Ο ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΙ

     Δείτε το βίντεο. Διαρκεί μόνον 26 δευτερόλεπτα. Πρόκειται για μια διαφημιστική καμπάνια τού Ισπανικού Ερυθρού Σταυρού στην προσπάθειά του να βρει χορηγούς για την «ανακούφιση της πείνας» των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Ακόμα και η Πείνα, με Χορηγούς γιατρεύεται!

 Μια βδομάδα τώρα κυκλοφορεί το βίντεο αυτό όπου μια πάρα πάρα μα πάρα πολύ φτωχή οικογένεια, πατέρας, κόρη και γιος, έχουν μόνον ένα αυγό στο σπίτι. Μ’ αυτό, το μοναδικό αυγό, κάνουν μια ομελέτα και την μοιράζονται. Τριμελής η οικογένεια. Μπαμπάς, κόρη και γιος. Πού είναι η μαμά δε μας εξηγεί κανείς. Να ’ναι στη δουλειά; Θα ’πρεπε κάπως να το αφήσουν να εννοηθεί. Ότι αν και μπαίνει ένας μισθός σ’ αυτό το σπίτι, πάλι πείνα περνάνε. Είναι χήρος ο πατέρας; Δεν είναι και το πιο σύνηθες να συναντάει κανείς χήρους. Μάλλον το αντίθετο. Οι γονείς είναι χωρισμένοι; Οι Νόμοι είναι σκανδαλωδώς υπέρ των γυναικών. Για να δοθούν τα παιδιά στον πατέρα, πρέπει να συμβαίνουν απίθανα πράματα. Πόσο μάλλον όταν ο έρμος πατέρας, το μόνο που έχει να προσφέρει στα παιδιά του είναι μια ομελέτα με ένα αυγό. (Εκτός απ’ την αγάπη του βεβαίως αλλά αυτή δεν τρώγεται.) 

     Και όταν το μοναδικό αυγό έχει γίνει ήδη ομελέτα και μοιράζεται στα τρία πιάτα, ξαφνικά, ανοίγει η πόρτα του χαμόσπιτου ετούτου και μπαίνουν μέσα άνθρωποι του Ερυθρού Σταυρού. Με κούτα γεμάτη τρόφιμα. Ε ρε γλέντια! Να δείτε πως αλλάζουν οι εκφράσεις στα πρόσωπα της Τριμελούς οικογένειας! Σε δευτερόλεπτα εξαφανίζεται η κατήφεια. Με μια ματιά στην κούτα του Ερυθρού Σταυρού, στη θέα του ρυζιού, των μακαρονιών, άσε από κονσέρβες τι γίνεται, χαμός, ψάρι, κρέας τα πάντα… Τα πρόσωπα λάμπουν. Καμιά θλίψη στο βλέμμα που έφτασαν να εξαρτώνται απ’ την Ελεημοσύνη. Πάρτι τρελό! Τύφλα να ’χει ο Αη Βασίλης!

     Κατ’ αρχήν και ασφαλώς το θέμα δεν είναι «πού είναι η μαμά της τριμελούς» στο συγκεκριμένο διαφημιστικό αλλά σημειολογικά κάποιος λόγος θα υπάρχει για τις συγκεκριμένες επιλογές των πρωταγωνιστών. Το προσπερνώ αυτό.

Ούτε είμαι εναντίον της όποιας βοήθειας μπορεί να προσφέρει σε φτωχούς ο Ερυθρός Σταυρός ή οποιαδήποτε άλλη Οργάνωση.

Το θέμα είναι ποιος τους έφτιαξε αυτούς τους νέους πτωχούς, τους Νεόπτωχους;

Και το να έχουν για φαγητό κάτι παραπάνω από ένα αυγό διά τρία, είναι δουλειά του Ερυθρού Σταυρού;

Δεν είναι του Κράτους;

     Τόσα εκατομμύρια ανθρώπων σε τόσες χώρες, ζούσαν μέχρι τώρα πάνω απ’ τις δυνατότητές τους; Τι σύμπτωση όσοι τώρα εξαπολύουν κατηγορώ εναντίον τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων επειδή έζησαν «πάνω απ’ τις δυνατότητές τους», να είναι ακριβώς οι ίδιοι που μέχρι πριν λίγο καιρό, όχι απλώς τους καλούσαν να το κάνουν, τους πίεζαν προς αυτή την κατεύθυνση. Πόσα τηλεφωνήματα από τράπεζες για Δάνεια που μας περιμένουν παραπονεμένα σαν τη μικρή Ελένη; Μόνα τους εκεί περίμεναν εμάς να τα πάρουμε να παίξουμε. Πόσες Τεχνικές Ψυχολογικής Πίεσης δεν εφαρμόστηκαν για να επιτευχθούν πωλήσεις Δανείων; Αλλού, αναζητούμε «Ηθικούς Αυτουργούς». Εδώ, το θύμα βιασμού κατηγορείται από πάνω ότι φορούσε πολύ βαθύ ντεκολτέ και υπερβολικά μίνι φούστα. Προκαλούσε.

     Κι αυτό το «πάνω απ’ τις δυνατότητές μας», κανένας δεν το εξήγησε με ακρίβεια. Δεν είχαμε δουλειά; Δεν ήταν εγγυημένοι οι μισθοί από τις Συλλογικές Συμβάσεις; Με αυξήσεις πάνω απ’ τον πληθωρισμό; Μήπως δεν είναι Αντισυνταγματικό ούτε το να καταργούνται σε μια Νύχτα όσα στην Εργασία επιτεύχθηκαν σε πάνω από έναν αιώνα;

     Το «Happy End» του βίντεο μου φαίνεται πολύ ανησυχητικό. Ανησυχητικότερα ακόμα μου φαίνονται τα θετικά σχόλια που άκουσα γι’ αυτό. Έχω την αίσθηση ότι μας συμβαίνει ακριβώς το ίδιο που συνέβη στην Whitney Houston. Αν εκείνη, ο σύζυγός της τής έδινε ναρκωτικά για να είναι υπάκουη και ελεγχόμενη, εμάς, ο δικός μας «σύζυγος», το Κράτος (πιο πολύ με νταβατζή μοιάζει βέβαια παρά με σύζυγο) μας δίνει «Ερυθρό Σταυρό» και βιντεάκια που δρουν τόσο ως ηρεμιστικά όσο και ως παραισθησιογόνα. Πριν το φαγητό πάντα (δεν ξέρεις αν υπάρχει φαγητό για να το συνταγογραφήσεις για μετά) βάζεις «υποδόρια» ένα βιντεάκι και περιμένεις υπομονετικά τον Από Μηχανής Θεό. Δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Θα ’ρθει. Όταν πια δε μένει στο ψυγείο τίποτα άλλο παρά μόνον ένα αυγό, η πόρτα ξαφνικά θ’ ανοίξει και ο Ερυθρός Σταυρός θα μπει.

     Εγώ, το πήρα το μήνυμά μου. Δε χρειάζεται να βγω στο δρόμο για αγώνες και αηδίες, να διακινδυνεύσω κι από πάνω να φάω καμιά αδέσποτη από κανένα γκλοπ ή να αναπνέω ληγμένα χημικά. Όχι, μπορώ να περιμένω σπίτι και ο Ερυθρός Σταυρός θα μου φέρει μια κούτα μέχρι πάνω.

Υ.Γ.: Προφανώς αυτό εννοούσε η Blanche DuBois όταν έλεγε: «I’ve always depended on the kindness of srtangers»

                                                                                                     EL GRECO