Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια τρομερή πανδημία και εξ αιτίας της οι άνθρωποι έπρεπε να ξεχάσουν όλα όσα ήξεραν, έπρεπε να αποδεχτούν πράματα αδιανόητα μέχρι πριν λίγο καιρό, η κατάσταση ήταν τόσο σοβαρή που φτάσανε να τους κλείνουν στο σπίτι όλη μέρα, τα βράδια απαγορεύσεις κυκλοφορίας, κομμένες αγκαλιές, γιορτές, χαρές και πανηγύρια…
Η ανθρωπότητα όλη ζούσε μια τρομερή και πρωτόγνωρη κατάσταση. Ο κόσμος, δεν ήταν πάντα κι ο πιο υπάκουος του κόσμου με αποτέλεσμα να περιπλέκονται τα πράματα. Ήταν κι αυτοί που δεν πίστευαν στην ύπαρξη του ιού αλλά όταν τους καλούσες να πάνε σ’ ένα νοσοκομείο χωρίς μάσκα να βοηθήσουν, έτσι κι αλλιώς ιός όπως πιστεύουν δεν υπάρχει δε θα κινδυνεύσουν, εξαφανίζονταν.
Απ’ την άλλη, οι Κυβερνήσεις του κόσμου όλου παρουσίαζαν μια συμπεριφορά πιο ανώμαλη κι απ' τους "αρνητές", πιο ανώμαλη κι απ’ τον ιό τον ίδιο. Σου απαγόρευαν να μπεις σε ανοιχτούς υπαίθριους αρχαιολογικούς χώρους αλλά σου επέτρεπαν σε ερμητικά κλειστά και σφραγισμένα αεροπλάνα. Αυτό δυστυχώς ενίσχυε την αμφισβήτηση τής ύπαρξης του ιού απ’ την πλευρά των κουτών και των εξυπνάκηδων.
Πλησίαζαν Χριστούγεννα, είχε ανακοινωθεί καραντίνα ως και 25 μέρες πριν τη Γέννηση, ως τις 30 Νοεμβρίου καραντίνα είχαν πει, ήταν κοινό μυστικό πως αυτή η καραντίνα θα παραταθεί, υπήρχαν φόβοι πως σε κάποιο φθαρμένο πια, νέο διάγγελμα, με τόνο και βλέμμα τραγικό οι πρωθυπουργοί του κόσμου, ο ένας πίσω απ’ τον άλλο θα βγουν ν’ ανακοινώσουν…
«…Αγαπητοί μου συμπολίτες, ας είναι αυτά τα Χριστούγεννα τα μοναδικά που περάσαμε χωρίς τους δικούς μας ανθρώπους… Η κρισιμότητα της κατάστασης απαιτεί αυτή τη μεγάλη θυσία ώστε να μπορέσουμε αύριο (;;;) όλοι ν’ αγκαλιάσουμε τ’ αγαπημένα μας πρόσωπα. Η Επιστήμονες κάνουν τα πάντα ώστε να έχουμε το εμβόλιο το συντομότερο δυνατό. Από εμάς, το μόνο που ζητούν είναι αυτά τα Χριστούγεννα να μείνει ο καθένας σπίτι του, σχεδόν μόνος του, καμιά επαφή καμιά συνάθροιση, καμιά οικογενειακή γιορτή…»
Όλοι περίμεναν αυτό το διάγγελμα απ’ τους Πρωθυπουργούς του κόσμου και κάποιοι παρατηρητικότεροι είχαν προσέξει πως όλοι λένε ακριβώς τα ίδια, μοιρασμένο φυλλάδιο τα διαγγέλματα, το ίδιο πράμα σε μετάφραση διαφόρων γλωσσών…
Άλλοι ήταν βέβαιοι πως τέτοιο διάγγελμα δε θα υπάρξει ποτέ, πως για χάρη της Οικονομίας, τις μέρες των γιορτών τουλάχιστον, όλα για λίγο θα επανέλθουν κανονικά και μετά μέσα πάλι. Μέχρι και πολλοί Πρωθυπουργοί το πίστευαν αυτό… Πίστευαν δηλαδή πως πρέπει να κάνουν γιορτές οι άνθρωποι όχι τόσο με τους ανθρώπους αλλά κυρίως με τα μαγαζιά.
Κι όλοι περίμεναν και περίμεναν και περίμεναν…
Και σε κείνη την αναμονή οι άνθρωποι για να αντέξουν, έκαναν σχέδια και όνειρα, έπρεπε να έχουν κάτι να ελπίζουν, ο άνθρωπος που ελπίζει είναι λιγότερο τοξικός για τους γύρω του.
Έτσι, σε κείνη τη μακρά αναμονή, μια μικρή ασήμαντη εταιρεία, το μικρότερο τουριστικό γραφείο του κόσμου η Melodrakma αποφάσισε να επιχειρήσει μια έξοδο ανάμεσα στις γιορτές, μια Έξοδο Οξυγόνου, μια ψυχική Ανάταση κι Ανάβαση στα Βουνά και τα Γεφύρια τής Ηπείρου.
26-30 Δεκεμβρίου.
Ώστε και στις 2 γιορτές να είναι κανείς στο σπίτι με τους δικούς του αλλά και την ανάσα του να πάρει.
5 μέρες, 4 νύχτες… Ζαγοροχώρια και Τζουμέρκα.
Το ταξίδι που είχε ετοιμάσει η Melodrakma σε συνεργασία με τον Αρχαιολόγο/Λαογράφο/Ξεναγό κο. Νίκο Ζαχαράκη είχε ως βασικό άξονα, ρεαλιστικά και μεταφορικά τις Γέφυρες!
Απ’ τη μία κυριολεκτικά, ένα ταξίδι στα περίφημα ηπειρώτικα γεφύρια κι απ’ την άλλη τις Γέφυρες ως μέσο Μετάβασης από τη μια κατάσταση στην άλλη, τις γέφυρες εκείνες που περνούν απ’ τη μια πλευρά στην άλλη ιδέες, σώματα, έρωτες, μνήμες, όνειρα, όνειρα ματαιωμένα, γέφυρες για να περάσουν από τη μια πλευρά στην άλλη, λαϊκή σοφία, ποιήματα, ιστορίες, παραμύθια, λογοτεχνία, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, η μουσική, οι χοροί και τα τραγούδια των ανθρώπων στα βουνά, οι συνταγές των φαγητών τους, με άλλα λόγια η Τέχνη και η τέχνης της ζωής.
Έτσι ετοιμάστηκε αυτό το ταξίδι σε κείνη την Εποχή της αναμονής κάποιου νέου διαγγέλματος. Ετοιμάστηκε με στόχο ν' αναζητηθεί στην ομορφιά των βουνών και στα δημοτικά τραγούδια η δύναμη ν’ αντέξουμε, κατανοώντας πως κάθε εποχή έχει τις δικές της δυσκολίες.
Ο Νίκος, ειδικά με την ιδιότητα του λαογράφου, είχε ετοιμάσει μια πολύ δική του προσέγγιση γι’ αυτόν τον σπουδαίο τόπο.
Τσεπέλοβο, Κήποι, Μονοδένδρι, Αρίστη, Βίκο, Μέτσιβο, Πράμαντα, Καλαρρύτες, Μονή Κηπίνας, Ελληνικό, Γιάννενα…
5 μέρες 4 νύχτες
26-30 Δεκεμβρίου
Και τραβούμε μπρος... Αν τελικά πραγματοποιηθεί το ταξίδι, θα είναι υπέροχα. Αν όχι, πρώτο στραπατσαρισμένο όνειρο θα είναι για φέτος; Θα κάνουμε άλλα σχέδια κι άλλα όνειρα γιατί είναι στη φύση μας την ανθρώπινη.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας που το λέγανε Δαφνί και δε μας χωρούσε όλους και γι’ αυτό έπρεπε να κάνουμε σχέδια και όνειρα.
Υ.Γ: Αυτό ετοιμάσαμε με το Νίκο. Όποιος θέλει, μπορεί να κάνει προκράτηση, να δηλώσει δηλαδή την πρόθεση αν όλα παν καλά, ότι θα ενδιαφέρονταν. Τουλάχιστον να ξέρουμε και μεις πού βαδίζουμε. Χωρίς καμία υποχρέωση ως τη λήξη της καραντίνας που 30 Νοεμβρίου ΔΕ θα είναι.
Επιπλέον λεπτομέρειες όταν έρθει η ώρα.
Κρατήσεις και περισσότερες πληροφορίες για το ταξίδι:
Τηλεφωνικά στα: 210-524 1960, κιν. 6980 99 23 23
• email: es@melodrakma.com
No comments:
Post a Comment