Να ενημερώσω κι από δω, πως το ταξίδι που είχαμε προγραμματίσει στη Ρωσία για μετά το Πάσχα (25/4 – 2/5) και που ήδη είχε κλείσει αναβάλλεται για ευνόητους λόγους. Η ελπίδα για άμεση λύση στην κρίση μας έκανε να το προγραμματίσουμε για τον Ιούνιο (15-22 Ιουνίου)
Αντί του ταξιδιού στη Ρωσία, μετά το Πάσχα (26/4 – 2/5) προγραμματίσαμε ένα ταξίδι στην πρώην Ανατολική Γερμανία, επίκαιρο κι αυτό δυστυχώς, σπουδαία όμως ευκαιρία για να μιλήσουμε για Ιστορία, για τον Ψυχρό Πόλεμο που όπως όλα κάνουν κύκλο ξανάρθε στη ζωή μας, αλλά και για Μουσική γιατί η Γερμανία έχει πολλή Μουσική στο DNA της.
Όσοι επιθυμούν την επιστροφή των προκαταβολών τους (από το ταξίδι σε Μόσχα-Αγία Πετρούπολη) να επικοινωνήσουν με το γραφείο κι όσοι θέλουν μπορούν να την μετατρέψουν σε προκαταβολή γι’ αυτό ή για άλλο ταξίδι. Η απόφαση πάντως δική σας και τα χρήματα κανενός δε μπορούν να είναι σε ομηρία για ένα ταξίδι που ακυρώνεται για τόσο τραγικό λόγο.
Ελπίζω πραγματικά τον Ιούνιο να μπορέσουμε να κάνουμε αυτό το εκπληκτικό ταξίδι που πολύ ειρωνικά (όπως αποδείχτηκε) έχει για τίτλο «ΠΟΛΕΜΟΣ και ΕΙΡΗΝΗ».
Ελπίζω η λαίλαπα του παραλόγου που έχει ξεσπάσει να είναι μια τραγική μεν ήδη, αλλά παρένθεση, τόσο απ’ όσους ξεκίνησαν τον πόλεμο όσο κι απ’ αυτούς που έκριναν ότι ο Τσαϊκόφσκι, ο Τολστόι, ο Τσέχωφ, ο Σαγκάλ, οι Ρώσοι πιανίστες και χορευτές είναι προϊόντα, ίδια με το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο για να τους κάνουν εμπάργκο. Να κατά τη γνώμη μου πού έπρεπε να έχει δείξει την πολιτιστική της ανωτερότητα η Δύση, να έχει τουλάχιστον ξεχωρίσει τί είναι προϊόν για μπίζνες και τί είναι πολιτιστική ανάγκη τής ψυχής στην οποία δεν πρέπει να κόψει το δρόμο.
Λέω «Ελπίζω», γιατί είναι το μόνο που μπορώ να κάνω αναλογιζόμενος το επίπεδο στο οποίο «παίζεται» ο πόλεμος και η ειρήνη. Φοβάμαι πως αυτό μας έμεινε όλους τους πολίτες, η ελπίδα, η ευχή και η προσευχή, με ό,τι για τον καθένα σημαίνει προσευχή, για ειρήνη.
Φίλοι Ρώσοι είναι αμήχανοι, ντρέπονται. Φίλοι Ουκρανοί εδώ στην Ισπανία κάτω απ’ τη συναισθηματική φόρτιση των γεγονότων, σχεδόν δεν το πιστεύουν ότι εν έτη 2022 γίνεται πόλεμος. Δυστυχώς ο πόλεμος δε σταμάτησε ποτέ, απλά όλοι μας για πόλεμο καταλαβαίνουμε μόνο όταν πέσουν σφαίρες στην αυλή μας.
Ελπίζω κι ας μην αισιοδοξώ.
Υ.Γ: Χαίρομαι που ο Θόδωρος Κουρεντζής πρόλαβε να γιορτάσει τα γενέθλιά του στην Αθήνα όπως τα είχε ονειρευτεί, με τη την 9η και με τη ρωσική ορχήστρα του γιατί πολύ φοβάμαι πως αν είχε γεννηθεί Μάρτιο, η δημιουργία του θα θεωρούνταν ρωσικό προϊόν προς εμπάργκο.
No comments:
Post a Comment