ΜΑΔΡΙΤΗ: Έρωτας ή Γενόσημο;

Όταν ένας φίλος αποφασίζει να ξοδέψει τα λεφτά του σε ταξίδι κι αντί να πάει κάπου που δεν πήγε ποτέ, ξαναπάει εκεί που είσαι για να σε δει, είναι άξιο Μνείας.

Ήταν καταπληκτική η εβδομάδα που πέρασε. Μας τίμησε η Σοφία αφιερώνοντάς μας μια βδομάδα απ’ το χρόνο της, ήρθε να μας δει, να δει και τη Μαδρίτη που 10 χρόνια πριν είχε ερωτευθεί και της είχε μείνει η απορία αν ήταν έρωτας εκείνο το αίσθημα γι’ αυτή την πόλη ή το άλλο, εκείνο δηλαδή που επειδή δεν το γεύθηκες αρκετά το μεγαλοποιείς μες στο μυαλό σου και ζεις χρόνια με εικονικές πραγματικότητες.

Προσπαθήσαμε, και η Αλάιτζ και η Άλμπα και γω να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να βγει σωστή και αξιόπιστη διάγωνση: Έρωτας ή Γενόσημό του;

Φάγαμε tortilla de Betanzos στο καλύτερο γι’ αυτό εστιατόριο της Μαδρίτης.
Φάγαμε chuletón de buey και το ψήσαμε με τα ίδια μας τα χέρια.
Φάγαμε αγκινάρες βάσκικες και rape φρέσκο πελαγίσιο.
Φάγαμε αρνάκι και γουρουνάκι στη Σεγκόβια.
Φάγαμα, φάγαμε, φάγαμε…
Δεν πρέπει να ξαναφάμε μέχρι την Πρωτοχρονιά αλλά δεν είναι το μόνο που κάναμε.

Περπατήσαμε στο Πάρκο Ρετίρο τη στιγμή που τα φύλλα που είχαν μείνει στα δέντρα του ήταν σαν τις 50 αποχρώσεις τού κόκκινου.

Περπατήσαμε στην πόλη, μέρα στα μαγαζιά της τα γιορτινά αλλά και νύχτα γιορτινά φωτισμένη.

Πήγαμε στο Μέγαρο Μουσικής ν’ ακούσουμε χριστουγεννιάτικα κάλαντα απ’ όλη την Ισπανία απ’ την Ορχήστρα τής Comunidad de Madrid και την Παιδική Χορωδία στην οποία μέχρι το καλοκαίρι τραγουδούσε και η Άλμπα. Μαζί τους, ήταν συγκινητική η παρουσία τής άλλης χορωδίας, των Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες η οποία έκλεψε την παράσταση!

Πήγαμε σε tablao και είδαμε καλό φλαμένκο.

Πήγαμε στο Teatro de la Zarzuela και είδαμε την «ΗΛΕΚΤΡΑ» από το  Εθνικό Μπαλέτο της Ισπανίας στην Πρεμιέρα μιας σπουδαίας παράστασης που μας έκανε να κλάψουμε.
Μετά όντως ξαναφάγαμε σ’ ένα έξοχο βασκικό Asador.

Πήγαμε στο Μουσείο Sorolla και ξανακλάψαμε απ’ την ομορφιά.

Πήγαμε και στο Μουσείο Thyssen και εκτός απ’ τη μόνιμη συλλογή είδαμε την έκθεση Picasso-Lautrec που φιλοξενεί αυτή την περίοδο.

Πήγαμε και στο Μουσείο Reina Sofía με τη Σοφία και ξαναείδαμε τη Guernica. Δεν κουράζει όσες φορές και να τη δεις και πάντα κάτι καινούριο ανακαλύπτεις.

Πήγαμε και για ψώνια μη μας περάσει κανένας για ψωνάρες, ότι δε βγαίνουμε απ’ τα μουσεία.

Σαν πρόβα τζενεράλε ήταν η εβδομάδα που πέρασε. Πρόβα τζενεράλε για να υποδεχτώ το Πρωτοχρονιάτικο γκρουπ. Μετά από πολύ καιρό επιστρέφω για ηεναγήσεις στη Μαδρίτη και στην Ανδαλουσία. Κι ένιωσα ότι ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ  που είχα ετοιμάσει έχουν νόημα. Μέσα σε μια βδομάδα ξαναεκτίμησα την πόλη που επέλεξα να ζήσω πριν 20 χρόνια. Τέτοια χρυσή ευκαιρία μας δίνει καμιά φορά ο ερχομός φίλων.

Λοιπόν, κα. Ππαστεργίου, αυτή είναι μαγνητική τομογραφία των ημερών σας στην Μαδρίτη. Εσείς θα πείτε τώρα αν αυτό που νιώσατε γι’ αυτή την πόλη 10 χρόνια πριν ήταν Έρωτας ή Γενόσημο.

Εμείς, σ’ ευχαριστούμε για τις μέρες και τις Στιγμές. Έγινες μεταξύ άλλων ωραία αφορμή με τούτη εδώ τη δημοσίευση, να μοιραστούμε τώρα μ’ ένα σωρό φίλους αυτό το οδοιπορικό στη λατρεμένη πόλη και θα ήθελα ένα πράμα μόνο να επιβεβαιώσεις: πως ούτε μια στιγμή δε σε κοίταξε σαν ξένη!

Αυτό είναι η Μαδρίτη, μια Αρχόντισσα που ενώ δεν εξαρτάται απ’ τους τουρίστες της, τους φέρεται γενναιόδωρα και σα να ήταν ντόπιοι τους δείχνει όλα τα μυστικά της.

Υ.Γ: Σοφία μου, είναι μια καλή ευκαιρία να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που άνοιξες και το σπίτι σου και το φυσιοθεραπευτήριό σου και φρόντισες τη μάνα μου για πάνω από ένα χρόνο κι ανακούφισες όσο μπορούσες πόνους απερίγραπτους μέχρι να μπορέσει να εγχειριστεί.


El Greco