La Boca del Dragón ή ...η πτώσις μας είναι βεβαία!

Με αφορμή τα βίντεο,
τις καταγγελίες
τις παραιτήσεις,
τις φωνές,
τις μπουνιές,
τις κάμερες τις κρυφές
την ολοφάνερη παρακμή
τις "ραγδαίες" υποτίθεται "εξελίξεις"
τον αργό μας θάνατο...

(Στη foto το λουλούδι Boca del Dragón :Το Στόμα του Δράκου, έτσι λέγεται κι όταν τα άνθη του μαραίνονται μας μοιάζουν.)

μια απορία μόνο έχω κι όλο τ' άλλο είναι θλίψη:

Γιατί ο  κ. Κασιδιάρης δε έκανε την καταγγελία,
δεν κατέθεσε το βίντεο
μια μέρα πριν την ψήφιση του Πολυνομοσχεδίου-ΝεοΜνημονίου
αλλά μια μέρα μετά;;;

Με το δάχτυλο στο Samsung μην τυχόν μου ξεφύγει καμιά "ραγδαία εξέλιξη"
θυμήθηκα τον Καβάφη,
και τους Τρώες του,
κι απελπίστηκα ακόμα πιο πολύ
καθώς έρχονταν στ' αυτιά μου
η φωνή του Σαββίδη ν' απαγγέλλει εκείνο το:

"...η πτώσις μας είναι βεβαία."

Ολοφάνερα οι Σπουδαίοι Ποιητές είναι Κυρίως Προφήτες.

Υπάρχει Ελπίδα;;;;

Ναι. Νομίζω ναι.

ίσως,
όταν τα παιδιά των Μπαλτάκων αντί να κρανιοεγκεφαλιωνονται
και να σπάνε πόρτες και παράθυρα
όσων την έστησαν
κι "έγραψαν" με κάμερα κρυφή το μπαμπά,
όταν αντί να σπάνε ξένα μούτρα
σπάσουν του μπαμπά την πόρτα
και τον κολλήσουνε στο τοίχο
και του πουν:

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ...

τότε ίσως κάτι ν' αρχίσει...
                                                                                                         El Greco

Τρώες

Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—


Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.

                                                       Κ.Π. Καβάφης