Χαίρομαι και καμαρώνω πάντα όταν φίλοι μου, πετυχαίνουν τους στόχους τους.
Κάθε επάγγελμα βέβαια έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες για να οριστούν οι επιτυχίες και οι αποτυχίες του.
Και στο καθένα απ' αυτά πολλά και διάφορα μπορούν να θεωρηθούν επιτυχία αλλά υπάρχει μια
Αποτυχία κλασική, θλιβερή, ασύγκριτη με οποιαδήποτε, άλλη:
η αποτυχία ενός γιατρού να σώσει μια ζωή.
Αλλά κι αυτή ακόμα η αποτυχία μπορεί να ήρθε επειδή:
ήταν “μη αναστρέψιμη η κατάσταση...” δε γίνονταν δηλαδή ανθρωπίνως τίποτα,
ή
δεν έγινε κάτι που έπρεπε να γίνει κι άδικα χάθηκε ανθρώπινη ζωή.
Αποτυχία και τα δυο αλλά δεν είναι το ίδιο!
Στη δεύτερη περίπτωση άντε να βρει κανείς το δίκιο του, ν' αναμετρηθεί με Κολοσσούς Νοσοκομεία και συμφέροντα για ν' αποδείξει πωςαν εκείνοι είχαν κάνει αυτό που πεπρεπε να κάνουν, είχε κι άλλα πολλά να μοιραστεί με το άνθρωπό του, μια κουβέρτα, μία αγκαλιά, μια κουβέντα, μια σιωπή, έναν καφέ, έναν περίπατο στη θάλασσα, έστω την ανάσα την ώρα που κοιμάται δίπλα στο κρεβάτι, την ανάσα που επιβεβαιώνει πως δεν είμαστε μόνοι.
Άντε να βρει το δίκιο της μια χήρα απ' τη Δραπετσώνα, απ' τη Χάλκη της Λάρισας ή απ' το Caravancel της Μαδρίτης.
Ταξιδεύοντας 25 χρόνια έχω γνωρίσει δικηγόρους και δικηγόρους.
Υπάρχουν εκείνοι που στόχο τής ζωής τους έχουν τα περίφημα λεπτά τής διασημότητας, διάσημοι έστω και μέσα σ' ένα τουριστικό λεωφορείο,
θλιβεροί παλιάτσοι τουριστικού λεωφορείου που δεν προκαλούν ούτε γέλιο,
έχω γνωρίσει άλλους που μέσω γάμων, επεισοδιακών χωρισμών, χωρισμών με καράτε, τεικ-βοντό, ή τζούντο, επιδιώκουν την προσοχή στην ασήμαντη ύπαρξή τους,
έχω γνωρίσει αρκετούς που χωρίς δεύτερη σκέψη συνειδητά θα έθεταν τον εαυτό τους και τις υπηρεσίες τους στη Διάθεση ενός Νοσοκομείου για παράδειγμα για να συγκαλυφθεί ένα έγκλημα, να βγει τρελή η χήρα που λέει πως ο άντρας της θα ζούσε, και δε θα δούλευε τώρα μόνη στα χωριάφια, δε θα κοιμόταν μόνη στις θημωνιές, θα δούλευε και κείνος και θα βοηθούσε να πληρωθεί το χρέος στην τράπεζα, τώρα πάει, θα το πάρουν και το σπίτι και το χωράφι...
τρελή κι η μάνα που φωνάζει πως το παιδί της θα ζούσε αν είχαν εκπληρώσει τον όρκο που είχαν δώσει στον Ιπποκράτη οι υποκριτές,
(ευτυχώς υπάρχουν όπως παντού και οι άλλοι γιατροί, τ' αστέρια)
έχω γνωρίσει όμως κι άλλου είδους δικηγόρους, κάποιοι μάλιστα έγιναν μόνιμοι κάτοικοι της Grecoland,
δικηγόροι που στέκονται δίπλα σε ανθρώπους συντετριμμένους, που γίνονται στήργμά τους να διεκδικήσουν όχι αυτό που θα απαλύνει τον
πόνο της απώλειας του αγαπημένου τους προσώπου, αλλά αυτό που πάνω απ' όλα
πονάει τον “αντίδικο” σ' αυτό το καπιταλιστικό ντελίριο που ζούμε:
τα λεφτά!
Αυτό δε τους πονάει πάνω πάνω απ' όλα, τα λεφτά; Ε ας το πληρώσουν με λεφτά τουλάχιστον!
Χαίρομαι και καμαρώνω που έχω φίλους δικηγόρους που γίνονται ελπίδα απελπισμένων,
Ελπίδα Δικαιοσύνης.
Αυτό πάνω απ' όλα είναι κάθε αποζημίωση που επιδικάζεται σε συγγενείς θυμάτων.
Τόσους πολλούς βοήθησε ο
Αλέκος που απροειδοποίητα, κυριολεκτικά κι ειλικρινά απροειδοποίητα μπουκάρανε απ' τον ΑΝ1 και του πήρανε συνέντευξη στο γραφείο του. Τόσο εντύπωση έκαναν οι πάμπολλες επιτυχίες του στη διεκδίκηση αποζημιώσεων για τους συγγενείς θυμάτων.
Εκτός από φίλος, εκτός από σπουδαίος δικηγόρος, είναι κι ένας σπουδαίος τζέντλεμαν ο
ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΡΑΜΠΑΣ, το ταίρι της φίλης μου της
Μαρίας.
(Της γνωστής σ' όλη τη Grecoland πολυβραβευμένης Μαρίας Καράμπα.)
Σήμερα στις 7 το απόγευμα θα προβληθεί στο ΑΝ1 η συνέντευξή του.
Εύγε Αλέκο! Πάντα να είσαι Ελπίδα Δικαιοσύνης.
El Greco
