Ο El Greco πετάει για Αμερική.
Καλεσμένος και αμήχανος....
Καλεσμένος από το Πανεπιστήμιο του Notre Dame
για να μιλήσει
σ' ένα Συνέδριο που διοργανώνεται
από 7 μέχρι 11 Απριλίου με θέμα:
“Fascism, War and Historical Schism in Contemporary Europe”
“Φασισμός, Πόλεμος , και Ιστορικοί Διχασμοί στη Σύγχρονη Ευρώπη”
Αμήχανος λόγω Προσκλήσεως. Κι από την Τιμή αλλά και απ' αυτό το...
Αυτό το “Φασισμός” πρώτο-πρώτο τον προβλημάτισε πολύ τον El Greco μόλις το είδε...
“Να δεις που με καλούν ως έλληνα να μιλήσω για το “Φασισμό γιατί...
υποτίθεται τα ελληνάκια το κατέχουμε πια καλά το θέμα στα δάχτυλα το παίζουμε... ”
είπε μεταξύ άλλων στην Αλάιτζ.
Ήταν λίγο μετά τη Δολοφονία του Φύσσα.
Η Αλάιτζ διάβασε πιο προσεκτικά την πρόσκληση
-είναι προσεκτικότερες οι γυναίκες σε πολλά-
και είδε κι άλλα πράματα.
Ένα απ' αυτά για παράδειγμα ήταν πως το Συνέδριο γίνεται στα πλαίσια ενός αφιερώματος
στον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα,
γνωστότατο θύμα γνωστού Φασισμού
Περίφημου Διχασμού
και ακόμα πιο ππερίφημου Πολέμου,
του Ισπανικού Εμφυλίου.
Μάλιστα την ημέρα της Ενάρξεως του Συνεδρίου
θα γίνει και η Πρεμιέρα του έργου του: “ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ”
(Ο Συμβολικός Τάφος του Λόρκα σε μια φωτογραφία του Αντόν, όταν τον επισκεφτήκαμε τον περασμένο Ιανουάριο. Συμβολικός γιατί θάφτηκε σε ομαδικό. Είναι παλιό αγαπημένο φασισιτκό έθιμο οι ομαδικοί.)
Αυτά κι άλλα πολλά πρόσεξε η Αλάιτζ και το πράμα μαλάκωσε για λίγο...
Για λίγο, γιατί με το που άκουσε αυτό το “ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ”
άρχισε ν' ακούει πάλι φωνές,
το παθαίνει με πολλά ο El Greco αυτό,
δε έχει αφήσει φωνή για φωνή να σιγήσει,
c.d player τ' αυτιά του...
Στην προκειμένη του 'ρθε πάλι
η φωνή της Παξινού,
σε κείνη την Περίφημη Στιγμή της απ' το Ματωμένο Γάμο...
“... κι είναι σας λέω ένα μαχαίρι...
ψάρι χωρίς λέπια,
χωρίς κεφάλι...
... ένα μικρό - μικρό μαχαίρι που ούτε το χέρι δεν το πιάνει...
μα κείνο μπαίνει παγωμένο στην ξαφνιασμένη μας καρδιά
και σταματάει εκεί που τρέμει
θολή κι αξήγητη για πάντα
η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγή...”
Κι άρχισε ο El Greco να τα μπλέκει στο κεφάλι του όλα
και το μαχαίρι,
σα σκυτάλη Χρόνου Ανοξείδωτου
πέρασε απ' τα χέρια του Φράνκο
στο χέρι του Λόρκα,
στα χίλια του Καβαδία
στην καρδιά του Φύσσα...
Ένα Μαχαίρι - Λεωφόρος ένωσε
Διαστροφή με Διαστροφή
Φασισμό με Φασισμό
ένας είναι πάντα ίδιος
Μαχαίρι-Γέφυρα πάνω απ' το ίδιο κόκκινο ποτάμι
ίδιος κι απαράλλαχτος κι ο φασισμός κι οι τρόποι του
ίδια και η δικιά μας αναπηρία
αδύνατον να μάθουμε απ' τα λάθη μας...
“θολή κι αξήγητη για πάντα
η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής...”
Ετοίμασα κάποια πράματα να πω.
Έτσι όπως εγώ τα καταλαβαίνω.
Και για το Φασισμό και για το Διχασμό και για τα Λάθη που δεν έγιναν ποτέ Σχολείο μας.
Ο τίτλος που έδωσα είναι: "Η Επιμονή της Μνήμης" σαν το περίφημο έργο του Νταλί.
Θέλουν να καταλάβουν λέει την Ελλάδα.
Δεν μπορούμε να την καταλάβουμε εμείς, θα την καταλάβουν ξένοι άνθρωποι από μια διάλεξη;
Ένα απ' τα πράματα που έγραψα μήπως και βοηθήσει την επιθυμάι των ξένων να καταλάβουν
είναι πως
η Ελλάδα είναι η Γκόλφω,
πως η Ελλάδα,
200 χρόνια τώρα γυρνάει στα πανηγύρια με μπουλούκια
το σκάει κρυφά τα βράδια και πάει σε κάτι στημένες οντισιόν
και παρακαλάει να την αφήσουν να παίξει την
Ωραία Ελένη...
Δεν λέει και καμιά άλλη, θέλει την Ωραία.
Τίποτα ωραίο δεν έχει αυτή η ιστορία.
Δεν έχουμε μπέσα λένε μερικοί αμερικάνοι,
επιφανείς, επίσημοι,
η μία, η Σάρα και η Μάρα και η Πέιλιν ήθελε να γίνει και Πρόεδρος
μας λέει παράσιτα, θέλει να ρίξει βόμβα ατομική λέει,
Ναγκασάκι το Μοναστηράκι,
κι αυτή και άλλοι
δεν καταλαβαίνουν πως φλερτάρουμε με τους Ρώσσους.
Πλύναμε πολλά πιάτα κάποτε στην Αμερική
και δεν μπορούν να μας φανταστούν στο ρόλο καμιάς Ωραίας,
μια Πηνελόπη το πολύ-πολύ
με το εργόχειρο να περιμένει το σύζυγο να γυρίσει απ' τη Γερμανία,
εκεί δουλεύει ο νέος Οδυσσέας,
εκεί έχει ένα εργοστάσιο που φτιάχνουν Δούρειους Ίππους Μερσεντές.
Αύριο πετάω και δεν ξέρω ακόμα τί ακριβώς θα πω...
Θα πάμε όλοι μαζί.
Αλάιτζ, Άλμπα και μπαμπούλης.
Γι' αυτό μπορεί ο “Μπαμπούλης” να αμελήσει λίγο τους φίλους του αυτές τις μέρες... (Θα στείλει καμιά ανταπόκριση σίγουρα απ' την Εκλογική Περιφέρεια του Ομπάμα.)
Με την ευκαιρία είπαμε να μείνουμε λίγες μέρες παραπάνω,
απ' την Ιντιάνα που είναι το Notre Dame
να πάμε και Σικάγο,
λίγο ο Αλ Καπόνε, λίγο ο Ομπάμα, λίγο τα Μιούζικαλ και τα Μουσεία το αποφασίσαμε...
Νοικιάσαμε μια γκαρσονιέρα στον 34ο όροφο ενός Ουρανοξύστη.
Ο υψοφοβικός στον 34ο όροφο!!!!
Γιατί πρέπει να τα ξεπεράσω όλα σ' ένα χρόνο;
Και τσιγάρο
και υψοφοβία
και ταραχή κάθε φορά που βλέπω τον Άδωνι να λέει... Ό,τι και να λέει.
(Τον είδα όμως πάλι προχθές να εκφράζει συγκίνηση και θαυμασμό για την αντίδραση του υιού Μπαλτάκου και ταράχθηκα)
Όλα,
σώνει και καλά όλα να τα ξεπεράσει ο άνθρωπος,
μέχρι για το αίμα πρέπει να μάθει να μιλάει , ψύχραιμα, “πολιτισμένα”...
(Το γραφείο του Λόρκα, κι αυτό από φωτογραφία που μου έστειλε ο Αντόν με το κινητό του.)
Φασισμός, Πόλεμος και Διχασμοί...” όρισαν το θέμα,
πόση ψυχραιμία να έχεις;
Δεν είναι πιο ύποπτος ο άνθρωπος που μιλάει ψύχραιμα για τόσο κακό;
Τί είμαι εγώ,
ιστορικός είμαι για να είμαι ψύχραιμος;
Ας καλούσαν κάποιον ιστορικό,
τόσους έχουμε...
και τόσες...
ας καλούσαν τη Μαρία
αυτή μάλιστα έχει και ψύχραιμη, και εναλλακτική ματιά...
Ομολογώ ότι η ομιλία που ετοίμασα ώρες-ώρες τη χάνει την ψυχραιμία της.
Κι εύχομαι σε κείνες τις στιγμές, ας πούμε τις λιγότερο ψύχραιμες,
να μην εμφανιστεί μπροστά μου κανένας Αθνάρ...
Γιατί τον καλούν πολύ αυτόν και τους ομοίους του τα αμερικάνικα Πανεπιστήμια.
(Ένας απ' τους λόγους που ντρεπόμουν και προβληματίστηκα πολύ
για το αν θα πω δημόσια ότι με κάλεσαν αλλά διασταύρωσα ότι είναι πολύ απλοί και άρα σοβαροί οι άνθρωποι που οργάνωσαν το συγκεκριμένο Συνέδριο.)
Για τον άλλο, τον δικό μας,
τον Περιζήτητο Ομιλητή,
το έψαξα, το τσεκάρισα,
το ξανατσεκάρισα,
τον έχουν κλείσει άλλοι γι' αυτές τις μέρες, δε θα συναντηθούμε....
Έχω άλλα να ξεπεράσω φέτος,
τη μεγάλη μου αγάπη το τσιγάρο,
τον μεγάλο μου φόβο το ύψος...
Δεν είναι ανάγκη και το Γιώργο,
όλα να τα ξεπεράσει ένας άνθρωπος σε έναν χρόνο!
Θα επικοινωνήσω ξανά με την πρώτη ευκαιρία.
Και επειδή για τη Στιγμή της Ομιλίας-Διάλεξης ετοίμασα και μια έκπληξη,
θα επικοινωνήσω σίγουρα εκείνη την ημέρα, την Πέμπτη 10 Απριλίου.
Κι όταν επιστρέψω,
υπόσχομαι μοναδικό μου μέλημα να είναι πια το να ετοιμάσω ωραία
τις τελευταίες λεπτομέρειες του Χταποδιού μας,
να ετοιμάσω 10 “Ομιλίες” απ' τις δικές μας,
μία για κάθε μέρα του Ταξιδιού.
Many Kisses
El Greco
Υ.Γ: Ευχαριστώ από καρδιάς τη Νίκη τη Νοικάρισσα που για μια ακόμα φορά,
όπως τότε που έφτιαξε το βίντεο για το έργο μου
“Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους”
πάλι έβαλε πλάτη και ώρες για να μου φτιάξει το περίφημο Power Point της Ομιλίας.
Αυτή η Νίκη είναι απ' την πάστα των ανθρώπων εκείνων που
αντί να σου υπογραμμίζει έστω και διακριτικά, κομψά τη χάρη που σου κάνει,
διαστρέφει την πραγματικότητα λες και είναι του Άδωνι κόρη,
με τα κρεμμυδάκια την κάνει ολόκληρη Πραγματικότητα η Νίκη
και σε κάνει να νιώθεις ότι
εσύ της έκανες τη χάρη που την εμπιστεύτηκες.
Καλύτερα -αν γίνεται- κι απ' τον Άδωνι τη διαστρέφει την Πραγματικότητα η Νίκη αλλά
Αντίστροφα,
Γενναιόδωρα.
Καλεσμένος και αμήχανος....
Καλεσμένος από το Πανεπιστήμιο του Notre Dame
για να μιλήσει
σ' ένα Συνέδριο που διοργανώνεται
από 7 μέχρι 11 Απριλίου με θέμα:
“Fascism, War and Historical Schism in Contemporary Europe”
“Φασισμός, Πόλεμος , και Ιστορικοί Διχασμοί στη Σύγχρονη Ευρώπη”
Αμήχανος λόγω Προσκλήσεως. Κι από την Τιμή αλλά και απ' αυτό το...
Αυτό το “Φασισμός” πρώτο-πρώτο τον προβλημάτισε πολύ τον El Greco μόλις το είδε...
“Να δεις που με καλούν ως έλληνα να μιλήσω για το “Φασισμό γιατί...
υποτίθεται τα ελληνάκια το κατέχουμε πια καλά το θέμα στα δάχτυλα το παίζουμε... ”
είπε μεταξύ άλλων στην Αλάιτζ.
Ήταν λίγο μετά τη Δολοφονία του Φύσσα.
Η Αλάιτζ διάβασε πιο προσεκτικά την πρόσκληση
-είναι προσεκτικότερες οι γυναίκες σε πολλά-
και είδε κι άλλα πράματα.
Ένα απ' αυτά για παράδειγμα ήταν πως το Συνέδριο γίνεται στα πλαίσια ενός αφιερώματος
στον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα,
γνωστότατο θύμα γνωστού Φασισμού
Περίφημου Διχασμού
και ακόμα πιο ππερίφημου Πολέμου,
του Ισπανικού Εμφυλίου.
Μάλιστα την ημέρα της Ενάρξεως του Συνεδρίου
θα γίνει και η Πρεμιέρα του έργου του: “ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ”
Αυτά κι άλλα πολλά πρόσεξε η Αλάιτζ και το πράμα μαλάκωσε για λίγο...
Για λίγο, γιατί με το που άκουσε αυτό το “ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ”
άρχισε ν' ακούει πάλι φωνές,
το παθαίνει με πολλά ο El Greco αυτό,
δε έχει αφήσει φωνή για φωνή να σιγήσει,
c.d player τ' αυτιά του...
Στην προκειμένη του 'ρθε πάλι
η φωνή της Παξινού,
σε κείνη την Περίφημη Στιγμή της απ' το Ματωμένο Γάμο...
“... κι είναι σας λέω ένα μαχαίρι...
ψάρι χωρίς λέπια,
χωρίς κεφάλι...
... ένα μικρό - μικρό μαχαίρι που ούτε το χέρι δεν το πιάνει...
μα κείνο μπαίνει παγωμένο στην ξαφνιασμένη μας καρδιά
και σταματάει εκεί που τρέμει
θολή κι αξήγητη για πάντα
η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγή...”
Κι άρχισε ο El Greco να τα μπλέκει στο κεφάλι του όλα
και το μαχαίρι,
σα σκυτάλη Χρόνου Ανοξείδωτου
πέρασε απ' τα χέρια του Φράνκο
στο χέρι του Λόρκα,
στα χίλια του Καβαδία
στην καρδιά του Φύσσα...
Ένα Μαχαίρι - Λεωφόρος ένωσε
Διαστροφή με Διαστροφή
Φασισμό με Φασισμό
ένας είναι πάντα ίδιος
Μαχαίρι-Γέφυρα πάνω απ' το ίδιο κόκκινο ποτάμι
ίδιος κι απαράλλαχτος κι ο φασισμός κι οι τρόποι του
ίδια και η δικιά μας αναπηρία
αδύνατον να μάθουμε απ' τα λάθη μας...
“θολή κι αξήγητη για πάντα
η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής...”
Ετοίμασα κάποια πράματα να πω.
Έτσι όπως εγώ τα καταλαβαίνω.
Και για το Φασισμό και για το Διχασμό και για τα Λάθη που δεν έγιναν ποτέ Σχολείο μας.
Ο τίτλος που έδωσα είναι: "Η Επιμονή της Μνήμης" σαν το περίφημο έργο του Νταλί.
Θέλουν να καταλάβουν λέει την Ελλάδα.
Δεν μπορούμε να την καταλάβουμε εμείς, θα την καταλάβουν ξένοι άνθρωποι από μια διάλεξη;
Ένα απ' τα πράματα που έγραψα μήπως και βοηθήσει την επιθυμάι των ξένων να καταλάβουν
είναι πως
η Ελλάδα είναι η Γκόλφω,
πως η Ελλάδα,
200 χρόνια τώρα γυρνάει στα πανηγύρια με μπουλούκια
το σκάει κρυφά τα βράδια και πάει σε κάτι στημένες οντισιόν
και παρακαλάει να την αφήσουν να παίξει την
Ωραία Ελένη...
Δεν λέει και καμιά άλλη, θέλει την Ωραία.
Τίποτα ωραίο δεν έχει αυτή η ιστορία.
Δεν έχουμε μπέσα λένε μερικοί αμερικάνοι,
επιφανείς, επίσημοι,
η μία, η Σάρα και η Μάρα και η Πέιλιν ήθελε να γίνει και Πρόεδρος
μας λέει παράσιτα, θέλει να ρίξει βόμβα ατομική λέει,
Ναγκασάκι το Μοναστηράκι,
κι αυτή και άλλοι
δεν καταλαβαίνουν πως φλερτάρουμε με τους Ρώσσους.
Πλύναμε πολλά πιάτα κάποτε στην Αμερική
και δεν μπορούν να μας φανταστούν στο ρόλο καμιάς Ωραίας,
μια Πηνελόπη το πολύ-πολύ
με το εργόχειρο να περιμένει το σύζυγο να γυρίσει απ' τη Γερμανία,
εκεί δουλεύει ο νέος Οδυσσέας,
εκεί έχει ένα εργοστάσιο που φτιάχνουν Δούρειους Ίππους Μερσεντές.
Αύριο πετάω και δεν ξέρω ακόμα τί ακριβώς θα πω...
Θα πάμε όλοι μαζί.
Αλάιτζ, Άλμπα και μπαμπούλης.
Γι' αυτό μπορεί ο “Μπαμπούλης” να αμελήσει λίγο τους φίλους του αυτές τις μέρες... (Θα στείλει καμιά ανταπόκριση σίγουρα απ' την Εκλογική Περιφέρεια του Ομπάμα.)
Με την ευκαιρία είπαμε να μείνουμε λίγες μέρες παραπάνω,
απ' την Ιντιάνα που είναι το Notre Dame
να πάμε και Σικάγο,
λίγο ο Αλ Καπόνε, λίγο ο Ομπάμα, λίγο τα Μιούζικαλ και τα Μουσεία το αποφασίσαμε...
Νοικιάσαμε μια γκαρσονιέρα στον 34ο όροφο ενός Ουρανοξύστη.
Ο υψοφοβικός στον 34ο όροφο!!!!
Γιατί πρέπει να τα ξεπεράσω όλα σ' ένα χρόνο;
Και τσιγάρο
και υψοφοβία
και ταραχή κάθε φορά που βλέπω τον Άδωνι να λέει... Ό,τι και να λέει.
(Τον είδα όμως πάλι προχθές να εκφράζει συγκίνηση και θαυμασμό για την αντίδραση του υιού Μπαλτάκου και ταράχθηκα)
Όλα,
σώνει και καλά όλα να τα ξεπεράσει ο άνθρωπος,
μέχρι για το αίμα πρέπει να μάθει να μιλάει , ψύχραιμα, “πολιτισμένα”...
Φασισμός, Πόλεμος και Διχασμοί...” όρισαν το θέμα,
πόση ψυχραιμία να έχεις;
Δεν είναι πιο ύποπτος ο άνθρωπος που μιλάει ψύχραιμα για τόσο κακό;
Τί είμαι εγώ,
ιστορικός είμαι για να είμαι ψύχραιμος;
Ας καλούσαν κάποιον ιστορικό,
τόσους έχουμε...
και τόσες...
ας καλούσαν τη Μαρία
αυτή μάλιστα έχει και ψύχραιμη, και εναλλακτική ματιά...
Ομολογώ ότι η ομιλία που ετοίμασα ώρες-ώρες τη χάνει την ψυχραιμία της.
Κι εύχομαι σε κείνες τις στιγμές, ας πούμε τις λιγότερο ψύχραιμες,
να μην εμφανιστεί μπροστά μου κανένας Αθνάρ...
Γιατί τον καλούν πολύ αυτόν και τους ομοίους του τα αμερικάνικα Πανεπιστήμια.
(Ένας απ' τους λόγους που ντρεπόμουν και προβληματίστηκα πολύ
για το αν θα πω δημόσια ότι με κάλεσαν αλλά διασταύρωσα ότι είναι πολύ απλοί και άρα σοβαροί οι άνθρωποι που οργάνωσαν το συγκεκριμένο Συνέδριο.)
Για τον άλλο, τον δικό μας,
τον Περιζήτητο Ομιλητή,
το έψαξα, το τσεκάρισα,
το ξανατσεκάρισα,
τον έχουν κλείσει άλλοι γι' αυτές τις μέρες, δε θα συναντηθούμε....
Έχω άλλα να ξεπεράσω φέτος,
τη μεγάλη μου αγάπη το τσιγάρο,
τον μεγάλο μου φόβο το ύψος...
Δεν είναι ανάγκη και το Γιώργο,
όλα να τα ξεπεράσει ένας άνθρωπος σε έναν χρόνο!
Θα επικοινωνήσω ξανά με την πρώτη ευκαιρία.
Και επειδή για τη Στιγμή της Ομιλίας-Διάλεξης ετοίμασα και μια έκπληξη,
θα επικοινωνήσω σίγουρα εκείνη την ημέρα, την Πέμπτη 10 Απριλίου.
Κι όταν επιστρέψω,
υπόσχομαι μοναδικό μου μέλημα να είναι πια το να ετοιμάσω ωραία
τις τελευταίες λεπτομέρειες του Χταποδιού μας,
να ετοιμάσω 10 “Ομιλίες” απ' τις δικές μας,
μία για κάθε μέρα του Ταξιδιού.
Many Kisses
El Greco
Υ.Γ: Ευχαριστώ από καρδιάς τη Νίκη τη Νοικάρισσα που για μια ακόμα φορά,
όπως τότε που έφτιαξε το βίντεο για το έργο μου
“Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους”
πάλι έβαλε πλάτη και ώρες για να μου φτιάξει το περίφημο Power Point της Ομιλίας.
Αυτή η Νίκη είναι απ' την πάστα των ανθρώπων εκείνων που
αντί να σου υπογραμμίζει έστω και διακριτικά, κομψά τη χάρη που σου κάνει,
διαστρέφει την πραγματικότητα λες και είναι του Άδωνι κόρη,
με τα κρεμμυδάκια την κάνει ολόκληρη Πραγματικότητα η Νίκη
και σε κάνει να νιώθεις ότι
εσύ της έκανες τη χάρη που την εμπιστεύτηκες.
Καλύτερα -αν γίνεται- κι απ' τον Άδωνι τη διαστρέφει την Πραγματικότητα η Νίκη αλλά
Αντίστροφα,
Γενναιόδωρα.
No comments:
Post a Comment