Γιάννη καλημέρα
Και καλή δύναμη σου εύχομαι
Είχα ετοιμάσει κάτι για τον Θερβάντες με σκοπό να το μοιραστούμε με τους γκρακολανδιώτες τη βραδιά του Καμπαρέ Βολταίρ, στις 16 Ιανουαρίου που ήταν και μια σημαντική επέτειος για τον Θερβάντες.
Τα είχα γράψει με τη Μαυρομύτα μου και εσύ αν κάτι σου χρειαστούν κράτησε τα αλλιώς αγνόησε τα. Κατερίνα.
Κατερίνα μου,
κατ' αρχάς σ' ευχαριστώ και νομίζω εκ μέρους και όλων των φίλων της Grecoland. Θυμάμαι πάρα πολύ καλά την προσπάθειά σου να προλάβεις να 'χεις κάτι έτοιμο για τις 16 Ιανουαρίου, υπερπροσπάθεια φαντάζομαι γιατί είσαι και γιαγιά (αν και νεότατη) ΟΧΤΩ (8) εγγονών. Σου ζητώ συγνώμη που ο κόπος πήγε τζάμπα με μια έννοια αλλά εκεί, στο Καμπαρέ Βολταίρ εκείνη τη βραδιά δεν υπήρξε κατάλληλη ευκαιρία για τέτοιο αφιέρωμα.
Θυμάσαι τί γινόταν;;;
Πού να σκίσω ανάμεσα σε τραβεστί, γκέυ, στρέιτ και μπάι ώστε να επιβάλω την ησυχία που απαιτεί μια ανάγνωση;
(Του Dalí)
Επειδή όμως τίποτα δεν πάει χαμένο (σχεδόν τίποτα) να μια ευκαιρία να μοιραστούμε τον κόπο σου με ακόμα περισσότερους φίλους.
(Το γραφείο του El Greco)
Σχετικά με το Θερβάντες ένα θα πω εγώ σήμερα γιατί όλα τ' άλλα τα λες εσύ και άλλοι πολλοί πολύ ωραία.
Είναι μια φράση του Θερβάντες που δε θυμάμαι καν από ποιο έργο του είναι. Την έχω γραμμένη σ' ένα κίτρινο χαρτάκι, χρόνια τώρα, και το κουβαλάω μαζί μου, κίτρινο διάλεξα για να μην μπορεί να του κάνει τίποτα ο χρόνος, πάντα στο γραφείο μου κολλημένο πάνω σ' κολάζ του φίλου μου Αντόν Χουάν, ένα κολάζ που είχε κάνει για έναν νεαρό φίλο που είχε αυτοκτονήσει.
Λέει ο Θερβάντες σ' ένα απ' τα δυο κίτρινα χαρτάκια που φαίνονται πάνω, κολλημένα στο κόκκινο πλαίσιο του κολάζ.:
“Δεν είναι δύσκολο να πεθάνεις για τον φίλο σου όσο το να βρεις έναν τέτοιο φίλο που να τ' αξίζει.”
90 άνθρωποι, Έλληνες της Ελλάδος, τον Απρίλιο του 2016 έβαλαν 200 ευρώ προκαταβολή για κάτι που οι μισοί απ' αυτούς θα κάνουν τέλη Ιουνίου και οι άλλοι μισοί τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. (Στους 90 βάζω και τους 10 που επιβεβαίωσαν και για πρακτικούς λόγους θα καταθέσουν την προκαταβολή τη Δευτέρα, να μην ανησυχούν, για μένα έχει την ίδια ισχύ κι ο Λόγος Τιμής.)
Άμεσα 90 άνθρωποι.
Υπήρξαν κι άλλοι που από μια άποψη λογικά είπαν: “Είναι πολύ νωρίς, δε μπορώ να δεσμευτώ από τώρα...”
Το καταλαβαίνω αλλά δε μπορώ να κάνω τίποτα. Για όποιον θέλει, υπάρχει η λύση της τελευταίας στιγμής, να βγάλει το εισιτήριο στο ίντερνετ κι όσο κάνει. Πάντως μια εταιρία για να δεσμεύσει τόσες θέσεις ζητά δέσμευση. Και έχει και τη θετική πλευρά η συγκεκριμένη αλληλοδέσμευση. Μέχρι και λίγες μέρες πριν την αναχώρηση, εισιτήριο με όνομα πάνω δεν εκδίδεται. Όχι όπως στο ίντερνετ, άμα το εξέδωσες πάει και απλά χάνεις τα λεφτά σου αν δεν πετάξεις. Στην περίπτωσή μας αν ο μη γένοιτο κάτι συμβεί, ΕΦΟΣΟΝ ΒΡΕΘΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗΣ, δε χάνεται τίποτα.
Τώρα σε κάνα δυο περιπτώσεις που επιθετικά μου είπαν
14 Απριλίου του 1931 είναι η επίσημη Αρχή Ενός Μεγάλου Ονείρου για την Ισπανία.
Ενός Ονείρου που έγινε περιπέτεια και μετά
Εφιάλτης.
Κατέληξε στον Εμφύλιο Πόλεμο και στου Φράνκο τη 40χρονη Δικτατορία.
14 Απριλίου του 1931 ο Βασιλιάς Αλφόνσος 13ος κηρύσσεται ΕΚΠΤΩΤΟΣ.
Καιρός ήταν!
Όνειρο παλιό ένα πολίτευμα που δε θα κάνει Κουμάντο Ελέω Θεού μια Οικογένεια.
Ήδη από τον Αύγουστο του 1930 είχε ειπωθεί ανοιχτά ποιο ήταν το όνειρο, ο στόχος: η Αβασίλευτη Δημοκρατία.
Στην ιστορική συνάντηση των ηγετών της ισπανικής Αριστεράς πάνω στη Χώρα των Βάσκων, στο Donosti, στο περίφημο,
PACTO DE SAN SEBASTIÁN (Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΣΑΝ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝ)
εκεί αρθρώθηκε καθαρά πια ο στόχος: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
ΑΒΑΣΙΛΕΥΤΗ!
ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Καθαρές κουβέντες. Όχι και λίγο από δω και λίγο από κει.
Και με τη Λαγκάρντ και με τον Τσέ.
Καθαρές κουβέντες και στόχοι και δεν κάναν πίσω εκείνοι τότε οι ισπανοί...
Κι όποιος δεν κάνει πίσω φαίνεται.
Ειδικά η Ιστορία όλα τα βλέπει!
Ποιος δεν έχει ακούσει για τον Ισπανικό Εμφύλιο...
(Προσέξτε αυτή τη φωτογραφία... Κοιτάξτε τί οδοφράγματα προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή)
Μπήκα κάποια στιγμή στο φέισμπουκ σήμερα και βλέπω ετούτη τη σημαία στο μπαλκόνι της Mayte, φανατικής Ρεπουμπλικάνας, φίλης αγαπημένης εδώ και 25 χρόνια.
Μη το υποτιμούμε -σκέφτηκα - κάτι είναι που μπορεί ακόμα κάποιος να βγάζει στο μπαλκόνι του τη Σημαία της Διαφωνίας του.
Κι ύστερα με πήρε από κάτω πάλι κι είπα... θα πανηγυρίζουμε και για τ' αυτονόητα; Αυτό μας έλειπε, ακόμα να κρύβουμε και να κρυβόμαστε;;
Σκάσε κι άσε αυτά τα “ακόμα” - λέει άλλη φωνή μέσα μου - δε βλέπεις ότι προς τα πίσω πάει το πράμα;
Πίσω ολοταχώς!
Για να κάνουμε ίσως κανένα βηματάκι μπροστά τα επόμενα χρόνια και να πανηγυρίζουμε πάλι επειδή το 2086 φτάσαμε σε επίπεδα Ελευθερίας του 1986.
Ξανακοιτάζω τη σημαία της Mayte, στο μπαλκόνι που έχω φάει και κυρίως έχω πιει και σκέφτομαι:
τόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν κάποτε κι όλα αυτά γιατί;;; Για να γυρίσει τελικά ο Βασιλιάς μετά από 40 χρόνια Δικτατορίας, να γυρίσει ΜΙΑ Οικογένεια Ελέω Θεού;
Και πώς να πεις, πάλι καλά εμείς, στην Ελλάδα, έχουμε 3 Οικογένειες, όχι μία ξερή!
Χειρότερα μου φαίνεται εμείς γιατί ούτε με το Θεό δε μπορούμε να τα βάλουμε,
η περίπτωσή μας είναι Ελέω Λαού!
Έλεος δηλαδή!
Αυτό βέβαια αν θέλουμε ν' αναλάβουμε τις ευθύνες μας!
Αλλιώς μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε τους χαριτωμένους και να κατηγορούμε για όλα τους ξένους.
Με αφορμή τη σημερινή Επέτειο έκατσα κι έγραψα έναν καινούριο “Μονόλογο Λεωφορείου”, για κείνη την περίοδο, με Στόχο το Δίκαιο και την Ελευθερία χωρίς να πουλιέται ως χάρη, λες κι είναι ιδιοκτησία κάποιου και μας τη χαρίζει...
“Μονόλογο Λεωφορείου”, για να τον μοιραστώ με τα παιδιά που θα 'ρθουν και φέτος στο Ταξίδι, στο Βορρά, ειδικά στην Χώρα των Βάσκων...
Και τί δεν έχουμε να πούμε για όλη αυτή την περίοδο, τη σημαντική για τον κόσμο ολόκληρο.
Τότε, Εδώ στην Ισπανία παίχτηκε το Μέλλον του Κόσμου.
Το Παρόν μας δηλαδή.
Έψαχνα μια μέρα συμβολική για να κάνω κάτι σημαντικό για μένα, να βάλω τα θεμέλια ίσως κάποιου Μέλλοντος.
Κι επέλεξα τη σημερινή. Και το 'κανα.
Σύντομα θα το μοιραστώ και μαζί σας και θα σας ζητήσω να είστε δίπλα μου.
(Του λέει την τιμή της Πουτανέσκας στ' αυτί αλλά δεν είναι εκεί που παθαίνει το εγκεφαλικό.)
Ειδοποίησε η ΑΛΙΤΑΛΙΑ πως τόσες θέσεις, 130 και πλέον θέσεις δε μπορεί πια να τις δεσμεύει χωρίς καμία δική μας δέσμευση. Θέλουν άμεσα Προκαταβολή
200 ευρώ λέει γιατί αλλιώς θα μείνουμε χωρίς ούτε μια θέση.
Ναι, 130 θέσεις δεσμεύουν γιατί ενώ ανακοινώθηκαν αρχικά δύο αναχωρήσεις, σε 3 ώρες όπως σας είχα γράψει έκλεισαν και οι δυο, σολντ άουτ.
Εννοούσα κάθε λέξη που έλεγα σε κείνη τη δημοσίευση περί σολντ άουτ,
δεν ήταν μάρκετινγκ τρικ,
όπως νόμιζαν, σκέφτηκαν και μάλιστα μερικοί είπαν κιόλας. Ό,τι λέω είναι αυτό που είναι. Τα "παραμύθια" τα κρατάω για την Άλμπα.
Ζήτησα μια ακόμα αναχώρηση για τον Σεπτέμβριο, 6 με 13 Σεπτεμβρίου, (ή 7 με 14) δεν την ανακοίνωσα καν αυτή, σιωπηλά, (χωρίς τυμπανοκρουσίες ώστε να μην προκαλούμε κι όσους φίλους θα ήθελαν να ταξιδέψουν αλλά δε μπορούν, να μη λένε "κοίτα τους μαλάκες εμείς δε μπορούμε να πάμε ούτε μέχρι τη Χάλκη Λαρίσης κι αυτοί μας τρίβουν στη μούρη και 3η Πουτανέσκα...” ) ενημέρωσα προσωπικά όσους με τις δυο πρώτες αναχωρήσεις είχαν μείνει σε λίστα αναμονής κι έτσι έκλεισαν -θεωρητικά τουλάχιστον- έκλεισαν 3 γκρουπ 40 με 45 άτομα το καθένα.
Ιδανικός αριθμός γιατί είναι αλλιώς όταν ταξιδεύεις όπως εγώ, ανάποδα, όρθιος να μιλάς σε 45 φίλους
κι αλλιώς σε άδεια “τάξη”.
Πολύ τιμητικό το γεγονός ότι και με τις 3 αναχωρήσεις που προγραμματίστηκαν τελικά, πάλι πολλοί φίλοι είναι σε λίστα αναμονής. Θα ειδοποιηθούν εφόσον κάποιοι απ' όσους δήλωσαν αστραπιαία εκείνη την ημέρα τελικά δε μπορέσουν να ταξιδέψουν. Θα ειδοποιηθούν σίγουρα ούτως ή άλλως.
Το ταξίδι μου το διερευνητικό στη Σικελία δε πρόλαβα ακόμα (ΑΚΟΜΑ) να το κάνω. Θα γίνει όμως ώστε να επιμεληθώ προσωπικά ορισμένα πράματα μεταξύ άλλων κάποια ειδικά δείπνα και το Γκαλά μας την τελευταία βραδιά.
Σε σχέση με τα ξενοδοχεία, αυτό που εγώ ζήτησα είναι να είναι 4άρια κανονικά και όχι 4άρια "του κιλού", σε προάστια της κάθε πόλης, λες και θα πάμε να παρκάρουμε τη νταλίκα και με την ευκαιρία ρίχνουμε κι έναν ύπνο.
Ζήτησα 4άρια, ούτε 4,5 ούτε 3,5, ξενοδοχεία 4 Αστέρων , και με διαβεβαίωσε-εγγυήθηκε ο ΚΥΚΛΟΣ ότι έτσι θα γίνει.
Υπάρχουν διάφορες επιλογές σ' αυτή την κατηγορία, μετά το Πάσχα που θα πάω στη Σικελία θα οριστικοποιηθούν όλα.
Πολύ αισιόδοξος ήμουν όταν έγραφα ότι δεν τον βρίσκει το Πάσχα στη θέση του τον συνονόματο τον Γιαν.
Ούτε Αγίου Γεωργίου δεν έκανε.
Αλλά τρέχουν τόσο πολύ πια όλα... Μέχρι ν' αποχαιρετήσουμε τον έναν "κακό" τον Γιαν, ήρθε ο άλλος, ο Τόμσεν. Μας έβαλαν στο μάτι όλοι οι κακοί και σαν κακοί που είναι κακό θέλουν να μας κάνουν αλλά η Κυβέρνηση δε θα το επιτρέψει.
Ο ένας ο κακός, ο καλλιτέχνης, παραιτήθηκε. Ήταν εχθρικό λέει το περιβάλλον ενώ αυτός έκανε τα πάντα για να είναι φιλικότατο,
δεν προγραμμάτισε λέει ελληνικές παραστάσεις γιατί αφενός δεν είχε χρόνο να τις αξιολογήσει, αφετέρου το Φεστιβάλ επισημαίνει είναι Διεθνές...
Κι αφού είναι Δι-Εθνές Γιαν μου, γιατί βάζεις όλο βέλγικες παραγωγές, ενός Έθνους δηλαδή;
Παραιτήθηκε ο "καλλιτέχνης!
Δε μας χρειάζεται τις βλαχάρες... Φεύγει... Παίρνει το γουνάκι του και μας αφήνει να βράσουμε στο ζουμί του πατσά μας.
Τώρα τί θ' απογίνουμε χωρίς ευρωπΕπους;;
Θα έρθουν οι αμερικάνοι να μας σώσουν.
ΚΑΙ Οι άνθρωποι αυτοί ίσως είναι μια κάποια λύση.
Πάντως παραιτήθηκε ο "καλλιτέχνης" μόνο!
Ο πολιτικός που τον επέλεξε και τον διόρισε, ο κύριος Μπαλτάς, ατάραχος, συμπεριφέρεται ως Ανδρέας Παπανδρέου, θεωρεί δηλαδή ότι η παραίτηση αφορά όλους τους άλλους εκτός απ' τον ίδιο. (Για την ώρα τουλάχιστον, Ανδρέας ο Μπαλτάς.)
Κι απ' την άλλη, οι καλλιτέχνες πανηγυρίζουν που “ενωμένοι” πέτυχαν λέει νίκη μεγάλη.
Ας τους ενημερώσει κάποιος τους "ενωμένους καλλιτέχνες" (ευτυχώς δε χρειάζονται όλοι ενημέρωση, υπάρχουν και σοβαροί καλλιτέχνες στην Ελλάδα) ας ενημερώσει κάποιος τους υπόλοιπους, τους πανηγυρίζοντες κυρίως, ότι η ζωή είναι ένα πράμα που πάει πέρα απ' τη συντεχνία του καθενός, να μην είναι “ενωμένοι” και τόσο “αγωνιστικοί” μόνον όταν κάτι αφορά το συνάφι τους, όταν καίγεται ο κώλος τους.
Ενωμένοι, αγωνιστικοί κι εξοργισμένοι να είναι κι όταν διορίζεται ο κάθε άχρηστος σε θέσεις καίριες
στο Υπ. Υγείας,
Παιδείας,
ή οπουδήποτε αλλού και με τις αποφάσεις και τη στάση του προσβάλει μέχρι και το αυτονόητο.
Πόσοι και πόσοι αγαπημένοι φίλοι, καλλιτέχνες πραγματικοί με αγωνία για το κόσμο που ζουν και το προς τα πού παν τα πράματα, προσπαθούν απ το υστέρημα τους να Δημιουργήσουν,
όπως όπως να Δημιουργήσουν, να Μιλήσουν, να Εκφραστούν...
Κι έρχεται ένας κύριος μπλαζέ, με διαφορετικά παλτό όλα όμως επενδυμένα με γουνάκι, δεν έχει χρόνο να μελετήσει τις ελληνικές προτάσεις, έχει όμως χρόνο αρκετό για να προγραμματίσει μέχρι το 2019,
παριστάνει τον Νταλί χωρίς την Ιδιοφυΐα του και χωρίς τουλάχιστον μια ή έναν Γκαλά δίπλα του,
μας κοιτάζει με το βλέμμα της Βάσως Παπανδρέου,
με το τσιγάρο στο χέρι, -να πάρει φωτιά η γούνα του να καούμε κι οι καμένοι,-
και μεις,
καημένοι και καμμένοι ήδη εμείς,
δεν είμαστε πια ούτε καν μια πόρνη με αξιοπρέπεια, μια Τζένη των Πειρατών να του πούμε:
"Μη μου φυσάς τον καπνό στα μούτρα σκυλί!"
Καημένοι και καμμένοι τέζα εμείς, περνάει όποιος θέλει και πειραματίζεται πάνω μας.
Κύριε Γιαν, συγνώμη κιόλας, ένας απλός πολίτης είμαι αλλά επειδή βάλατε 7 Μόρια στη σειρά να πάλλονται θέλετε να σας μοριοδοτήσουμε και θα ανέλθετε στην κατηγορία των Αβανγκάρντ Καλλιτεχνών;
Προχωρημένη τέχνη λέει.
Το '60 ήδη ήταν ξεπερασμένο το γυμνό.
Και το 460 π.Χ επίσης.
Όποιον αμφορέα να κοιτάξεις θα δεις έναν Έλληνα να την έχει βγάλει έξω, όρθια, περήφανη, σε στύση, όπως πρέπει να είναι κάθε πέος που σέβεται τον εαυτό του,
όχι να κρέμεται σαν κομένο μαραμένο λουλούδι,
σα λαιμός σφαγμένου κοτόπουλου να κρέμεται από μια πέτσα...
Μπορεί η Τέχνη σας να προκαλέσει Στύση κύριε Γιαν;;;; Εννοώ αυτό που κάνετε να κρατάει σε εγρήγορση, σε ένταση, σε στύση μυαλό και ψυχή;
Αυτό να επιχειρήσετε, να καυλώσει το κοινό σας απ' όσα δεν του δείχνετε,απ' όσα υπαινίσσεστε,
όχι γάτες καημένες σαν και μας που τις πετάτε κι αυτές στον αέρα κι ό,τι επιζήσει επέζησε,
ό,τι πλευρό σπάσει έσπασε,
η Στύση είναι το ζητούμενο, όχι πέη ψοφίμια!
Να πάτε στο καλό κύριε Φαμπρ. Προσωπικά σας αναγνωρίζω τουλάχιστον το ότι άμεσα αντιληφθήκατε το τί πρέπει να κάνετε και παραιτηθήκατε.
Τώρα, γι' αυτό το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνετε πίσω σας, (ο Θεός να βάλει το χέρι του ποιον θα βάλουν πάλι γιατί έχει αποδειχθεί ότι πάντα υπάρχει και χειρότερο) προτείνω τον Βασίλειο Κωστέτσο... Έχει κάνει και φυλακή και δε μασάει! Καλύτερος θα είναι.
(Εδώ φαντασιώνομαι τη στιγμή που του τηλεφωνούν και τον ενημερώνουν ότι ζητά να τον δει ο Πρωθυπουργός στο Μαξίμου)
Και με την ευκαιρία ν' αλλάξουμε και τον Διευθυντή του Μουσείου Ακροπόλεως. Να διοριστεί κάποιος απόγονος του Έλγιν. Δε μπορεί, κάποιος απόγονος εκείνου του κλέφτη θα υπάρχει και με τα κριτήρια που παίρνονται πια οι αποφάσεις στην Ελλάδα, δεν αποκλείεται να εισακουστώ
(Εδώ φτάνοντας πια στο Μαξίμου για την Τελετή Παραλαβής - Παράδοσης)
Απελπισμένος μετανάστης με το μυαλό στο τόπο που γεννήθηκα περιμένω απ' τους εκεί Καλλιτέχνες να πάρουν θέση για όλα, να πουν σ' όσους διαλέγουν "Γιαν" τί είναι Καλλιτέχνης, όχι ν' αγωνίζονται μόνον για να διώξουν όποιον "Γιαν" δεν τους "παίζει".
Καλλιτέχνης για έναν μετανάστη σαν και μένα
είναι αυτός που καίγεται για ξένες αγωνίες,
αυτός που ο καημός των άλλων και τ' άδικο δεν τον αφήνουν να κλείσει μάτι και το ταλέντο που το δόθηκε το προσφέρει σ' αυτούς,
πνίγεται, θέλει να μιλήσει για μια μαύρη που κάποτε σ' ένα λεωφορείο θέλησε να τη σηκώσει ένας λευκός να κάτσει αυτός,
να γράψει για μια κοινωνία που γίνεται κάθε μέρα πιο φασιστική και που σε μια γειτονιά καθίκια μαχαίρωσαν ένα παιδί γιατί πίστευε άλλα απ' αυτούς κι η μάνα του ψάχνει το δίκιο σαν ψίλο στ' άχυρα γιατί όλα πρέπει να κουκουλωθούν, μέχρι κι ο φόνος,
καλλιτέχνης είναι αυτός που διαλέγει να ζωγραφίσει ορδές απελπισμένων με τα παιδιά τους αγκαλιά να οδηγούνται σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τίποτα σύγχρονο δεν έχουν,
είναι αυτός που τραγουδάει τον Έρωτα, τον Θάνατο και την Ανάστασή του
Καλλιτέχνης είναι ο Παζολίνι, ο Μπέργκμαν, ο Γκόγια, ο Χατζιδάκις, ο Τζων Λένον, ο Λόρκα ο Ζαν Πωλ Σαρτρ κι τόσοι άλλοι αλλά
"φαινόμενα" σαν τον κύριο Φαμπρ ας πει η Ιστορία τί είναι.
Δε σας κατηγορώ κύριε Φαμπρ, αλλά η "τέχνη" σας αφορά τη Βασίλισσα του Βελγίου Πάολα.
Εμένα Άνθρωπο Οικουμενικό μ' έκανε να νιωσω η Γκόλφω. Καμία σχέση με την Πάολα.
Ναι, η Γκόλφω του Τάσου που την παράτησε για τη Σταυρούλα.
Η ωραιότερη παράσταση που είδα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με Στύση: Η Γκόλφω, του Περεσιάδη στο Εθνικό, σε Σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου, με την Λυδία Φωτοπούλου...
Υ.Γ. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στην κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Μπαλτά.
Πού πήγε και βρήκε έναν Βέλγο με όλα τα κλασικά ελαττώματα του Έλληνα;;;
Φτου σας κ. Μπαλτά!
Για το κακό μάτι απλώς σαςφτύνω!
Προγραμμάτισε ο ΒΕΛΓΟΣ καλλιτέχνης Έτος ΒΕΛΓΙΟΥ... Όλο Βέλγοι, σόγια, ξαδέρφια, δεύτερα, τρίτα, συγγενείς, χαμός συν μερικές παραστάσεις δικές του λέει, κατάδικές του,του ιδίου προσωπικά...
Αν ήταν για να βολέψουμε "τα δικά μας τα παιδιά" βάζαμε και Έλληνα ρε Γιαν, που χουμε και ντοκτορά στο βόλεμα.
Τώρα το τι ξεμάλλιασμα θα πέσει πάνω απ' τον “πεθαμένο” για κουρτίνες και κουρτινόξυλα εκτός απ' την καρέκλα που γίνεται κρεβάτι...
θα πάρουμε ποπ-κορν και θα αναμένουμε να το δούμε κι αυτό το επεισόδιο.
Δεν πρόλαβα να βάλω το καλαμπόκι στην κατσαρόλα... Άλλο θέμα...
Όλα τρέχουν πιο γρήγορα κι απ' τη φαντασία πια. Πού θα πάει, θα τρελαθούμε και Δαφνί - Δρομοκαΐτειο - Νταού Πεντέλης...
δε θα μας χωράνε τα 3 διακεκριμένα μας ψυχιατρεία.
Μέχρι ν' αποχαιρετήσουμε τον κύριο Γιαν, ήρθε ο κύριος Τόμσεν και πάει να κλέψει προσοχή και φώτα απ' τον Βέλγο.
Είστε σε άλλη κατηγορία εσείς κύριε Τόμσεν, χειρότερη, πολύ χειρότερη απ' του Βέλγου. Είστε στην Κατηγορία: Σκουπίδια της Ιστορίας,
όμως,
το θέμα είναι άλλο, όχι εσείς: η βλαχομπαρόκ αυτή παράσταση που ανέβασε πάλι η Κυβέρνηση με τη διαρροή του WikiLeaks είναι το θέμα.
Η παράσταση με τίτλο: “Στο ΔΝΤ δεν είναι καλά παιδιά”.
Κατ' αρχάς ευχαριστούμε πάρα πολύ για την πληροφορία. Εσείς μια μέρα θ' ανακαλύψετε και ήπειρο που θα λέγεται ΑΜΕΡΙΚΉ.
Μετά από 6 χρόνια δράσης στην Ελλάδα και πόσες δεκαετίες δράσης διεθνώς, η Ελληνική Κυβέρνηση ανακάλυψε χάρη στη διαρροή του WikiLeaks ότι το ΔΝΤ είναι μια διεθνής συμμορία. Τόσες δεκαετίες που ρήμαζε χώρες της Λατινικής Αμερικής δεν το 'χε προσέξει.
Ακούω και διαβάζω από αμήχανους που πέρασαν τώρα στην επίθεση...
"Νά γιατί το καημένο το παιδί, ο Αλέξης υπέγραψε...αυτοί είναι κακοί και κυνικοί και εκβιαστές και και και..."
κι αναρωτιέμαι:
Άμα πάω να κάνω μπίζνες με τους Κορλεόνε και τους Τατάλια, και τους ηχογραφήσω και διαρρεύσω μετά ότι με εκβιάζουν και λέω δεξιά κι αριστερά ότι οι μαφιόζοι είναι μαφιόζοι... γελοίος δε θα 'μαι;;;
Με Κορλεόνε και Τατάλια θες μπίζνες ηθικές;
Όποιος δέχεται να κάνει “δουλειές” με μαφιόζους, να υποστεί τις συνέπειες. Αναγκαστικά μαζί του βέβαια και όλοι οι υπόλοιποι.
Όχι μόνο όσοι τρώνε σανό, όσοι δηλαδή ωρύονται τώρα ότι έχουμε να κάνουμε με εκβιαστές που εκβίαζαν το παιδί...
Τις συνέπειες τις υφίστανται όλοι.
Περιμένω να δω τι θα κάνει η Κυβέρνηση τώρα, έστω και τώρα που ΤΕΛΙΚΑ, τώρα που έχει ΚΑΙ αποδεικτικά στοιχεία ότι είναι εκβιαστές οι εκβιαστές.
Θα συνεχίσει να κάνει μπίζνες μαζί τους;;;
Θα συνεχίσει να τους ζητάει δανεικά;;;
Θ' σφιχταγκαλιαστούμε όλοι μαζί αδελφωμένοι με τον Τόμσεν, θα μπει στην αγκαλιά του Αλέξη κι η Δρακουλέσκου, να σχωρεθούμε και ας παν στην ευχή τα παλιά;;;
(Ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Διονύσης Φωτόπουλος, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Γιάννης Μόραλης. Τους λέει τα νέα ο κ. Φωτόπουλος για την πρόοδό μας στον Πολιτισμό... Πήραμε τον Φαμπρ λέει... άλλο πράμα... πετάμε!)
Σιγά μη φταίει ο κύριος Φάμπρ.
Και σιγά μην έκανε τα ίδια αλλού. Να τον είχαν προσλάβει για παράδειγμα Γάλλοι για αντιστοίχου κύρους Φεστιβάλ τους και να προγραμμάτιζε όλο Βέλγους αιτιολογώντας το πως δεν πρόλαβε να μελετήσει τις προτάσεις των Γάλλων (αυτό είπε για των Ελλήνων).
Πάντως τώρα αρχίζουν τα ωραία κ. Φαμπρ. Δε μας ξέρετε καλά. Σας βλέπω σύντομα να τρέχετε μακριά από την Αποικία με το πέος σας παλλόμενο από αηδία που μπλέξατε με τέτοιους ιθαγενείς.
Δε μας ξέρετε καλά.
Εμείς φάγαμε τον Καποδίστρια, εσείς θα γλιτώσετε; Που στην περίπτωσή σας έχουμε και δίκιο από πάνω...
(Απ' τη ΜΗΔΕΙΑ του Δ. Παπαϊωάννου.)
Άμα κάνει Πάσχα αυτός στη θέση του, πολύ θα ήθελα να τσουγκρίσω αυγό μαζί του μιας και θα 'μαι και γω εκεί. Και θα εισηγηθώ σε φίλους εδώ στην Ισπανία να τον προσκαλέσουν στο Φεστιβάλ της Merida να δείξει και στο ισπανικό κοινό πως να πάλλεται το ισπανικό πέος σε ρυθμούς φλαμένκο μέχρι να το περιχύσουν σανγρία πριν του κάνουν μαλάξεις.
Φτάνει να δει κανείς το παρακάτω βίντεο για να μην τον προσλάβει αλλά αφού ήμαστε “βλαχάκια”... Βέλγος σου λέει... άλλη κατάσταση... προχωρημένη...
Δείτε το βίντεο που είναι μια καλλιτεχνική του έκφραση, σα συστατική επιστολή όχι της τέχνης του, της ψυχής του. Δε λέω ότι στην καριέρα του δεν είχε άλλες καλύτερες στιγμές απ' αυτή, αυτό έλειπε, αλλά ετούτη έπρεπε να τον είχε στιγματίσει για πάντα.
Πετάει γάτες στο αέρα και πέφτουν πάνω σε σκαλιά, και σίγουρα χτυπούν και πονάνε και δώστου πάλι...
Το βλέπεις αυτό στο κουρίκουλουμ-βίτε του ή στο γιουτουμπ πριν πάρεις απόφαση για το ποιος θα είναι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και λες κατ' ευθείαν... ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΑΥΤΟΣ ΟΧΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΖΩΑ, ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ! (Εκτός κι αν σε διακατέχει ανθυποβαλκάνιο κόμπλεξ οπότε στέκεσαι με θαυμασμό μπροστά στα νιαουρίσματα πόνου της γάτας.)
Κι ΕΔΩ η περίφημη πια παράστασή του, ή τουάχιστον η περίφημη στιγμή της παράστασης, το απαύγασμα τής δουλειάς του, εκεί που η Τέχνη συναντάει τη Διάνοια και την Ψυχή!
Καμία αντίρρηση στο να 'ναι ξένος ο Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών. Αλλά κάποιος που να σε κάνει να καμαρώνεις για τα κριτήρια του Έλληνα που τον διάλεξε.
Από πού να το πιάσουμε δεν έχει πια... Ξανά και ξανά επιβεβαιώνω ότι είμαστε σε παρακμή όχι σε κρίση.
Άντε και με Βέλγο Πρωθυπουργό εύχομαι. Αν είναι πιο in και πιο trendy... Και να κάνει ένα Δημοψήφισμα και να νικήσει η πρότασή του... "Να τις βγάλουμε όλοι έξω και να τις κουνάμε απ' το πρωί μέχρι το βράδυ"!
