βερολίνο/Δρεσδη/Λειψία/Ποτσνταμ και το αφιέρωμα στην Κλασική Μουσική, τους " Ναβεγαδόρες ^ Κονκισταδόρες", Πορτογαλία-Δυτ. Ισπανία και το αφιέρωμα στην Ιστορία… οριστικοποίησα και κάποια καινούρια ταξίδια. Έτσι σήμερα μπορώ να τα ανακοινώσω και να δεσμευτώ πως θα γίνουν με τέτοιο τρόπο που θα είναι αντίδωρο στο δώρο της αγάπης που απολαμβάνω ειδικά μια μέρα σαν και τη σημερινή γι' αυτό βάζω σε ρόλο Άη-Βασίλη τον Άη-Γιάννη:
Πολωνία
19 – 25 Μαίου
14 – 20 Ιουλίου
26 Αυγ. – 1η Σεπτεμβρίου.
Γι’ αυτές τις 3 αναχωρήσεις που ήδη έχουν ημερομηνίες ξεκίνησαν ήδη οι κρατήσεις (210 52 41 960 και 6985 66 2014)
Στις γιορτές του χρόνου θα πάμε στο Μαρόκο!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Η αυγή του 2020 που θα γίνομαι 50 θέλω να με βρει σε Όαση κάποιας περιοχής της ψυχής μου κι αποφάσισα αυτή να είναι στο Μαρόκο.
Φέτος επίσης θα εκπληρώσω την υπόσχεση στη μάνα μου και στη θεία Περιστέρα να τις συνοδεύσω «αιρετικά» στους Αγίους Τόπους κι όσοι πιστοί προσέλθετε. "Ξύπνα μαμά, φεύγεις για Ιερουσαλήμ με το Γιάννη"! Ξυπνήστε τις μανάδες σας, θα τις πάω στους Αγίους Τόπους φέτος κι ας γυρίσουν κι αυτές αιρετικές, με πιο δυνατή την πίστη στο θεό-Άνθρωπο.
Τέλος αν όλα πάνε καλά, φέτος στα τέλη του φθινοπώρου, 99% θα πάμε κι ένα ταξίδι σε τόπο μακρινό και πολύ αγαπημένο: ετοιμάζω ταξίδι στην Ιαπωνία! Θέλω να επιχειρήσω να αποκωδικοποιήσω τον πιο μακρινός μας Κώδικα! Σαμουράι Versus Δον Κιχώτη!
Ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου για τις ευχές και την αγάπη. Αγάπη θα βάλω και γω στα σχέδια και στα ταξίδια για να ‘ναι το αντίδωρο.
Γιάννης
Κάποτε, η μέρα της γιορτής μου ήταν η μέρα που έπαιρνα δώρα, τώρα είναι η μέρα που θέλω να κάνω δώρα, είναι η μέρα εισπράττω πολλή αγάπη, η μέρα που σταματάει η δουλειά, η μέρα που είναι αφιερωμένη στην Αλάιτζ και την Άλμπα, η μέρα ππου αρχίζουν οι εκπτώσεις στη Μαδρίτη, που βγαίνουμε για ψώνια και μετά τρώμε οι τρεις μας, ο Αη Γιάννης είναι η μέρα που τα τελευταία χρόνια ανακοινώνω το/τα νέα ταξίδια της χρονιάς. Σε τι αποφάσισα να πειραματιστώ τη χρονιά που μόλις άρχισε, ποιοι θα είναι οι τόποι για τους οποίους θα επιχειρήσω φέτος να μεταγγίσω αγάπη και ερωτηματικά, να φωτίσω και να συστήσω με το δικό μου τρόπο, με όποιον εγώ καταλαβαίνω και αισθάνομαι.
Κι έτσι, εκτός από όλα τα ταξίδια στην Ισπανία που θα γίνουν και μάλιστα πολλές φορές, εκτός απ’ το ότι φέτος κάθε μήνα θα υπάρχει αναχώρηση για τη Χώρα των Βάσκων, εκτός απ’ την Τοσκάνη και το αφιέρωμα στον Δάντη, τη Σικελία και το αφιέρωμα στην Όπερα, το Βερολίνο/Δρεσδη/Λειψία/Ποτσνταμ και το αφιέρωμα στην Κλασική Μουσική, τους " Ναβεγαδόρες ^ Κονκισταδόρες", Πορτογαλία-Δυτ. Ισπανία και το αφιέρωμα στην Ιστορία… οριστικοποίησα και κάποια καινούρια ταξίδια. Έτσι σήμερα μπορώ να τα ανακοινώσω και να δεσμευτώ πως θα γίνουν με τέτοιο τρόπο που θα είναι αντίδωρο στο δώρο της αγάπης που απολαμβάνω ειδικά μια μέρα σαν και τη σημερινή γι' αυτό βάζω σε ρόλο Άη-Βασίλη τον Άη-Γιάννη:
Πολωνία
19 – 25 Μαίου
14 – 20 Ιουλίου
26 Αυγ. – 1η Σεπτεμβρίου.
Γι’ αυτές τις 3 αναχωρήσεις που ήδη έχουν ημερομηνίες ξεκίνησαν ήδη οι κρατήσεις (210 52 41 960 και 6985 66 2014)
Στις γιορτές του χρόνου θα πάμε στο Μαρόκο!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Η αυγή του 2020 που θα γίνομαι 50 θέλω να με βρει σε Όαση κάποιας περιοχής της ψυχής μου κι αποφάσισα αυτή να είναι στο Μαρόκο.
Φέτος επίσης θα εκπληρώσω την υπόσχεση στη μάνα μου και στη θεία Περιστέρα να τις συνοδεύσω «αιρετικά» στους Αγίους Τόπους κι όσοι πιστοί προσέλθετε. "Ξύπνα μαμά, φεύγεις για Ιερουσαλήμ με το Γιάννη"! Ξυπνήστε τις μανάδες σας, θα τις πάω στους Αγίους Τόπους φέτος κι ας γυρίσουν κι αυτές αιρετικές, με πιο δυνατή την πίστη στο θεό-Άνθρωπο.
Τέλος αν όλα πάνε καλά, φέτος στα τέλη του φθινοπώρου, 99% θα πάμε κι ένα ταξίδι σε τόπο μακρινό και πολύ αγαπημένο: ετοιμάζω ταξίδι στην Ιαπωνία! Θέλω να επιχειρήσω να αποκωδικοποιήσω τον πιο μακρινός μας Κώδικα! Σαμουράι Versus Δον Κιχώτη!
Ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου για τις ευχές και την αγάπη. Αγάπη θα βάλω και γω στα σχέδια και στα ταξίδια για να ‘ναι το αντίδωρο.
Γιάννης
31 Dec 2018
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΧΗ
Λίγες ώρες πριν να τελειώσει μια ακόμα χρονιά είπα να γράψω δυο λόγια, απ’ τη μία να ευχηθώ σε όλους γιατί σε έναν-έναν χωριστά μου είναι αδύνατον αυτές τις μέρες κι απ’ την άλλη, να θυμηθώ τί έγινε, σαν μια προσωπική ανασκόπηση.
Κάθομαι και σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι: έγινε φέτος κάτι στη μικρή ζωή μου απ’ αυτά που θα άξιζε μετά από χρόνια να θυμάμαι;
Απ’ τα πρώτα που σκέφτομαι είναι το επαγγελματικό βήμα να νοικιάσω γραφεία στο κέντρο της Αθήνας, τον Ιανουάριο νοικιάστηκαν και τον Απρίλιο τα εγκαινίασα με την αγάπη και την παρουσία 600 ανθρώπων, το λέω και συγκινούμαι, λίγο είναι αυτό, πώς να μην το θυμάμαι χρόνια;
Κι ύστερα αναρωτιέμαι, τόλμησα τίποτα καινούριο για μένα, κάτι που να με βγάζει έξω απ' τα νερά και τη σιγουριά μου και λέω ναι, 5 ταξίδια καινούρια σε άγνωστους για μένα προορισμούς.
Εγκαινίασα καινούριο ταξίδι στη Γερμανία: Βερολίνο-Λειψία-Δρέσδη-Πότσνταμ, είπα να κάνουμε ένα ταξίδι στους ιστορικούς εχθρούς και με γενναιοδωρία ψυχής να εστιάσουμε στα θετικά που προσέφεραν, υπάρχει Γερμανία πριν και μετά το ελεεινό υποκείμενο που λέγεται Χίτλερ, Γερμανοί Φιλόσοφοι, Γερμανοί Συνθέτες εκπληκτικής Μουσικής, ο ίδιος ο Ύμνος στη Χαρά Γερμανού είναι, γιατί πρέπει να εστιάσω στα θλιβερά της όψης του.
Και 2ο ταξίδι, «Στα Δόντια του Δάντη» το είπα, αφιέρωμα στον πατέρα της γλώσσας των Ιταλών, αφιέρωμα στην Πολιτική, το Κρασί και την Ποίηση, η προσωποποίηση του Κομψού Ταξιδιού!
Ήρθε και το 3o, λόγω αγάπης και εμπιστοσύνης του Πολιτιστικού Συλλόγου Ζακύνθου «ΠΛΑΤΥΦΟΡΟΣ» που μου ανέθεσαν την οργάνωση του ταξιδιού στην Πολωνία. Αναμετρήθηκα με το Άουσβιτς μέσα μου φέτος.
Κι ύστερα, 4ο, οργασμός φέτος, οο καινούριο ταξίδι, ¨Puro Castizo¨, Καθαρόαιμη Καστίλλη, στην Παλιά Ισπανία, στο σπέρμα που τη γέννησε, Σαλαμάνκα, Άβιλα, Σεγκόβια, Μαδρίτη, Τολέδο,
Τέλος και στην Ελλάδα μαζευτήκαμε φέτος για πρώτη φορά. Τέσσερα λεωφορεία σα συμφωνική ορχήστρα, 4 σα να ήταν 1, έξοχα συντονισμένα, 150 άνθρωποι από διάφορα ταξίδια βρέθηκαν για 3 μέρες μαζί στη Μακεδονία. Εγκαινίασα Απόκριες Μαζί στην Ελλάδα, για να βρισκόμαστε μια φορά το χρόνο όσο πιο πολλοί μαζί... Και φέτος θα το επαναλάβουμε αυτό στην Ελλάδα, στην Ήπειρο αυτή τη φορά, θα κάνουμε κάτι μοναδικό φέτος, ψάχνω χρόνο να τοτελειώσω στο μυαλό για να μπορέσω να το μοιραστώ με όλους...
Για μισή ώρα σκέφτομαι 12 μήνες ολόκληρους, χωράει το μεγάλο στο μικρό, το μυαλό είναι ελαστικό, συνηθισμένο στα αδύνατα, μόνον αυτό έτσι κι αλλιώς τα μπορεί όλα, το μυαλό, πάω πίσω στο 1973, την πρώτη Πρωτοχρονιά που θυμάμαι καθαρά, ύστερα στο 1987, Πρωτοχρονιά στο σπίτι της Ντίνα στη Λάρισα, από κει πετάει πετάει η χρυσόφτερη σκέψη στο 1991, Πρωτη Πρωτοχρονιά στο σπίτι της Μπεθ στις Φιλιππίνες, ήττες, ισοπαλίες, μερικές νίκες, ζωή κανονική, όλα καλά λέω, ας έπαθα διπλό κάταγμα της κάτω γνάθου φέτος, άλλοι δεν μπορούν ν’ ανοίξουν το στόματους από φόβο, ας κινδύνευσα με παράλυση και απώλεια ομιλίας φέτος, πάλι καλά λέω, τί να πει ο Jose Mari που πέθανε 1η Ιουλίου στα 48 του, τί να πει η Ντίνα που έκλεισε 6 χρόνια ήδη ζωντανή στη μνήμη μου, τί να πει η Μπεθ που έκλεισε κι αυτή 8 ολόκληρα χρόνια ζωντανή, μόνο στη μνήμη μου ζωή κι αυτή, όλα καλά λέω, θα σκέφτομαι όσα έχω όχι όσα έχασα, η Άλμπα μου κοντεύει τα 14 και λάμπει, οι άνθρωποι που θέλουν να ταξιδέψουν πολλαπλασιάζονται, οι άνθρωπο που θέλουν να ταξιδέψουν με τον τρόπο που προτείνω παρασέρνουν μαζί τους και τους φίλους τους, όλα καλά, η Αλάιτζ μ’ αγαπάει και την αγαπάω, η Άλμπα αγαπάει…
Αγάπη εύχομαι σε όλους σας, αγάπη και ευρηματικότητα, να βρίσκεται πάντα λύση στα προβλήματα γιατί προβλήματα δε θα πάψουν να υπάρχουν, αυτό να μένει πάντα απ’ το πρόβλημα, η Λύση του, αγάπη και ευρηματικότητα στο πώς θα ταξιδέψετε κι ας λείπουν τα λεφτά, δημιουργική λογιστική και μεις, μαγείρεμα τέτοιο που πάντα να περισσεύουν δυνάμεις για όλα τα όνειρα.
Τον Ιούλιο έφυγε ο Jose Mari, Ιούλιο είχε φύγει και η Ντίνα, κι ήρθαν χθες το βράδυ μαζί με τη Beth, μαζί και η γιαγιά μου η Κατίνα κι έσκυψαν στ’ αυτί και μου ψιθύρισαν σαν καλοί και έμπηροι πια νεκροί πως η Ζωή είναι ωραία.
Ωραία ζωή εύχομαι σε όλους. Έστω και σκέτο ζωή. Ζωή και Χρόνο για όσους αγαπάμε.
Γιάννης και El Greco
Κάθομαι και σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι: έγινε φέτος κάτι στη μικρή ζωή μου απ’ αυτά που θα άξιζε μετά από χρόνια να θυμάμαι;
Απ’ τα πρώτα που σκέφτομαι είναι το επαγγελματικό βήμα να νοικιάσω γραφεία στο κέντρο της Αθήνας, τον Ιανουάριο νοικιάστηκαν και τον Απρίλιο τα εγκαινίασα με την αγάπη και την παρουσία 600 ανθρώπων, το λέω και συγκινούμαι, λίγο είναι αυτό, πώς να μην το θυμάμαι χρόνια;
Κι ύστερα αναρωτιέμαι, τόλμησα τίποτα καινούριο για μένα, κάτι που να με βγάζει έξω απ' τα νερά και τη σιγουριά μου και λέω ναι, 5 ταξίδια καινούρια σε άγνωστους για μένα προορισμούς.
Εγκαινίασα καινούριο ταξίδι στη Γερμανία: Βερολίνο-Λειψία-Δρέσδη-Πότσνταμ, είπα να κάνουμε ένα ταξίδι στους ιστορικούς εχθρούς και με γενναιοδωρία ψυχής να εστιάσουμε στα θετικά που προσέφεραν, υπάρχει Γερμανία πριν και μετά το ελεεινό υποκείμενο που λέγεται Χίτλερ, Γερμανοί Φιλόσοφοι, Γερμανοί Συνθέτες εκπληκτικής Μουσικής, ο ίδιος ο Ύμνος στη Χαρά Γερμανού είναι, γιατί πρέπει να εστιάσω στα θλιβερά της όψης του.
Και 2ο ταξίδι, «Στα Δόντια του Δάντη» το είπα, αφιέρωμα στον πατέρα της γλώσσας των Ιταλών, αφιέρωμα στην Πολιτική, το Κρασί και την Ποίηση, η προσωποποίηση του Κομψού Ταξιδιού!
Ήρθε και το 3o, λόγω αγάπης και εμπιστοσύνης του Πολιτιστικού Συλλόγου Ζακύνθου «ΠΛΑΤΥΦΟΡΟΣ» που μου ανέθεσαν την οργάνωση του ταξιδιού στην Πολωνία. Αναμετρήθηκα με το Άουσβιτς μέσα μου φέτος.
Κι ύστερα, 4ο, οργασμός φέτος, οο καινούριο ταξίδι, ¨Puro Castizo¨, Καθαρόαιμη Καστίλλη, στην Παλιά Ισπανία, στο σπέρμα που τη γέννησε, Σαλαμάνκα, Άβιλα, Σεγκόβια, Μαδρίτη, Τολέδο,
Τέλος και στην Ελλάδα μαζευτήκαμε φέτος για πρώτη φορά. Τέσσερα λεωφορεία σα συμφωνική ορχήστρα, 4 σα να ήταν 1, έξοχα συντονισμένα, 150 άνθρωποι από διάφορα ταξίδια βρέθηκαν για 3 μέρες μαζί στη Μακεδονία. Εγκαινίασα Απόκριες Μαζί στην Ελλάδα, για να βρισκόμαστε μια φορά το χρόνο όσο πιο πολλοί μαζί... Και φέτος θα το επαναλάβουμε αυτό στην Ελλάδα, στην Ήπειρο αυτή τη φορά, θα κάνουμε κάτι μοναδικό φέτος, ψάχνω χρόνο να τοτελειώσω στο μυαλό για να μπορέσω να το μοιραστώ με όλους...
Για μισή ώρα σκέφτομαι 12 μήνες ολόκληρους, χωράει το μεγάλο στο μικρό, το μυαλό είναι ελαστικό, συνηθισμένο στα αδύνατα, μόνον αυτό έτσι κι αλλιώς τα μπορεί όλα, το μυαλό, πάω πίσω στο 1973, την πρώτη Πρωτοχρονιά που θυμάμαι καθαρά, ύστερα στο 1987, Πρωτοχρονιά στο σπίτι της Ντίνα στη Λάρισα, από κει πετάει πετάει η χρυσόφτερη σκέψη στο 1991, Πρωτη Πρωτοχρονιά στο σπίτι της Μπεθ στις Φιλιππίνες, ήττες, ισοπαλίες, μερικές νίκες, ζωή κανονική, όλα καλά λέω, ας έπαθα διπλό κάταγμα της κάτω γνάθου φέτος, άλλοι δεν μπορούν ν’ ανοίξουν το στόματους από φόβο, ας κινδύνευσα με παράλυση και απώλεια ομιλίας φέτος, πάλι καλά λέω, τί να πει ο Jose Mari που πέθανε 1η Ιουλίου στα 48 του, τί να πει η Ντίνα που έκλεισε 6 χρόνια ήδη ζωντανή στη μνήμη μου, τί να πει η Μπεθ που έκλεισε κι αυτή 8 ολόκληρα χρόνια ζωντανή, μόνο στη μνήμη μου ζωή κι αυτή, όλα καλά λέω, θα σκέφτομαι όσα έχω όχι όσα έχασα, η Άλμπα μου κοντεύει τα 14 και λάμπει, οι άνθρωποι που θέλουν να ταξιδέψουν πολλαπλασιάζονται, οι άνθρωπο που θέλουν να ταξιδέψουν με τον τρόπο που προτείνω παρασέρνουν μαζί τους και τους φίλους τους, όλα καλά, η Αλάιτζ μ’ αγαπάει και την αγαπάω, η Άλμπα αγαπάει…
Αγάπη εύχομαι σε όλους σας, αγάπη και ευρηματικότητα, να βρίσκεται πάντα λύση στα προβλήματα γιατί προβλήματα δε θα πάψουν να υπάρχουν, αυτό να μένει πάντα απ’ το πρόβλημα, η Λύση του, αγάπη και ευρηματικότητα στο πώς θα ταξιδέψετε κι ας λείπουν τα λεφτά, δημιουργική λογιστική και μεις, μαγείρεμα τέτοιο που πάντα να περισσεύουν δυνάμεις για όλα τα όνειρα.
Τον Ιούλιο έφυγε ο Jose Mari, Ιούλιο είχε φύγει και η Ντίνα, κι ήρθαν χθες το βράδυ μαζί με τη Beth, μαζί και η γιαγιά μου η Κατίνα κι έσκυψαν στ’ αυτί και μου ψιθύρισαν σαν καλοί και έμπηροι πια νεκροί πως η Ζωή είναι ωραία.
Ωραία ζωή εύχομαι σε όλους. Έστω και σκέτο ζωή. Ζωή και Χρόνο για όσους αγαπάμε.
Γιάννης και El Greco
15 Dec 2018
2019-Η ΕΥΧΗ
Αγαπημένοι φίλοι,
Σ’ αυτές τις γιορτές η Ισπανία βρήκε και πάλι έναν τρόπο να φτάσει στην καρδιά. Μ’ ένα διαφημιστικό βίντεο 4,5 λεπτών. Μερικές φορές, έτσι όπως κάναμε τη ζωή μας, 4.5 λεπτά φαίνονται αιώνας, να κάτσω να δω 4,5 λεπτά βίντεο με τόση δουλειά που έχω. Το Θέμα του χρόνου, μεταξύ άλλων πολλών, απασχόλησε τον Νταλί, όχι μόνο στο έργο του "Μαλακά Ρολόγια ή Η Επιμονή της Μνήμης", σε χίλιες περιπτώσεις, ειδικά σ’ ένα συνέδριο που είχε οργανώσει στο Φιγκέρας προς το τέλος της ζωής του.
Υπάρχει χρόνος ή είναι ιδέα; Τρέχει τόσο γρήγορα όσο λέει ο καθρέφτης ή σέρνεται όπως τον νιώθουμε κάθε φορά που μας καθηλώνει η θλίψη; Είναι αυτό που θυμόμαστε σα χθες κάθε φορά που νιώθουμε παιδί μπροστά σ' έναν Άγιο-Βασίλη ή η ατέλειωτη αναμονή όσων ποθήσαμε και δεν έρχονται.
Ακριβώς αυτό είναι το θέμα και στο βίντεο: ο χρόνος και η διαχείρισή του. Πού τον ξοδεύουμε, σε ποιους τον προσφέρουμε κι από ποιους τον στερούμε. Στο βίντεο εμφανίζονται φίλοι, μάνες με παιδιά, αδέρφια, εραστές… Ο καθένας μ’ έναν απ’ τους σημαντικότερους ανθρώπους τής ζωής του. Μιλούν για τη σχέση τους κι ύστερα έρχεται ο «λογαριασμός». Τους ρωτάει ο οικοδεσπότης του βίντεο «με βάση όσα μας είπατε, θέλετε να ξέρετε πόσο χρόνο θα περάσετε μαζί σε όλη την υπόλοιπη σας;»
Θέλει κανείς να το υπολογίσει;
Εκτός από υγεία σε όλους, φίλους και εχθρούς (αν υπάρχουν και τέτοιοι) Ευχή-Πρωταγωνίστρια για το 2019, να βρίσκει ο καθένας 4,5 λεπτά την εβδομάδα για τον κάθε ένα που αγαπάει.
Υ.Γ: Το βιντεάκι μέχρι γλυκανάλατο το λες αλλά την ουσία του όχι. Συν την ουσία που θα βάλει ο καθένας με αφορμή αυτό.
El Greco
Σ’ αυτές τις γιορτές η Ισπανία βρήκε και πάλι έναν τρόπο να φτάσει στην καρδιά. Μ’ ένα διαφημιστικό βίντεο 4,5 λεπτών. Μερικές φορές, έτσι όπως κάναμε τη ζωή μας, 4.5 λεπτά φαίνονται αιώνας, να κάτσω να δω 4,5 λεπτά βίντεο με τόση δουλειά που έχω. Το Θέμα του χρόνου, μεταξύ άλλων πολλών, απασχόλησε τον Νταλί, όχι μόνο στο έργο του "Μαλακά Ρολόγια ή Η Επιμονή της Μνήμης", σε χίλιες περιπτώσεις, ειδικά σ’ ένα συνέδριο που είχε οργανώσει στο Φιγκέρας προς το τέλος της ζωής του.
Υπάρχει χρόνος ή είναι ιδέα; Τρέχει τόσο γρήγορα όσο λέει ο καθρέφτης ή σέρνεται όπως τον νιώθουμε κάθε φορά που μας καθηλώνει η θλίψη; Είναι αυτό που θυμόμαστε σα χθες κάθε φορά που νιώθουμε παιδί μπροστά σ' έναν Άγιο-Βασίλη ή η ατέλειωτη αναμονή όσων ποθήσαμε και δεν έρχονται.
Ακριβώς αυτό είναι το θέμα και στο βίντεο: ο χρόνος και η διαχείρισή του. Πού τον ξοδεύουμε, σε ποιους τον προσφέρουμε κι από ποιους τον στερούμε. Στο βίντεο εμφανίζονται φίλοι, μάνες με παιδιά, αδέρφια, εραστές… Ο καθένας μ’ έναν απ’ τους σημαντικότερους ανθρώπους τής ζωής του. Μιλούν για τη σχέση τους κι ύστερα έρχεται ο «λογαριασμός». Τους ρωτάει ο οικοδεσπότης του βίντεο «με βάση όσα μας είπατε, θέλετε να ξέρετε πόσο χρόνο θα περάσετε μαζί σε όλη την υπόλοιπη σας;»
Θέλει κανείς να το υπολογίσει;
Εκτός από υγεία σε όλους, φίλους και εχθρούς (αν υπάρχουν και τέτοιοι) Ευχή-Πρωταγωνίστρια για το 2019, να βρίσκει ο καθένας 4,5 λεπτά την εβδομάδα για τον κάθε ένα που αγαπάει.
Υ.Γ: Το βιντεάκι μέχρι γλυκανάλατο το λες αλλά την ουσία του όχι. Συν την ουσία που θα βάλει ο καθένας με αφορμή αυτό.
El Greco
4 Dec 2018
ΑΙΓΥΠΤΟΣ: SOLD OUT !
Ό,τι και να πω θα είναι λίγο.
Το ταξίδι για Ψυχοθεραπεία στην Όαση της Σίβας έκλεισε μέσα σε μια βδομάδα. Πολύ τιμητικό 5 μήνες πριν να δίνει κανείς τέτοια προτεραιότητα και κυρίως τόση εμπιστοσύνη στη δουλειά που θα κάνουν μια σειρά ειδικών (στο Ψυχόδραμα, την Ορθοφωνία, τη Yoga κτλ ) που επέλεξε η Ψυχοθεραπεύτρια κα. Φωτού.
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι πως, μετά απ’ αυτή την ψευδοαραβική άνοιξη που αποδείχτηκε χειμώνας καταχείμωνο, η Αίγυπτος, εξακολουθεί να ασκεί γοητεία και μάλλον ξαναμπαίνει δυναμικά στα σχέδια ανθρώπων και γραφείων.
Ένα 2ο συμπέρασμα είναι ότι είμαστε πολλοί αυτοί που "δεν είμαστε καλά". (Καλό σημάδι που το αναγνωρίζουμε.) Με το που ανακοινώθηκε το:
«Ψυχοθεραπεία στην Όαση της Σίβας: Καβάφης Vs Φρόιντ στον καναπέ της Κλεοπάτρας» έγιναν ουρές. Ήδη όμως η κα. Φωτού είχε τις δικές της ουρές.
Αυτό που θέλω να πω είναι ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ καθώς κι ότι το εγχείρημα θα επαναληφθεί. Στην Αίγυπτο ή όχι.
Πάντως σκέπτομαι μια φορά το χρόνο η Melodrakma να φτιάχνει ένα Συλλεκτικό Ταξίδι για τη Σωτηρία της Ψυχής που έτσι κι αλλιώς είναι πολύ μεγάλο πράμα. Ένας απ' τους σταθμούς που θέλω μια μέρα να στήσουμε τον «καναπέ» είναι η Παραλία των Καθεδρικών στη Γαλικία. Στα χέρια ουρανού και θάλασσας ανάσκελα ν’ αναζητά κανείς το δικό του συνώνυμο για τη λέξη ΕΙΜΑΣΤΕ τη λέξη ΑΣΤΡΑ και τόσες άλλες σωσίβιες λέξεις.
Τέλος, με αφορμή το ταξίδι στην Αίγυπτο, η κα. Φωτού και γω, σκεπτόμαστε να οργανώσουμε ένα διήμερο, μια ψυχοθεραπευτική συνάντηση στην Αθήνα με τη συμμετοχή ειδικών και θέμα τις Ευεργετικές Συνέπειες του Ταξιδιού στην Ψυχική μας Υγεία. Ώρα είναι να πάρει το Ταξίδι τη θέση που του αρμόζει στη συνείδηση των ανθρώπων.
Περισσότερα προσεχώς.
El Greco
Το ταξίδι για Ψυχοθεραπεία στην Όαση της Σίβας έκλεισε μέσα σε μια βδομάδα. Πολύ τιμητικό 5 μήνες πριν να δίνει κανείς τέτοια προτεραιότητα και κυρίως τόση εμπιστοσύνη στη δουλειά που θα κάνουν μια σειρά ειδικών (στο Ψυχόδραμα, την Ορθοφωνία, τη Yoga κτλ ) που επέλεξε η Ψυχοθεραπεύτρια κα. Φωτού.
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι πως, μετά απ’ αυτή την ψευδοαραβική άνοιξη που αποδείχτηκε χειμώνας καταχείμωνο, η Αίγυπτος, εξακολουθεί να ασκεί γοητεία και μάλλον ξαναμπαίνει δυναμικά στα σχέδια ανθρώπων και γραφείων.
Ένα 2ο συμπέρασμα είναι ότι είμαστε πολλοί αυτοί που "δεν είμαστε καλά". (Καλό σημάδι που το αναγνωρίζουμε.) Με το που ανακοινώθηκε το:
Αυτό που θέλω να πω είναι ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ καθώς κι ότι το εγχείρημα θα επαναληφθεί. Στην Αίγυπτο ή όχι.
Πάντως σκέπτομαι μια φορά το χρόνο η Melodrakma να φτιάχνει ένα Συλλεκτικό Ταξίδι για τη Σωτηρία της Ψυχής που έτσι κι αλλιώς είναι πολύ μεγάλο πράμα. Ένας απ' τους σταθμούς που θέλω μια μέρα να στήσουμε τον «καναπέ» είναι η Παραλία των Καθεδρικών στη Γαλικία. Στα χέρια ουρανού και θάλασσας ανάσκελα ν’ αναζητά κανείς το δικό του συνώνυμο για τη λέξη ΕΙΜΑΣΤΕ τη λέξη ΑΣΤΡΑ και τόσες άλλες σωσίβιες λέξεις.
Τέλος, με αφορμή το ταξίδι στην Αίγυπτο, η κα. Φωτού και γω, σκεπτόμαστε να οργανώσουμε ένα διήμερο, μια ψυχοθεραπευτική συνάντηση στην Αθήνα με τη συμμετοχή ειδικών και θέμα τις Ευεργετικές Συνέπειες του Ταξιδιού στην Ψυχική μας Υγεία. Ώρα είναι να πάρει το Ταξίδι τη θέση που του αρμόζει στη συνείδηση των ανθρώπων.
Περισσότερα προσεχώς.
El Greco
Subscribe to:
Posts (Atom)