ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΕΩΣ

     Πολλές φορές απόρησα γιατί μόνο εμείς, οι έλληνες του εξωτερικού, απ’ όλους τους πολίτες του εξωτερικού που ανήκουν στη «Δύση», δε μπορούμε να ψηφίσουμε στην Πρεσβεία της χώρας που βρισκόμαστε;


     Έδωσα μια πρόχειρη απάντηση: δε βλέπουμε ΜΕΓΚΑ, άρα δεν υφιστάμεθα τη σωστή θεραπεία, και συγχρόνως δεν εξαρτόμαστε από κανέναν διορισμό ή άλλου τύπου ρουσφέτι.

     Χθες, μιλώντας με την Έλλη για την συγκεκριμένη αγανάκτηση μου, με ρώτησε:

«Σκέφτηκες ότι οι έλληνες της Αμερικής πιθανώς θα ψήφιζαν ό,τι τους υποδείκνυαν οι FINANCIAL TIMES;»

Και μου 'φυγε αυτομάτως και θυμός και αγανάκτηση.

Τί έμεινε;

Κατάθλιψη.

     Από τί άλλο να υποθέσω ότι πάσχει κάποιος που ξημερώματα της 17ης Ιουνίου, φεύγει για ταξίδι μιας εβδομάδας στη Marbella,  (για δουλειά βέβαια αλλά και που τόσο του έλειψε) με τουρίστες τού Bollywood, 5άστερα Ξενοδοχεία, Εστιατόρια και ασφαλώς Τζακούζι, γκαζόν, πισίνες, κότερα... κι αυτός, (μιλώ για άνθρωπο νορμάλ, λαρισαίο, όχι για ινδό γκουρού ή άγιο) το μόνο που σκέπτεται είναι: "να ήμουν στην Ελλάδα να ψηφίσω."

     Και στο κάτω-κάτω, για να ψηφίσει ένα κόμμα που μάλλον θα πέσουν τα ποσοστά του. (Το λέω διότι οι ειδικοί λένε ότι ο «Αέρας της Νίκης» φέρνει και ψήφους ανέλπιστες.) Να ψηφίσει το κόμμα όχι που ευθυγραμμίζεται με την Ιδεολογία και τις Αρχές του αλλά που τουλάχιστον του λέει το αυτονόητο: ότι λογικό είναι να αρμενίζουμε στραβά γιατί είναι στραβός ο γιαλός αυτός.

     Μακάρι να μη χρειάζονταν να τα πάρουμε όλα απ' την αρχή. Μακάρι μ’ ένα «βαψιματάκι», και κάνα δυο μερεμέτια να τη βολεύαμε πάλι. Όμως...

Είναι αδύνατον να μη φρακάρει  το «Σύστημα» όταν η Ύπαρξη ΔΕΝ εξαρτάται από την Συνύπαρξη;

Είναι δυνατόν η πιο Μεταφυσική ανησυχία μας να είναι το Lacoste και να περιμένουμε να συνεννοηθούμε;

     Αφού τόσο επιτακτική ανάγκη είναι πια η "Δύση", μακάρι, στις επόμενες Εκλογές να ψηφίσουμε «Δυτικά»: δηλαδή με μόνο κριτήριο αυτό που είναι το Συμφέρον μας. Των Ελλήνων.

                                                                                                                  EL GRECO

Υ.Γ.: Λέω στις επόμενες γιατί σ’ αυτές δεν το βλέπω. (μπορεί να μη βλέπω καλά λόγω «αποστάσεως», μπορεί και λόγω καταθλίψεως. Είναι και ρομαντισμοί, συναισθηματισμοί, αναμνήσεις, ένα σωρό ΜΗ δυτικά πλέον που με θαμπώνουν κι ας λένε ότι και η Ισπανία στη Δύση ανήκει.)

Σε κάθε περίπτωση, μετά την 12η Φεβρουαρίου, η μόνιμη Ευχή μου είναι: ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Και θα 'ρθει η ώρα. Αλλά πολύ Επώδυνα.