Τον περασμένο χειμώνα, υπέρμετρα αισιόδοξος, (εκτός των άλλων ταξιδιών) προγραμμάτισα και 4 προσκυνήματα στο Βορρά της Ισπανίας,
και νά που έγιναν και τα 4,
κι άφησε το καθένα αποτυπώματα πάνω μου.
Το 1ο,
2 με 11 Ιουλίου σε οικογενειακή ατμόσφαιρα, 16 ωραίοι άνθρωποι μου άφησαν γλυκιά ανάμνηση συν το σπουδαίο στικάκι με τη Μουσική του Κώστα και της Γιόλας.
Το 2ο,
21 με 30 Ιουλίου,
“Οι Ινδιάνοι του Βορρά” μου θύμισαν γιατί έμεινα τόσα χρόνια, 25 ολόκληρα χρόνια σ' αυτή τη δουλειά,
για τη ντρόγκα μου,
για τις σχέσεις αγάπης που οικοδομούνται μέσα σε ώρες,
τον περίφημο κεραυνοβόλο έρωτα!
Το 3ο,
4 με 13 Αυγούστου μου θύμισε άλλο πράμα πάλι,
ότι ακόμα κραάω γερά,
ακόμα είμαι Torero,
μπορώ ακόμα να ταυρομαχώ και να βγαίνω νικητής στα δύσκολα,
μου θύμισε ότι μπορεί η Νόηση να επιβληθεί στη Μυική Δύναμη της Βλακείας,
μου υπενθύμισε ότι μπορώ να πιάνω απ' τα κέρατα την Αμφισβήτηση,
να παίρνω τη σύριγγα και να εμβολιάζω το υγιές κομμάτι του πληρώματος ώστε να αποφευχθεί ενδεχόμενη επιδημία πολλών δεινών,
μου θύμισε ότι πάντα υπάρχει έστω κι ένας που ακούει κι ας είναι στραβός και ο γιαλός και τ' αρμένισμα...
πάντα βρίσκω κάπου ν' ακουμπήσω τη σκέψη μου και την καρδιά μου...
Ευχαριστώ τους φίλους που ήρθαν για μένα εκείνο το 10ήμερο αλλά και τους καινούριους που έκανα και ξέρουν αυτοί ποιοι είναι, σήκωσαν το βάρος μου, απάνω τους ακούμπησα όταν πήγα να λυγίσω.
Εξαιρετικό παραλειπόμενο από κείνες τις μέρες του Αυγούστου:
Αρχή-αρχή ακόμα,
3η μέρα με αρχή απ' την αρχή που είχαμε κάνει στο Πόρτο,
διαδρομή Σαντιάγκο Ντε Κομποστέλα- Λα Κορούνια 65 χιλιόμετρα.
Στο 2ο χιλιόμετρο βλέπω ήδη καταρρέουσα τουρίστρια να έχει κοιμηθεί,
είναι η ίδια που κοιμήθηκε χθες στο 4ο χιιόμετρο Πόρτο-Σαντιάγκο.
Μιλώ στο μικρόφωνο περί Ιεράς Εξέτασης.
Αγανακτισμένη η κοσμοταξιδεμένη ημίξανθη κοιμωμένη ξεσπά...
“Έλεος!!!! Έλεος πια!!! Δουλεύουμε όλο το χρόνο, έχουμε 10 μέρες να ξεκουραστούμε... Θα το βουλώσεις επιτέλους να κοιμηθούμε;;; ”
Πόση ψυχραιμία μέσο όρο χρειάζεται ένας άνθρωπος στη ζωή του;
Είναι πολλά τα επεισόδια της ζωής που την απαιτούν...
Κι αν την ξοδέψεις όλη σε μια στιγμή;
Ψυχραιμία Γιάννη.
Δεδομένου ότι ψυχίατρο-ψυχαναλύτρια θα είχα στο επόμενο γκρουπ, τη Στεφανί, σταλμένη από άλλη φίλη, ψυχαναλύτρια κι αυτή, σταλμένη από την Εύη Παπαστεφάνου,
δεν το “βούλωσα”
αλλά δεν εξέδωσα και παραπεμπτικό.
Γιατί δεν είναι θέμα επιστήμης ετούτο εδώ, δεν είναι θέμα ψυχιάτρου, είναι πολύ σοβαρότερο,
θέμα Αγωγής είναι.
Ούτε καν θύμωσα γιατί ερχόμουν απ' το over dose αγάπης των “Ινδιάνων”.
Τί κρατώ απ' το επεισόδιο;
Ότι κανείς δεν υπερασπίστηκε...
όχι εμένα και την προσπάθειά μου να επικοινωνήσω,
το Ταξίδι του δεν υπερασπίστηκε...
το Ταξίδι και τη Λογική.
Πάντα περιμένουμε κάποιον άλλο να λύσει το πρόβλημα,
άλλος να πάρει θέση,
άλλος να υπερασπιστεί το αυτονόητο.
Και στο Ταξίδι,
και στην Πολιτική
και στη ζωή
παντού κάποιος άλλος, γιατί να γίνουμε εμείς “κακοί”
μέχρι που φτάνει μια στιγμή κι ένας άθλιος χοντρός που να του χύνονται οι κοιλιές μπορεί ΠΑΛΙ κατάμουτρα να μας πει:
“Σκάσε και προχώρα τώρα κότα, μαζί σιωπούσαμε, μην κάνεις τον αθώο, ΜΑΖΙ ΣΙΩΠΗΣΑΜΕ ΣΕ ΟΛΑ.”
Το 4ο γκρουπ,
13 με 22 Αυγούστου,
είχε και τα γενέθλιά μου μέσα,
είχε και τη δημοσίευση με την πρόταση για το λογότυπο της MELODRAKMA
είχε και τον Αντόν που ήρθε απ' τι Φιλιππίνες για 3 μέρες να δει εμένα και τον αγαπημένο μου Βορρά,
κι έφυγε για το Σικάγο αλλά μου άφησε πρόταση καταπληκτική,
πρόταση Βόμβα για Συνεργασία της Melodrakma με το Ίδρυμα Guggenheim (μόλις έχω περισσότερα νεα θα το μάθει όλη η Grecoland)
και τί δεν είχαν αυτά τα τελευταία 400 μέτρα της φετινής κούρσας στο Βορρά...
Είχε φίλους που ήρθαν μόνο και μόνο για να κάνουν το ταξίδι μαζί μου,
είχε και ανθρώπους που δεν ήξεραν γιατί ακριβώς έκαναν αυτό το ταξίδι, γιατί διάλεξαν αυτόν τον προορισμό
αλλά,
και άλλους που διψούσαν να μάθουν τί είναι αυτός ο Ισπανικός Βορράς,
η Χώρα των Βάσκων,
“Μαζεύω όλες τις πέτρες που σκόνταψα - και φέτος - για να φτιάξω μια μέρα το Κάστρο μου.”
Η Νίκη της Βορείου Ισπανίας μέσα μου είναι σαρωτική όχι στο νήμα. Ο ανύπαρκτος σχεδόν προορισμός μέχρι πριν 4 χρόνια έγινε συνειδητή επιλογή πολυταξιδεμένων και όχι μόνο ανθρώπων.
της Λεπτομέρειας που κάνει τη διαφορά,
το ταξίδι αυτό ή δε γίνονταν και ανακοινώνονταν στους 6 ενδιαφερόμενους ότι τελικά
“δε συμπληρώθηκαν τα άτομα και η εκδρομή δε θα γίνει”
ή γίνονταν μία το πολύ δύο αναχωρήσεις με 10-12 μοναχικούς καβαλάρηδες.
Καμαρώνω γιατί αυτό συνέβαινε μέχρι που μπήκε στη μέση η Grecoland και τώρα κονταροχτυπιούνται γραφεία για τα μάτια μιας “Βάσκας”...
Ευχαριστώ το ΚΥΚΛΟΣ ΤΡΑΒΕΛ που μου έδωσε τις περισσότερες απ' τις προϋποθέσεις που ζήτησα αυτά τα 4 χρόνια ώστε να κάνω το ταξίδι έτσι όπως εγώ ήθελα,
σα ρώσικη κούκλα,
ταξίδι μέσα στο ταξίδι,
κι άλλο ταξίδι μέσα,
κι άλλο,
κι άλλο...
Ελπίζω και το ΚΥΚΛΟΣ ΤΡΑΒΕΛ να έχει δικούς του λόγους για δικά του “ευχαριστώ”.
Θα κάνουμε κι άλλα πράματα μαζί, όλα όσα είναι για Καλό να γίνουν Μαζί.
Η MELODRAKMA UNIVERSAL,
σαν έφηβος θα ψάξει να βρει το δρόμο της, τί θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει.
“Ταξίδι και Θέατρο” λέει όταν τη ρωτάω.
“Ταξίδι είναι και τα δυο” της απαντώ.
Κοιτάζω και πίσω κοιτάζω και μπροστά και προγραμματίζω τα επόμενα βήματα.
Στα τελευταία 100 μέτρα που απομένουν για να κλείσει η χρονιά, η καλοκαιρινή ας πούμε σεζόν, περιμένω 100 αγαπημένους φίλους,
αυτό θεωρώ ΚΑΙ τους 100 που έρχονται σε δύο δόσεις για να κάνουμε
τη Σικελική μας Εκστρατεία.
Έρχονται 100 αγαπημένοι,
μετά τα Πειραματόζωα του Ιουνίου,
η συνέχεια του Σκληρού Πυρήνα της Grecoland.
7 παιδιά μαζί με την Άλμπα θα έχει η επόμενη Σικελία...
ναι δε θέλω ούτε η Άλμπα ούτε η Αλάιτζ να χάσουν αυτό το ταξίδι.
7 παιδιά-έφηβοι συν...
2 πρώην εφηβάκια,
παιδιά αγαπημένων φίλων,
ο Άλεξ κι ο Μάνος
που τα ανέλαβα 15άρια κάποτε στο Βορρά της Ισπανίας και τ' ανέθρεψα και τους μίλησα για 15άρια βασκάκια,
τους μίλησα για την ευθύνη τους απέναντι στην Ιστορία,
για το λίγο που έχουν να περιμένουν απ' τους μεγάλους,
μετά ως 16άρια μου 'ρθαν να τους συστήσω τσιγγάνες της Γρανάδας για να ξέρουν τί είναι αυτό που μυρίζει ανθρωπίλα στην Ισπανία
και τώρα;;;;
Τώρα μου 'ρχονται φοιτητές!
Από προχθές φοιτητές!
Μάρκετινγκ ο ένας, Πολυτεχνείο ο άλλος.
Συγχαρητήρια παιδιά!
Συγχαρητήρια και στα βαφτιστήρια μου, τις δίδυμες του Γιάννη και της Αριστέας,
συγχαρητήρια στην Ιφιγένεια και τη Δέσποινα που μέχρι να βρω εγώ τί θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, αυτές το βρήκαν άρον άρον μπήκαν στο ¨Πλοίο με Άριστα”
Γυμναστική Ακαδημία και Πληροφορική...
στη Θεσσαλονίκη κι οι δυο.
Καλή Τύχη και συγχαρητήρια παιδιά.
Κι αυτό το Ταξίδι που ξεκινάτε με τα βιβλία είναι υπέροχο αρκεί να μην το κάνετε διεκπεραιωτικά.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που πέτυχαν τους στόχους τους αλλά και στ' άλλα, που δεν τα καταφεραν και δε μπήκαν στο Πανεπιστήμιο.
Κατ' αρχάς δε σημαίνει και πολλά, υπάρχουν πολλοί δρόμοι κι άλλοι τόσοι λόγοι για όσα δεν έρχονται στη ζωή μας
και δεύτερον,
που ξέρεις,
όσοι δεν πετύχατε παιδιά μην πολυσκάτε,
έτσι όπως παν τα πράματα,
έτσι όπως τα κάναμε οι μεγάλοι,
με τέτοια φόρα σ' αυτή την κατηφόρα που πήραμε,
μπορεί και να έχετε αυξημένες πιθανότητες σε σχέση με τους επιτυχόντες,
μπορεί εσείς να γίνετε Σύμβουλοι Πρωθυπουργού μια μέρα,
μην πω και Πρωθυπουργοί.
Όλα μπορούν να συμβούν και το χειρότερο,
τίποτα πια δεν κάνει εντύπωση.
Συγχαρητήρια και στους Δασκάλους-Καθηγητές φίλους μου που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό αυτό το Τρίο,
τη σχέση την Ερωτική ανάμεσα σε
Δάσκαλο-Μαθητή και Γνώση
(Σαν το λογότυπο της Melodrakma αυτός ο βράχος του Μπιαρίτζ.)
Ολοκληρώνεται ένας κύκλος με τη Βόρειο Ισπανία. Και μάλιστα μ' έναν ιδιαίτερο διαγωνισμό.
Στο διαγωνισμό λοιπόν
ΑΤΑΚΑ ΤΟΥΡΙΣΤΑ 2016 (με ρίσκο γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμα και μπορεί ν' ακούσω και κάτι “λαμπρότερο” οι δύο φιναλίστ είναι .
ΦΙΝΑΛΙΣΤ Νο 1:
- (Τουρίστρια στο λεωφορείο) “Νομίζω μου 'χει φύγει ένα σφράγισμα... έχει οδοντογιατρούς η Ισπανία;”
- Τί εννοείται; (ρωτά κάνοντας τον ψύχραιμο ο ξεναγός)
Αυτό που σας λέω, τί δεν καταλαβαίνετε;;;; (επιμένει η ταλαιπωρημένη από το δόντι της τουρίστρια)
- Εννοείται αν 50.000.000 Ισπανοί είναι όλοι με σάπια δόντια λόγω παντελούς έλλειψης οδοντιάτρων;;;; (ξαναρωτά ο ξεναγός χάνοντας λίγη απ' τη μη υπάρχουσα ούτως ή άλλως ψυχραιμία του.)
Ευτυχώς στην πορεία οι 2 πρωταγωνιστές του παραπάνω διαλόγου κατάφεραν να πιουν κι ένα ποτό παρέα.
ΦΙΝΑΛΙΣΤ Νο 2:
Φτάνουμε στην Κόντσια, στην παραλία του Σαν Σεμπαστιάν, εκεί που ζωγραφίζει το Φως ο Σορόγια, στην καρδιά του Σαν Σεμπαστιάν... Του ΣΑΝ ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ παρακαλώ...
(Αγανακτισμένη σχεδόν τουρίστρια ξεσπά...) “Άκουγα και γω Σαν Σεμπαστιάν και Σαν Σεμπαστιάν... χρόνια ολόκληρα Σαν Σεμπαστιάν... Αυτό είναι;;; (Στρέφει προς τον κουφό πια για λόγους επιβίωσης ξεναγό) Να σας πω... Λουτράκι έχετε πάει κύριε Γιάννη;;; Χίλιες φορές ωραιότερο!”
Παύση
Υπάρχει Ελπίδα άραγε ...σκέφτηκε ο κουφός ξεναγός.
Συνήθως απαντάει αυθόρμητα: ΟΧΙ.
Και μετά αρχίζει πάλι να παίρνει τη δόση του και να ελπίζει...
Είμαι ήδη στη Ρώμη με την Αλάιτζ και την Άλμπα και σας περιμένω 100 διψασμένους για ταξίδι μεσα στο ταξίδι, περιμένω να μοιραστούμε κάτι που ετοίμασα με πολύ αγάπη: την Puttanesca Siciliana μας
Αυτό δεν είναι δουλειά. Είναι ένα δώρο που όλοι εσείς που έρχεστε μου επιτρέψατε να κάνω στον εαυτό μου.
Hasta Siempre.
Υ.Γ: Φροντίστε την εμφάνισή σας, το Dress Code του ταξιδιού. Είναι ένα απ' τα πράματα που κάνει το ταξίδι ετούτο Συλλεκτικό.
Με δυο λόγια:
Στην άφιξη τελικά να μου 'ρθετε με ρούχα κολίγων, καφέ-ώχρα, να φοράτε ποδιά οι γυναίκες, σαν το 1900 του Μπερτολούτσι. Για τη φωτογράφηση στη Ρώμη. (Και κάποιος-α να έχει μαζί του και μια κούκλα-μωρό.)
Και να έχετε για τις επόμενες μέρες επίσης τουλάχιστον τα εξής.
Μια εμφάνιση αρχαίας Ελληνίδας-α.
Μία Γκραν εμφάνιση σα να πηγαίναμε στην Όπερα ή σε δεξίωση του Ρέντσι.
Μία οποιαδήποτε αγαπημένου σας ρόλου απ' το Ιταλικό Σινεμά.
Και βέβαια το Νυφικό και το Γαμπριάτικο για την τελευταία σούπερ Καβαφική βραδιά βραδιά μας...
Αλώβητος βγαίνω μέσα απ' τη χρυσοποίκιλτη πανοπλία μου. Ποια κοιμωμένη τουρίστρια να με λαβώσει και πώς μέ τόση αγάπη που έχω εισπράξει;;;
Πότε έλαβε κάποιος Δώρο 27 Νύφες;;;;
Όχι για γύρισμα και έναντι αμοιβής.
27 γυναίκες έκαναν βαλίτζα κι έβαλαν μέσα πέπλα και νυφικά, και πέταξαν μέχρι τη Σικελία για να μπορέσω εγώ να διευθύνω την Ορχήστρα των δικών μου Χρωμάτων.
Ευχαριστώ όλους του Γενναίους του Βορρά.
Διάλειμμα.
Η παράσταση ξαναρχίζει στα λατομεία των Συρακουσών!
El Greco
No comments:
Post a Comment