GRECO-LAND: ES FÁCIL DEJAR DE FUMAR? ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ; POR ALAITZ

2 Μαΐου σήμερα και σκέφτομαι πόσες φορές τα τελευταία 20 χρόνια «έδειξα» σε επισκέπτες του Πράδο τον περίφημο πίνακα του Γκόγια «2α Μαΐου του 1808».
Και πάντα κάτι διαφορετικό μου ’ρχεται και λέω… Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με την Τρόικα να μοιάζει σκανδαλωδώς με τις τότε Γαλλικές Δυνάμεις του Μεγάλου Ναπολέοντος στην Ισπανία αλλά με τον Λαό, τους πολίτες να μη θυμίζουν σε τίποτα εκείνους τους μαδριλένιους που επαναστάτησαν κόντρα στις πιθανότητες.

Hoy es 2 de Mayo y pienso cuántas veces en los últimos 20 años he enseñado a mis turistas griegos el famoso cuadro de Goya. Y siempre, algo distinto se me ocurre comentar. Especialmente en los últimos años en que la Troika recuerda tanto a las tropas francesas. Desgraciadamente, el Pueblo, los ciudadanos, no se parecen en nada a aquellos madrileños que se rebelaron contra las Posibilidades.

Είναι και Μεγάλη Πέμπτη σήμερα για μας τους Ορθόδοξους και θυμήθηκα τον Πιο Όμορφο και Λιγότερο Γκρινιάρη Εσταυρωμένο που είδα ποτέ. Του Βελάθκεθ. Έναν Χριστό που ούτε την Ενοχή θέλει να εμφυτεύσει στα παιδιά του διά του Οίκτου, ούτε Διαφημίζει τη Θυσία του με μορφασμούς Πόνου.

Es también Jueves Santo, día de la Crucifixión para nosotros, los ortodoxos y me acordé del Cristo Más Bello y Menos Quejica y Manipulador de la Culpabilidad que jamás he visto. El de Velazquez.

Και τον Ευαγγελιστή Ιωάννη θυμήθηκα. Τον μοναδικό που βρήκε το κουράγιο να είναι εκεί, κάτω απ’ το Σταυρό. Κι αν σκεφτώ όλους εμάς, θα καταλάβω όλους τους απόντες Μαθητές, κατανοώ την εξαφάνισή τους γιατί δεν είναι εύκολο να υπερασπιστείς δημόσια Επιλογές και Ιδεολογίες μπροστά σε μια Εξουσία που γίνεται ολοένα και πιο Απολυταρχική.

Y del San Juan me acordé, el único que estuvo allí, debajo de la Cruz, y al pensar en todos nosotros, entendiendo a todos los demás Apostoles que desaparecieron, porque fácil no es defender públicamente tus decisiones contra un Poder, que cada vez se hace más Absolutista.

Και καθώς φέτος,
αυτή τη μέρα, δεν υπάρχει ούτε υποψία τουρίστα για να του δείξω ο,τιδήποτε,
Σκέψη στη σκέψη
Πίνακα στον πίνακα
Ψάχνοντας κάτι να βρω ν’ αφιερώσω στην Αλάιτζ για τα γενέθλιά της
έφτασα στον πιο αγαπημένο μου απ’ τους έλληνες ζωγράφους,
τον Γιάννης Τσαρούχη.

Y como este año, este día,

no tengo ningún turista para que le enseñe cualquier cosa,

sigo aquí solo,

y pensamiento a pensamiento,

cuadro a cuadro

buscando algo que regalar a Alaitz por su cumpleaños,

"llegué" a mi pintor griego favorito, a Yiannis Tsarujis.

Και παρατηρώ ότι παρά την Κατάρα να Γερνάμε, ο Τσαρούχης βρήκε τον τρόπο να ζωγραφίσει την Ομορφιά του Χρόνου. Κι αν ο Ελ Γκρέκο σήμερα θα έψαχνε τα μοντέλα του ανάμεσα στους άστεγους γέροντες των δημόσιων συσσιτίων, ο Τσαρούχης σίγουρα θα βρίσκονταν ανάμεσα στους νέους, χωρίς κανένα πρόβλημα για να διαλέξει τα 12 μοντέλα του γιατί ειδικά ανάμεσα στους νέους περισσεύουν οι άνεργοι. Διατεθειμένοι να κάνουν ό,τιδήποτε, εκτός από μια επανάσταση, σαν εκείνη των μαδριλένιων της 2ας Μαΐου του 1808. Φαίνεται πως για νέους, είναι ακόμα Μεγάλη Δευτέρα, έχει ο Θεός μέχρι την Πέμπτη της Σταυρώσεως, φαίνεται να θεωρούν ότι Άνεργος δεν είναι ίδιο με Σταυρωμένος, γι’ αυτό και αργεί η Ανάστασή τους.

Veo que a pesar de la Maldición de Envejecernos, él encontró la manera de pintar la Belleza del Tiempo. Y si El Greco hoy buscaría sus modelos entre los Comedores Públicos, Tsarujis seguro que estaría entre los jóvenes parados sin tener ningún problema para escoger a sus 12 modelos, porque lo que sobra entre los jóvenes, son parados, dispuestos a cualquier cosa, menos a una revolución, como aquella de los madrileños del 2 de mayo del 1808. Parece ser, que todavía para los jóvenes es Lunes Santo y tarda todavía la Crucifixión con el único Fin de la Resurrección.

Κοιτάζοντας το Χρόνο του Τσαρούχη, έναν Χρόνο Ολόκληρο, αποφάσισα σήμερα στα γενέθλιά της, να χαρίσω στην Αλάιτζ (εκτός απ’ τα προσωπικά και ιδιωτικά) εκτός απ' αυτούς τους 12 Αποστόλους του Τσαρούχη, τη δημόσια δήλωσή μου πως ΚΟΒΩ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ. Όχι για να ξανανιώσω και να γίνω μοντέλο κάποιου μήνα κάποιου Τσαρούχη. Γι’ αυτό είναι πολύ αργά πια. Μάλλον για ν’ αυξήσω τις πιθανότητες να γίνω μοντέλο κάποιου Ελ Γκρέκο που θα με βρει έστω άστεγο σε κάποιο συσσίτιο ηλικιωμένων.

Αλάιτζ, Χρόνια Πολλά. Αυτό είναι το δώρο μου για φέτος: να κόψω το τσιγάρο. Μην τυχόν αυτό επιμηκύνει το Χρόνο και κάνει τα Κοινά Χρόνια, Πολλά. (Θα προσπαθήσω τουλάχιστον. Γι’ αυτό και η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ, μήπως βοηθήσει κι αυτή.)

Mirando al Tiempo de Tsarujis, un Año Entero, decidí en su cumple, regalar a Alaitz, (aparte de las cosas íntimas y privadas), aparte de estos 12 Apóstoles de Tsarujis, mi declaración pública de DEJAR DE FUMAR. No para rejuvenecerme y ser modelo de cualquier Mes de cualquier Tsarujis. Para eso es muy tarde ya. Más bien para aumentar las posibilidades de ser modelo de algún El Greco aunque encontrado en un comedor público de ancianos.

Alaitz, este es mi regalo para este Año. Dejar de fumar. Por eso de que ayuda a alargar la Vida y si es así, poder Vivirla Juntos.(Lo intentaré por lo menos. Y por eso esta «atadura» pública, por si eso también ayuda.)

Goodbye fotos με τσιγάρο.

Υ.Γ.: Όσοι με γνωρίζουν και ξέρουν Πώς και Πόσο καπνίζω, δικαίως θα σκεφτούν: «Πιο εύκολο είναι για το Γιάννη να σταυρωθεί κα σε τρεις, άντε το πολύ τέσσερις μέρες να αναστηθεί, παρά να κόψει το τσιγάρο.» Αφού το σκέφτομαι μέχρι εγώ. Αλλά έχω πολλούς λόγους να το προσπαθήσω.

P.S.: Para los que me conocen y saben Cuánto y Cómo fumo, igual con razón pensarán que: "sería más fácil para Yiannis crucificarse y resucitarse en tres como mucho en cuatro días que dejar de fumar". Lo pienso hasta yo. Pero tengo razones para intentarlo.

EL GRECO

Los 12 meses de Tsarujis:

ENERO