Το 2018, είπαμε να κάνουμε διπλό βήμα: ένα Συλλεκτικό 5ήμερο στο Βερολίνο, τη Δρέσδη τη Λειψία και το Ποτσνταμ κι ένα ακόμα…
Οι «φιναλιστ» στο μυαλό και στην επιθυμία μου να τα οικοδομήσω (πολύ αγαπημένο αυτό το δημιουργικό κομμάτι αν και εξουθενωτικό έτσι όπως εγώ αντιλαμβάνομαι το «οικοδομώ») ήταν τα εξής ταξίδια:
Μαρόκο
Ρωσία
Σκωτία
Κούβα
Περού
Ιαπωνία
Καμπότζη-Βιετνάμ
Τοσκάνη
Άγιοι Τόποι-Ιορδανία (ειδικό Προσκύνημα σε Θεούς και, Δαίμονες καθώς και στη Μυθική Πέτρα)
Τη νικήτρια για φέτος την ξέρουν πια σχεδόν όλοι: Η ΤΟΣΚΑΝΗ.
Τα υπόλοιπα ταξίδια-φιναλίστ προγραμματίζονται για την επόμενη 8ετία τής Melodrakma , με ίσως κάποια επιπλέον ακόμα εμβόλιμα. (Επομένως πια ξέρουν, όσοι ονειρεύτηκαν αυτά τα ταξίδια συμπίπτουν οι προθέσεις μας. Όσοι θέλουν να γνωρίσουν κάποιον απ’ αυτούς τους 8 «φιναλίστ» με τον τρόπο τής Melodrakma, ας το βάλουν στα σχέδιά τους, θα πάμε!)
Γιατί τώρα κέρδισε η Τοσκάνη; Πού ξεχώρισε σ’ αυτή την πασαρέλα των προθέσεων και των ονείρων. Στη συνέντευξη; Στο μαγιό; Στην εμφάνιση με βραδινή τουαλέτα; Αλήθεια σα σε πασαρέλα ομορφιάς περνούσαν πάνω-κάτω στο μυαλό μου οι χώρες… Η μία είχε γκέισες, η άλλη μπούρκα και χρώματα και μυστήριο, η επόμενη πολύ χορό κι ατέλειωτη πολιτική κουβέντα, η άλλη στέκοντα αγέροχη ψηλά, σαν σε ψηλά τακούνια αγναντεύοντας χώρο και χρόνο απ' το πιο κάτω το Μάτσιου-Πίτσιου, πιο πέρα τα χάιλαντς, το Ερμιταζ, την Πέτρα…
Ένα από τα κριτήρια που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να επιλέξω την Τοσκάνη ήταν κατ’ αρχάς το ότι βγαίνει λίγο φθηνότερη απ’ το Περού και την Ιαπωνία.
Άλλο;
Η ασύλληπτη ομορφιά της εξοχής.
Χρόνια τώρα σα στοιχειωμένος απ’ τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, εκείνα «Της εξοχής τα πρωινά θα τα βρούμε ξανά αγκαλιά στο κρεβάτι…» απ’ το «Η Σωτηρία της Ψυχής», της εξοχής τα πρωινά μού ψιθυρίζουν μουσικές απ’ το σινεμά και τη ζωή μου κι είπα Τοσκάνη!
Άλλος λόγος που τη διάλεξα;
Έκρινα πως είναι οικείο ιδανικό σκηνικό για να κάνω ένα θεατρικό εγχείρημα. Ταξίδι γραμμένο σα θεατρικό έργο. Το ετοιμάζω, σ’ αυτή τη φάση είμαι, γράφω τους Μονολόγους, τους Διαλόγους με τον Marco Balestrazzi, τις Σιωπές, ναι και τις Σιωπές κι αυτές τις γράφω, δε θέλω ν’ αφήσω τίποτα στα χέρια της τύχης πέραν των ανθρώπων που θα συμπέσουν στην κάθε μία απ’ τις τρεις αναχωρήσεις που προγραμμάτισα. Μόνον αυτό θα μείνει στην Τύχη: ποιοι θα συνταξιδέψετε με ποιους.
Το Ταξίδι στην Τοσκάνη και όχι μόνο στην Τοσκάνη θα είναι σαν ένα οδοιπορικό ακολουθώντας τα βήματα του Δάντη.
Σ’ ό,τι ο Μέγας Ποιητής συναντά σε Κόλαση και Παράδεισο.
Κι όπως ανέφερα το φετινό Ταξίδι θα έχει Θεατρική Δομή. Με δυο πρωταγωνιστές.
Συνέβη στο μυαλό και στον χωροχρόνο μου μια Μυθική συνάντηση: μια σπάνια Ιδιοφυία συναντά μια ιδιοφυή Μετριότητα.
Ο Δάντης θα συναντηθεί με το Σαλιέρι.
Πόσες και πόσες φορές δεν ένιωσα πως θα ήθελα να συναντηθώ με ανθρώπους που έζησαν σε άλλη απ’ τη δική μου Εποχή. Κι αν η Πραγματικότητα λέει πως είναι αδύνατον τί θα μου το απαγορεύσει στο μυαλό; Θεός το μυαλό κάνει ό,τι θέλει. Τί θα απογορεύσει στην Τέχνη να κλείσει ραντεβού ανάμεσα σε σπουδαίους που έτυχε να γεννηθούν σε διαφορετικές εποχές; Είναι κι αυτό πιστεύω μέρος τής Τέχνης του Ταξιδιού: να συναντιέσαι με το Ωραίο, το Απροσδόκητο και καμιά φορά το Αδύνατο.
Για λίγο το Μυαλό παίρνει τη θέση του Θεού Δημιουργού κι έχει 7 μέρες να γκρεμίσει και να ξαναχτίσει Κόλαση και Παράδεισο απ' την αρχή.
Άχρονα και σε ανύποπτη στιγμή, ο Δάντης περιδιαβαίνοντας στην Κόλαση θα πέσει πάνω στο Μότσαρντ, ο οποίος σπρώχνει την αναπηρική καρέκλα τού Σαλιέρι πάνω-κάτω, πάνω-κάτω Κόλαση-Παράδεισο...
Ο Δάντης θα συναντηθεί με τον Σαλιέρι του Πίτερ Σάφερ στο «Αμαντέους» αλλά και με τον Σαλιέρι της δικής μας ζωής. Όλοι έχουμε μια Μετριότητα που πριονίζει τη ζωή μας. Ή είμαστε εμείς οι ίδιοι ο Μέτριος τής ίδιας μας της ζωής.
Πόσες φορές στη ζωή η Μετριότητα δεν επιβλήθηκε στην Ιδιοφυία. Ειδικά στην Ελληνική πραγματικότητα, φτάνει να ρίξει κανείς μια ματιά στην Πολιτική Σκηνή, φτάνει να σκεφτεί κανείς πόσο αποφεύγουν την Πολιτική οι Πραγματικά ευφυείς άνθρωποι.
Δυο Κλασικές έννοιες θα αναμετρηθούν με φόντο την εξοχή της Τοσκάνης: Ιδιοφυία Versus Μετριότητα.
Στο ρόλο του Ιδιοφυούς Δάντη ο Marco Balestrazzi.
Στο ρόλο της Μετριότητας Σαλιέρι ο Γιάννης Λυμτσιούλης
Κάθε μέρα, σαν επεισόδια ταξιδιού, 7 μέρες σε 7 πράξεις. Κάθε μέρα θα συνεχίζει από κει που έμεινε την προηγούμενη.
Σκηνή το λεωφορείο.
Σκηνικό το έξω απ’ το παράθυρο, η Τοσκάνη.
Και κάθε μέρα θα υπάρχει κρασί. Παντού κρασί. Κάθε μέρα επίσκεψη σε κάποιο κελάρι της. 7ήμερο Σαφάρι κρασιού. Κρασί Τοσκάνης μέχρι να γίνει ο Παράδεισος λίγο γοητευτικότερος, ν’ ανταγωνίζεται την Κόλαση σε όλα τ’ ανθρώπινα.
Απ’ τη Βερόνα ως τη Ρώμη κρασί.
Γράφω την κάθε μέρα του ταξιδιού, σ’ αυτή τη φάση είμαι. Όποιος θέλει μπορεί ήδη να κάνει κράτηση στο
τηλ: 6985 – 66 2014
gr@melodrakma.com (κος: Θανάσης Μπανούσης)
21 – 27 Ιουνίου
28 Ιουνίου – 4 Ιουλίου
30 Αυγούστου – 5 Σεπτεμβρίου
Φιλοδοξώ κάτι σπουδαίο μ’ αυτό το ταξίδι. Να ζήσουμε ιστορικές στιγμές γι’ αυτό το κεφάλαιο που λέγεται ΤΑΞΙΔΙ. Όχι πια διεκπεραίωση. Ανεβάζουμε τον πήχη στο ύψος της Κριτικής Σκέψης και του Αισθήματος. Ας παρασυρθούν όλοι απ’ το καλό κι ας καλυτερεύσουν. Δεν είναι μικρό πράμα να έχουμε συμβάλει έστω και ελάχιστα στο να καλυτερεύσει ο τρόπος που θα σας ταξιδεύουν κι άλλοι ας πούμε ανταγωνιστές. Από σας εξαρτάται, απ’ το να διψάτε για το Ωραίο, απ’ το να μην συνηθίσετε στο Μέτριο.
El Greco
Υ.Γ: Στο επόμενο διάστημα θα δημοσιεύεται το Ταξίδι μέρα-μέρα...
No comments:
Post a Comment