Γιατί έχουν μείνει ελάχιστα τραπέζια. Είμαστε πολλοί πια οι “κάτοικοι” της Grecoland που θέλουμε κάπου κάπου να μοιραζόμαστε κι άλλες στιγμές εκτός λεωφορείου, να μοιραζόμαστε διαφορετικά “ταξίδια”, τόσοι που ο αριθμός επιτρέπει να μειωθεί η τιμή του φαγητού...
Καθώς γίναμε πολλοί και τα έξοδα για όλες τις ανάγκες της βραδιάς όπως:
- φώτα, ήχος, (δεν καλύπτονταν οι ανάγκες όσων θέλω να κάνουμε με τις υπάρχουσες υποδομές γι' αυτό και προχώρησα σε ενοικίαση υλικού)
- παραδοσιακή ορχήστρα, (η ορχήστρα που θα παίξει στο τελευταίο μέρος της βραδιάς, στο γαμήλιο γλέντι δηλαδή, δε θα είναι η ορχήστρα του μαγαζιού αλλά ένα σχήμα που δημιουργήθηκε ειδικά και αποκλειστικά για την melodrakma και για τη συγκεκριμένη στιγμή.)
Βιολί: Γάλλος Λευτέρης
Κλαρίνο: Χρήστος Χάρης
Λαούτο- τραγούδι: Αχιλλέας Χαχάμης
- ανάγκες για τον Μονόλογο
- άλλοι καλλιτέχνες
_ και άλλα διάφορα
με βάση τις μέχρι τώρα κρατήσεις λοιπόν φαίνεται να καλύπτονται όλα τα παραπάνω έξοδα και γω με πολύ χαρά ανακοινώνω ότι μπορούμε να μειώσουμε την τιμή για το φαγητό από 30 στα 25...
Η πρόθεση της Melodrakma γι' αυτές τις βραδιές -μια-δυο το χρόνο – δεν είναι να κερδίσει κάτι αλλά απλά να δημιουργήσει προϋποθέσεις για συνάντηση γι' αυτό και βλέποντας ότι τα έξοδα καλύπτονται προχωρεί στη μείωση της τιμής για όσους φάνε, μην και μπορέσουν να φάνε όλοι γιατί η νύχτα προβλέπεται μακρά.
Άρα:
Γενική Είσοδος με ένα ποτό 15.
Και με Φαγητό (μαζί με κρασί) 25. Ούτε το κρασί θα είναι γαλλικό ούτε το φαγητό του Αρθάκ, (του γνωστού βάσκου σεφ), το δοκίμασε όμως η συνεργάτιδα της Melodrakma η Μεγάλη Κυρία Νίκη Λυμπέρη και μου είπε:
“προχώρα, πρόκειται για τίμια πρόταση και γενναιόδωρες μερίδες”.
Επίσης παρακαλώ πολύ όλοι να φέρουν από ένα-δυο κεράκια επιτραπέζια στην τσάντα τους, αυτά που στα ελληνικά πια λέμε ρεσώ
οι γυναίκες να μην ξεχάσουν το πέπλος τους και οι άντρες το παπιγιόν τους.
Μακάρι το εγχείρημα ενός θεατρικού μονολόγου σ' έναν τέτοιο χώρο να λειτουργήσει. Όμως είναι λίγες οι ευκαιρίες που έχω να μοιραστώ πράματα μαζί σας και πολλά τα όσα θέλω. Πρόθεσή μου πάντως μέσα απ' αυτόν τον πειραματισμό θυμίζω ότι είναι να πάει ενός άλλου είδους Τέχνη, σ' ένα "υπόγειο" λαϊκό μαγαζί.
Αυτή τη φορά θέλω να γνωριστείτε και μεταξύ σας, να μιλήστε και να χορέψετε και να κουτσομπολέψετε και να συστηθείτε, να πείτε:
εγώ είμαι Πειραματόζωο,
εγώ Θηλυκό,
εγώ Πολιτικό,
εγώ Πηδηχτό Χταπόδι,
εγώ είμαι απ' τους Γενναίους του Βορρά, ήμουν στο γκρουπ όταν άρχισαν τα κάπιταλ κοντρόλ, που μετρούσαμε το ευρώ σεντς-σεντς,
εγώ είμαι η Ροκ Θεία,
εγώ Ινδιάνος του Βορρά,
εγώ Χειμερινός Προσκυνητής με τον Πλατύφορο,
εγώ είμαι Σουρεαλιστής των αξέχαστων ημερών στα μέρη του Νταλί,
και γω Σουρεαλιστής, θυμάσαι που μας είχε πάει βράδυ κάπου μια ώρα δρόμο απ' τη Βαρκελώνη, σ' έναν στάβλο όπου κάτι τύποι χόρευαν φλαμένκο, ένας κύριος με πορτοκαλί περουκίνι σαν προάγγελος του νέου Αμερικανού προέδρου τραγουδούσε στη σκηνή Νιου Γιορκ Νιου Γιορκ, στην ίδια στιγμή εγώ έτρωγα ολόκληρο κοτόπουλο, ολόκληρο, ολόκληρο με τα χέρια μπήγοντας τα δάχτυλά μου στο στήθος του γιατί δεν υπήρχαν μαχαίρια και πιρούνια ενώ πάνω απ' το κεφάλι μου ένα ανδαλουσιανό άλογο σηκώνονταν στα δυο πόδια κι ύστερα έσκυβε πάνω σ' ένα πιάτο σούπα με κραγιόν σημαδεμένο γύρω-γύρω στο χείλος του από κάποια γυναικεία χείλη καθώς δεν υπήρχαν κουτάλια, θυμάσαι, ο Σουρεαλισμός στην Πράξη εκείνη η βραδιά,
εγώ Γιάννη μόνο ένα ταξίδι έκανα μαζί σου, χρόνια, πολλά χρόνια πριν αλλά ακόμα γελάω με την καρδιά μου κάθε φορά που θυμαμαι τη λαχτάρα στις στιγμές που μας ξυπνούσες με κείνο το μάμυ μπλου μπαίνοντας στη Σεβίλλη, στη Γρανάδα, στη Μαδρίτη...
το μάμυ μπλου και το γουρουνάκι στη Σεγκόβια θυμάμαι μόνο,
εγώ θυμάμαι το Τολέδο, τον Άγιο Θωμά, τον El Greco...
εγώ την Αράχνη στο Γκουγκενχάιμ,
εγώ τον Πούπυ, το σκυλάκι από λουλούδια,
εγώ την Παραλία των Καθεδρικών
εγώ την Γκερνίκα,
εγώ τη νύχτα στην Καρκασόν,
εγώ την Αλταμίρα,
εγώ τις οροφές στην Αλάμπρα,
εγώ την τσιγγάνα εκείνη πάνω στις σπηλιές,
εγώ είμαι φίλος φίλου,
εγώ φίλη φίλης,
εγώ είμαι καινούρια, δεν έκανα ποτέ κανένα απ' τα ταξίδια σας, θέλω όμως,
εγώ ήμουν στην Εξωτική Καλέγια,
εγώ είμαι Πουτανέσκα
και γω Πουτανέσκα,
και γω
και γω...
φέτος περιμένω πως και πως ν' ανακοινώσεις την Πορτογαλία σου... είμαι σίγουρη αυτό που θ' ανακοινώσεις δε θα υπάρχει στην αγορά, Πορτογαλία... Σαλαμάνκα, Σεγκόβια... Δεν το χάνουμε με τίποτα το φετινό, κάναμε όλα τα έτη, να χάσουμε το Πτυχίο;
- Θα δώσει πτυχίο;
- Ναι, κάτι τέτοιο είπε αλλά δε μαρτυράει,
Γενιές τουριστών μεγαλωμένες με αγάπη, φίλοι πια και συγχωριανοί και συγκάτοικοι όλοι στη τρέλα της ανάγκης μας να μην είναι η Μοναξιά κι οι Βάρβαροι μια κάποια λύση.
Μια ολόκληρη γενιά φίλων πια.
Να γνωριστείτε εκείνο το βράδυ, είναι χωριό η Grecoland, είστε συγχωριανοί κι έχετε ένα κοινό πρόβλημα: εμένα.
Κι όσο σας γράφω αυτή εδώ την “επιστολή” καταλήγω, σχεδόν κατέληξα με ποια Μουσική θα ΒΓΩ...
Υ.Γ: Κρατήσεις: στην κ. Νίκη Λυμπέρη, τηλ: 6909-110 585
Ώρες επικοινωνίας 6-8 απόγευμα. (Ακόμα κι αν δεν απαντηθεί κάποια κλήση, θα επιστραφεί πάραυτα! Μπορείτε επίσης να κάνετε κράτησή στο
niki@melodrakma.com )
ΕΔΩ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
El Greco
No comments:
Post a Comment