ΤΕΣΣΕΡΑ ΛΕΠΤΑ από το ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Την Παρασκευή 1η Μαρτίου, είναι η μέρα που θα παρουσιαστεί επί Σκηνής Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ.
Αυτό το «θα παρουσιαστεί», σχετικό διότι ένας απ’ τους όρους του Διαγωνισμού είναι να παρουσιαστούν αυστηρά 8 μόνον λεπτά του έργου. Και να μην ήταν ο όρος δηλαδή, ολόκληρο έτσι κι αλλιώς δεν το ’χω, στο δρόμο είναι ακόμα κι αυτό και ’γω.
Γράφω αυτό το έργο για την Άλμπα και τους συμμαθητές της. Για τη γενιά αυτή που έρχεται και που τώρα είναι εφτά-οχτώ χρονών. Λίγο για να μάθουν Ιστορία και λίγο για να προειδοποιηθούν απ’ αυτή.
Ασφαλώς δεν είναι και το πιο παιδικό θέμα ο Πόλεμος αλλά είδα τι καταφέραμε και με τα «παιδικά». Και με δεδομένο ότι οι γονείς συνήθως θέλουμε τα παιδιά μας να βλέπουν «πράματα ευχάριστα και παιδικά», με «φωνές» πουλιών, γάτων και σκύλων, μάλλον στους γονείς των συμμαθητών τής Άλμπας απευθύνομαι γιατί απ’ ό,τι κατάλαβα από κάποιες πρώτες αντιδράσεις, ψυχή παιδιού δε θα υπάρχει στο θέατρο.
Αυτό που κυρίως προσπαθώ πω είναι αυτό που έλεγα και στην ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ, ότι ο Πόλεμος δεν πρέπει να είναι ένα θέμα «ταμπού», ότι ο Πόλεμος δεν είναι είναι Ταμπύ είναι Θέμα και δεν είναι ένα Αόριστο κακό που το κάνουν κάτι Αόριστοι Κακοί. Προσπαθώ να πω στην Άλμπα και τους συμμαθητές της ότι ο Πόλεμος είναι μέσα μας κι ότι δεν αποκλείεται ένα απ’ τα παιδιά που παίζει σήμερα στην αυλή με την Άλμπα, δεν αποκλείεται η ίδια η Άλμπα να αιματοκυλήσει μια μέρα την ανθρωπότητα. Γιατί τους πολέμους αποδεδειγμένα τους κάνουν άνθρωποι που κάποτε ήταν παιδιά και έπαιζαν σε κάποια αυλή, ενός σχολείου κάποιας συνοικίας.
Οδηγός μου από ένα σημείο και μετά έγινε αυτή η φωτογραφία που μου χάρισε η Φρόσω Φλέγγα.
http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2013/02/40.html
Αυτή τη φωτογραφία έβαλα δίπλα στον τίτλο και σε μια μικρή περίληψη του έργου μου στο πρόγραμμα της παράστασης που τύπωσαν οι διοργανωτές. Και ζητώ κι απ’ τους ισπανούς φίλους να προσέξουν (εκτός απ’ την Άδεια Στολή, την Απουσία, αν είναι βέβαια δυνατόν να φύγει το μάτι από κει.) τρία ακόμα πράματα.
Να προσέξουν:
το βλέμμα της χήρας,
τον τρόπο που κρατάει τον Απόντα αγκαζέ λες και βγήκαν βόλτα στο πάρκο Ρετίρο,
και το πατρικό καπέλο που φοράει το παιδί.
Για μια Εποχή που Όλα πουλιούνται, ίσως είναι επιπολαιότητα από μέρους μου να νοιώθω τέτοια σιγουριά πως όσο ζει η χήρα αυτό το καπέλο δεν θα πουληθεί. Είναι σχεδόν Μεταφυσική μου Ανάγκη να πιστεύω ότι υπάρχουν και πράματα που δεν πουλιούνται κι ας μου λέει επίμονα η ζωή ότι κάνω λάθος.
Ζήτησα απ τους ισπανούς να βάλουν στην άδεια στολή όποιον θέλουν, έχουν κόσμο να βάλουν κι αυτοί.
Ας βάλουν,
όσους αφρικανούς ξεκίνησαν μια μέρα με μια αυτοσχέδια βάρκα για το ευρωπαϊκό όνειρο κάποιας ισπανικής ακτής αλλά έγιναν τροφή ψαριών. Όχι σε γυάλα, λίγο έξω απ’ το Γιβραλτάρ. Εκεί που "κατα τύχην" συγκρούεται η βάρκα τους με κάποιο πλοίο τής ακτοφυλακής και πιάνουν πάτο. Ούτε εδώ χωράνε όλοι και οι «Υπεύθυνες» Κυβερνήσεις «προστατεύουν» τις Ακτές από τέτοιου είδους επιθέσεις.
Ας βάλουν,
τα παιδιά,
εκείνα που πρόλαβαν να γεννηθούν και κείνα που δεν πρόλαβαν γιατί στον υποψήφιο πατέρα τους έλαχε μια αποστολή του ΝΑΤΟ στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Και στις δυο αυτές «Ειρηνευτικές Αποστολές» έστειλε στρατιώτες ισπανούς ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ και από τις δυο δεν γύρισαν όλοι.
Εκτός απ’ τη φωτογραφία, οδηγός στην πορεία γραψίματος αυτού του έργου είναι ο Καβάφης και η Ιθάκη του.
Πώς θα κάνω το Γύρω του Κόσμου Χωρίς Προορισμό-Αφορμή για να βγω στο δρόμο; Έχω Ιθάκη αλλά δεν τους τη λέω. Δε θα τα πω και όλα σε 8 λεπτά.
Και πώς να μιλήσω για πόλεμο αν δεν πάρω τα πράματα απ’ την Αρχή, απ’ τον πιο διάσημο, τουλάχιστον τον Πιο Ωραία Τραγουδισμένο Πόλεμο απ' τον πιο σπουδαίο απ' όλους τους σπουδαίους, το Όμηρο;
Λίγο η Ιθάκη, λίγο ο πόλεμος ο Τρωικός τόλμησα κι έφτιαξα έναν Οδυσσέα.
Αυτός είναι ο Πρωταγωνιστής του Έργου μου, ένας Οδυσσέας. Καπετάνιος, Ξεναγός, Μάγος, Θεός, Ημίθεος, Άνθρωπος και πατέρας που προσπαθεί να μάθει Ιστορία στο παιδί του ή σ’ ένα παιδί που 'ναι σα 'ναι όλα.
Το παιδί επί σκηνής θα το ενσαρκώσει η Άλμπα κι ελπίζω μια μέρα να βρει διαφορές ανάμεσα στον πατέρα του Μότσαρντ και στον δικό της.
Ο Οδυσσέα μου, με τα «μαγικά του φίλτρα», αυτά που αιώνες τώρα προσφέρει απλόχερα το Θέατρο, μεταφέρει το παιδί όπου του κάνει κέφι κι όπου κρίνει πως θα βοηθήσει το παιδί του να αντιληφθεί ότι υπάρχουν πολλοί πόλεμοι και πολλές πραγματικότητες εκτός απ’ τη δικιά τους. Και συνήθως οι περισσότερες σκληρότερες. Άλλες φορές την αφήνει θεατή στην κλειδαρότρυπα της Ιστορίας, να δει τουλάχιστον τι συμβαίνει λίγο πιο πέρα απ’ τη μύτη της, με άλλα φίλτρα, πιο μαγικά, τη βάζει μέσα, και την κάνει πότε παιδί ανάπηρο και υποσιτισμένο στο Ιράκ και πότε ανήμπορο να σηκωθεί απ’ τον καναπέ, αλλιώς αλλά "ανάπηρο" πάλι, μ’ ένα χάμπουργκερ στο χέρι κοιτάζοντας «παιδικό» πρόγραμμα σε κανάλι του Λος Άτζελες.
Ο Οδυσσέας μου είναι ένας Δίας, που μεταμορφώνεται και μεταμορφώνει τα πάντα γύρω του σε ό,τι κρίνει πως υπηρετεί το σκοπό του: κι ο σκοπός του είναι να μη ζει το παιδί του στο μικρόκοσμό του, να μη βγει μια μέρα στο δρόμο σε πορείες διαμαρτυρίας μόνον όταν του μειώσουν το μισθό.
Για τα 8 λεπτά λειτούργησα ως χειρούργος και διάλεξα δυο «στάσεις». Για ευνόητους λόγους: Γερμανία και Ελλάδα. Κι αφήνω μια Τρίτη στο ορίζοντα, έτσι τελειώνω, με την ανακοίνωση της επόμενης στάσης, ΙΡΑΚ… Οι ηθοποιοί παίρνουν τη θέση τους για να διηγηθούν μια ιστορία, που τυγχάνει να είναι και η Ιστορία της χώρας ολόκληρης… ελπίζω οι θεατές με όσα κάνω σκηνοθετικά να «γλυκαθούν» και να θέλουν να δουν τί θα γίνει εκεί… στο Ιράκ… και...
BLACK OUT
8 λεπτά δε θέλανε; Μου τυχαν πάνω στο BLACK OUT.
Το σκέφτηκα πολύ πριν μοιραστώ όσα μοιράζομαι. Από κάθε άποψη. Όχι μη μου πάρουν την ιδέα. Εξάλλου οι Αμερικανοί έχουν σε κάποια απ’ όσα λένε πολύ δίκιο, έχουν δίκιο όταν λένε για παράδειγμα ότι «μια ιδέα αξίζει ένα δολάριο». Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διηγηθούν την ίδια ιστορία και καλύτερα και χειρότερα από μένα. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να την διηγηθώ στην Άλμπα με τον δικό μου τρόπο. Αυτό δεν αντιγράφεται.
Ομολογώ ότι επίσης σκέφτηκα «και ποιον ενδιαφέρει να πω εγώ τώρα τι κάνω;»
Κι ανκάλυψα με πολύ χαρά ότι κάποιους: πολύ. Κι απ' την άλλη το οφείλω στους 1122 φίλους που μπήκαν στον κόπο το Δεκέμβριο να ψηφίσουν διαδικτυακά την πρότασή μου και να τη φέρουν στην πρώτη θέση σε κείνη τη φάση του Διαγωνισμού.
Κι ύστερα σκέφτηκα, «γιατί να δώσεις έμφαση; Αν χάσεις; Διαγωνισμός είναι.»
Αν χάσω, έχασα. Έχω χάσει άλλα σημαντικότερα, μέχρι την την παρθενία μου έχω χάσει πριν χρόνια πολλά, την ενδεχόμενη ήττα σ' έναν διαγωνισμό θα σκεφτώ.
Από την περασμένη Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου που ξεκίνησε το Φεστιβάλ-Διαγωνισμός, βλέπω κάθε μέρα 8 παραστάσεις-προτάσεις των 8 λεπτών και πρέπει να ομολογήσω ότι η Κρίση αρχίζει και μας φέρνει στα συγκαλά μας, αρχίζουμε και επικοινωνούμε με τον Εγκέφαλο, βλέπω υπέροχες προτάσεις, κάποιες τις ζηλεύω κιόλας.
Υπάρχουν πάρα πολύ ωραίες προτάσεις σε όλες τις κατηγορίες. ΘΕΑΤΡΟ, ΧΟΡΟΣ, ΚΑΜΠΑΡΕ, ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ. Υπάρχουν βέβαια και κάτι αυνανισμοί που δεν καταλαβαίνω το νόημά τους αλλά, θα το ’χουν και δεν το βλέπω εγώ, κι ο αυνανισμός έχει το δικό του. Η πλειοψηφία όμως των προτάσεων είναι έξοχες. Η Κρίση φαίνεται να φέρνει Δημιουργία.
Έστω κι αυτά τα 8 λεπτά κειμένου, για να γίνουν παράσταση, για να περάσουμε απ’ το χαρτί στη Σκηνή, λεφτά δεν υπήρχαν. Έλα όμως που υπάρχουν και στην Ισπανία έξοχοι Άνθρωποι! Και τύχη βουνό η δικιά μου να είναι και έξοχοι ηθοποιοί! Και ακόμα ψηλότερο βουνό, Ιμαλάια η τύχη που είναι φίλοι.
Κι όπως συμβαίνει συνήθως με τους φίλους, πληρώνουν τη «νύφη». Χωρίς καμιά απολαβή, Λόγω Φιλίας, δίνουν το χρόνο τους και την Τέχνη τους και την Ψυχή τους...
Δεν είναι τυχαίο που το Θέατρο μαζεύει τον κόσμο σαν Αγκαλιά Μάνας κάθε φορά που οι Κοινωνίες βυθίζονται σε Κρίση. Είναι γιατί το υπηρετούν κυρίως άνθρωποι με την Ψυχή τους (κι ας γέμισαν οι σκηνές τα τελευταία χρόνια με τηλεορασοπαιδάκια.)
Ευχαριστώ
τον Oscar González
(Εδώ όταν κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελο κατά τη διάρκεια μιας Καλοκαιρινής Σιέστας)
Την Rosalía Ángel
(Απ' τη στόφα που είναι φτιαγμένοι όλoι οι μεγάλοι ηθοποιοί: να μπορούν να γίνονται ΜΗΔΕΝ επί Σκηνής και πριν να μιλήσουν ν' Ακούνε.)
Την Pilar Crespo
(Φωτιά κατ' ευθείαν απ' τη Σεβίλλη.)
Την Άλμπα Λυμτσιούλη
Και τον Luís Monasterio, το πεθερό μου που ελλείψη ηθοποιού μιας κάποιας ηλικίας προσεφέρθη κι έρχεται απ’ το Μπιλμπάο για να κάνει σε 8 λεπτά 3 ρόλους μουγγού: ενός αρρώστου γερμανού, ενός έλληνα Αρχηγού Οικογένειας αλλά κάτω απ’ τα φουστάνια της γυναίκας του, κι ενός νεκρού ιρακινού.
Πιστός και ακριβής σε όσα υποσχόμουν στη βίντεο-πρόταση
«5 ΗΘΟΠΟΙΟΙ, «105» ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Την Παρασκευή 1η Μαρτίου, με τόσο ωραία πράματα που βλέπω, θα είναι σα να πετάω το νόμισμα, όπως στην ταινία του Γούντυ Άλεν, το MUCH POINT.
Η διαδικασία είναι η εξής: Κάθε βράδυ, διαγωνίζονται 8 προτάσεις. 8 λεπτά επί Σκηνής. Κάθε βράδυ, η Κριτική Επιτροπή επιλέγει έναν, που προκρίνεται στον τελικό της 2ας Μαρτίου. 8 νύχτες παραστάσεων του Φεστιβάλ, 8 νικητές. Τρεις θα μπουν στον Τελικό κατόπιν ψηφοφορίας του κοινού. Οι 3 που στις 8 βραδιές θα έχουν τις περισσότερες ψήφους. (Εκεί δεν έχω ελπίδα γιατί δεν είστε εδώ.) Σύνολο 11. Και ένας ακόμα, ο 12ος θα συμπληρώσει τους φιναλίστες της 2ας Μαρτίου κατόπιν αποφάσεως της Επιτροπής. (Κράτησαν κι αυτό για την περίπτωση λένε που στην ίδια βραδιά έτυχαν 2 εξ ίσου καλές προτάσεις.)
Θα ενημερώσω. Και για την περίπτωση που ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους «ξαναπαίξει» το Σάββατο και για την περίπτωση που δεν…
Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος. Κατ’ αρχήν παρακαλώ να μην πάθει κανένα BLACK OUT η Άλμπα πριν το τελικό, το προγραμματισμένο. Κάνω και μια εκτίμηση (απ’ όσα έχω δει μέχρι τώρα) ότι το 1ο Βραβείο γέρνει προς το ΧΟΡΟ (μακάρι να ήταν ξεχωριστές οι κατηγορίες αλλά…)
Και τέλος για την ώρα, λέω και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μπήκαν στο κόπο το Δεκέμβριο να ψηφίσουν και να μου δώσουν αυτή τη σχεδόν ανοιξιάτικη ευκαιρία, όχι μόνον να δω αυτά τα 8 λεπτά επί Σκηνής αλλά να δω και την αδερφή μου, την κόρη της, την Αγγελική μου, και δυο πολύ-πολύ αγαπημένες φίλες, τη Βιβή και τη Νεκταρία που έρχονται με αφορμή αυτή την ευκαιρία
Στο βίντεο που θα προβληθεί πριν τα 8 λεπτά της παράστασης, εύχομαι στο έμμεσο μέλλον, να μη γράφονται πια έργα με θέμα τον Πόλεμο γιατί θα είναι θέμα εκτός επικαιρότητος, Ντε Μοντέ. Αν και πιστεύω ακριβώς το αντίθετο.
Και για όποιον θέλει να έχει μια ιδέα, νά 4 λεπτά από τα 8 της παράστασης:
Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Για την Άλμπα
Γιάννης Λυμτσιούλης.
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Καπετάνιος, Πιλότος, Ξεναγός, Οδηγός τρικύκλου, Λιμουζίνας, Κάρου, Παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού, Καμπαρέ, Κονφερασιέ, Ταχυδακτυλουργός κι όλα όσα ακόμα χρειαστεί να γίνει αλλά πάντα Εκείνος που θα οδηγήσει στην «Ιθάκη»
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ηλικιωμένη.
ΑΝΤΡΑΣ: Ηλικιωμένος κι αυτός.
ΚΟΡΙΤΣΙ: Μεταξύ 20 και 30.
ΑΛΜΠΑ: Παιδί.
Όλοι, άνθρωποι απλοί, συνηθισμένοι, απ’ αυτούς που συναντάς οπουδήποτε στον Κόσμο.
Σηκώνεται η Αυλαία εν μέσω μιας Τρομερής Καταιγίδας Η Μουσική, τα Φώτα, η Ένταση γενικά σε όλη την ατμόσφαιρα μετατρέπουν το χώρο σε Καμπίνα Τρόμου Εικονικής πραγματικότητας, απ’ αυτές, της Γιουροντίσνευ.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: (Μέσα στο χαμό της καταιγίδας προσπαθεί να σώσει καράβι και συντρόφους.) ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ! Εσύ ισπανέ, το παιδί, κράτα γερά το παιδί… είσαι νέος εσύ, σου ’χω εμπιστοσύνη… το παιδί… Ο έλληνας που ξέρει από θάλασσα και μπόρες ν’ ανέβει στο κατάρτι να δει τί έρχεται… έτσι μπράβο… Έτσι μπράβο… όλοι στις θέσεις…. Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ όσα μας περιμένουν… αλλά σας υπόσχομαι να φτάσουμε στην Ιθάκη σώοι και αβλαβείς! (Στην Άλμπα.) Όταν μεγαλώσεις θα το θυμάσαι αυτό σα να το ’ζησες σε παραμύθι… (Εντολή.) ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ! (Ένταση. Κίνδυνος…. Μετά από λίγο Νηνεμία. Ένα Ουράνιο Τόξο εμφανίζεται πάνω απ’ τη Σκηνή. Ψίθυροι…) Σςςςςςςς! Μην κάνετε σαν κότες! Σας υποσχέθηκα να φτάσουμε στα σπίτια μας αλλά έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε πρώτα το γύρο του κόσμου… Να ’χετε να λέτε σε παιδιά και εγγόνια για όσα είδαν τα μάτια σας. Θα σταματάμε σε κάθε στεριά που θα εμφανίζεται μπροστά μας για να γνωρίσουμε αυτό που πραγματικά είναι ο κάθε τόπος: οι άνθρωποί του. Έλα ’δω Άλμπα… θα το κάνουμε σαν παιχνίδι… Εδώ έχω 12 κάρτες… (Τις βγάζει απ’ την τσέπη του.) Η καθεμιά απ’ αυτές, αντιστοιχεί σε μια χώρα με τον πόλεμό της… όλες είχαν κι από έναν… τουλάχιστον έναν… Εγώ, ας πούμε θα είμαι ο ξεναγός σας και σεις τουρίστες που θα επισκέπτονται ερείπια, ερείπια, που δεν επισκέφτηκε ποτέ κανείς τουρίστας… Ανθρώπινα ερείπια! Θα φτάσουμε στην Ιθάκη αλλά πρώτα θα κάνουμε μια Πανοραμική Πολέμων… (Καθίζει το παιδί στο γόνατό του.) Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα άλλος Καπετάνιος που το λέγαν όπως μένα, Οδυσσέα, και με το που τέλειωσε ένα μεγάλος πόλεμος για τα μάτια μιας όμορφης γυναίκας, πήρε τους συντρόφους του και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής… (Η Μουσική πάλι φρενήρης. Με το ίδιο ρυθμό Δέσμες Φωτός φωτίζουν για μια ελάχιστη στιγμή Σύμβολα του Κόσμου. Το Ολόγραμμα από μια Αρχαία Τριήρη «ίπταται» και «προσγειώνεται» σ’ όλο το χώρο... Ήχοι Σφοδρών Βομβαρδισμών, Μεγάλη Ένταση, λες κι ήρθε στο θέατρο η Αποκάλυψη αυτοπροσώπως… Όταν η Γαλήνη επιστρέφει και πάλι...) Θα επιστρέψουμε στην πατρίδα αλλά πρώτα, καλύτερα να δουν τα μάτια μας όσο πιο πολλά μπορούν, έλα, διάλεξε μια κάρτα να δούμε ποια θα είναι η πρώτη στάση…
ΑΛΜΠΑ: Θέλω να διαλέξει ο πατέρας μου πρώτος… (Με τις κάρτες στο χέρι κατευθύνεται προς τους θεατές.) Διάλεξε μπαμπά… (Δείχνει την Επιλογή προς τους θεατές και τον Οδυσσέα.) ΓΕΡΜΑΝΙΑ! Ο πατέρας μου θέλει να δει γερμανικά ερείπια!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: (Διαβάζει, σαν παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού.) ΓΕΡΜΑΝΙΑ! Χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, 82 εκατομμύρια κάτοικοι, 357.021 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση αλλά κάθε τρεις και λίγο επιδιώκει.... Επέκταση. (Στην Άλμπα.) Κοίτα, αυτά δεν τα δείχνει η τηλεόραση…
(Ο Οδυσσέας βάζει σακάκι, γραβάτα και είναι πια ένας τέλειος γιάπι. Ολική Αλλαγή στα Φώτα. Στη σκηνή ο Ηλικιωμένος Άνδρας με μάσκα οξυγόνου και περικυκλωμένος κυριολεκτικά από διάφορα ιατρικά μηχανήματα. Η Ηλικιωμένη Γυναίκα και το Νεαρό Κορίτσι χέρι-χέρι προσπαθούν να εμποδίσουν τον Νεαρό Γιάπιι να πλησιάσει τον «καλωδιωμένο».)
ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Γνωρίζατε από την πρώτη στιγμή που νοικιάσατε τα μηχανήματα ότι εμείς δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα, ιδιωτική εταιρεία είμαστε!
ΚΟΡΙΤΣΙ: Αν του πάρεις τη συσκευή θα πεθάνει…
ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Δηλαδή να χάσω εγώ τη δουλειά μου; (Ο «καλωδιωμένος» άντρας προσπαθεί να πει κάτι, αλλά αυτό που βγαίνει είναι ένας βρυχηθμός.) Τί λέει αυτός;
ΓΥΝΑΙΚΑ: (Αλαζονικά.) Ότι δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό σε μας!
ΚΟΡΙΤΣΙ: Ότι είμαστε γερμανοί, δεν είμαστε ξένοι…
ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Σε τρεις μέρες θα περάσω και για την αναπηρική καρέκλα.
(Ο Νέος παραμερίζει τις δύο γυναίκες και πάει να αφαιρέσει τη μάσκα οξυγόνου απ’ τον Ηλικιωμένο όταν ξαφνικά ο Ηλικιωμένος σα Ναζί άλλων εποχών τον αρπάζει βίαια απ’ το λαιμό.)
(Η Στιγμή «παγώνει». Όλοι ακίνητοι.)
ΑΛΜΠΑ: (Με αγωνία σαν της σταμάτησαν το βίντεο με το «παιδικό» στη μέση.) Και τί γίνεται τελικά, τον πνίγει;
(Ο Νεαρός Γιάπι ξαναγίνεται Οδυσσέας, «βγαίνει» απ’ τη Γερμανία και πάει στην Άλμπα.)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Θα γυρίσουμε μετά στη Γερμανία και θα δεις πώς τελειώνει ο καβγάς δύο τέτοιων ανθρώπων αλλά πρώτα, θέλω να σου δείξω τι γίνεται κι αλλού… Είναι μεγάλος ο κόσμος, δεν τελειώνει στη Γερμανία. (Της δίνει τις κάρτες.) Διάλεξε την επόμενη στάση.
(Η Άλμπα παίρνει τις κάρτες στα χέρια της, και κινείται προς τους θεατές.)
ΑΛΜΠΑ: Να διαλέξει τώρα αυτή η όμορφη κυρία… (Προσφέρει τις κάρτες σε μια γυναίκα ανάμεσα στους θεατές.) Είστε πολύ όμορφη… έγινε ποτέ κανένας πόλεμος για χατίρι σας; (Διαβάζει την κάρτα που διάλεξε η ωραία.) Η Ωραία διάλεξε ΕΛΛΑΔΑ!
(Ολική Αλλαγή στα Φώτα και Μουσική ελληνική. Κλαρίνα και Χάλκινα.. Ο Οδυσσέας βγάζει απ’ την τσέπη του ένα ελληνικό σημαιάκι, το σηκώνει ψηλά και είναι πια Ξεναγός.)
ΞΕΝΑΓΟΣ: (Προς τους θεατές με το σημαιάκι ψηλά.) Εδώ, εδώ εδώ… Το γκρουπ το δικό μου να ’ρθει πιο κοντά… Λοιπόν… Οι Έλληνες δεν φτάνουν ούτε τα 11 εκατομμύρια αλλά κάνουν φασαρία σα να ήταν 22. Χώρα Βαλκανική η Ελλάδα γι’ αυτό και δεν μπορεί να μιλήσει κανείς με βεβαιότητα για τετραγωνικά χιλιόμετρα και τέτοιες λεπτομέρειες… Κάθε τρεις και λίγο, αλλάζουν τα σύνορα σ’ αυτή την περιοχή…
Τα φώτα αλλάζουν...
…………………………………………………………………………
Εδώ θα το αφήσω αλλά εννοείται ότι θα πάνε στην Ελλάδα. Στα επόμενα 4 απ’ τα 8 λεπτά, θα πάνε όλοι μαζί στην Ελλάδα μ’ έναν τρόπο που ελπίζω οι 450 θεατές εκείνης της ημέρας (μιας και έχουν πουληθεί όλα τα εισιτήρια) να πάρουν μία μυρωδιά, για το τί συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο "μαύρο πρόβατο" της Ευρώπης.
Ελπίζω σύντομα να μπορέσω να μοιραστώ μαζί σας ολόκληρη τη βόλτα, επί Σκηνής. Να πάμε και στο Ιράκ, και στη Γιουγκοσλαβία, αυτή που δεν υπάρχει πια, και στην Κούβα και και και…
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο.
Υ.Γ.1: Για τη συγκεκριμένη παράσταση, στο ρόλο της «Ωραίας» έβαλα την Αλάιτζ. Για να έχω σίγουρη την επιλογή: ΕΛΛΑΔΑ!
Υ.Γ.2: Ψοφάω όταν στις πρόβες η Άλμπα έρχεται σε μένα να διαλέξω απ' τη σημαδεμένη τράπουλα και διαβάζει την επιλογή μου: «Ο πατέρας μου θέλει να δει γερμανικά ερείπια.» Με την «καλή» έννοια πάντα.
EL GRECO
