ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Πήρατε τη Βούλα την τρέχατε πίσω απ΄ το Γιώργο.
Πήρατε τον Πύρρο και τον σέρνατε πίσω απ΄ το Βαγγέλη.
Για το Γκάλη είπατε ότι σκότωσε τη γυναίκα του.
Τη Δημουλά τη βάλατε να βαράει μ΄ ένα καλάμι μετανάστες στα παγκάκια και ν΄ ανατριχιάζει στην ιδέα τους.
Για τον Θεοδωράκη γράψατε σε τοίχο: ¨ΚΑΝΤΕ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΙΚΗ¨

Και, και, και...

Μικρά ή Μεγάλα δεκανίκια σε Δύσκολους Καιρούς.
Κάτι να ΄χει να στηρίζεται ένας λαός απελπισμένος.

ΟΧΙ!!!!

Να μη στηρίζεται πουθενά.

Αποδόμηση των ΠΑΝΤΩΝ.

Ο Σκοπός Αγιάζει τα Μέσα όσο Ποτέ.

Και χαλάλι σας,
οι Ποιητές τουλάχιστον Αντέχουν.
Αλλά όχι και σε Διατεταγμένη Υπηρεσία Διαστροφής.

Κατά έναν περίεργο Τρόπο,
αυτός ο λαός,
με τα καλά και τα κακά του,
την έχει λαϊκό Ευαγγέλιο την Ποίηση.
Κι ας μην ξέρει ότι τραγουδάει Ποίηση όταν
στροβιλίζεται με το...
¨Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου...¨ 


Ποιος άλλος τραγούδησε τόσο τους Ποιητές του;

Χαρούμενος,
θλιμμένος,
μεθυσμένος
προδομένος...

Χαλάλι σας!
Ειδικά ο Καβάφης αντέχει!
Βάλτε τον και στα τρόλεϊ,
και σε κείνα τα τρία λεωφορεία
που πειραματικά είχατε ανακοινώσει πως θα περνούσαν στην ώρα τους,
και στους Τοίχους
και στα πεζοδρόμια,
ένα με το πάτωμα κάντε τον
αντέχει ο Καφάφης
αλλά
βάλτε αυτό που έγραψε.
ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙ΄ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ,
ΟΧΙ ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ.
Βάλτε το Ολόκληρο.

Όχι κουτοπόνηρα.
Κουτοπόνηροι!

Υποτίθεται για Εμψύχωση

αλλά αυτός είναι Ψεκασμός δεν είναι Εμψύχωση!

Να το διαβάζει ο άλλος στην απελπισία του,
απελπισία που δεν περνάει το λεωφορείο,
απελπισία και γενικά
και να σκέφτεται...

¨Μήπως κάτι δεν κατάλαβα καλά,
νά,
νάτο...
το λέει κι ο Καβάφης,
¨ Τραβούμ΄ εμπρός.¨
Μάλλον κάτι δε θα κατάλαβα καλά.
Θα είναι αλήθεια το σουξές στόρυ που λέει ο Πρωθυπουργός.
 Θα είναι αλήθεια το Πλεόνασμα που λέει ο Υπ. Οικονομικών.
Νά, το λέει κι ο Ποιητής... Τραβούμ΄ εμπρός¨

Και βάλαν και το άλλο: ¨Είναι επικίνδυνο πράμα η βία¨.
Επίκαιρο.
Με τόσο σαματά περί Βίας...
Αν υπάρχει Καλή και Κακή Βία...
Αν την καταδικάζουμε απ΄ όπου κι αν προέρχεται...

Νά!!!!

Υποτίθεται ο Ποιητής το λέει καθαρά: ¨Είναι επικίνδυνο πράμα η βία¨.

Κι ας το λέει εδώ με την έννοια τη βιασύνης.

Αθώες επιλογές μεμονωμένων στίχων;

Ήταν δηλαδή μεταξύ του:

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
 (...)
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται... 

και του:

"Είναι επικίνδυνο πράμα η βία",

κι απλώς τελικά κληρωσε στο πρώτο.

Χωρίς καμιά "πονηρή σκέψη", να προκαλέσουν συνειρμούς και να περάσουν "γραμμή" σε χέση με την Επικαιρότητα.

Πρέπει να μας θεωρούν Πολύ Ηλίθιους και λίγο δίκιο μάλλον το 'χουν.
Έχουμε βεβαρημένο παρελθόν.
Αν θυμηθεί κανείς πίσω από τί συνθήματα χουμε τρέξει...

"Ελλάς! Ελλάς! Αντώνης Σαμαράς!"
"Σεισμός! Σεισμός! Σοσιαλισμός"

Por favor!!!!!!!!!!!!!
Porrrrrrrrrrrrrrr favor!!!!!!!!!!!!!

Τα Αντανακλαστικά μας θέλουν Ανταλλακτικά!

Ποιος τα σκέφτηκε πάλι όλα αυτά;;;

Ο Βενιζέλος που έχει και τα Μυστικά Σχέδια της Χώρας στο σπίτι του δίπλα στα Άπαντα του Καβάφη
ή
ο Φαήλος που αποφάσισε να βάλει νερό στο κρασί του και να κάνει μια εξαίρεση αναφοράς σ΄ έναν ¨ντιγκιντάνγκα¨;;;

Ποιος;;;;

Νά το ποίημα ολόκληρο.

Νά τί λέει ο Καβάφης
γιατί αυτά που κρέμασαν με μανταλάκια στα λεωφορεία ε
ίναι άλλα λόγια,
άλλου ποιητού,
Σύγχρονος-Εκσυγχρονιστής Ποιητής ο ένας.
Πασών των Εποχών ο Άλλος.
Νά τι λέει ο Καβάφης κι ας βγάλει ο καθένας μόνος του τα συμπεράσματά του για την ποιητική πινελιά που θέλησαν να μας προσφέρουν.

Υ.Γ.1: Μια απ΄ τις Τελευταίες Ελπίδες μας είναι το Χιούμορ.

Υ.Γ.2: Και λίγη Πρόχειρη Ποίηση.

Τί τον Θες τον Μακιαβέλι
πάρε Φαήλο
και Βαγγέλη.
                                                                                                          El Greco

Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X. Αναγνωρισμένα



Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ